Five o Clock Shadow (FILIPINO-ENGLISH)

6. Glitch

ANG amoy ng masarap na pagkain na nagmumula sa kusina ang siyang gumising sa akin mula sa himbing ng aking pagkakatulog. Pupungas pungas akong bumangon mula sa sofa at kinusot ang mga mata bago ko nilibot ang mga mata sa aking paligid.

Isang linggo na ang lumipas nang minabuti kong dalhin si Ma sa Terreva upang dito magamot. Dinala koi to sa pinakamalapit na ospital mula sa aking apartment at nagpa-check up. Pagkataos ng diagnosis, in-advise ng doctor na manatili muna si Ma sa ospital nang ilang mga araw upang maalagaan ng husto at ma-monitor nila na kundisyon ng aking ina. 

Pagkatapos nun, binigyan ako ng mga doctor ng listahan ng mga dapat at hindi dapat gawin ni Ma at mga hindi pwedeng kainin bago ko ito maiuwi sa apartment ko. Ngayon ay ikalawang araw na nito sa apartment ko rito sa Terreva at pinagbantaan nga ako na gagawin niya lang ang mga sinabi ng doctor, kung hahayaan ko siyang gawin ang ilan sa mga gawain dito sa maliit kong bahay.

Muntik na ngang magalit si Ma kung paano ko raw nagawang mamuhay nang mag-isa dito sa Terreva nang nakatira sa isang maliit na espasyo. Nakapag-explain naman ako sa kanya na ito lamang ang kakayanin ng budget ko sa kasalukuyan, habang nag-iipon pa lamang ako para sa isang mas malaking apartment, lalo na at andito na si Ma sa Terreva kasama ko. 

Kaya naman ay kahit sa pangalawang araw ng pamamalagi nito sa apartment ko ay si Ma na ang naglilinis kahit sa pinakasulok ng bahay, siya na rin ang nagluluto, at ang gumagawa ng halos lahat ng gawain dahil sa sabi niya na mas manghihina raw si Ma kung tutunganga na lamang at magmumukmok sa kwarto o kaya naman ay araw araw na manood ng telebisyon.

After I finished folding the thin blanket that I used, I put in on top of the little throw pillow I fluffed and went to the kitchen, seeing my little dining table full of the ingredients Ma is using and judging from the materials she got out of the refridgerator, she’s cooking a chicken adobo and it’s too plenty for the both of us again. The landlady would be happy to have some of our leftovers again. 

I walk over to Ma whose attention is to the food she’s stirring up at the pot. I kissed her cheek before I got the thermos beside her and poured my self a cup of coffee, which she would always prepare for me even when I was still living at the province. “Ma, andami mo na namang niluto. Baka dito na rin tumira ‘yung landlady kasi lagi natin siya nilulutuan ng ulam.”

Narinig ko ang paghagikgik ni Ma habang nililigpit ang ibang mga ginamit nito sa pagluluto at itinapon ang mga basura sa basurahan. “Naku, pasasalamat na din ito sa pagpapatuloy niya sa ‘yo nang libre, lalo na at dalawang buwan din iyon. Wala ka nang makikitang ganoong tao sa panahon ngayon, Nak.”

Tinapos ko ang natitirang laman ng tasa sa aking kamay bago ko ito inilapag sa lababo at hinarap ang aking ina, “lagi naman akong nagpapasalamat sa kanya, Ma. Kaya itabi mo nalang iyong sobra sa niluto mo at dadalhin ko sa kanya sa baba mamaya bago ako pumasok sa trabaho.” Naglapat akong muli ng halik sa pisngi nito at nagtungo sa bathroom upang makapaghanda para sa trabaho. But a thought had popped in my mind making me stop turn to her again, “Ma, maliit lang itong apartment kaya hindi mo na kailangang maglinis lagi at—”

She cuts me off before I could continue on my lecture to her. “Oo, alam ko kaya walang mabibigat na trabaho dito, at ‘wag mo na akong palaging sinasabihan na inumin ang gamot ko. Dinikit mo na sa ref iyong schedule kaya hindi ko na makakalimutan.” She focused herself on pouring some soy sauce on the pot before she looked at me. “Kaya mag-ayos ka na at baka ma-late ka pa sa trabaho mo.”

I blew a kiss at her direction then head to the bathroom to prepare for the day. After about half an hour of getting ready, I checked on my phone while drying my hair with a towel only to put it back on the countertop and could only do as much as blow a sigh of frustration. I’ve tried to contact Alicia for a million times but she’s never answered even a single call.

