The Only Bottom At Section Top | BxB (Filipino/Tagalog)

Chapter 015: Captured

Title: The Only Bottom At Section Top | BxB

Written By: Hikahikahikarichi

Chapter 015: Captured

Adrian Evans' POV

"Gomez, umayos ka nga!"

"Jacobbes, kailan ka pa ba matatapos sa tawag mo diyan?"

"Akihiro, please naman kahit ngayon lang wag kang makipagbiruan!"

Reklamo dito, reklamo doon. Yan nalang siguro ang tanging nagagawa ko sa kanila. Bakit naman kasi napasama ako sa isang grupong ang hirap ipagkaisa at ipagcooperate? Tang*na naman.

Nagpapasalamat na nga lang ako kay Trescious dahil at least meron pang isang matino dito sa grupo namin na katulad ko.

Kanina pa ako nababadtrip sa tatlong kagwang na mga to. Kung ano-ano nalang ang rason para lang di magcooperate sa roleplay activity namin this friday.

Kung tatanungin niyo ko, yes kanina ko pa gustong basagin ang mga mukha nila. Actually, hindi rin naman talaga ako ang na assign na leader nila, but if no one dares to step in first then who will? Tang*na naman talaga.

Binigay ni Miss Angel ang time niya sa amin ngayon to rehearse our roleplay activity, pero nagsasayang lang ng oras tong mga kagwang na to. Alam naman na malapit na ang friday eh. Mga g*go.

May Gomez na puro hikab at hindi nagseseryoso. May Jacobbes na kanina pa nakikipag-usap sa ka SSG member niya sa phone. At may Akihiro pang puro nalang biro at kalokohan ang alam.

Ang saya diba?

Sarap mapunta sa ganitong grupo no? Yung tipong mauubusan ka talaga ng pasensiya mga p*ta.

Animal.

Kunti nalang talaga, sobrang kunti nalang at makakasuntok na ako ng mga mukha. Sh*t!

Pero para maging patas, naiintindihan ko si Jacobbes na importante din yung role niya as the Vice President ng SSG kaya okay lang yun sa akin na makipagtawagan siya sa mga SSG members sa phone. I'll try to understand.

Kay Akihiro naman nasanay na ako sa lalaking to na puro biro lang ang alam kaya kahit di na nakakayanan ng pasensiya minsan ang isang to, ipagpapaliban ko nalang.

Kalma, Adrian. You can do this.

But if there's someone here who should cooperate the most than not taking this activity seriously is none other than kumag na Gomez na kagwang. Tang*nang lalaking to!

I agreed with his nonsense, pathetic and full of bullsh*t deal, naging alalay pa ng buong kagwang na Section 'T', sinunod ang mga nakakap*tang utos nila, just to make him cooperate in this activity. But just look what he is doing right now.

Nothing.

This idiot--

"Gomez!" Sigaw ko sa kanya. Nagkasalubong pa ang mga kilay ko habang nakahalukipkip. Hindi lang babae ang marunong magmataray no.

"Hmm?" Pa hm hm ka pa jan, suntukin kita eh. Gag*ng to.

"Don't you dare give me that answer. Cooperate! Practice seriously," Bulyaw ko pa sa kanya. Kita ko pa siyang humikab lang at walang ganang tinignan ako. Chill, Adrian.

"Wala akong panahong makipaglokohan sa'yo ngayon," Siguro mananapak lang oo. "Pero can you at least do your part? Kunti nalang ang oras natin bago mag friday. For god's sake our grades--" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang magsalita siya. Walang respeto tong kagwang na to ah!

"I don't really care about my grades," What did he say?! "I only care about my feelings for you, bottom." Sinabayan pa niya talaga ng isang kindat at finger guns na inacting niya pa na parang bow and arrow.

Hanggang kailan pa ba matatapos tong pagloloko ng lalaking to!?

"You jerk," Napakuyom nalang ako sa kamao ko.

Tang*na, p*ta, bwiset, at isama niyo na pa ang ibang mga bad words na pwede pang idagdag para lang mamura ko tong Gomez na to. Urgh! Di niya ba nararamdaman na naaasar na ako sa mga pinagagawa niya? Gag*!

"Sorry, bottom I hate to tell you this but I really don't care about my grades. I get that you're a scholar student who is fighting for your grades to maintain here, but I'm not." And he just shruggs like those words he said were just nothing. F*ck you, Gomez!

