Mga Tropa ni Utol

"Next!" "M-Ma'am eto po.", iniabot ko ang enrollment form ko na finill-upan, form 137, tsaka yung result ng entrance exam ko sa isang maliit na butas sa opisina ng Registrar. "Eto lang ang mai-eenroll mong subjects, yung mga walang pre-requisites. Irreg ka muna, hanggang sa makakuha ka na ng units kapareho ng block section. Siguraduhin mo walang conflict na schedule, kasi mahirap nang bagu-baguhin yan." "Wala po bang minimum na units? Halimbawa po paano kung tatlo lang pong subjects?" "Sige okay lang. Lagi kang magko-consult sa amin, huh? Check mo kung anung course ang may mga subjects na gusto mong kunin. Isulat mo dyan sa Blue Card ang mga subject code at description at kung ilang units." "Sige po, salamat po, Ma'am!" Pumunta uli ako sa bulletin board kung saan nakapaskil ang mga courses. So, ang AB Psychology at BSED/BEED at Social Works halos magkakatulad ang mga general subjects. Gusto ko ba talagang mag-teacher? Try ko kaya to? Bahala na. Kinuha ko yung mga walang pre-requisites gaya ng Trigo -3, P.E -2, ROTC 1.5, Tumingin din ako ng mga subjects na pasadyang offer para sa mga may back subject, or parang remedial. Communication Arts 1 - 3, Rizal's Life and Work - 1.5. Tsaka ako bumalik sa registrar. "M-Ma'am, eto na po.", pinakita ko yung Blue Card ko. Tsaka ako binigyan ng maliit na report card kada subject. Tatlong card na may Prelim, Midterm at Finals. "Ang dami mong vacant. Gusto mo mag-cross enroll ka sa ibang school?" "Try ko po Ma'am kung makakahanap po ako ng school na nago-offer. Kailangan po ba government owned din?" "Hindi naman. I-inform mo sila na nasa isang programa ka para sa juvenile rehabilitation program. Kung pumayag sila kami na makikipag-communicate basta punta ka uli sa amin at sabihin mo kung anong school, okay? Pwedeng ang programa na ang magbayad ng tuition mo or subsidy basta ayusin mo... Sige... Mag-report ka lagi sa amin at iwas ka na sa mga gulo." "O-opo Ma'am salamat po.", tatagan ko man ang aking sarili ay kapag sumasagi sa isip ko iyon ay talagang hindi ko mapigilang manghinayang at muling masaktan. Sabi ko noon gusto kong bumagal ang ikot ng mundo para makasabay ako. Pero eto para akong ninakawan ng napakaraming sandali. .... "Magandang umaga po.", tsaka ako nag-mano sa Mama ni Kate. "Kaawaan ka ng Dios. Kaaalis lang ng papa ni Kate. Si Kate ayan tulog pa rin. Ang aga mo a?" "Nabalitaan ko po section one na po si Kate. Tsaka mahihiwalay na si Jeric sa kanila, napunta sa pang-hapon. E, kaso hindi rin po natin alam kung gaano karami mga galamay nitong si Jeric e.." "Hayaan mo at talagang inaayos na namin ang pagbabantay kay Kate. Antayin natin si Balong. Si King Kong makikipag-usap sa kumpare n'yang police colonel." "Teka nag-almusal ka na ba?", alok sa akin ni Aling Beatriz. "Opo, maaga pa lang po nakapag-almusal na po ako sa may Pag-asa." "Ayan na si Balong, yang naka-tricycle." "Balong! Kamusta?" "Okay lang ate.", pagkahinto ng tricycle sa tapat ng tindahan nila Kate. Wala silang tinda ngayon. Sobrang alon daw ng dagat kaninang madaling araw kaya wala silang nabiling panindang isda. Hindi rin sila nakaangkat ng mga gulay dahil halinhinan