Shadow of Doubts

Kabanata 22

NAGISING si Meera dahil sa nakakangawit niyang posisyon sa loob ng sasakyan. Bagsak ang katawan niya dahil sa pagod na natamo sa shooting at sa pag-iisa nila ni Jelome kanina. Kinusot niya ang kaniyang dalawang mata at nag-unat. Wala na ang binata sa tabi niya.

Mapakla siyang natawa. Matapos siyang gamitin at pagurin ay iiwan na lang siya basta. Hindi man siya nito hinintay magising upang makapag-paalam ng maayos sakanya.

“s**t! Nasaan ‘yung panty ko?” She keeps on searching everywhere, every inch of the car but she failed to find it.

Pilit niyang inalala sa isipan kung saang direksyon ito ihinagis ng aktor. Nakalimutan niya kasing isuot iyon kanina, bagsak na ang katawan niya sa pagod kaya’t nawala na sa isipan at diretso tulog. At ngayon, wala na siyang panty.

Bago pa naman iyon at kabibili lang. Talagang nilaan niya para sa shoot. Sa inis ay hinayaan niya nalang. Inayos niya ang pagkakasuot at pagkakahapit ng roba sa kaniyang katawan. Sinuguro niyang maayos ang pagkakasuot at mahigpit ang tali. Lalabas siya na walang suot na panty. Hindi gaano mahaba ang roba kaya isang maling galaw lang ay masisilipan na siya.

Nagpakawala ng isang malalim na buntong-hininga si Meera. Umaalingasaw ang mabahong amoy ng pinaghalong likido nilang dalawa sa loob ng sasakyan. Kailangan niyang ipanilis ito bago pa may magduda at makaalam sa nangyari.

Sinuklay niya ang buhok gamit ang dalawang kamay. Huminga siya ng malalim at dahan-dahang lumabas ng sasakyan.

Dapit hapon na pala. Hindi pa siya nag-almusal, wala rin siyang tanghalian, at naubos ng bongga ni Jelome ang energy niya. Kaya siguro siya nanghihina at lupaypay. At mukhang minamalas din siya ngayon dahil medyo mahangin sa labas, bahagyang umaangat at naililipad ang kaunting parte ng laylayan ng kaniyang roba. Mabuti na lamang at walang gaano tao sa labas. May iilan lang ngunit malayo naman sa kaniya at sila naman ay abala sa kani-kaniyang gawain.

“Tangina. Wala naman akong balat sa pwet ha?” aniya habang nagmamadali pumasok sa loob. Palinga-linga siya sa paligid dahil habang palapit siya nang palapit sa entrada ay palakas naman nang palakas ang ihip ng hangin.

“Nice ass,” someone complimented from behind.

Muling nanlaki ang mata ni Meera sa pamilyar na boses na iyon. Inikot niya ang katawan at doon natagpuan ng dalawa niyang mata si Jelome, ang dahilan at puno’t dulo ng lahat ng kamalasan niya ngayong araw.

“Oh! Hello there, asshole!” Her teeth gritted. Gusto niya itong paulanan ng sampal ngunit natatakot siyang kumilos at gumawa ng maling hakbang dahil aangat ang suot niya. Kapag nangyari ‘yon ay makikita ang umbok na itinatago niya sa likod at ang kaniyang sariwa at bagong dilig na pechay.

“Asshole na ngayon?” Tatawa-tawa niyang puna. Pinagkrus niya sa dibdib ang dalawang kamay at naaliw na tiningnan ang dalaga. Litaw na litaw ngayon ang dalawa at malalim niyang dimple sa uri ng ngiti na ibinibigay niya sa dalaga.

“Yes. Do you want to know why?”

“Hmm. Why?” Panghahamon niya.

“Kasi pangalan mo ang best definition sa salitang asshole.”

“You’re wrong, sweetheart. My name, Jelome, stands for Jesus Loves Me. Generally speaking, the definition of my name is Meera, I love you so much.”

“Shut up! Diyan ka na nga, masyado kang maraming alam.”

“Wait. Why are you hiding your ass?”

“Jerk!”