Hindi ko alam pero ramdam ko talaga yung pagkulo ng dugo ko sa aking buong katawan. Sabayan pa ng panginginit ng mukha ko dahil sa mga sinabi niya. Did he just said that?

That just because he is not like me who is a scholar student, he won't cooperate. How dare he.

I have worked my ass off para lang makaalis sa tang*nang buhay ko noon, lumipat ng ibang paaralan, applied for a scholarship in this school, studied and gave every one hundred percent of my best and this is just what I would get?

For him to tell me that? Siya na wala namang binigay na piso o kahit pagkain man lang sa akin? Wow ha.

I can't deal with this kind of attitude.

"Adrian! Adrian!" Kita ko pang patalon talon si Akihiro na nakangiti pa ng malawak palapit sa akin. Tiningnan ko lang siya ng masama.

"Bakit? Ano na naman problema mo?" Kayong lahat. Itatanong pa ba yan? Lalong lalo na ang Gomez na yan ang problema ko. Tang*na.

"Uhh--Adrian, sorry. We've got an urgent meeting to do sa SSG office. They need me also because I'm the Vice President--" Di ko na pinatapos si Jacobbes sa pagsasalita.

"Fine, then." Ani ko pa at kaagad na hinablot ang backpack ko sabay mabilis na lumabas ng classroom.

Kung ganito lang naman pala ang mga attitude na ipapakita nila, yung hindi magcooperate para sa activity namin, then okay.

I don't mind working on it alone. Bahala na magmukha akong tanga mag roleplay sa harapan, ayoko lang ipagpilitan sarili ko dun sa mga kagwang na yun. I hate them.

"Thank you for purchasing, Ma'am. Please come again at Goodie Convenience store." Nakangiting tugon ko pa sa isang ale habang binibigay pa sa kanya ang pinamili niyang burger at milk box.

She smiled back at me as she took the plastic bag with the things she purchased at kaagad rin siyang lumabas ng store. Pinagmasdan ko pa siyang lumabas at pinuntahan pa ang isang lalaking sa punto ko ay magkapareho lang kami ng edad.

Her son, maybe?

The boy was so happy with what her mom got for him. Isang mapait na ngiti ang kumurba sa labi ko. Nakakainggit. All I can say is 'sana all' ganyan kasweet sa magulang. I just wished I have experienced that.

Siguro nung nagpaulan ang diyos ng pagmamahal ng isang magulang sa kanyang anak, baka kinulong lang talaga ako nila noon sa kwarto ko. Ang swerte ng lalaking yun--

"Hey," Napabalik nalang ako sa reyalidad nang mapansin ko ang mga daliring nag snap sa harapan ko. What the? It was Trescious.

"B-Bakit?" May sinabi ba siya? God, I'm daydreaming again. Tsk.

"I can see na malayo ang iniisip mo, Adrian. Makakaapekto yan sa pag-ientertain ng mga customers natin dito," Leksyun pa niya sa akin.

"Sorry, di mauulit." Kasi naman, Adrian. You're imagining things again that won't happen. Tsk. Napahiya pa tuloy ako kay Trescious.

Yes, I do feel shy around him at work pag nagkakamali ako minsan. Knowing that he is my senior here and he is always keeping an eye on me dahil inassign siya ng manager namin na itrain din ako, that's why.

He just sighed. "It's okay. Palit tayo?"

"Eh? Don't worry, I can manage naman. It's okay." I assured him.

"Is this about what Audi said earlier?" Napakunot noo ako sa tanong niya. Tiningnan ko pa siya mg diritso.

"What do you mean?"

"Nothing. I just kind of want to ask to you if what he said to you earlier still is going on in your mind right now." Mahabang paliwanag pa niya. Is he concern about me?

Totoo naman na masakit yung sinabi sa akin ni Gomez kanina, ang sarap nga suntukin ng kagwang na kumag pero pinigilan ko nalang ang sarili ko.

At tsaka isa pa, tapos na rin ako umiyak dahil dun, kaya kahit hindi okay, okay nalang.

Kahit rin na nakakaubos ng pasensiya at nakakawalang gana yung mga members ko para sa activity namin, kailangan kong tiisin. I need to endure everything para sa grades. There's still time before friday pa naman.

"Yes I was mad with what he said earlier but I'm already fine. Wag kang mag-alala." I don't smile too often pero ewan ko nalang pag kausap ko si Trescious, there's this sense of genuinety in myself pag nandiyan siya.

