Ang sumunod na araw mula ng gabing sinubukan ni Arriana na lunurin ang sarili.
Panaginip. Panaginip lamang ang lahat. Alaala na lamang ng kanyang ina ang babalik at wala nang iba.
Nakapikit ang kanyang mga mata ngunit gising na ang kanyang kamalayan. Nakakarinig siya ng huni ng mga ibon, pati na rin ang malalakas na hampas ng nga alon sa mga bato at dalampasigan. Pagkaminsan ay nararamdaman niya ang paghampas ng alon sa kanyang katawan.
Mainit na sa balat ang sikat ng araw. Dahan dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata. May mangilan ngalan pang butil ng buhangin ang nakasiksik sa mga sulok niyon. Ang liwanag ng araw ang sumalubong sa kanyang paningin kung kaya't kaagad niyang ipinilig ang ulo niya sa kanyang kaliwa.
"Aaaaahhhh!" isang mahabang sigaw ang kumawala sa kanyang lalamuna