“There is no need. Bakit mo pa itatago sa akin ‘yan e higit pa diyan ang nakita ko? Natikman ko na nga halos bawat sulok ng katawan mo e. Why hide, sweetheart? That’s useless.”

“Shut up, Jelome! Shut up!”

“Hmm. Why don’t you shut my mouth using yours?” teasingly, he asked. “Shut my mouth like what you did to me earlier. What do you think?”

Agad na namula ang buong mukha ni Meera sa hiya. Pasimple niyang inikot ang paningin sa paligid upang siguruhin ang seguridad nila at ng mga impormasyon na lumalabas sa bastos na bunganga ng aktor.

“Shh!” she hissed. “Huwag kang maingay at baka may makarinig sayo!”

“Nagreklamo ba ako kanina nung maingay ka? Hindi naman. So bare with mine, Meera.”

“Paano ka magrereklamo e sarap na sarap kang gago ka?” Hindi naiwasan ni Meera ang pagtaas ng boses. Sakto na dumaan ang dalawang miyembro ng production team at sabay na napalingon sa kaniya.

Jelome chuckled softly. “Akala ko ba huwag akong maingay dahil baka marinig ng iba?” Panunuya niya.

Parang bata na nagpapapadyak si Meera. “Huwag kang ngumiti, para kang tanga!” Umikot ang dalawa niyang mata. Bumalik nanaman siya sa pagtataray niya kay Jelome. Bumalik nanaman sila sa pagiging aso at pusa na siyang kinaiinisan ng direktor.

“Bingi ka ba o sadyang hindi ka lang talaga marunong umintindi? Ang sabi ko huwag kang ngumiti dahil para kang tanga,” iritable niyang saad. Muling umikot ang mata niya, dahilan kung bakit kumislap ang mata ng binata at ngumisi.

Dumiretso ng tayo si Jelome. Gamit ang sariling dila at laway ay binasa niya ang kaniyang labi habang ang mata ay nanatiling nakatuon sa kaharap, kay Meera.

“Siguro,” he shrugged his two broad shoulders. Punong-puno iyon ng marka ni Meera. At kung maari niya lang hubarin ang itim na t-shirt upang ipakita at ipagyabang ang mga fresh na fresh na marka ni Meera sa kaniya ay gagawin niya. Gusto niyang ipagsigawan sa lahat na kay Meera lang siya, at sa kaniya lang din ang aktres.

“Ano?” Mababakas ang pagtataka sa tono ng aktres at sa nakahayag na ekspresyon sa kaniyang mukha.

“Akala ko ba ako ang bingi, parang ikaw din ‘ata ,” nakangisi niyang balik. “Sabagay sino nga ba naman ang hindi mabibingi sa ingay mo kanina sa loob ng sasakyan habang nasa loob mo ang alaga ko. ‘Di ba, Meera?” Mapanukso niyang saad.

“Shut up or else-”

“Or else what, sweetheart?” Raising a brow, he asked.

Hindi mapakali ang dalaga. Sa tuwing tumitingin siya sa mata nga aktor ay nalulunod siya. Halo-halong at hindi maipaliwanag na emosyon ang namamayani sa buong sistema niya. Pakiramdam niya ay itinatangay siya ng alon sa malalim na parte at siya naman itong si tanga na hindi kumikilos at hinahayaan lang ang alon na tangayin siya.

Bumuntong-hininga si Meera. “Just leave me alone, Jelo. What happened between us is nothing. Isa iyong malaking pagkakamali na hindi na maaring maulit pa.”

“No, Meera! I can’t. We can’t just forget about it. We made love, not mistake. Subukan mo ulit tawagin na pagkakamali ‘yon at makikita mo ang hinahanap mo.”

“Pero mali talaga ‘yon! Oo, inaamin ko, nag-enjoy ako, nasarapan ako. Pero Jelome kahit saang anggulo ka tumingin, mali pa rin ‘yon.” Tumingin sa taas si Meera upang pigilan ang pagpatak ng likido mula sa kaniyang dalawang mata.

“I thought we’re okay, Meera. Bakit… bakit ganito nanaman ulit tayo?” Halos ibulong na niya.

