That's Why You Go Away

Chapter 4

FRANCES’ POV

Masaya kong tiningnan ang mag-ama habang busy sila. Day off ni Klynn kaya naman nandito kami sa mall kasama si Jasper. Masaya silang naglalaro dito habang ako naman ang kumukuha ng litrato sa kanila. Maya-maya lang ay tinawag ako ni Jasper kaya nagtataka ko siyang tinignan.

“Tita Lois, tara sumama ka po,” sabi niya bagay na ikinagulat ko. Mabilis naman kinuha ni Klynn ang Camera bago ipinasuoy sa isang staff na kuhaan kami ng litrato.

“Thank you,” sabi ko pa sa staff nang isauli niya ang camera.

Nakangiti kami nang tingnan ang pictures namin. Maya-maya lang ay hinila naman kami ni Jasper sa di kalayuan. Nandito kami sa loob ng malaking aquarum. Kaya naman aliw na aliw si Jasper. Napatingin naman sa akin si Klynn na animo’y tinatanong kung ayos lang ba ako. Kaya naman isang ngiti ang tinugon ko sa kaniya.

Natapos ang pamamasyal namin kaya naman nagpasya kaming umuwi na. Hindi rin naiwasan ni Japser na makatulog sa kotse. Nang makapasok ay nagulat ako nang hawakan ni Klynn ang kamay ko dahilan para mapatingin ako sa kaniya.

***

Nagising ako nang wala na si Klynn sa tabi ko. Palagi naman siyang maaga kung magising. For sure nasa kwarto siya ni Jasper dahil walang tao sa banyo.

Nag-asikaso na ako at lumabas patra silipin sila sa kwarto ni Jasper at hindi nga ako nagkamali dahil nandoon sila habang nag-uusap. Ayaw pa kasing umuwi ni Jasper.

“Okay, isasama kita sa restaurant but promise me na hindi ka maglilikot doon?” tanong pa ni Klynn sa kaniya.

“Promise, Daddy!” nakangiting sabi ni Jasper habang nakataas pa ang kamay.

“Okay, magbihis ka na at aalis na tayo,” sabi pa niya bago siya tumayo. Nagulat naman sila nang makita ako sa pinto.

“Good Morning, Tita Lois!” masayang bati ni Jasper bago ako hinalikan sa pisngi.

“Good Morning, Baby Boy,” nakangiting sambit ko pa sa kaniya.

“Im not baby anymore, Tita Lois. Im a big boy,” sagot niya pa kaya naman natawa na lang ako.

“You are still my baby,” sagot naman sa kaniya ni Klynn. Bago nito hinalikan si Japser. Napangiti na lang ako sa bonding nlang mag-ama.

Nakablik kami sa kwarto habang busy si Klynn sa pag-aasikaso ay tahimik lang akong nakatingin sa kaniya.

“Hon? May problema ba?” tanong ko sa kaniya.

“Hon, thank you so much!” nakangiting sambit niya pa. Ngumiti naman ako bago nagsalita.

“It’s nothing.” Kasunod noon ang pagyakap niya sa akin. Nang matapos kaming mag-usap ay muling tumunog ang cellphone ko. Nakita ko doon na may nag-text kaya mabilis kong itinaalikod. Baka kasi makita ni Klynn at magduda pa siya.

Nagpaalam ako na pupunta akong kusina para lang makita ang message ni Veron. Gaya ng inaasahan ay tungkol nga iyon sa event nila at tinatanong niya kung nagpaalam na ba ako. Hindi na ako sumagot pa dahil susubukan ko pa ring magpaalam sa kaniya.

“Hon, may problema ba?” tanong ni Klynn sa akin. Kanina ko pa kasi binabalak na sabihin sa kaniya subalit pinapangunahan ako ng kaba. Baka kasi hindi siya pumayag at mag-away pa kaming dalawa.

“May gusto sana akong sabihin sa iyo, Hon,” medyo kinakabahang taanong ko paa. Umupo naman siya sa tabi ko.

“Ano iyon?” tanong niya habang seryosong nakatingin sa mga mata ko. Kumabog ng malakas ang dibdib ko.

“Hon?” tanong niya s aakin kaya mabilis akong nagbalik sa reyalidad.

“Ah, nothing,” nakangiting sambit ko pa bago ako tumayo at pumasok ng banyo. Hindi ko masabi sa kaniya. Siguro sa ibang araw na lang dahil kinakabahan pa rin ako.

Paglabas ko ay nakabihis na siya.

“Are you sure na wala kang sasabihin sa akin?” tanong niya pa kaya naman napangiti na lang ako bago umiling.

“It’s nothing, Hon. Don’t worry about it. Forget it,” sabi ko pa at ngumiti. “Halika na baka ma-late ka pa,” sabi ko at ngumiti.

Bumaba naman kami sa sala at bumungad sa amin si Manang habang naglilinis ng bahay.

