When Hate and Love Collide- Symphony of music Collab (tagalog)-R18

“Isang bagay lang ang gusto kong damahin ang mga alaala na magpahangang ngayon ay hindi ko kayang kalimutan, mga bagay na pilit na sumisiksik sa aking isipan. Hanggang kailan ba ako magiging ganito? Kung sa bawat luhang pumapatak sa aking mga mata ay siya ang naiisip ko.” "Please, Jacob!" "Please, bumalik ka na!” walang tigil na pagsigaw ni Aliyah habang hawak niya ang isang bote ng alak, kasabay nang pasuray-suray nitong paglalakad sa dalampasigan. "Hindi ko kayang mawala ka! Hindi ko kayang iwan mo 'ko ng ganito!" bulaslas niyang muli. "Bakit ikaw pa ang nawala? Bakit hindi na lang sila? Ha! Ang sakit-sakit, Jacob!" wika ni Aliyah habang nadadama niya ang malamig na simoy ng hangin na dumadampi sa kaniyang mga balat. “Kung kaya ko lang kalimutan ang lahat, matagal ko nang nagawa? Subalit hindi ko kaya, Jacob! Hindi ko kaya!“ untag nito kasabay ng mga luhang sumasabay sa ihip at hampas ng hangin sa kaniyang mukha. Isang Damdamin na gusto na niyang kalimutan at pusong uhaw sa panandaliang kaligayan. Kaligayahan na tanging kay Jacob lang niya mararamdaman. Marahan niyang inihakbang ang ang dalawang paa na mula sa buhanging kaniyang natatapakan, kasunod ng malamig na tubig na kaniyang nararamdaman. Unti-unti siyang dinadala ng kaniyang kalungkutan at ang malamig na tubig ng dagat ang tangi niyang naramdaman. Pakiramdam niya ay wala nang gana ang bawat yugto ng buhay niya. Mababakas sa kaniya ang bawat kalungkutan at pagdadalamhati sa pagkawala ng taong minamahal niya. “ Hindi mo alam, Jacob! Nasasaktan ako nang sobra dito sa puso ko!” ani ni Aliyah habang idinidiin niya ang isang daliri sa kaniyang dibdib. “ Sana, isinama mo na lang ako! Para hindi ako ngayon ganito!” walang ibang lumalabas sa bibig niya kundi ang mga sakit sa puso na kaniyang nararamdaman. Tinungo niya ang isang floating cottage na matatanaw sa 'di kalayuan ng kaniyang kinatatayuan, kahit man nilalamig na ang kaniyang pakiramdam ay hindi niya alintana sa kaniyang sarili ang bawat lamig na dampi ng hangin. Naupo siya habang hawak pa din ang boteng, iyon ang magpapagaan sa kaniyang kalooban. Isang maliwanag na buwan sa kalangitan ang kaniyang nakikita at sumisilay mula sa kaniyang kinaroroonan. Pabagsak niyang inilapag ang bote ng alak sa kawayang gawa sa mesa at nahiga ito sa gilid ng kaniyang kinauupuan. Nakailang beses niyang ikinukurap ang bawat talukap ng mga mata niya ngunit tanging mukha lang ni Jacob ang kaniyang nakikita. “Jacob,” wika niya sa kaniyang sarili. “Jacob, please! Isama muna ako kung saan ka man pupunta. Please, h'wag mo akong iwan! Ikaw lang ang gusto kong makasama sa mahabang panahon! Please, Jacob!” paulit-ulit niyang wika sa isang imahinasyon na nakikita sa kaniyang harapan, kasabay ng liwanag na tumatama sa maganda niyang mukha. Sa bawat pagtaas at pag-angat ng mga kamay ni Aliyah, habang ang liwanag na tumatama sa kaniya ay ang unti-unting pagdaloy naman ng mga luha mula sa kaniyang mga mata. Subalit may kung anong tanong? Sa kaniyang isipan na paulit-ulit lamang niyang isinasambit. “ Bakit, Jacob? Bakit sumuko ka, para sa akin? Bakit hindi mo nagawang lumaban, Jacob!” bulaslas na tinig