'Kuya' (R18) (COMPLETED)

19

Mabuti na lang at hindi na naulit ang alok nito. O kung nangyari nga ay baka umatras na ako at lumipat ng bahay.

Gustong-gusto ko ang atensyong binibigay sa akin ni Kuya Rameil. Pakiramdam ko nagkakaroon ng excitement ang bawat araw ko dahil dito.

Yon nga lang at minsan nakakaramdam ako ng lungkot kapag dalawa o tatlong araw itong wala. Dahil balik trabaho na ay mas kakaunti ang oras na nilalaan nito sa unit. Siguro ganoon nga talaga kapag adult, puro trabaho at wala ng oras. Kaya madalas ay kaming dalawa lang ni Romana ang nandoon.

Pagkarating ng Linggo ay naghanda na rin ako para sa trabaho. Tatlong oras lang iyon at magsisimula ng alas dos. Tinititigan ko nga itong ruta mula sa bahay hanggang cafe na malapit sa school. Malulugi ako kapag laging Uber. E pwede naman palang magjeep. Kailangan ko lang masanay at gagawin ko yon araw-araw.

Nakaputing t-shirt ako na tinernuhan ng itim na shorts. Yon daw kasi ang gusto ng may-ari para kahit papa’no hindi nakakaawa tingnan. Nakapagpaalam na ako kay Kuya Rameil kagabi, ganoon din kay si Romana. Ipinagluto ko na lang ito ng meryenda kung sakaling gugutumin mamaya. Saka mabilis lang naman iyon.

Yakap-yakap ko ang bag habang nasa loob ng jeep. May ilang nakatitig kaya mas lalo akong nagiging kabado. Iba ang pumapasok sa isipan ko at hindi ko alam kung dapat ba akong magsisi... sana pala,

Ay hindi! Ligtas akong nakarating sa cafe kaya napahinga ako ng matiwasay. Inorient na rin ako ng iba at tinuruan sa dapat na gagawin. Binigyan na rin nila ako ng ilang customers at hinayaang magserve. Mabuti na lang talaga at wala namang tinupak. Dahil talagang mahihiya ako niyan.

Alas sinco y media ako natapos, nag-usap pa kasi kami ng may-ari at may mga sinabi lang itong mga paalala. Na madali lang namang sundin.

Kaya pagkalabas ay nalito ako habang nakatitig sa daan. Saan nga ba ang pauwi? Nakalimutan ko na sa dami ng mga dumadaang jeep! Kabado ako habang nakamasid sa paligid. Hindi ko alam. Nakatayo lang ako doon, mga sampung minuto ngunit habang tumatagal mas lalong lumalakas iyong t***k ng puso ko. Paano ako makakauwi?

Wala na akong maisip na iba kundi magtawag ng Uber. Sa Uber pa lang ubos na ang sweldo ko. Parang walang halaga...

Kakapindot ko pa lang ng may pumaradang sasakyan sa tapat ko. Napangiti ako at kumatok. Sa pag-aakalang si Kuya Rameil iyon.

Napalis iyong ngiti ko habang nakatitig sa matanda. Puting-puti na ang buhok nito habang nakangisi sa akin.

“Magkano?”

Pinanginigan tuloy ako ng kalamnan at hindi makapagsalita. Naninigas iyong panga ko sa kaba. Unang araw ngunit ito na kaagad ang bumungad sa akin.

Napaatras ako. Umatras pa. Hinayaan naman ako nito. Ngunit iyong titig habang naglalakad ako at naghihintay sa Uber ay para bang tumatak na sa akin.

Diring-diri ako at pilit na winawaglit iyon. Kaya lang parang linta na kumakapit sa utak ko iyon. Namumula na nga ang daliri ko habang pauwi, sa kakapindot ko dahil gusto kong alisin iyon sa isipan ko. Diring-diri ako roon sa matandang manyak na yon. Pakiramdam ko hanggang ngayon ay nakadikit pa rin sa akin iyong klasi ng mga titig no’n.

Mabilis kong inakyat ang building. Saka pumindot at nagmamadaling pumasok. Doon lang ako nakahinga, hinahapo pa ako habang nanginginig ang mga daliri. Nakahilig sa nakasarang pintuan kaya hindi ko napansing nandon si Kuya Rameil. Nakatayo at nakatitig sa akin. Kunot na kunot ang noo at para bang pinag-aaral iyong kinikilos ko. Ngunit pati ito yata ay nakaramdam at mabilis na lumapit. Inilang hakbang lang pintuan saka tumayo sa harapan ko.

Naluluha nga ako habang nakatingala sa kanyang nakakagat labi at nag-aalangan na hawakan ako sa braso.

Nanginginig pa rin ang mga daliri, tumigil lang iyon ng hinawakan nito ang mga yon. Nakatitig lang talaga siya sa akin, binabasa panigurado iyong nasa isipan ko ngunit paano ko ba sasabihing may nagtanong kanina kung magkano? Na siguradong tinutukoy nito ang buo kong pagkatao.