Siguro dahil kahit isa siya sa mga kagwang, siya yung laging nandiyan para sa akin not everytime but whenever I need him. Ngayon ko lang napagtanto yan, kind of corny para sa isang lalaki na mag-isip ng ganito but yeah don't care.

"Here, take this?" May inabot pa siya sa akin. Nakakuyom ang mga kamay niya kaya di ko makita.

"Ano yan?"

"Just open your hands and you will know."

"Hmmm?" I gave him that suspicious look.

"Trust me," In terms of trust, si Trescious yung tipo na di ka niya talaga bibiguin. Kahit na may pagdududa ako na baka kalokohan tong gagawin niya, I decided to give trusting him a chance.

Inabot ko ang nakabuka ko na palad at may nilagay pa siya doon na bilog na bagay na nakabalot pa sa isang wrapper--wait, this is the same chocolate he gave me last time.

"Mahilig ka talaga sa chocolates no?" Bahagya pa akong tumawa. Napakamot pa siya sa kanyang batok at ngumiti.

"No. I just happened to have it in me and since andito ka rin naman, might as well share it to you din diba?" Paliwanag pa niya na di pa makatingin sa akin ng diritso. Naninibago ako sa lalaking to. Di naman sana mahiyain pero ano tong inaakto niya ngayon? Weird.

"And I told you before, chocolates can help cheer someone's day. I know you need it this time the most. Enjoy eating it, yeah?" Pagtatapos pa niya.

"And another thing, Adrian," Napatingin ulit ako sa kanya ng diritso.

"Bakit?"

"Mas bagay sayo pag nakangiti." Did he just winked at me?! Tumalikod pa siya sa akin. "Pero mas bagay tayong dalawa." He said that in a whisper pero klarong klaro ko yun.

"Ano? Gago." I'm a bit panicking at this moment, tang*na naman kasi.

"Nothing. Sabi ko ang gwapo ko." Bahagya pa siyang lumingon sa akin at nagchuckle. My heart. Help.

And then just like that, bumalik na siya doon sa aisles to check our stocks para iarrange niya. I just smiled at him as he walks away--what the f*ck?!

Okay lang ba ako? I can feel my heart beating faster. P*ta? What is going on with me? Umiinit pa ang buong mukha ko. Sh*t! Am I blushing?

Napahawak nalang ako sa dibdib ko to feel my heart going faster and faster. Tang*na. Bakit naman kasi ganito? Lalaki ako, straight! Bakit para pa ata akong kinikilig?

No, Adrian. I am just thankful for Trescious. Yup I am just thankful kaya nararamdaman ko to. Kalma, this does not mean anything. I'm fine. We're fine. Hoo!

Di ko nalang inisip yun at instead na pagtinginan lang ang chocolate, kaagad ko rin yun kinain. It was delicious. Indeed, it cheered me up, a bit.

Kung ikokompara sina Trescious at Gomez kumag, mas sympathetic at caring si Trescious.

Si Gomez? No comment nalang sa kagwang na yun.

"Welcome to Goodie Convenience store!" Mangiting pagbati ko pa sa isang lalaking pumasok sa store namin. I don't like to judge, but something seems off about this guy who just came in.

Judging sa itsura niya, he looks like someone who is in his 30's, hindi naman siya ganun katangkaran pero medyo mataas lang siya ng kaunti sa akin. Nakasuot pa siya ng color gray na beret na natatakpan pa ang mga mata niya. A black longsleeve and black pants. He also brought with him a big black colored shoulder bag. Weird. Para pa atang may purinarya na pupuntahan eh.

Palingon-lingon pa siya sa paligid na para bang may hinahanap.

Yes, he really is weird. Maliit lang naman tong first floor ng store namin dahil mga stocks lang ang meron dito, but why is he even looking here and there na para bang meron siyang binabantayan?

Naglakad pa siya palapit sa counter ko. Sketchy man siya tingnan, but because he is a customer, I need to put on my best to be nice para sa good service na rin.

"Excuse me, boy?" Nakayuko lang siya habang nagtatanong.

"Yes, Sir? Can I help you po?" Nakangiting tanong ko pa sa kanya.

Ilang ulit pa siyang palingon-lingon sa buong paligid namin bago siya maglabas ng isang bagay sa dala niyang shoulder bag-- What the f*ck?! Hindi lang yun isang bagay, kung di isang baril.

