Chapter 23
Venice
-
Nang mag-uwian sa ganap na alas singko ng hapon ay nauna pa ako sa naunang mag-out, sa wakas ay natapos ko rin ang mga trabaho ko para sa araw na iyon. Laking pasalamat ko na lang din kay Leo na tinulungan niya ako. Naging pampagana ko rin iyong ginawa niya.
What I mean is— iyong pagbibigay nito ng lunch. Kasi kung hindi naman ay magugutom ako at mawawala ako sa sarili, kaya hindi ko rin magagawa nang maayos ang mga naiwang trabaho. So, thanks to him.
Masasabi ko ngayong may kabutihan naman pala siyang taglay, pilit niya lang ipinagkakait sa sarili nito at ayaw ipakita sa iba. Deretso akong lumabas ng department at dali-daling nakisiksik sa punuang elevator. Galing pa sa marketing department iyong mga nakasabayan ko.
Hindi pa nagtagal nang sumarado ang pintuan no'