“Good Morning, Ma’am,” nakangiting sambit niya pa. Isang ngiti lang ang binigay kami pumunta sa kusina at kumain. Matapos iyon ay umalis na sila Atlas.

We owned a high-end restaurant next to a five-star hotel. That hotel is really owned by one of Atlas' buddies. Atlas is a skilled chef who operates a restaurant in a separate neighborhood. Ocean Breeze Restaurant has locations around the nation.

Yes, si Atlas ang humahawak ng lahat ng iyon. Even though I want to help him to manage our business, he wants me to stay here and relax. Gusto kasi naming magka-anak and he wanted na mag-focus ako about it.

Kaya pati na ang pagkanta ko as a freelance singer ay hindi ko na rin nagawa dahil sa gusto niya. I don’t want him to worry about me. Isa pa, nakkapagod lang ang makipag-talo sa kaniya that’s why i chose to follow him. Hindi naman ako nasasakal dahil alam kong para rin iyon sa ikabubuti ko.

Natapos ko ang ginagawa ko nang biglang tumunog ang cellphone ko. Mabilis ko iyong kinuha at nakita ko ang pangalan ni Keila doon. Tumatawag siya kaya naman hindi na ako nagdalawang isip pa na sagutin ang tawag niya.

“Hello,” bati ko sa kabilang linya.

“Sissy! Ano? Kumusta? Nasabi mo na ba kay Atlas?” tanong niya s aakin. Hindi ako nakasagot agad.

“Oh no, don’t tell me hindi pa? So, hindi ka makakapunta?” tanong niya pa. Dama ko ang paglungkot ng kaniyang boses naman mabilis akong nagsalita,

“Of course! Hindi ba nangako ako na pupunta ako sa first big event niyo?” nakangiting sabi ko pa kahit hindi niya ako nakikita.

“Hihintayin ka namin doon. ALam mo namang baka hindi na tayo magkita before the event dahil sobrang busy namin at kailangan pa naming mag-practice,” mahabang paliwanag niya

“Naiintindihan ko iyon. Kailangan niyo talagang magsanay dahil hindi iyon bastang event lang,” sagot ko pa sa kaniya.

“Sige, Sissy. Hihintayin kita doon. Kapag hindi ka pumunta i-announce ko talaga sa T.v ang buong pangalan mo,” biro pa niya kaya naman natawa naman ako bago ko ibinaba ang cellphone ko.

Huminga ako ng malalim. Paano na ito? Hindi ko alam kung makakapunta nga ba ako. Pero nangako na ako kina Veron at Keila. Gusto ko silang suportahan.

Isang malalim na paghinga ang ginawa ko bago ako lumabas ng bahay. Pupunta kasi akong mall ngayon. Dahil busy si Atlas at hindi niya kayang iwanan ang Restaurant kahit isang araw lang para samahan ako, wala akong magagawa kung hindi ang mag-isang mamili dito.

Bibili na rin ako ng gift for Keila at Veron kahit na di ako sure kung makakapunta nga ba ako doon. Sana lang talaga ay payagan ako ni Klynn. Mabilis naman akong nakarating sa mall. Dahil ako lang mag-isa nagdecide na akong pasukin ang bawat store. Wala naman kasi akong kasama para makipagkwentuhan man lang habang namimili. Mabilis rin akong natapos bago ako pumuntang salon. Sa labas pa lang ay binati na ako ng isang bakla.

“Madame!” masayang bati niya kaya naman ay isang ngiti lang ang binigay ko sa kaniya bago ako pumasok sa loob.

Magpapamanicure ako dahil mukha na ring patay ang mga kuko ko sa paa. Inilapag ko naman ang mga paper bags na hawak ko sa lamesang nasa tabi ko.

“Mukhang mag-isa kayo ngayon, Madame,” tanong pa ni Chad sa akin.

“Kailan ba ako naagkarroon ng kasama?” natatawang sabi ko pa. Dahil ilang buwan na rin akong nag-iisang pumupunta rito since naging busy yung dalawang babae.

“Sabagay, Madame. Pero ako pa rin yung nanghihinayang. Nabalitaan ko na may event raw sila ngayon,” sabi pa niya. Muli kong naalala ang tungkol doon.

“Yes, and Keila is the vocalist,” nakangiting sabi ko pa sa kaniya.

“Nakakapanghinayang talaga, Madame. Siguro kung hindi ka umalis baka mas lalo kayong sumikat,” sabi pa ni Chad. Hindi na ako kumibo pa at ngumiti na lang. Ayoko kasing pag-usapan ang tungkol sa pag-alis ko. Dahil maraming taao ang hindi nakakaalam noon at ayokong sirain ang pangalan ni Atlas lalo na at dala niya ang business namin.

Mabuti na lamang at mukhang na-gets naman ni Chad ang ibig kong sabihin na ayokong pag-usapan ang topic na iyon. Nagpatuloy siya sa pag-asikaso sa akin at muling nagbukas ng panibagong topic upang mawala ang awkwardness ng pinag-uusapan namin kanina.