"S-Sir ano pong ginagawa niyo?" Napaatras pa ako sa kinatatayuan ko nang itinutok niya sa akin ang baril na dala niya.

Kitang-kita ko pa ang mga mata niya kung paano niya ako titigan. Ang talas ng tingin niya sa akin na kung ano mang segundo pa ngayon ay ipapasabog na niya sa akin ang baril. Wala akong magawa. Halos manginig ang buong katawan ko dahil sa kaba at takot sa mga maaari niyang gawin sa akin at pati na rin sa ibang customers namin.

What the heck should I even do in this situation? Help.

"Baril! May baril siya!" Sigaw pa nung isang babaeng customer namin nang lalapit sana siya dito sa direksyon sa counter.

Dahil din sa sigaw niya ay agad ring napansin ng ibang customers ang nangyayari at halos sigawan nalang ang lahat na maririnig sa buong store. To be honest, I wasn't expecting this to happen to begin with.

"Walang kikilos ng masama kung ayaw niyong may mapahamak sa kahit na isa sa inyo!" Marahas na sigaw nung lalaki habang pinaglakbay niya ang pagtutok sa kanyang hawak na baril sa iba't-ibang direksyon na merong tao.

Pati yung mga tao sa labas ng store ay nakikinood na rin sa mga nangyayari dito sa loob. Yung iba sa kanila kumukuha pa ng video. Tsk. They could help us here. At kung mamalasin pa, ito pa talaga ang time na hindi nakaduty yung Guard namin. Sh*t.

"Sir, whatever you do, wag niyo pong iputok ang baril niyo," I saw Trescious trying to walk slowly and gently towards the guy.

"Hindi po ito tama ang ginagawa niyo. Kung meron po kayong problema, we can talk about this. Just don't pull the trigger, please. People might get hurt," What the heck is he doing? Bat kailangan niya pa talagang lumapit sa lalaking yun?

I know that he is trying to be brave and a hero para sa ibang tao na nandirito sa store pero come on this is not the time to be like that. The situation is already dangerous.

"Wala akong pake!" Napasigaw nalang ang lahat ng mga tao dito sa store nang ipaputok ng lalaki ang kanyang dalang baril--No way! Pati ako hindi makapaniwala sa nagawa niya. H-he--Trescious!

Napadaing pa si Trescious habang hawak pa niya ang kanyang kaliwang balikat na ngayon ay duguan. I can't handle this. This is too much for me.

"Trescious," Bulong ko pa sa pangalan niya. I am worried for him.

Damn, what am I even doing? Kailangan ko siyang tulungan but I can't move my legs. Sh*t. I just can't. I am scared. Hindi ko na rin namalayan ang unti-unting pagtulo ng mga luha ko dahil sa mga pangyayari.

I saw Trescious look into my direction. He just smiled like he was saying that there's nothing to worry about. Ramdam ko ang sakit sa sugat na natama niya sa bala. F*ck, Adrian! Do something.

"Ikaw," Napalunok nalang ako sa laway ko nang itinutok uli ng lalaki ang baril niya sa direksyon ko. Tinaas ko pa ang magkabilang kamay ko.

Ang bilis pa ng pagtakbo ng puso ko at ramdam ko pa ang tagaktak ng mga pawis na naglulundas pababa sa aking mukha. Yes, this is how scared I am.

"P-Po?" That was the only thing I said with a trembling voice.

"Sundin mo ang mga iuutos ko sayo para wala ng ulit na masaktan," Dahan-dahan pa niyang inalagay sa ibabaw ng counter ang kanyang dalang bag. I think I already know what's about to happen, basing on what's going on.

"Ilagay mo lahat ng pera diyan. Walang labis. Walang kulang. Lahat." Suhestyon pa niya sa akin na nakatutok pa rin sakin ang kanyang dalang baril.

F*ck this happening. I need to check up on Trescious than to do this. But I also need to do this para maligtas ang lahat ng mga tao dito.

Tumingin pa ako sa mga customers namin na ngayon ay walang magawa kung di ang magsiiyakan at napaupo nalang sa sahig. Kita ko rin kung paano mapangiwi ang ekspresyon ni Trescious habang hawak ang kanyang balikat.

Tsk.

I don't like this.

