♛Three♛
2477 Words
♛Three♛
Sometimes in life, you have to decide between a bad choice &
No choice at all. –sayQuotetable-
Zayna:
Hapon na nang makauwi ako sa tinutuloyan ko. I walked on foot every day regardless what the weather might be. Palinga-linga ako sa palagid habang bitbit ko ang aking mga libro—feeling ko kasi parang may nagmamatiyag sa’kin.
Be vigilant, Zy!
Naku, mukhang hindi isang ordinaryong tao ang nabangga ko. Nasa World Tour Hotel siya kagabi! For all I knew only multi-millionaires can afford their stay in that Hotel--he’s someone that I should take seriously.
Sobrang ingay ng eskinita ng Brgy. Sampalok. Ang mga bata ay masasayang naglalaro at naghahabolan—‘di alintana ang kanilang kalagayan sa buhay.
Actually, sa totoo lang—nakikita ko ang sarili ko noon.
Masaya naman ang kabataan ko sa piling nina tatay Rafael at nanay Maria na kahit sobrang hirap ng buhay namin—pilit nilang itinaguyod ang buhay ko. Nagsimula iyon ng mawalan ng trabaho si tatay sa construction dahil sa sakit nito sa hika. Kwento sa’kin ni nanay, mataas ang edukasyon ni tatay Rafael kaso ay masakitin ito—kaya nahinto.
Worst, he died when I was only seven.
Sobrang lungkot ko nang nawalan ako ng ama—sa lungkot ko ay huminto ako sa pag-aaral. Bakit hindi? Nawalan ako ng focus na mag-aral at gusto ko ring tulungan si nanay na mamulot ng basura para ibenta.
She raised me until my eighteenth birthday.
I managed to graduate from Highschool—kumayod ako para kay nanay at lalo na sa sarili ko.
I realized if I stopped learning and chose to be ignorant forever—mas lalong walang mangyayaring maganda sa buhay ko. Oo, I always appreciated the beauty of education.
And to get there isn’t easy.
Namulat ako sa masamang gawain para magkapera na lingid sa kaalaman ni nanay. Ayoko ko ng namumulot at kumain na galing sa basura—tama na ang sampong taon.
Nagsinungaling ako ni nanay—akala niya ay nagtatrabaho ako sa isang restaurant bilang waitress. Pero ang totoo ay runner ako ng ipinagbabawal na gamot, ginamit ko ang identity ko bilang estudyante upang makapagpuslit ng droga. Nakilala ko ang grupo ng sendikato dahil na rin sa kaibigan ko noon nasi Greg Sayson, he’d been a good big brother to me. Palagi niya akong tinutulungan noong mag-highschool ako—akala ko talaga bilang isang kuya lang ang pagmamalasakit niya.
He financially helped me.
Tulong daw niya kay Nanay at sa’kin at nang hindi na kami mangangalakal ng basura. Ilang buwan lang—we were close, limang taon ang tanda ko sa kanya at nagtuturingan lang talaga kaming magkapatid.
It started when I asked him about his job.
Sabi nga niya ay naghihikahos din sila sa buhay pero sa tuwing binibigyan niya ako ng tulong pinansyal at kahit hindi ko talaga gustong tanggapin—he gave it instead to nanay Maria.
Then he told me how to get money. Filthy of money.
Hindi ako natakot dahil kailangan naming mabuhay—hindi nakakain ang takot. I need to finish schooling and help my sick nanay.
Be innocent and heedful. Don’t let them catch you.
I worked hard—at isang big time drug syndicate ang napasukan ko. Worst, the head master was a well-known terrorist. I never met him even once but I had talked to him via phone once upon a time—before he let me leave the group after five-long years.
He freed me yet gave me the worst nightmare na babaonin ko buong buhay ko.
“Zayna! Zayna!” Nagulat ako nang tinawag ni Aling Magda.
Dali-dali itong lumabas sa maliit nitong tindahan at kunwa’y parang pusang ‘di makaanak.
