SUNSET
Hinabol ko si Reece. Naabutan na niya si Lorrie. Hinawakan niya ang braso nito at marahas na pinihit paharap sa kanya. Hindi ako makapaniwala na ang tapang pala ng babaeng ito. Parang wala itong kinatatakutan.
“Ang luwag ng daanan pero doon ka pa talaga dumaan kung nasaan kami? Nagpapapansin ka ba?” mataray na sita niya kay Lorrie na nakikipagtaasan din ng kilay kay Reece.
Nakakalokong tumawa si Lorrie na parang pinaparating niya na sino kami para magpapansin siya sa amin?
Tinuro niya ang sarili. “Ako? Magpapapansin sa inyo? Who the hell are you anyway?” Puno ng panghuhusga na pinasadahan niya ng tingin mula ulo hanggang paa si Reece. “Kung maka-asta ka, akala mo ay may maipagmamalaki ka. Oh, come on,” maarte niyang wika.
Tumawa ng pagak si Reece. Ito pa lang ang pinapakita