"Bakit niyo po ba to ginagawa? Bakit sa ganitong paraan pa?" Tiningnan ko pa ang lalaki na nagkatagpo pa ang mga dalawang kilay ko.

I don't care if he can see my tears falling from my eyes. I just dont get why other people will do something as terrifying like this para magkapera. This is just too absurd.

"Ang daming tanong, boy," He acted as if was pulling the trigger again. "Gawin mo nalang ang inuutos ko sayo kung ayaw mong ikaw na naman ang susunod na maputokan." I don't like what he said.

I thought scenarios like this only happens in movies, pati din pala sa totoong buhay. I am not quite surprised anymore, kahit nga mga magulang na inaabuso ang kanilang anak na sana nakikita lang sa mga pelikula ay nangyayari din in in real life. My parents are the proof of that brutality.

But I don't want to follow someone's commands pag hindi ito nakakabuti sa ibang tao.

I don't live with anyone's rules anymore. I will do the right thing, kahit na medyo mapapahamak ako nito. I get it that I'm scared, but I won't let this guy do whatever he wants.

My hands were shaking in fear as I pick up the bag and look at the guy's eyes before I click the cash counter open.

Any second now, he will really pull the trigger and shoot me if I don't do what he ask me to do. Pero if I could distract him, there will be time for me to get his gun from him.

Kabado na ako sa sitwasyon na'to habang tinitignan ko pa ang bawat pera na nasa loob ng cash counter machine.

"Ano pang hinihintay mo, boy? Ipasok mo na lahat ng pera," Medyo napatalon pa ako sa gulat nang singhalan niya ako at inilapit ng kaunting distansya sa ulo ko ang hawak niyang baril. I am scared.

I open the zipper of the bag at lakas na loob kong hinarap ang lalaki at nilagay sa ulo niya yung bag.

"As if I'll do what you're asking me to do!" Sigaw ko pa sa kanya at tinulak siya ng malayo sa akin. This is my chance to grab the gun!

Kita ko pang pilit niyang kinukuha ang bag na nasa kanyang ulo but I got the gun safely in my hands.

"Trescious!" Tawag ko pa sa kanya habang inaunload ang baril. Nababaliw na ako sa ginagawa ko nang ihagis ko nalang ng kusa sa kay Trescious ang baril. F*ck. What a dumb move, Adrian! Sh*t.

I was relieve nang masalo niya din ito. It was a good thing I guess but I know that he still have the pain holding back the blood in his arms. I have to go check on him--what the f*ck?!

Before I knew it, may isang malamig na bagay nalang ang parang nakadampi sa leeg ko at hawak hawak na ako ng lalaki mula sa likuran. T-This is a knife.

"Adrian!" Sigaw ni Trescious.

"Inutosan kita ng maayos, boy pero di mo ako sinunod. Gusto mo ata masaktan." Malamig na bulong ng lalaki sa aking tenga.

Nakakakaba. Ang hirap huminga. Napaiyak nalang ako sa ginagawa ng lalaki sa akin. Yung kutsilyo, para talagang binabaon niya sa leeg ko. I-I remember my parents.

Someone.

Please help.

Napapikit nalang ako sa aking mga mata habang dinadamdam ang kutsilyo ng lalaki na nasa balat ng aking leeg. Di pa ako mamamatay. After everything that I've been through in life, I won't die yet. Not in this kind of situation.

"S-Subukan mo lang saktan siya at di ako magdalawang isip na ipaputok tong baril sa'yo," Ani Trescious habang niloload yung baril at tinuro sa direksyon ng lalaki. Parang medyo ata delikado. Baka matamaan pa ako eh.

"Subukan mo lang din iputok, baka itong kasama mo pa ang unang masaktan," Nakaramdam na ako ng dugong tumutulo sa leeg ko. F*ck this.

"You have made the wrong move, mister," familiar voice said on the side--Gomez? Anong ginagawa niya dito? Napatingin din sa kanya ang lalaki.

"Bawal saktan ang bottom namin," I saw Akihiro flashed a sweet smile habang kinukuha ng parang propesyunal yung kutsilyo mula sa kamay nung lalaki.

"I'll be taking him with us." Jacobbes? Hinila pa niya ako palayo dun sa pagkakahawak sakin ng lalaki at kaagad niya akong niyakap.

What are they--No way. Bakit halos lahat ng mga Section 'T' nandito? Some of them are waiting outside.