nilang inalagaan kagabi si Kate na sobrang taas daw ng lagnat. "Hayaan mo muna si Kate a? Baka hindi ka nya maharap at nagpapahinga. Bumuti na lagay nya pero pag nagigising parating sinasabi makirot.", sa normal na tinig ni Aling Bea. "---- Hoy, ikaw mag-usap tayo mamaya a. Hindi ko pa sinasabi kay King Kong. Sandali ka lang.", pabulong ni Aling Bea na may pagbabanta. Mukhang natuklasan an ni Aling Beatriz ang totoong nangyari kung bakit ganun ang kalagayan ni Kate. "Eto nga pala si Balong. Siya dati ang service ni Kate noong sa center pa lang siya hanggang elementary. O, Balong ito si Chris, kaibigan ng anak ko --- boyfriend.", ani Aling Bea. "Aba! Ang aga mag-boyfriend ni Kate a?", si Balong na matigas managalog. "Oo nga e... Feeling ko magiging lola na nga ako e. Hoy, ikaw ah!!! Wag mo munang bubuntisin si Kate ko a!" "Ay, grabe buntisan agad?", si Balong. "O, yun nga Balong. Ikaw ang maghahatid sundo kay Kate umaga 5:30, at 11:45am ang uwian nila araw araw. Kasi alam mo Balong, may nangungursunada raw sa anak ko.", si Aling Bea. "Sino naman mga yan?" "Mga kabataan. Walang magawa. Yung isa mismong dating classmate nila last year. Pakiramdaman mo Balong. Baka sakali matakot sa 'yo kapag nakita kang kasama ni Kate. E, kasi kung kay Chris lang siya rin kukursunadahin e..." "Sige, ako bahala ate! Mag-paalam lang ako sa amo ko, mag-hatid muna ako pag 5:30 kay Kate. Sa Lunes ipaturo ko kay Chris mga nangursunada kay Kate." "Salamat, Balong a... Usap na lang tayo sa bayad, ha? Tapos ipagluluto kita araw araw, dito ka mananghalian." "Ay, salamat? Pati ba hapunan, ate... Joke!", hirit ni Balong. "O, sige ba! Ikaw pa malakas ka sa 'kin!!", at sumibat na rin si kuya Balong matapos yung konting biruan na yun at magde-deliver siya ng mga loaf bread sa ibang mga panaderya. "Yun si Balong mabait yun. Sarili n'ya yung tricycle naipundar n'ya. Dayo dito yan pero ang laking pakinabang noong maliliit pa lang mga anak ko. Siya ang taga-hatid kina Katrina pag pumapasok. Hindi namimintis yan, dati side car lang gamit nya. Hanggang ayan may motor na, tapos pinagawaan ng tricycle. Yan ang runner dito ng mga delivery at mga ipinabibili. Napakasipag." Akala ko naibaling na sa ibang paksa ni Aling Bea ang lahat. "Wait. D'yan ka lang ha? Bibili lang ako ng ulam tsaka softdrinks. Luto na ang kanin, kumain ka kasabay ko. Wag kang aalis.", gigil ni Aling Bea sa huling mga salita nya. Umalis sandali si Aling Bea para bumili ng ulam at softdrinks. So, sa tingin ko nga alam na ni Aling Bea na may nangyari sa amin ni Kate. Nahalata n'ya siguro dahil babae din sya e. Nang makabalik si Aling Bea ay sinabi nyang maghanda ng mga plato, kutsara at tinidor, mga yaong at platito sa mesa. Pagkarating nya ay sya ang nagsalin ng mga ulam na sari sari sa mga yaong. Meron siyang dalang supot ng patis at sili. "Ayan sige kumain ka kahit busog ka pa. Si Kate mamaya pa yan babangon.", pagkaupong pagkaupo ni Aling Bea. Nanghinain kami; mga nagtatamang kutsara't tinidor sa plato at lunok ang namagitan sa amin sa mga sandaling iyon. "Hoy, ikaw Chris... Alam ko... umamin ka. Inano mo ba anak ko? Alam mo madali ko lang mahahalata dahil babae rin