Under Your Protection

CHAPTER 1 THIRD PERSON POV Simula pa lang ng araw, matindi na ang tensyon sa opisina ng Jadia Corporation. Hindi basta-basta ang araw na ito; isang importanteng pulong ang naka-schedule, at lahat ay abalang-abala para sa pagdating ng CEO. Sa lahat ng opisina sa bansa, ang kay Nosgel Jadia, 30 taong gulang at bilyonaryo, ang pinaka-kontrobersyal at kinatatakutan ng kanyang mga empleyado. Si Nosgel ay hindi lamang mayaman at makapangyarihan, kundi kilala rin sa kanyang pagiging istrikto, seryoso, at arogante. Walang nakakaramdam ng ginhawa kapag siya’y nasa paligid. Nakaayos ang bawat detalye sa loob ng kanyang opisina, mula sa mga papeles na nasa tamang pagkakaayos sa mesa hanggang sa masarap na kape na agad na ipapadala ng kanyang sekretarya, si Zarah Bacnis. Isang mahusay at maaasahang empleyado si Zarah, ngunit kahit siya ay kinakabahan sa mga sandaling ito. “He’s on his way,” bulong niya sa sarili habang inaayos ang huling set ng mga dokumentong kakailanganin ni Nosgel sa pulong mamaya. Biglang bumukas ang pinto, at lahat ay agad na tumahimik. Pumasok si Nosgel na may tindig na parang hari, walang pagdududang alam niyang siya ang nasa tuktok ng lahat. Mabilis ang kanyang lakad, tuwid ang tingin, at walang anumang bakas ng emosyon sa kanyang mukha. Nang makarating siya sa opisina, agad siyang tumingin kay Zarah. "The documents I asked for, nandiyan na ba?" malamig niyang tanong, walang pakialam sa pagod na halatang halata sa mukha ng kanyang sekretarya. “O-opo, Sir. Nandito na po ang lahat,” sagot ni Zarah, pilit na hindi nagpapahalata ng kaba. “Good. Make sure walang kahit anong problema mamaya. I don’t want any interruptions,” malamig niyang sabi bago siya naupo sa kanyang upuan. Sa ganitong mga pagkakataon, ramdam ni Zarah ang bigat ng bawat utos ni Nosgel. Kahit halos araw-araw niyang kinakaharap ang CEO, hindi niya mapigilan ang kabang dulot ng presensya nito. Inabot ni Nosgel ang mga dokumento, sinipat ang bawat pahina, at hindi napigilang mapangisi ng bahagya. Alam niyang malaki ang magiging epekto ng kanyang desisyon sa buong industriya, ngunit para sa kanya, ito’y isa lamang laro—isang paraan para ipakita ang kanyang kapangyarihan at kagalingan sa negosyo. Habang nagbabasa siya, tinawag niya si Zarah. “Meron ka bang update sa report ng mga kakompetensya?” “Yes, Sir. According to the latest data, we’ve overtaken them in three major markets,” sagot ni Zarah, nagbabakasakali na ma-impress niya kahit kaunti ang kanyang boss. “Expected,” walang emosyon niyang tugon. “Nothing surprising there. They can try to compete, but they’ll never reach my level.” Sa mga sandaling ito, napansin ni Zarah ang mga munting palitan ng tingin ng ibang empleyado sa opisina—ang ilan ay humahanga, habang ang iba’y natatakot. Sa kabila ng paggalang at takot sa kanya, alam ng lahat na walang personal na malasakit si Nosgel sa mga tao sa kanyang paligid. Para sa kanya, ang lahat ay bahagi lamang ng kanyang larong pang-negosyo. Ngunit sa kabila ng kanyang malamig na personalidad, may isang bagay na tila bumabagabag sa kanya. Kahit na ipinakita niya ang labis na kumpiyansa at walang takot na disposisyon, may mga usap-usapan sa likod ng kanyang tagumpay. Sa loob ng industriya, maraming lihim ang naglalabasan tungkol sa kanyang mga desisyon na hindi umano makatarungan. Ngunit para kay Nosgel, walang halaga ang opinyon ng iba. Ang mahalaga lamang sa kanya ay ang resulta—at iyon ang tagumpay. Biglang may bumukas na balita sa kanyang cellphone. Tumigil siya sa pagbabasa at tinitigan ang screen ng ilang segundo. Habang binabasa ang headline, ang malamig niyang ekspresyon ay unti-unting nagbago, at isang bahagyang kilay ang tumataas. “Interesting,” bulong