Anyare sa matandang maldita na hindi nagpapautang ng tuyo at sardinas? Na ngayon ay pangiti-ngiti pa, tsk!
“Zayna, ga-graduate ka na pala ngayon? Kongrats ha?”
Wee? Umarko ang kilay ko—obviously, tinaasan ko talaga siya ng kilay. Kamakaylan lang sinigawan ako nito dahil bawal daw ang utang sa tinda nito.
Ano kaya ang nakain nito ngayon!? Hindi kaya ay napanis lahat ng paninda niya at kinain niya lahat?
“Eh, bakit po ba, Aling Magda? Magpapautang na po ba kayo?” Prangkang sabi ko sa kanya—eh, kailan ba naging mabait ‘to sa’kin?! Ngayon ko lang ‘ata nakitang ngumiti na hindi naman umabot sa tenga, eh!
“Ay sus, pasensya ka na noong isang araw—talagang wala lang akong benta.” Yung tinig niyang sobrang baet na parang hindi mo nakita ang pagiging halimaw niya noon? May pa-tapik-tapik pa siyang nalalaman sa balikat ko.
Hmp! Ang pa-plastic ng mga tao rito!
Na-kahit saan itapon—lulutang at lulutang talaga, eh! Plastic ka, ate! Gusto ko talagang isigaw sa pagmumukha ni Aling Magda. Inirapan ko lang ito saka ‘akmang tatalikod na. Dal’wang bahay nalang ang layo sa tinutuloyan kong maliit na apartment.
“Sandali, Zayna—ngayon lang kasi namin nakita ang mayaman mong boypren at ang gara ng sasakyan.”
Sinong boyfriend!? At anong sasakyan ang sinasabi nito!? Ah, baka si Kyle ang ibig nitong sabihin—pero palagi naman nilang nakikita si Kyle dito, ah! Parang may bumundol na kaba sa dibdib ko..
Mabilis na hinanap ng mga mata ko ang sinasabi nitong sasakyan.
Meron ngang sasakyan na nakaparada sa tapat ng apartment ko! Not just a car but it’s a black Lamborghini—hindi afford yan ni Karl, ‘no.
So, hindi si Karl ang ibig-sabihin ni Aling Magda?! Imposibleng meron akong kaibigan o kakilalang meron gan’yan! My inner instinct hitted my clogged brain—I need to turned my back around and away from someone I don’t know.
“Zayna! May bisita ka, hoy—‘san ka pupunta?!” Si Aling Nida! Put*** naman, oh! Sino bang bisita yan!? Wala akong expected na bisita—pwera nalang kung pulis yan. Jeez!
“H-Hindi ko po bisita yan—wala—“
Galing si Aling Nida sa loob mismo ng Apartment ko at lumabas dun ang taong umuukupa ng utak ko buong magdamag—kaya nakatulog na naman ako ulit sa klase ni Miss Ganda! At nandito siya!
Paano niya ako nahanap!? Napalunok ako nang naglakad siya patungo sa’kin sabay ng mga mabibigat na hakbang nito. Nakasuot ito ng simpleng itim na V-neck at navy blue jeans. Ang matatalim nitong tingin ay tagos hanggang buto—na hindi ko kayang salubongin. Napayuko ako dahil alam ko kung anong pinunta niya rito!
“Ang yaman-yaman pala ng boypren mo, Zayna—hindi mo man lang sinabi!” Sabi ni Aling Nida na may patapik-tapik pa sa balikat ko. Nakakatuwa naman—naging mabait sa’kin lahat ng mga maldita at plastic sa lugar na’to!
“Hindi ko pa yan boy—“ Tangging sabi ko pero ang hindi ko inaasahan ay nang kunin nito ang mga bitbit kong mga libro saka hinawakan ang kamay ko at hinila papasok sa loob ng apartment ko—putc** ang lambot ng kamay niya!
