MEN IN BLACK 1: REGOR CRANE (ON-GOING)

CHAPTER 3

CHAPTER 3

ILANG ARAW na akong kinukulong ni Regor sa abandonadong silid na ito. Marami kasing nakatambak na mga karton at mga iilang materyales na mukhang kinakalawang na. Walang bintana at tanging isang bombilya lamang ang nagsisilbing liwanag ko sa kwarto. Wala din akong kama at tanging isang malaking karton lamang ang nakalatag bilang higaan ko. Kahit mismong unan at kumot ay wala ako. Mabuti nalang talaga at hindi masiyadong maginaw dito kapag gumagabi.

Napatingala ako sa ceiling ng kwarto. Napalunok ng laway ng maramdamang tumutuyo na ang lalamunan ko.

Ang hirap… Ang hirap maging matatag lalo na kung ang taong mahal mo hanggang ngayon ay ang dahilan ng paghihirap ko. God knows how much I wanted to turn back the time and be with him again. Ilang ulit kong hiniling na sana ay hindi ko siya sinaktan at iniwan noon.

Pinilit kong maging matatag sa desisiyon ko sa mga taong lumipas pero bahagyang nawala ang lahat ng iyon ng makita ko siyang muli. Gaya ng sabi ko, halos isakripisyo ko ang buong buhay ko para sa pamilya ko. Kahit man umabot sa puntong naging sirang sira ang reputasiyon ko sa mata ng ibang tao.

I sighed.

Gusto ko nang makita ang anak ko. Ano na kaya ang ginagawa niya ngayon sa mansiyon? Kung hindi pa pinapaalis ni Daddy si Luciana ay nakakasiguro akong maalagaan niya ng mabuti ang anak ko. I miss his laugh already. Ang bahagyang pagkibot ng kanyang mga labi sa tuwing gumagawa siya ng kalukuyan. Ang pagiging maalalahanin niya sa tuwing naririnig niya ang bulyaw sa akin ni Daddy.

His kisses…

His hugs…

I missed my son so much.

Napasabunot ako sa sariling buhok ng makita ang ayos ko. Hindi pa ako nakakain simula kahapon dahil wala nang naghahatid sa akin ng pagkain at nanghihina na rin ang katawan ko. Minsan ay nahihilo na rin ako dahil sa gutom at kahit ilang katok ang ginawa ko mula sa loob ay walang nakikinig.

Will I just die here? Nakakapanghina na nang loob. Nauuhaw na rin ako dahil ubos na ang isang pitsel na nakatambak sa akin dito.

Kagabi din ay hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa ingay na nagmumula galing sa labas. Maybe, they got a party last night. Tanging hiyawan ng mga lalaking tauhan lamang niya at mga babaeng inimbita siguro kagabi ang tanging naririnig ko. I even heard a gunshot that’s why I wasn’t really able to sleep peacefully last night.

Napaigtad ako ng biglang bumukas ang pinto ng silid na kinaruruunan ko. A woman of her fifties came out of my vision. Inilibot niya ang kanyang paningin sa buong silid at nang dumapo sa akin ay kaagad akong nakaramdam ng kasiyahan.

“Tumayo ka na diyan at sumunod sa akin.” Malamig niyang utos sa akin.

Nanghihina man ay mabilis akong tumayo. “M---manang..” Tawag ko sa kanya kahit hindi ko siya kilala.

Hinawakan ko ang kanyang mga kamay ng maabot ko siya.

“M---may pagkain po ba kayong dala?” Mahina kong saad.

Umiling siya. “Halika ka at dadalhin kita sa kusina para makakain ka.” Hindi ko na isunuot pang muli ang heels ko at pinili na lang na nakapaang maglakad sa malamig na tiles ng mansiyon.

“B—baka po dumating si Regor…” Alanganing kong sabi.