ako.", mariin na mga salita ni Aling Bea pero pabulong. Sabi na nga ba e... "Hindi siya nahawak sa puson kapag dumadaing na masakit kundi sa pwerta niya. Haaay....", napabuntong hininga na lang si Aling Bea. "Hindi pa alam ni King Kong, pero sana di na n'ya malaman. Maintindihan man nu'n, pero siya ang maramdamin sa aming dalawa. Ako, oo umiiyak ako pero kasi siya lalake, nagpipigil. Ganyan yan, hindi man nya sabihin pero natutulala alam kong si Katrina ang iniisip. Kaya inaakap ko yun pag ganun. Iiling iling na lang yun, pero kahit anong tago n'ya ng sakit na nararamdaman; alam ko. Hindi mo rin kasalanan dahil ma-el yang anak kong yan. Pagkatapos n'yan at gumaling si Kate kabisado na niyan ang sakit. Baka mapadalas kayo pero pakiusap, kung di nyo mapigilan mag-condom ka huh? Kukuha ako sa barangay. Hindi nyo mapipigilan yan e. Pag pinaghiwalay namin kayo pigilan namin kayo, susuway at susuway kayo. Mabuti na yung ganyan at least nakikita namin kayo. E, baka kapag nagalit kami, mag-usisa; pasikreto na lahat ng kilos nyo. Ikaw ang mas nakakaunawa, mas matanda ka; sana maging mabuting impluwensya ka kay Kate.", tumango tango na lang ako at matapos nun ay tinapos na ni Aling Bea ang kanyang pagkain. .... Nang maayos ko na ang page-enroll ko at makuha ang schedule ay pwede na muna akong umuwi. Simula next week ay simula na ng 2nd sem dito sa City College of Manila. Dito ako in-enroll ng probationary officer ko na pulis. Wala pang juvenile justice noon, at pwedeng makulong ang menor na maihahalo sa regular na kulungan lalo kung henious crime. Pero ako ay naisama sa isang programa ng human rights, kung saan pagaaralan ang pro-active na rehabilitation program sa gaya kong minor na may mabigat na kaso. Basta ang bilin din sa akin ay maging regular akong estudyante at iwasang ikwento ang tungkol sa programa. Sikapin kong makihalubilo ng normal gaya ng ibang estudyante. Umiwas ako kahit anung mangyari sa mga kaguluhan. Binigyan din nila ako ng celllular phone na Nokia 5110. Mag-text daw ako kung kailangan ko ng tulong sa kahit anumang bagay. Bago ako umalis ay nag-text ako sa contact number na iniwan sa akin ng presintong may hawak ng programa. .. CHIEF PAUWI N Q TPOS Q N MGENROL NXT AT MY SKD N. NGTTNONG ANG RGSTRR QNG GS2 Q MG X-ENROL KC MTGAL VACNT Q SYNG. .. Sinisikap kong wag lumampas ng 160 characters dahil kada isang full 160 character na text ay piso ang charge, at kung sosobra pa sa 160 characters ay charge pa ng piso pa. E, 300 pesos ang load na ibibigay sa akin na kukunin ko na lang daw sa registrar tuwing katapusan. Ito na ngayon ang buhay ko simula nu'ng mangyari ang karumaldumal na iyon. .... "Pre, hanapan mo ko kahit anong baril, kahit paltik. Mga limanlibo budget. Tang-inang Jeric to, ipi-pirmis ko na", nang puntahan ko si Dadoy sa kanila sa may Moriones. Nagkaroon na ako ng cellphone na second hand na Nokia 5110. Nu'ng malaman ni Kate na may cellphone na ako ay kinuha n'ya ang number ko at kumalat din yun kay Angela, Nikki, Lorraine at Jessica. Nakararing din kay Dadoy kaya naguugnayan na rin kami sa text. May cellphone na rin ang Mama ni Kate. Nagiging madali ang komunikasyon sa amin