Sobrang laki na siguro ng mga mata ko habang parang tuod na nakasunod sa estrangherong ito na ninakawan ko ng wallet—at ang sabi nila ay boyfriend ko daw! Sobrang nanlamig ako sa ginawa niya lalo na nung nakapasok na kami sa loob ng apartment ko. Padarag na binitiwan niya ang kamay ko at ibinagsak ang lahat ng libro ko sa paanan ko.
“You voracious beast.” Napatda ako sa sinabi niya dahil medyo..hindi ko naintindihan! Kailan ko ‘atang kunin ang dictionary ko! Pero, sobrang nagulat ako sa galit na ipinapakita niya sa’kin ngayon—pero ba’t ganun? Ba’t para pa rin itong anghel sa gwapo!?
“Sorry! H-Hindi ko pinakialaman yung w-wallet niyo po—promise!” I thrown my hands up na para bang may nakatutok sa’kin na baril—he was kinda shocked by the way how he swifted his facial expression.
Tiningnan ko lang ang laman! Muntikan ko pang masabi. Dahan-dahang ibinaba ko ang bitbit kong bag sa paanan ko saka inabot ko ang maliit na drawer na nasa gilid ko lamang. Doon ko nilagay ang wallet nito—dali-dali koi tong kinapa at inabot ko sa kanya. Still he was eyeing straight at me with his uncompromising scowl.
“You bloody snatcher.” Narinig kong sabi nito nang padarag nitong kinuha mula sa kamay ko ang itim nitong wallet. He opened it and checked—wala naman talaga akong pinakialaman dun. Hindi naman kasi tinanggap ni Aling Nida ang gold card nito! Hmp. Tahimik na, Zayna!
“Wala akong kinuha—“
“Shut up!” Singhal nito sa’kin. Mas napahigpit ako ng hawak sa manggas ng maikli kong pencil-cut skirt. Ang init ng panahon pero parang nilalamig ako ngayon—I just smelled danger out from this man.
Sinipat nito isa-isa ang laman ng wallet nito saka may kinuha na dal’wang pares ng..singsing ba yun? May secret pocket ang wallet nito at dal’wang diamond ring ang laman nun!
Sayang! Mas lumaki ‘ata ang mata ko nang bumalik sa’kin ang mga nag-uusig nitong mata. May kinuha ito sa bulsa nito, cellphone at may tinawagan.
“Police officer, please track my location—“ Was he calling the police!? Dagling inabot ko ang cellphone nito at inagaw iyon—I swiped it off. T****a, nagulat din ako sa ginawa ko!
“What the hell are you doing?” He blurted out with much rage now. As much as I wanted to use my martial arts expertise right here right now—against him. Ayoko! Hindi dahil sa laki ng bulto ng katawan niya—kundi dahil baka mas mabubulok na ako sa kulungan, this time. No. Ayoko. Magmamakaawa ako sa kanya.
“P-Please, sir—huwag niyo po akong isumbong sa mga Pulis.. Hindi ko na po uulitin!” Nagsusumamo ako sa kanya habang hawak pa rin ang cellphone niya saka niya ito binawi mula sa kamay ko. Hindi pa ako handang makulong—I swore to my Nanay’s death, before she died that night.. Sinabi ko lahat-lahat sa kanya—ang tanging sabi niya sa’kin ay magbagong-buhay at hindi niya nanaising makulong ako..
“Ayaw mong makulong—yet you’ve done such an illegal act? How ironic! You must have learned your lesson or else..mauulit pa ang mga gan’tong gawain.” Napalunok ako sa bawat banta ng mga salita niya—ayokong makulong..
He dialed a number again. No! Kaagad kong kinuha mula sa bag ko ang sobre na bonus ko kagabi. I expelled a frustrating air as I intantly handed it to the stranger—whose dangerous aura deteriorated. Mas humakbang ako palapit rito—nasa mukha ko ang sobrang takot para sa nakaambang na panganib para sa buong pagkatao ko.