“Honestly, I don’t know,” she confessed.

Nasa sitwasyon siya ngayon na naguguluhan pa siya kung ano ang dapat gawin, kung sino ang dapat sundin, at kung ano ang susunod na galaw. May gusto pa rin siya kay Jelome. Hindi naman nawala ang nararamdaman niya sa binata. Niloloko niya lang ang sarili at pilit na pinaniniwala na wala na siyang pakialam at nararamdaman. Ngunit kanina, bumuhos ang emosyon niya. Hindi na niya napigilan ang sarili.

Mahal niya pa ang binata pero mahal niya rin ang sarili niya. Hindi niya na kaya at nais na makita ang sarili niyang umiiyak at halos walang buhay, walang gana mabuhay at walang gana sa lahat ng bagay. Sa tuwing natutukso siyang bigyan ng isa pang pagkakataon si Jelome ay kusang pumapasok sa kokote niya iyong mga panahon na naiwan siyang mag-isa, lahat ng paghihirap at sakit na dinanas niya.

“Meera, I know that you still love me.” Buong tapang na saad ni Jelome. He’s willing to take the risk. He’s willing to risk everything for her. Kahit ikapahamak o ikapatay pa niya. Hahamakin niya ang lahat.

“No. You don’t, Jelome. So please stop chasing me. Enough with your sweet lies and promises.”

“No one is lying, Meera. I’m not lying. Kung bubuksan mo lang ang isip mo at makikinig ka sa sasabihin ko-”

“Para ano? Para mapaikot mo nanaman ang ulo ko sa mga matatamis mong salita? Huwag na, Jelome. Huwag nalang. Ayaw ko na mapangakuan ng isang lalaki na hanggang pangako lang.” Kinagat niya ang pang-ibabang labi ng mariin at saka bumuga ng hangin. Ibinalik niya ang nanlilisik na mata sa aktor. “Sawang sawa na ako, Jelome.”

“Kung nagsasawa ka na sa mga pinagsasabi ko, bakit hindi mo subukang takpan ang bibig ko gamit ang bibig mo? Promise, tatahimik ako.”

Her eyes turned three hundred degrees. Muling umakyat ang inis sa sistema ni Meera. Seryoso ang pinag-uusapan nila pero nakuha niya pa rin magbiro, naisingit niya.

"Nakuha mo pa isingit ang biro mo. Hindi mo ba kayang maging seryoso kahit minsan lang? You want us to talk. Please lang huwag mong sayangin ang chance dahil baka huli na 'to."

Huli na ito dahil mas tataasan niya pa ang pader na nasa pagitan nila. Hindi na niya muling hahayaan na makatawid si Jelome doon at matunton siya. Kung kailangan niya ang Great Wall of China, bibilhin niya.

"At sinong nagsabing nagbibiro ako?"

"Hindi ba?" Raising a brow, she asked.

"Not a chance, sweetheat. Honestly, I want to punch you with my lips and slap you with my tongue."

"W-What?" Utal niyang tanong.

Bahagyang nalaglag ang panga ni Meera. Hindi agad siya nakapagsalita at humakbang pabalik ng dalawang beses ang kaniyang paa.

"I want to punch you with my lips and slap you my tongue. I can do it right here and right now, but I won't sweetheart. I won't. Do you want to know why?" He challenged her.

"I...Why?"

"Because too much kiss can remove clothes, Meera," nakangisi niyang saad. Nagtaas baba ang kaniyang dalawang kilay habang minamasdan ang magiging reaksyon ng aktres.

Mariin niyang nakagat ang pang-ibabang labi. Halos magdugo na iyon sa sobrang diin ngunit imbis na tigilan ay mas lalo niya lang diniinan.

"I...Excuse me. I need to go," aniya't dali-daling tinalikuran ang aktor. Ngunit hindi pa man siya nakakalayo ay nagsalita na ito.

"Stop walking away, Meera. Huwag mo akong takbuhan lagi. Ginawa ang paa mo para maglakad sa altar kasama ako, hindi para iwan ako."