Chapter 21
Venice
-
Mariin kong nahilot ang sentido nang maramdamang kumirot iyon. Sandali pa akong napapikit at itinigil ang ginagawa upang ipahinga ang katawan, kung saan ramdam ko ang pangangalay sa batok at balikat ko.
Mag-aalas dose pa lang ng tanghali, pero iyong pagod ko ay pangdalawang araw na ngunit hindi pa rin ako matapos-tapos sa ginagawa ko. Matapos iinat ang dalawang kamay ay pabagsak kong inihilig ang likuran sa swivel chair.
Doon ay pasimple akong umidlip na hindi ko naman din nagawa nang may tumikhim sa harapan ko dahilan para magmulat ako. Mabilis pa sa kidlat na nagsalubong ang dalawang kilay ko nang bumungad sa paningin ko si Leo.
Kung may isang tao lang ang hindi nangangarag at petiks lang ay walang iba iyon kung 'di si Leo. Kanina pa ito pabalik-balik sa departm