ni Aliyah at walang humpay ang paggalaw ng mga daliri niya sa bilog at maliwanag na buwan na tumatama sa kaniya at tila gusto niya itong hawakan kahit na napakalayo nito sa kaniya. Marahan ang bawat pagpikit nang talukap ng kaniyang mga mata, dinadala siya nang mabigat na antok nito. Bigat na hindi niya kayang mapigilan pa, ngunit pakiramdam niya ay may tila humawak sa kaniyang katawan na halos maramdaman na lamang niya ang pag-angat nito sa kaniyang kinahihigaan. Walang tinig o, salita ang kaniyang naririnig, tila ba ay isang matigas na kamay ang bumuhat sa kaniya. Kasunod na matipunong katawanan nito ang kaniyang nakikita, dahil sa liwanag ng buwan na tumatama sa matikas nitong dibdib. Hindi na lamang ni Aliyah pinansin ang lalaking, hindi naman niya lubusang kilala. Isang lalaking nangahas hawakan ang katawan niya. “ Halos maramdaman ko ang malambot na kama sa aking likuran. Ngunit bakit pakiramdam ko ay may kung anong sensasyon ang bumabalot sa aking sarili? Sensasyong hindi ko kayang pigilan pa, dahil sa init ng katawan na aking nararamdaman. Isang init ng katawan na tila ba ay aking hinahanap-hanap, dahil sa haplos ng mainit na kamay sa aking pisngi. Napasinghap ako sa aking sarili nang maaninag ko ang kaniyang mukha, hinawakan ko ng dalawa kong mga kamay ang kaniyang pisngi. Ngunit, gustohin ko man na banggitin ang pangalan nito sa aking bibig ay hindi ko magawa. Basta ang mahalaga sa akin ay nakikita ko si Jacob, siya lang ang nasa puso ko at walang iba. Isang dampi nang halik sa aking mga labi ang kaniyang iginawad na halos sumasabay ang pagkakasabik ng aking katawan. Hindi ko mapigilan ang malagkit niyang halik, habang nararamdaman ko ang pagpasok ng mga dila nito sa loob ng aking bibig. Tila ba kay sarap damahin ang bawat mga labi niya.” “Jacob,” ani ni Aliyah sa kaniyang isipan, habang masimsim ang bawat hagod at dampi sa labi na ibinibigay sa kaniya ng lalaki. Naramdaman na lamang niya ang isang kamay na lumilibot sa kaniyang katawan. Tila ba ay dinadala siya nang mainit na haplos nito at sa bawat habol ng hiningang na kanilang natatamasa. Hindi kayang pigilan ni Aliyah ang bugso at liyab sa kaniyang kalooban, dahil pakiramdam niya ay kailangan niyang mairaos ang hinahangad ng kaniyang katawan. Bumabaybay sa kaniya ang bawat mainit na halik ng lalaki, mula sa kaniyang labi, patungo sa bawat gilid ng kaniyang leeg, kasunod nang dahan-dahan nitong pagbaba sa kaniyang malulusog na dibdib. Marahas nitong tinanggal ang pangitaas niyang damit at masimsim nitong dinilaan ang n****e niya na may mapusok na halik sa kaniyang malulusog na dibdib, habang bumabaybay naman ang kabilang kamay nito sa maselang pagitan ng kaniyang mga hita. Nadadama niya ang bawat kiliti at sensasyong ngayon lamang niya natatamasa na halos maramdaman na lang niya ang isang mainit na katas na lumabas sa kaniyang maselang bahagi. Hindi niya alam kung, anong pakiramdam iyon? Tanging mga halinghing sa buong silid ang kanilang pinagsasaluhan, habang unti-unti itong bumababa sa dalawang pagitan ng kaniyang mga hita. Napapaangat siya na may kasamang bultaheng kuryente ang dumadaloy sa kaniya, kasabay nang pangangatal ng mga tuhod na halos may gustong pa siyang marating. “ A–ahhh,” pigil hiningang bulaslas ni Aliyah sa pinagpapawisan niyang katawan, na kahit ang malamig na silid ay hindi man lamang niya kayang pantayan. “O–ohhh, sh*t!” wikang bulong ng lalaking nasa pagitan ng kaniyang mga hita. Halos laruin nito ang maselang bahagi ng c******s niya na mas lalong naghatid nang sabik sa kaniyang sensasyon. Napapaliyad siya at napapahalinghing sa kiliting dumadaloy sa pagitan ni Aliyah, hindi niya alam, kung anong kuryente iyon, pero para sa kaniya ay isang masarap na pagkasabik na ngayon lamang nito nadama. Ilang beses na siyang labasan ng katas, ngunit bakit hindi pa din mawala ang nakakahilong pakiramdam? “O–ohhh, Jacob,” untag niya sa kaniyang isipan. “A–ahhh, I like your fresh juices, babe,” tanging wika ng lalaking walang sawang tinitikman ang katas sa maselang pagitan ng kaniyang mga hita. Hindi na niya alintana ang bawat labas pasok ng daliri sa kaniyang hiyas. Masakit man sa una ang bawat galaw ng daliri nito, sa kaniyang kalooban ay halong kiliti naman ang kaniyang naramdaman. Ngunit matapos ang ganoong eksena ay mabilis naman itong pumaibabaw muli sa kaniya na halos mapaurong ito nang maramdaman ang isang matigas na alaga nito at unti-unting pumapasok sa maselang bahagi ng kaniyang hiyas. Masakit man sa kaniyang pakiramdam, ngunit dinadala naman siya nang kagustuhan na maabot ang kaniyang hinahangad. “Ouch! Ang sakit!” wika ni Aliyah. Subalit, ang sakit at kirot na nararamdaman niya ay unti-unting nawawala. Banayad ang bawat galaw nito sa ibabaw niya, habang ang mga ungol nila sa isat-isa ay hindi mawala-wala. Isang pag-ungol na mas lalo siyang ginaganahan, pabilis nang pabilis ang hagod at ang bawat bayo nito sa kaniya at ang laki ng alaga nito sa kalooban niya. Basta ang mahalaga ay mapawi ang init na hinahangad ng kaniyang katawan. “O–ohhh, babe! Come on, sh*t!” wika ng lalaking mabilis na bumabayo sa ibabaw niya. “A–ahhh, O–ohhh,” habol hininga ni Aliyah sa sarili na halos magpabaling-baling ang kaniyang ulo sa kaliwa' t kanan. Ang lalaking nasa ibabaw niya ay walang patid sa ginagawa na tanging amoy nito ang kaniyang nalalanghap. “O–ohhh, why his scent is intoxicating, so manly, so s****l?” tanong niya sa kaniyang isipan, habang pikit ang kaniyang mga mata sa bawat paghagod nito sa ibabaw niya. “Faster, Jacob! Faster,” untag ni Aliyah sa kaniyang kaisipan na kahit pikit man ang kaniyang mga mata ay tila ba si Jacob ang tangi niyang nakikita. Kasunod nang walang tigil hiningang pagbayo ng lalaki sa ibabaw niya ay ang paglabas naman ng katas mula sa kaniyang hiyas, na halos sumasabay ang mainit na likidong kaniyang naramdaman. Hanggang sa maabot na nila ang rurok ng kanilang mga ninanais at maramdaman na lamang ni Aliyah ang pagbigat nang talukap ng kaniyang mga mata. Pabagsak ang lalaking napahiga sa kaniyang ibabaw at pagsubsob ng mukha nito sa gilid ng leeg niya. ________ Point of view Aliyah Belle Gomez “ Nagising na lamang ako sa liwanag na tumatama sa aking mukha. Mabigat ang aking pakiramdam na halos hindi ko makayang igalaw ang aking katawan, dahil sa kirot ng aking nararamdaman. Marahan akong bumabangon sa aking kinahihigaan at sumandal sa headboard nito, ngunit laking pagtataka ko ng wala