niya. “Sir, may problema po ba?” tanong ni Zarah nang mapansin ang bahagyang pagbabago sa mukha ng kanyang amo. “Apparently, may bago tayong kalaban,” mahinang sabi ni Nosgel habang ang kanyang tingin ay nakatuon sa screen. Isang bagong kompanya ang tila nagpapakita ng kakaibang husay sa pagkuha ng market share sa ilang pangunahing industriya, at mabilis na nakikilala. “Who the hell are these people?” tanong niya, ngunit tila sarili niya lamang ang kanyang kinakausap. “Shall I investigate, Sir?” alok ni Zarah, na nagtatangkang alamin kung ano ang makakapagpa-impress kay Nosgel. “Do it. I want everything about them. Find out sino ang CEO, sino ang investors, and most importantly… kung may kahinaan sila. I want to crush them before they even make a name for themselves.” “Yes, Sir,” mabilis na sagot ni Zarah, habang sinusulat ang bawat detalyeng binanggit ni Nosgel. Bumalik si Nosgel sa kanyang pagbabasa ng mga dokumento, ngunit ang kanyang utak ay abala sa pag-iisip tungkol sa bagong kalaban na ito. Sa kabila ng kanyang walang takot na disposisyon, alam niya na hindi niya dapat maliitin ang kahit sino—dahil sa mundong ginagalawan niya, ang kapangyarihan at tagumpay ay madaling mawala sa isang iglap kung hindi magiging maingat. “Zarah, make sure all our team leaders know about this. I want every possible angle covered. Kung may kailangan pang gawin para masiguro na hindi sila uusad, gawin nila agad,” madiin niyang utos. Habang lumalabas si Zarah para ipasa ang mga utos ni Nosgel, hindi niya mapigilan ang magtanong sa sarili: ano nga ba ang nasa likod ng malamig at aroganteng personalidad ng kanyang amo? Alam niyang hindi madaling pasukin ang mundo ni Nosgel Jadia, ngunit nakikita rin niya na sa likod ng bawat tagumpay nito, may mga nakatagong sugat at sikreto na marahil ay hindi niya nais na malaman ng iba. Ngunit ang araw na ito ay tila hindi pangkaraniwan. Sa gitna ng kanilang pagpupulong, biglang nag-ring ang telepono ni Nosgel. Napatingin si Zarah at ang iba pang empleyado. Walang sinuman ang tumatawag kay Nosgel sa oras ng kanyang mga importanteng pulong—maliban na lamang kung ito’y isang emergency. Sinagot ni Nosgel ang tawag, at biglang nag-iba ang kanyang ekspresyon. “Yes, what is it?” malamig niyang sabi, ngunit halata ang bahagyang tensyon sa kanyang boses. Sa kabilang linya, narinig ni Nosgel ang isang pamilyar na boses na bihirang tumawag sa kanya—ang kanyang ama, si Jeffrey Jadia. “Nosgel, you need to come home. There’s something you need to know… about the company and our family.” Halata sa boses ng kanyang ama ang alalahanin. Natahimik si Nosgel, ang kanyang panga’y bahagyang bumigat. Hindi niya inasahan na makakatanggap siya ng tawag mula sa kanyang ama, at lalong hindi niya inaasahan na may kinalaman ito sa kanilang pamilya. “I’m busy right now. Whatever it is, tell me later,” malamig niyang sagot, pilit na iniingatan ang kanyang tono. “Hindi ito pwedeng ipagpaliban, Nosgel. This concerns your future—and the future of our company,” sagot ng kanyang ama, seryoso at may bigat ang bawat salita. Pagkatapos ng ilang segundo ng katahimikan, nagbuntong-hininga si Nosgel. “Fine. I’ll be there,” sagot niya, kahit labag sa kanyang kalooban. Habang ibinababa niya ang tawag, hindi niya mapigilang magtanong sa sarili kung ano nga ba ang dahilan ng biglaang tawag na iyon. Bagaman sanay siya sa mga hamon at labanan sa negosyo, iba ang nararamdaman niya ngayon. Para bang may paparating na unos na hindi niya kayang kontrolin, kahit gaano pa siya ka-makapangyarihan. Sa bawat hakbang palabas ng kanyang opisina, nararamdaman niya ang bigat ng nakaambang pagsubok na naghihintay sa kanya—hindi lamang sa kanyang karera kundi pati na rin sa kanyang personal na buhay.