nang unti unting nagiging palasak ang pagkakaroon ng cellphone ng mga tao. Si utol ko ay may cellphone din, pati si Mama. Tipid kami sa load dahil di pa uso ang unlitext/unlicall noon. Kada isang pahina ng text na may maximum na 160 characters ay piso ang singil, pag lalampas ay piso uli miski isang character. P2.00 kapag other network. P5.00 ang kada 3 minutong tawag sa same network. Siguro ay doble kapag other network naman. Kaya natural na Jejemon kaming mga batang 90s dahil sa pagtitipid sa load at ma-maximize ang paggamit ng sms services. "Sige ikukuha kita kahit wag mo nang bayaran. Tang-ina wala nang naidulot na mabuti yang kupal na yan. Perwisyo! Basta antayin mo text ko. Pasensya ka na eto lang magagawa ko. Ayaw din patulan ng kilala kong hitman, e... Wala daw kasing bilang. Basta ingat ka na lang sa pag-byahe mo sa kupal na yan." Hindi na namin pinahaba ang usapan ni Dadoy. Talagang kumubli kami sa isang eskinita na walang makadidinig sa paguusap naming yun. Mahirap nang marinig ng chuchu. .... Mga sasakyang pa-Monumento ang sinasakyan ko pauwi. At bumababa ako ng Hermosa para dumaan kina Kate. "O, Chris... Maaga ka, a... Enrolled ka na?" "O-opo. May schedule na rin po ako." "Sige puntahan mo na si Kate." Umakyat ako at inilapag lang sa kwarto ang dala kong paborito n'yang egg pie na natutunan ko na ring kainin. Hanggang tatlong slice lang, hindi ako magkaka-allergy kapag ganun. "K-Kate. Dinalhan kita ng paborito mong egg pie... S-Sana magustuhan mo.", tsaka ako tumahimik. "S-Sige Kate, bukas uli." Saka ako tatalilis na ng lakad na hindi na nagpapaalam sa kanila Aling Bea at Mang Cris. .... "Lagi ka na lang ganyan. Natutulala ka. Kwento nga ni Lorraine, para ka daw sabog, tulala ka lagi. Ano bang iniisip mo?", nang di na mapigilan ni Kate na mangusisa sa paminsan minsang nagso-zoning out ako. "May naaalala lang talaga kasi ako. Alam mo ba, na may mild depression ako?" "Anong depression? Ang alam kong depression yung sa Math lang, opposite ng elevation." "Hindi... depression yung sobrang down, sobrang lungkot. Tipong may naaalaala ka na sobrang nakaka-trauma. Ganu'n." "E, ano ba kasi yung naaalala mo lagi?" "Wag kang magagalit a? Tsaka wag magbabago pagtingin mo sa 'kin. Okay?" Kinwento ko kay Kate 'yung tungkol sa amin ni Jennifer. Lahat lahat, basta... inilahad ko, walang labis, walang kulang. Inamin ko sa kanya miski nalaman naming pareho na mag-pinsang buo kami, ay may isang naulit na insidente na nag-burn nung memory sa isipan ko na para bang laging nagpe-playback sa likod ng isipan ko. Mas madali daw ilagay sa long-term memory ang isang pangyayari kung kasabay nito ang napakasidhing emosyon. Kahit ano; masidhing kalungkutan o kasiyahan. Hindi daw ma-process ng utak ko kung ano yung naramdaman ko nu'ng oras na 'yun, at na-stuck between long-term at short-term memory ang sandaling iyon. Parang isang uri ng rare na amnesia. Sinusubukan ng utak ko na mag-fill in the blanks, parang Last Song Syndrome na nagpe-play back ito paulit ulit sa isipan natin dahil natuwa tayo o nalungkot dahil naka-relate tayo. Pinauulit ulit patugtugin ng utak natin kasi gusto nitong irehistro ng kumpleto sa