Napahikbi tuloy ako at nagulat ito at mabilis na yumakap sa akin. Nanginginig pa rin talaga ako. Natatakot na tuloy akong lumabas. Pumikit na lang ako nang mariin para pigilan ang sariling maiyak.

“Let’s talk inside the room,” bulong nito.

Tumango ako at hinila na ako nito paalis doon sa pintuan. Saktong lumabas si Romana na namimilog ang mga mata habang nakatitig sa akin.

“Ano pong nangyari Ate?”

“Ako na ang kakausap, bunso... order some foods for us.” Bumunot ito ng pera at inabot sa kapatid na nakaawang ang labi at nakatitig sa akin.

Umiling ako kahit na naiiyak. Tumango naman ito at hinayaan kami ng kuya nito na mag-usap... sa room ni Kuya Rameil.

Naupo kami sa malapad na kama ni Kuya Rameil. Nakarest ang braso nito sa bewang ko samantalang kinakalma ko naman ang sarili. Tumitig ako sa kanya.

“What happened, Kels?” Tamang tanong nito pagkatapos na maramdamang kumakalma na ako kahit papa’no.

Dahil doon mas lalo akong nag-aalangang sabihin sa kanya ang nangyari. Nabigla lang siguro ako at sadyang bago sa paningin ko iyong nangyari. Paano ko rin ba sasabihing may gustong pumick up sa akin kanina at napagkamalan pa akong pokpok?

“You’re under my roof, Kelsey. You can tell me every things happened to you.” Kumbinsi pa nito.

Lumunok ako at tinitigan ang daliri kong nakalapag sa kandungan ko. Nanginginig pa rin iyon ngunit hindi na gaano.

“K-kasi...” huminga pa ako nang malalim, kinukondisyon ang sariling magsalita, “k-kasi, kanina... habang nag-iisip ako kung paano makakauwi, may tumigil... sa harap ko.”

Napalunok pa ako sa sobrang kaba, kaya lang ipinakita na sa akin ni Kuya Rameil iyong katotohanan na parang alam niya na kung ano ang tinutukoy ko. Sa tingin ko ay galit din ito, nakahawak na sa kamay ko nang mahigpit. Waring wala ng balak na bitawan iyon.

Napahinga pa ako ng malalim saka niyakap ang braso nito gamit ang isa kong kamay.

“N-nasasayangan naman ako tumigil sa bagong trabaho.” Bulong ko rito.

Tumango ito parang nag-iisip pa. Hindi ko rin alam kung paano ko sasabihing kakalma rin ako kalaunan. Makakalimutan ko rin iyon.

“Sasamahan kitang matulog, pagkatapos magbobook ako ng hahatid at susundo sa’yo.” Iling nito.

“K-kuya! Okay na, gastos lang iyan.” Iling ko.

“Still, hindi ako sigurado kung lagi ba kitang masusundo... I insist, Baby.”

Natahimik na lang ako at napahinga nang malalim. Kinakalma ko pa rin ang sarili. Lalo na’t nanunuot sa isipan ko yong nangyari.

Hinayaan naman ako ni Kuya Rameil na tahimik lang na nakaupo sa tabi ko. Kung hindi pa kumatok si Romana ay baka nga nagdesisyon na lang akong matulog.

Nakatitig lang si Romana sa akin habang kumakain kami ng hapunan. Di ko rin kayang sabihin sa kanya ang nangyari at mukhang nakakaramdam din si Kuya Rameil at hindi na nagbalak pang buksan ang insidente. Dapat naman siguro dahil menor de edad si Romana at hindi nararapat na marinig nito ang di kaaya-ayang nangyari sa’kin kanina.

“Ako na po Ate,” boluntaryong salo ni Romana sa mga niligpit kong pinagkainan. Gusto kong gawin kaya lang noong nakita ko ang mga mata nito ay umurong na ako.

Nginitian ko lang ito at tinanguan saka lumabas para sana magpahinga na sa sariling silid. Laking gulat ko na lang na makitang nagsusuot ng long sleeve si Kuya Rameil habang palabas ng sarili nitong silid. Sumenyas pa nga at ibig sabihin lang ay wag akong maingay.

Tumango ako at mabilis din itong bumalik sa loob para kumuha ng unan.

“Magkakasya ba tayo?” Bulong ko rito habang sabay kaming papasok sa sarili kong silid.

Ngumisi ito saka umiling kaya naningkit ang mga mata kong nakatitig sa kanya. Saan naman matutulog ang isa? Di ko alam at mukhang masasagot lamang iyan ni Kuya Rameil.

Na nauna nang humiga sa kama’t sinenyasan akong lumapit. Ngumuso tuloy ako lalo na noong nasa ibabaw na ako ng katawan nito. Nakahiga. O hinihigaan na ito. Tawang-tawa naman siyang nakayakap sa akin.