akong saplot sa aking katawan. Hindi ko alam kung sisigaw ba ako o, tatakbo palabas ng silid na ito na halos ganutan ko ang aking buhok, dahil sa hindi ko maalala ang mga nangyari sa akin kagabi. Nakita ko ang side table sa tabi ng aking kama ang cellphone ko at ilang libong pera nasa pagkakaalam ko ay hindi sa akin iyon.” “Sh*t! Ano bang ginawa ko? Bakit hindi ko man lang matandaan ang nangyari sa akin kagabi?” bulaslas ni Aliyah, habang pinipilit niyang alalahanin sa kaniyang isipan ang mga pangyayari. Mabilis niya dinampot ang kaniyang cellphone, kasabay nang pag-dial ng ilang numero na halos mapangibit siya sa sakit na kaniyang nararamdaman, higit sa maselang parte nito sa pagitan ng kaniyang mga hita. “ Please, Anny, sagutin mo!” wika ni Aliyah habang hawak ang cellphone nito, na halos balisa sa kaniyang sarili. “Hello,” bulong na tinig nito sa kabilang linya ng cellphone. “It's me, Anny,” wika ni Aliyah. “Aliyah! Oh my god! Where are you? Alam mo bang kanina ka pa hinahanap sa akin ni Tita Joselle. Hindi ko na nga alam, kung anong sasabihin ko?” saad ni Anny sa mga sunod-sunod nitong tanong. “ I'm sorry, kung pati ikaw nadadamay sa kahibangan ko,” wika ni Aliyah. “ Ahmm. Ano pa nga ba, ang gagawin ko? Eh, kaibigan kita! Pero sana man lang nagpaalam ka, kung saan ka pupunta nang hindi ako ang tinatanong ni Tita Joselle mo!” pagmamaktol ni Anny sa kaniya. “ Sandali, na saan ka nga ba, ha! Bakit hanggang ngayon ay wala ka pa?” untag ni Anny. “ Nasa palawan ako, Anny,” ani ni Aliyah. “ What! Nasa palawan ka! Nababaliw ka na ba talaga! Paano ka makakalimot sa kaniya? Kung sa bawat naiisip mo siya, ay pumupunta ka ng Palawan para sa lalaking matagal nang patay. Please, Aliyah, huwag mo nang ipilit pa ang dating nakaraan. Hindi na siya babalik sa'yo! Bakit hindi mo maunawaan?” tanging bulaslas ni Anny. “ So, anong gusto mo? Kalimutan ko na lang si Jacob, gano'n ba?” galit na bulaslas ni Aliyah. “Aliyah, ang sa akin lang naman, tanggapin mong wala na siya at hindi na muling babalik pa. Ayokong paulit-ulit ka lang masasaktan, dahil sa mga nakaraan niyo noon. Pilitin mong buksan sa iba ang puso mo Aliyah, hindi mo kailangang ikulong ang sarili mo sa kaniya!” wika ni Anny na may halong pag-aalala. “Susubukan ko, pero hindi ako nangangako,” tanging wika ni Aliyah. Kahit man may kirot sa pagitan ng kaniya mga hita ay marahan siya nagtungo sa bathroom, habang nakatakip sa hubad niyang katawan ang isang malapad na kumot. Nararamdaman niya ang hapdi at kirot sa maselang bahagi ng katawan niya, kasunod nang pagtanggal niya na nagsisilbing tabing ni Aliyah sa kaniyang hubad na katawan. Isang maligamgam na dampi ng tubig ang kaniyang naramdaman nang mabilis niya nabuksan ang shower sa kaniyang kinatatayuan, isang init na mayroong sensasyon sa tuwing naiisip niya si Jacob. “Patawarin mo ako, Jacob! Hindi ko sinasadyang ibigay ang sarili ko sa lalaking, hindi ko naman lubusang kilala!” wika ni Aliyah, kasunod nang pagtingala niya sa shower at ang bawat dampi ng tubig na sumasabay sa mga luhang nagmumula sa kaniyang mga mata. “Please, Jacob! Tulungan mo ang puso kong kalimutan ka,” bulong ni Aliyah habang mahigpit na yakap ang iginanti nito sa kaniyang sarili.