isip natin, kaya lang di nito makabisado lahat dahil limitadong oras lang napakinggan ang kanta. Parang yung sa amin ni Jennifer; ang huling nagpapabalik balik na alaala ay yung sa likod bahay nila, sa kusina, sa sala, sa kwarto, at yung huling pagniniig namin ang buhay na emosyon na nagtatak at nag-ukit sa aking isipan; lahat ng pangyayaring iyon. Hindi lang simpleng libog yun kundi isang pakiramdam na parang bumubuo sa pagkatao mo pero may problema. Gusto ni Jennifer yun, sya nga ang nagyaya... Pero siya din ang nagsasabi na kalimutan na namin ang isa't isa. Hindi ko naman magawang maiyak... Nalilito ako sa emosyon na dapat kong ilabas kapag napaguusapan ang bagay na 'yun. First time kay Kate, naluha ako at parang gumaang ang dibdib ko. "Minahal mo sya, minahal ka din nya. Ngayon, wala na kayo. Alisin mo lang sa equation yung dahil mag-pinsan kayo. Ayun, normal na, di ba?" "Sana ganoon kada---", hihirit pa sana ako. "O, ops ops ops!! Tama na!! Tama na!! Basta wala na kayo! Ako na! Ako na girl friend mo." Isang hapon ng maulang Hulyo, at isa pa rin akong tambay. Kahuntahan ko ang pinakamamahal kong si Kate sa kanilang bahay. Halos araw araw ako sa kanila at sa may Sunog-Apog na drin ako pumipirme. Pinagawan na ako ni Mama ng kwarto sa taas. Personal space ko lang na tulugan na may pintuan. Manipis na plywood lang ito at ilang hininging mga good lumber mula sa eskwelahan kung saan siya nagtuturo. .... "Ano, nakapag-enroll ka na?", si Mama nung nakauwi ako sa apartment at makasalubong siya sa hagdan nang papanaog na ko sa aking kwarto. "Oo, Me... may malaking vacant period ako mula 1:30 ng hapon hanggang 3:30pm tuwing Wednesday; baka daw gusto kong hanapan ng mapagko-cross enrollan na school yung nago-offer ng back subject nung first sem." "Oo, nga... pero kahit siguro wag mo muna intindihin yan. Mag-transient room ka na lang, total MTW lang naman ang pasok mo at ROTC ng Linggo. Magkano lang ang transient room, humanap ka sa may Carriedo. Sabihin mo sa probationary officer mo ganun na lang, gawan ka ng parang permit o I.D na nasa program ka. Kahit gastos na natin. Kahit sa motel ka matulog. P65 para sa wash hour, 2 hours yun itulog mo tapos balik ka na sa klase mo. Basta yung malapit lang." Tumango tango lang ako ng maliliit. "Anak, kaya mo yan. Wag kang susuko. Tiis lang, kapag nalampasan mo yung probationary period at hindi ka na delinquent status... Gusto mo bang bumalik sa Pangasinan para doon mag-college? Para maiwasan mo na itong problema dito. Narito kasi yung mga tao, mga alaala na naiisip mo." "S-Sige, bahala na...", tsaka ako nagtuloy sa aking kwarto. .... Malaki daw ang ipinayat ko. Hirap kasi akong makatulog at may pagkakataon sa pagkain ko ay kape lang ang nagugustuhan ko. Lumapat ako ng higa at iniunan ang aking kamay sa aking ulo. Pagpikit ko ay para akong nanunood ng pelikula. .... "Pasensya na, Mags... Kung sa akin lang madali kang gustuhin e. Madaling magkagusto sa iyo kasi napaka-natural mo. Yung first time kitang makita sa cafeteria ng tayo lang, alam kong gusto kita. Alam mo naman di ako ganun kadaldal na tao, gusto ko nananahimik lang. Nai-insecure lang din ako kasi sirang