“Baka mahulog ka... kapit!” Tawa pa nito.

Umiling ako, hindi natatawa at sadyang nahihiya sa panunukso nito.

“Off ko bukas. Ihahatid kita tapos babantayan.” Bulong nito.

Hindi ako kumilos, hinayaan ko lang na pareho kaming tahimik. Dahil siguro mas gusto ko ang makinig sa klasi ng paghinga nito. At maliban doon, nakakailang pala na ganitong nakapatong ako sa katawa nito. Nakadapa habang nagpapabigat sa ibabaw nito.

Bakit ba kasi ang lambing-lambing nito? Parang walang espasyo para man lang sana makapag-isip ako ng maayos. Natutuliro ako rito sa ginagawa niya.

Lalo na’t napapanatag ang loob ko dahil nandito ito para samahan ako.

“Kels?” Tawag nito kalaunan.

Inangat ko nang bahagya ang ulo ko’t sinilip itong nakababa pala ang mga mata at nakatitig sa akin.

“Can we do it now?” Bulong nito.

Kumunot ang noo ko ngunit agad na nanlaki ang mga mata ko nang naisip kong ano ang ibig nitong sabihin sa tanong.

Kaya lang ano bang laban ko sa lakas nito? Kung nagpalit kami’t nasa ibabaw ko na ito. Nakapatong at nakababa ang ulo habang nakatitig sa akin ang mga mata?

Tulad ko ay mukhang napapaisip din ito sa mangyayari. Kaya lang, ano pa nga ba? Kung tulad lang din ng mga nauna ay sadyang nagpatianod na ako sa klasi ng halik nito.

Wala namang lasa, kaso pakiramdam ko nagkakaroon ng sariling lasa dahil sa talagang masarap. Malambing iyong lambot ng labi nito sa bawat dampi. Parang marshmallow na buo. Nakagat ko nga at mukhang ginanahan pa ito kaya umangat ng kaonti ang katawan ko ng diniinan na nito ang halik.

Ako nama’y namumungay ang mga mata lalo na noong humiwalay ito at naghubad dito mismo sa ibabaw ko. Parang kay bilis lang. Di ko tuloy kung ano ang itutugon... basta noong bumaba itong muli at binaon na naman ako sa limot at talagang nagpatianod sa nakalulunod na halik nito.

Kakainin niya yata ako ng buo. Lalo na doon sa klasi ng halik nito. Na parang nanggigil. O gigil nga talaga dahil kinapa na ng kamay nito ang puno ng aking hita at inangat para lang maidiin ang sarili.

Kaya siguro hindi ko na napigilan ang sariling mapamulagat. Nakatitig sa kanyang pikit ang mga mata... at alam ko kahit hindi niya sabihin, alam ko kung ano ang ginagawa niya. Iyong pagdiin-diin ng sarili nito sa pagitan ng aking mga hita. Alam ko... ramdam ko talaga. Bubulwak pa yata sa suot nitong pyjama. Bumubukol ng sobra, kaya nga naninigas ang mga hita ko sa kilabot. Hindi ko mawari. Para akong hihimatayin habang nararamdaman siyang dumadampi sa aking nakabalot namang maselang bahagi ng katawan.

Nagkakaroon ako ng kakaibang imahinasyon. Ramdam ko iyong kilabot sa buong himaymay ng aking katawan. Dumadaloy... namamasa, at tulad nito ay siguradong naghahanap na rin ang katawan ko ng papatay sa apoy.

Dumaosdos siya’y hinalikan itong leeg ko. Dahilan kung bakit humiwalay ang pagkakadunggol ng sandata nito doon mismo sa nanginginig kong pekpek. Ramdam ko talaga, kinikilabutan ako. At ramdam ko rin kung paanong nanginginig ang kalamnan ko sa nangyayari.

Nag-iinit ang pisngi ko at siguradong ganoon din ang tenga. Naninigas iyong puson ko sa init. Alam kong sinusuong ko ang sarili sa pugon. Mainit, umuusok... at namamasa.

Kinagat nito ng bahagya ang butong nandoon sa tenga ko at naramdaman na rin kamay niyang gumagapang sa tiyan ko’t mabilis na kumiskis sa’king balat para lang iangat ang suot kong bra hanggang sa tinunton na rin nito sa ituktok ng aking dibdib. At isang singhap ang ginawa ko nang naramdaman ang pagpisil-pisil ng dalawa nitong daliri sa tetilya’ng nandoon. Mas lalo akong nangasim, lukot ang mukha at nakaawang ng bahagya ang labi habang lumalalim ang hininga.

“Baby,” bulong nito pagkatapos na makontento sa mga mumunting halik.

“This time, ipapasok na natin ah... para masanay ka na, mahihirapan tayo niyan kapag pinatagal pa natin. Hm? Okay lang naman di’ba?” Bulong nito.

Napalunok na lang ako. Talaga bang... ngayon? Ngayon namin gagawin?