Naiintindihan ko naman ang pagiging busy nito at malulunod sa pag-aaral doon sa Maynila, pero hindi man lang kasi ako nakatanggap ng kahit isang reply man lang sa mga texts ko kay Alicia tungkol sa pagkakasugod ni Ma sa ospital at tungkol sa paglipat ni Ma dito sa Terreva kasama ko. Nagsisimula na rin akong mag-alala sa lagay ng kapatid, kahit alam ko namang kaya nitong alagaan ang kanyang sarili nang hindi man lang maghahanap ng tulog sa kahit kanino man. But the fact that I haven’t heard from her after I told her about Ma’s condition concerns me so much.

I heaved a heavy sigh again before I finished preparing for work. I threw some lightest hint of blush on my cheeks and put on a nude lipstick just to look presentable at work. I comb the stray strands of my hair out of my face and looked at my reflection at the mirror. Sighing with contentment with how I look, I got out of the bathroom and headed for the kitchen to eat.

Nang makabalik ako sa kusina nakita kong nakahain na ang pagkain sa munting mesa at wala na rin ang mga gamit na naroroon kanina, halatang mao-overwork na naman ni Ma ang sarili nito kahit na alas singko y media pa lamang ng umaga. 

“Ma, mauuna na akong kumain ha. Alam kong susundin mo ‘yung schedule na nasa ref kaya alam mo na kung kalian dapat kakain ng tama,” I shout towards the direction of the living room since I could see her silhouette from where I’m sitting. I finished my meal in a hurry and gathered my things before I heaed at her direction and kiss her at the forehead while Ma is busy with her morning news at the television, “aalis na ako, Ma. Iyong gamot mo ha, ‘wag mo kalimutan.”

“Opo, Nay.” I just rolled my eyes at her joke; bid my goodbye before heading to the door and head for the office.

MAG-AALAS tres na ng hapon nang matapos ko ang ilan sa mga pinagagawa ni ma’am May sa akin. Iniunat ko ang nangangayayat na mga braso bago ako tumayo sa aking kinauupuan at inilapag ang mga papeles sa mesa ni ma’am May. She offered a thank-you to me then went back to her work again, telling me that I can continue with the other task she gave. I smiled at her direction before going back to my cubicle.

Nang makabalik ako sa aking upuan ay hindi ko maiwasang maisip ang usapan namin ng Big Boss na naputol dahil sa pag-alis ko noon sa opisina niya. Umalis naman kasi ako agad nang hindi man lang niya nasabi ang mga gusto niyang sabihin nun, which left me curious for the past few days whenever the thought would cross my mind. Nakakagulat pa ring malaman na alam niya ang tungkol sa aksidenteng nasaksihan ko, at hindi ko man lang nalaman ang rason kung bakit niya ito nalaman.

I almost jumped at my seat when I heard a chime from my phone. I got it immediately out of the drawer beside me and checked. My heart had almost leaped at the confines of my chest because of happiness as I see Alicia’s name on the caller ID. 

“Alicia? Alicia, hello. Kumusta? Bakit hindi ka sumasagot nung nakaraang mga araw? Nabasa mo ba ang mga texts ko? Okay na si Ma sa ngayon, andito na siya sa Terreva kasama ko,” tuluy-tuloy kong sabi sa kabilang linya nang magkonekta ang tawag. Wala akong narinig mula sa kabilang linya matapos ang ilang minuto. Ch-in-eck ko pa nga kung naputol ba ang tawag ngunit hindi naman kaya dali dali kong itinapat ulit ang cellphone sa aking tainga at naghintay na marinig ang boses ng kapatid.

I heard a faint sob from the other line before Alicia said something which froze me to death, “Rachelle, b-buntis ako, at tinakbuhan ako ng ama…”

I didn’t have the luxury to check if Alicia said more from the other line – the phone had slipped form my grasp and landed at the desk with a thud. I could only close my eyes as a lone tear had escaped its way and took a trail down my cheek.

Alam kong dapat ay makaramdam ako ng kaligayahan dahil sa balitang iyon, lalo na at magiging tiya na ako. Ngunit ang karugtong ng bombang itinapon ni Alicia sa aking harapan ang siyang unti unting dumaragdag sa bigat ng bagaheng pasan ko sa aking mga balikat. Mag-iisang linggo pa lang nga si Ma dito sa Terreva at hindi ko na alam kung kakayanin pa ang pagpapatuloy sa medikasyon nito lalo na at nakatira rin siya kasama ko rito sa Terreva. 

And now, this hiccup with Alicia…

How will I be able to survive these glitches?

~