"Sino kayo?!" Sigaw nung lalaki. "Ibalik mo sa akin ang kutsilyo ko!" Bago pa man maabot nung lalaki si Akihiro ay kita ko pang may nilagay dun sa kamay ng lalaki si Harry. It was handcuffs.

"Who are we? We are his knights in shining armor. Subukan mong saktan si Adrian and you'll pay for what you've done." Bahagya pang tumingin sa akin si Harry at ngumiti.

Did they just saved me?

But how?

May pumasok pang dalawang lalaking parang nasa 30s na rin na naka uniporme pa na pangpolice.

"Dad, na handcuffed ko na po siya," Sabi pa ni Harry doon sa isang lalaki. Dad? Did he just called the police dad?

"Good job, anak." Tanging sagot nung police sa kanya bago nila kinuha yung lalaki palabas. Pilit pa nitong magpumiglas pero wala na rin siyang nagawa nung kunin siya ng mga pulis.

"You guys were so slow," Pilit pang ngumiti ni Trescious--oh yes, I still need to check on him.

"Sorry, alam mo na nagpapagwapo pa ang isang Audi Gomez." Sagot pa ni Gomez. Mahangin siya sa sinabi niya pero di na rin ako aangal. He saved me again for the third time.

"Trescious!" Tumakbo pa ako palapigt sa kanya. "Okay ka lang ba?" I can't think of anything right now but to be worried for him. Tiningnan ko pa yung balikat niyang dumudugo.

"That was so clumsy of you to do that, Trescious. Please wag mong gawin yun ulit. Napakadelikado."

"I'm okay, Adrian. Don't worry about me." He reassured me. Napahinga na din ako ng maluwag matapos ang mga nangyari. All is well.

Pero bakit nandito ang mga Section 'T'? Paano nila nalaman?

Pilit ko pang magpumiglas sa pagkakawahak ni Gomez sa kamay ko. Hindi ko alam pero matapos nung maging okay ang mga sitwasyon kanina, hinila nalang niya ako dito sa second floor ng store. Ano na naman bang problema ng kagwang na to?

"Gomez, ano ba?!" Sambit ko pa sa kanya at kaagad rin naman niya akong binitawan.

"Ano bang problema mo ha?" Masama ko siyang tinignan. I know that I should be thankful of him from what he did pero may kung ano na namang kalokohan ang pumasok sa kumag na to. Kakaasar.

"Problema, Adrian? Tinatanong pa ba yan ha?" Ano ba pinagsasabi niya?

"Hindi ko alam. Kusa ka nalang nagkakaganyan. Kaya nga nagtatanong diba?" G*go talaga kasi tong kagwang na to.

"Tsk. You idiot." What did he just call me?

"How dare y--" Di ko na natapos ang sasabihin ko nang ilabas niya ang kanyang phone at may plinay na video--that was from earlier. It was me doing those reckless things sa lalaki.

Tiningnan ko pa siya ng diritso. "Ano naman meron dito? Ginawa ko lang ang tama." Sagot ko pa sa kanya.

"G*go ka ba, Adrian? Paano kapag nasaktan ka ha? Paano pag di kami nakarating on time para iligtas ka? Anong mangyayari sayo? Ano nalang--Oh f*ck whatever. Di ka naman mapipigilan." Humalukipkip pa siya at tumingin sa malayo.

Anong problema ng Gomez kumag na ito? Why is he not his usual self? He seems to be more concerned for myself sa ginawa ko kanina. To be honest, nakakapanibago sa pakiramdam na merong nag-aalala sayo.

All my life, I've been living depending on myself alone. This seems new.

"Okay ka lang ba?" Tanong niya sakin.

Alam kong kagwang ang lalaking to at mahilig sa mga pranks, but he is also always there for me in times na merong trouble na magaganap. I don't know why but I feel something soft for him--What?!

"Anong klaseng tanong yan, Audi? Siyempre okay lang ako no." I called him by his first name again. I think nature na yan pag thankful ako sa kanya, I call him by his name.

"Are you sure?"

"Yes. Thank you."

"Good."

Before I knew it, he grabs me towards him and hug me gently. The way he embrace me in his arms, it feels so warm. Like I'm protected. Hind ko alam kung ano tong nararamdaman ko, pero I feel safe. And why do these tears coming out from my eyes? Weird.

"I'm here for you always, Adrian." He said as he kissed me on my forehead.

Did my heart just skip a beat?

--The Only Bottom At Section Top--