sira ako sa mga kaklase natin sa ginagawa sa akin ni Cons. Naging mababa tingin ko sa sarili ko. Malaking bagay na may pumupuri sa akin." "'Yung saglit lang natin na bonding nu'n na magkasunod na araw... kaninang umaga yung huli; hanggang kanina sa guidance, sa clinic, sa plaza... feeling ko ang importante ko nang tao.", dagdag ko pa. "Uy, wag ka ngang ganyan. Masyado mo namang idina-down sarili mo.", saka umayos si Mags ng upo kagaya ng upo ko at tumabi sa akin ng sobrang lapit. Inilapat niya ang katawan niya sa aking likod. Tsaka ako marahang ninakawan ng dampi ng halik sa aking kaliwang pisngi. "Chris, aaminin ko a... Alam mo, crush kita simula pa lang 1st grading. Di mo kasi siguro nakikita sarili mo pero ang galing mo kasi magsalita. Magaling kang mag-express ng sarili mo. Ang lawak ng vocabulary mo para tuloy kaya mong i-explain lahat. Dapat nga ikaw presidente namin e. Absent ka lang nung eleksyon." "Ah, yun... wala akong baon nu'n nakigapas ako ng mais." "Tsaka ayan pa. Madiskarte ka e..." "S'yempre di naman ako mayaman e. Masyado nila akong hinuhusgahan na komo taga-Maynila ako, mayaman ako. Naiba lang ng kaunti ang porma ko, kayabangan na. Hindi ko sinasadya yun! Yung mga damit ko mga pinaglumaan ng pinsan ko." "Kaya nga... pero wag mong i-down ang sarili mo. Minsan maniwala ka din na ikaw din yung dahilan bakit gusto ka ng tao, wala nang iba. Kahit nga sina Remalyn at Geraldine impressed sa 'yo e... Kasi magaling ka rin mag-approach. Di mo kelangan magpakengkoy, hindi ka malaro gaya ng mga kaklase nating mga lalake sobrang immature. Ikaw seryoso ka, e... Kaya nakaka-intriga talaga personality mo a..." "Wala namang espesyal sa akin, ako lang to..." "Oo nga, yun nga sabi ko. Ikaw na ikaw. Pati yung halik mo sa akin. Grabe parang hindi first time." "Wala, naramdaman ko lang talaga gusto kitang halikan. Parang may magnet kasi sa pagitan natin tapos nakakangilo ng ngipin.", napalinis ako ng aking bibig gamit ang dila ko sa loob. "Isa pa nga Chris, parang namiss ko tuloy." "Uy, sigurado ka? Baka kung saan mapunta 'to, bahala ka, di mo pa ako masyadong kilala." "O, e... ano naman, e di gawin mo." "Bahala ka, a... hindi ko pipigilan sarili ko." Hinawakan ko sya sa kanyang kaliwang pisngi at sumalubong ako sa kanya ng isang smack sa labi. "Awoouhh---tsup.", kumalas ako agad at di sinundan iyon ng isa pa. Gusto kong makita ang reaksyon niya. Ang tagal niyang nakapikit. "Uy... Ano yun. Ang sarap. Nakakakiliti ng utak. Isa pa... ulitin mo yung mas matagal." "Sige... Basta ganun lang uli, ibuka buka mo lang bibig mo. Tapos kung trip mong magtama yung dila natin ganun lang... Hindi ba ko bad breath?" "Okay lang... Amoy kape, lasang kape." "Okay ready game.", inipon muna ni Magnolia ang buhok niya, pero wala siyang pantali kaya iniipit na lang niya ang buhok sa magkabilang tenga. Kahit ano talagang ayos ni Mags sa kanyang buhok, nananatili yung kinis ng kayumanggi nyang kutis, medyo snubbed nose na may bridge naman kaya di masabing pango tsaka yung mata niya na inosente pero may itinatagong apoy. Maganda talaga si Mags. Ilang beses kaming parang nagpa-practice maghalikan. As in laplapan na at dumating