Tumaas ang kilay niya sa sinabi ko. “Walang galang! Katulong ka lang dito, kaya dapat ay senorito Regor ang itawag mo sa kanya mula ngayon.” Huminto siya at nilingon ako. “Nagkakaintindihan ba tayo?” Istriktang saad niya sa akin na ikinatigil ko.

K-katulong?

Tumango ako sa halip na magprotesta pa. “O--opo.”

Malaki ang dining room nila katulad sa mansiyon namin. Ang pinagkaiba nga lang ay masiyadong maliwanag ang dekorasiyon sa amin habang dito ay parang pinagbagsakan ng langit dahil sa madilim at makakapal na kurtinang nakasabit sa malalaking bintana.

Kaagad akong natakam ng makita ang inihain niyang pagkain sa akin. Pero nang saglit kong lingunin ang matanda ay matalim na naman na tingin ang ibinibigay niya sa akin. Unang kita ko pa lang sa kanya ay alam kong hindi na niya ako gusto. Bawat tingin na ibinibigay niya sa akin ay may halong galit at disgusto.

“Maraming salamat po.” Naiiyak kong sabi dahil sa sobrang kasiyahan.

Wala akong inaksayang panahon at mabilis akong sumubo ng pagkain. I never been this starve my whole life.

“Bilisan mong kumain dahil may marami ka pang gagawin.” Tanging saad na lamang niya at iniwan akong mag-isa.

Hindi ko na siya pa nilingon at itinuon nalang ang atensiyon sa pagkain. Tsaka ko na iisipin kong saan siya nagpunta kapag tapos na akong kumain.

Bawat subo na ginagawa ko ay nakakatakam at hindi ko mapigilang hindi maiyak na naman. Nalulungkot ako sa kaisipang ganito na nga talaga ang buhay ko simula ngayon. Nakakapanibugho at nakakawalang gana pero nang maalala ang kondisyon ng aking mga mata ay agad akong natigilan at maingat na pinunasan ang luha sa aking mga mata.

These eyes were a gift from my mother. I must have to treasure them until I die.

Nang matapos kong iniligpit ang kinainan ko ay mabilis akong umakyat sa ikalawang palapag. Nakita ko naman kaagad ang matandang babae kanina. Tahimik ang buong mansiyon, walang ni isang katulong akong nakita. Siguro ay isa siya sa mga nag-aalalaga nitong mansiyon. That must be hard. Malaki ang mansiyon at malawak pa ang bawat pasilyo at kwarto.

May ibinigay siyang damit sa akin at itinuro ang kwartong tutulugan ko. Walang ingay akong nagpasalamat sa panginoon ng makitang may unan at kumot nang nakahanda para sa akin doon. Hindi man kalakihan ang kwarto ay mabuti na rin iyon keysa matulog na naman ako sa sahig.

Pagkatapos kung magbihis ay itinuro niya sa akin ang mga kwarto kong dapat linisin.

“Marunong ka bang gumawa ng mga gawaing bahay?” Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. Tila hindi niya mawaring kaya kong gumawa ng mga ganoong gawain. “Mukha ka pa namang hindi naarawan ng ilang taon.”

“Marunong po ako.” Magalang kong sagot.

Umismid siya. “Mabuti kung ganoon. Simulan mo na ang trabaho mo.”

Pero bago siya makaalis ay pinigilan ko siya.

“Manang, pwede po bang makahingi ng isang pabor?” Nagbabasakali kong tanong sa kanya.

Muling tumaas ang kilay niya sa sinabi ko. “Ano iyon?”

Tumikhim ako. “May cellphone po ba kayo? Tatawagan ko lang po kasi ang anak ko at kakamustahin.”

Dinuro niya ako na ikinagulat ko. “Wala ka sa posisiyon para humingi ng mga pabor sa akin. Maghintay ka kung kailan iyon ibibigay sa iyo kung ayaw mong masaktan. Payo ko lang sa iyo, ha? Matuto kang sumunod sa mga batas ni Senorito Regor kung gusto mo pang mabuhay ng matagal.” Iyon ang sabi niya at tinalikuran na ako ng tuluyan. Kaya wala rin akong nagawa kundi ang simulan na lamang ang trabaho ko.