“Ten thousand—sayo na yan! Please.. Naisauli ko na ang wallet mo—wala akong nakuha, actually I was..was on my way to the station to hand it over. Heto, tanggapin mo na, please. ‘Wag mo lang akong ipakulong!” His jaw moved and he grinned at me. Ibinulsa nito ang cellphone and his hands all on his side pockets. Umarko ang makakapal nitong kilay saka napatawa—anong nakakatawa?
“Please—tanggapin mo na—“
“Are you dealing your ten-thousand pesos over me? What the f**k.” He almost hissed the last words. All his gestures towards my offer were mocking me, obviously!
Ylejah:
“..ten-thousand pesos is just a tip every meal—and your bragging me that? Hell.” Yes, I was scornful by my words against this woman who was wearing now her corporate uniform—damn, kay layo sa isang magnanakaw na bumangga sa’kin at mas lalong malayo sa babaeng sumayaw at kumanta kagabi sa harap ng mga lalake! Bloody hell!
Mas Malaya kong napag-aralan ang kanyang maamong mukha. Last night, she looked like a goddess yet today an angel-like face, huh? Yet deep inside is a dark soul—a dangerous woman with dreadful identities.
Who the hell knows, she might just playing and pretending being a student for her illegal act! I just f****ing dislike unlawful people like her. Seemed I was still distressed up until now—hindi ganun kadaling kalimutan ang lahat ng mga nangyari.
“A-Anong..anong pwede kong gawin p-para mapatawad mo ako?” She was obviously frustrated as all was written unto her face—she even has these beautiful green eyes. Damn. Enough of my shameful compliments!
“Surrender yourself to authorities.” She was disturbed by the fact that she can’t use her charms on me—no f****ing way.
“T-Tataposin ko muna ang pag-aaral ko—g-graduating ako, tatlong buwan nalang..ga-gagraduate na ako. T-tapos, pwede mo na akong ihatid sa p-prisento.. Nagmamakaawa ako sa’yo..” The hell! Her tears fell.
Hindi ko inaasahan ang mga sinabi niya—kung totoo ngang isa siyang studyante. Kaya ba niya nagawang magnakaw? Hindi ako kaagad nakabawi at nangangapa ng tamang sasabihin sa babae. Bloody hell! I greeted my teath.
“..mayaman ka ‘di ba? Pwede mo akong pasundan kung gusto mo—tatlong buwan nalang kasi ga-gagraduate na ako. Pangako ko sa nanay ko bago siya namatay na..na magtatapos ako ng kolehiyo—“ Hindi ko siya hinintay na matapos sa kanyang sasabihin. Naniningkit ang mga mata ko na tinitigan siya.
“That’s why you had to do illegal things like snatching? Or performed like a f***ing prostitute in front of every male just to get money? Work and eat from dirty jobs, is that what people like you really wanted? Damn.” F**k, Ylejah! Why do you care!? Buhay nila yan!
Pero mas nangingibabaw ang panghuhusga ko sa babae dahil sa piniling landas nito—why? Madami namang nagtagumpay diyan tahak ang malinis na daan at ang mga katulad ng babaeng ‘to—gustong minamadali ang tagumpay sa buhay. Which is clearly—they are willing to step low and bother someone’s life just to go get the top!
I saw her drying her tears. She eyed at me—a kind of tigress eye. “Tatlong buwan lang po. Then you can hand me over to the Police yourself..” She answered yet that was not I ought to hear—I want to f****ing hear how she defend herself. Yet she refrained.
“Three months, huh?” I expelled an air from that congested confusion. “I am expecting you to see me after three f****ing months—or otherwise.” Damn. I just dealt with her!
“M-Maraming salamat!” Habol nito bago ako tuloyang lumabas sa maliit nitong pintoan. Ah, bloody hell! I supposed to loathe people like her—for Alana’s sake, I vowed yet—hearing her sincere intentions.. Damn. Sige! Tatlong buwan—I’ll see her after three months..
And honestly, I f***ing don’t know what’s my next move. That bloody green eyes..
- Writer