sa punto na siya na ang nagmananiobra, at ako na ang nadadala niya. "Grabe ka Chris. Simple simple ka lang pero parang ang dami mo nang experience." "Old soul lang siguro ko, kita mo porma ko parang lolo.", biro ko. "Uy, di lang sa porma... Talagang alam mo 'yun parang expert ka na sa s*x. Grabe ka nga, ang bilis mo nga naidrawing yung pagkababae ko e..." "W-Wala yun nakita ko lang sa libro yun. Parang nakabisado ko na lang din." "Pero nakakita ka na talaga, as in? Yung tunay?" "O-Oo... Y-Yung sa 'yo, sa C.R", kinakabahan pa akong maging derecho. "Ha ha! Bukod dun! Ano, may nakita ka pa bago yung sa akin?", napapabungisngis na pangungulit sa akin ni Mags. "Sige, oo... aaminin ko, grade 4 ako may mas matanda sa akin na dalaga pina-finger nya sa akin yung ano nya... Grabe ang dulas sa loob akala mo nasa loob ng bunganga ng palaka. Yung dissection natin ng palaka sa science, sinubukan ko ipasok sa loob ng bunganga yung daliri ko. Parang ganun ang feeling." "Ay, Shiiiit! Ang galing a... Sa kanya ka rin natutong humalik?" "Hindi naman kami naghalikan. Parang alam ko lang. Kita mo ikaw din parang wala namang nagturo sa 'yo pero parang alam na alam mo na." "Hindi. Ginaya lang kita, e... Masarap kasi iba yung feeling. Malambot lips mo, e..." "E, mas lalo ka naman. Malambot ang parts ng babae e...." "Dito sa palad...', pinisil pisil ko ang palad nya. "Dito sa pisngi....", hinaplos ko ng kanang hinlalaki ko ang kaliwang pisngi nya. "Tsaka etong lips...", pinindot ko ng kanang hintuturo ang ibabang labi nya. Saka siya napakagat labi. "Sige nga, Chris hawakan mo ko kung saan mo gusto." "H-Huh?", nataranta ako. "Sige na, Chris kahit saan hindi ako magagalit. Gusto ko lang din ma-experience kung paano hinahawakan ng lalake." "E, baka magkamali ako ng hawak sa 'yo kung sa'n mapunta?" "Dali na! Eto naman kunwari pa e. Gusto mo pa talaga sabihin ko pa? Alam mo na 'yun!!" Nawiwirduhan talaga ako sa mga babae. Kapag nagiging diretso sila mas nakakakaba sila, o talagang ako lang to na sinuswerteng matuklasan ang itinatago nilang lihim. Parang laro lang na anyaya ni Mags na tsansingan ko siya pero siguro yung first time natin talaga merong lalim na naidudulot sa s****l appetite natin sa mga susunod na karanasan natin sa s*x. Dito ako simulang namulat at naging prejudice ko, na kung anong hilig ng lalake sa s*x, ay siya ding hilig ng mga babae. Mas matindi rin sila ng kaunti, at mas ramdam nila ang s*x kaysa sa ating mga lalake. Napagkakatuwaan ko na ito simula pa kay Jennifer, pero mas lalo pang tumindi kay Magnolia. Hinimas ko siya sa legs, sa hita, sa braso , sa leeg. Hanggang wala na akong kawala, nakarating ako sa pagpiga ko sa kaliwang umbok niya ng kanan kong palad. Dakot ko ang suso ni Mags, mas malaki pa rin ang kay Jennifer. Namungay ang mata ni Mags na para bang nagalit ko ang natutulog niyang libog. "S-Sige pa hawakan mo pa ko." Nang marinig ko yun ay inalis ko na lahat ng pagaalala ko at handa nang magpakitang gilas kay Magnolia. "Sige. Gagawin ko kung anong gusto ko?" "Okay lang...", si Mags. "s*x tayo?", aya ko sa kanya. "S-Sige basta ikaw ang bahala. Hindi ko alam e..." "Okay....." //Itutuloy....//