Kagat labi kong tinitigan ang unang silid na lilinisan ko. Lumaki man akong may marangyang buhay ay hindi ko inaasa lahat sa mga katulong ang mga gawaing kaya kong gawin para sa sarili ko.

Sampung kwarto ang lilinisin ko sa araw na ito at halos lahat ng kwartong iyon ay makakalat na para bang dinaanan nang ilang bagyo. Nagwalis muna ako ng mga kalat at tinipon iyon bago kinuha at inalagay sa trash can. May ilang maliliit na balloon pa akong nakikita na ikinapagtataka ko. Pero ang mas na ikinagulat ko ay hindi naman ganito ang kadalasang desinyo ng balloon dahil masiyadong mapusyaw ang kulay nito. It was almost transparent and jelly.

Napailing ako ng may makitang parang maputing katas sa loob nito. It looks so sticky. Napakamot ako sa ulo ko at ginamit ko nalang ang dust pan para walisin iyon.

Tagaktak na ang pawis ko kaya minabuti ko na lamang na sinikop ang medyo kataasan ko nang buhok. Ang mga carpet ay hindi naman masiyadong marumi kaya nag-vacuum na lamang ako. Mabuti na lang talaga at mayroon sila nito dito. Dahil hindi ko alam kong paano lilinisin ang mga carpet sa mas mabilis na paraan.

“Ah!” I moaned painfully when I felt my back hurts. Dapat kasi ay nag-stretching muna ako bago nagsimula. Huli ko na din iyong narealized nang nasa panglimang kwarto na ako.

Nang sumapit ang hapon ay patuloy pa rin ako sa ginagawa ko. Nasa panghuling kwarto na ako ng makarinig ako ng ugong ng mga sasakyan. I immediately run beside the curtains. Hinawi ko ang naglalakihang kurtina at sumilip mula doon. Una kong nakita ay si Linus, tapos si Logan at iyong lalaking nagngangalang Lucius. Ang huling bumababa sa sasakyan ay si Regor na ngayon ay may kaakbay na magandang babae.

Kumunot ang noo ko at pinakatitigan ang babae. She was so beautiful. Maikli ang pananamit at mula dito sa taas ay kita ang naglalakihan niyang dibdib. Muli ay bumaba ang tingin ko sa aking sariling dibdib at nilapat muli doon sa babae.

Ang laki ng sa kanya, ha!

She has a flawless skin too and a very long straight silky hair. Walang wala ako kung ikukumpara sa kanya. Maputla na nga ang balat ko ay sakitin pa. Nang mawala sila sa paningin ko ay doon lang nanumbalik ang alaala ko sa trabaho ko. Kailangan ko nang matapos kaagad dahil may iiutos pa pala si Manang sa akin.

 Hindi naman ako nahirapan pa dahil hindi naman masiyadong madumi ang panghuling kwarto. It’s actually clean already. Pero dahil isinali ito ni Manang na ipalinis sa akin ay hindi na ako nagreklamo pa.

Nasa pangalawang bintana na ako ng matigil ako sa pagpupunas ng makarinig ng boses mula sa labas ng kwarto.

Nang bumukas ang pinto ay hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko. Tila natuod ako sa aking kinatatayuan ng masaksihan ang sumunod na nangyari.

Napahiyaw ang babae ng itinulak siya ni Regor sa kama ng walang pag-iingat. The woman shrieked loudly. Hindi man lang siya nasaktan sa ginawang pagtulak sa kanya at mas mapang-akit pang tiningnan si Regor. Halos pinigilan ko ang hininga ko ng makita ang sunod na ginawa nilang dalawa. He controlled the woman’s hair and pulled her closely to his pants.

“Give me a head.” Utos nito sa babae.

The woman giggled like an excited cat. “Ipasok muna.” Mapang-akit na saad ng babae ng matapos nitong binuksan ang zipper ng pantalon ni Regor.

Nabitawan ko ang basahan dala ko kaya napatingin sa akin ang dalawa.

“s**t!” I heard the woman cursed at dali daling umalis sa pagkakaluhod.

Nakitaan ko ang gulat mula sa mukha ni Regor pero agad din iyong napalitang ng galit at pagkairita. Bakit ba kasi hindi ako nag-iingat?

“Leave us, Georgia.”

Napasimagot ang babae sa sinabi niya. “Pero hindi pa tayo tapos, baby.”

Hindi siya nilingon ni Regor. Sa halip ay sa akin nakatuon ang kanyang nagdidilim na mga mata at alam kung galit na galit siya.

“Leave us!” Sigaw niya ulit sa babae na ikinapitlag ko. Ang mga mata niya ay hindi ako iniwan.

Nakita kong namutla ang babae sa malakas na sigaw niya. Dali dali ay umalis ito at iniwan kami. Nararamdam ko kaagad ang pagbigat ng hangin sa paligid namin. Kusa akong nagyuko ng ulo dahil sa panibagong kabang nararamdaman. Kinuha ko ang nahulog kong basahan at akmang aalis sa harapan niya pero nagulat ako sa sunod niyang ginawa.

Regor with his enormous strength grabs my arm and push me hard on the bed. “Where do you think you’re going?”

“Ah!” Nanglalaki ang mata ko sa ginawa niya. Nagsimulang manginig ang kalamnan ko sa takot. Hindi ko siya nilingon. I wanted to crawl to the other side of the bed but I felt his powerful calloused arms pulled me back.

Nahintatakutan akong nag-angat ng tingin sa kanya. Huli ko nang napagtantong, isang malaking pagkakamali iyon. Umangat ang kamay niya at agad akong napapikit sa kaisipang sasampalin niya ako pero hindi iyon ang nangyari.

Umawang ang labi ko nang ang buhok ko ang hinila niya. Halos ata matanggal ang anit ko sa ginawa niyang paghatak sa buhok ko.

“Who told you to get out in the storage room, huh?” Galit niyang bulyaw sa akin.

Napapikit ako sa sakit ng mas niyugyog niya pa ang ulo ko.

“P---please… Regor. Masakit.”

Hindi siya nakinig bagkos ay mas humigpit pa ang hawak niya sa akin.

I felt his breath brushing my face harshly. “Mas masasaktan ka talaga dahil sa ginawa mong paglabag sa akin ngayon! I told you to obey me.” He then gritted his teeth. I even heard the crackling sound of his knuckles. “You really wanted to be punished.”

Nahahapo akong hinawakan ang kamay niyang hawak ang buhok ko. I was about to tell him about Manang’s order but I chose to remain quite. Baka akalain niyang nagsisinungaling ako at baka masampal na ako siguro.

“H—hindi ko na uulitin.” Nagmamakaawa kong saad.

“Hindi ka na talaga makakaulit pagkatapos ng gagawin ko sa iyo ngayon.” Mala-demonyo niyang saad sa akin.

His eyes were tainted with hostility. They were wild as fearsome like a ravenous bull.

Kusang tumulo ang luha sa mata ko.

“Huwag kang umiyak!” Malamig niyang sabi sa akin. “Hindi mo ako madadala diyan. Your tears are nothing to me now, Lolita.”

Marahas niyang binitawan ang buhok ko at kusang sumubsob ang mukha ko sa kutson ng kama.

“Huwag kang gagalaw.” Mariing niyang utos sa akin habang nasa likod ko siya. “If I see you move, I will break one of your f*****g limbs.” He dangerously added.

Nanginginig akong tumango sa sinabi niya. Halos gusto ko nang lisanin ang katawan ko dahil sa takot na nararamdaman ko. Muli ay naramdaman ko siya sa likod ko. Ang sumunod na nangyari ay mas lalong nagpamilog sa mata ko.

Regor ruined my clothes.

“N—No, Regor. Please, no!” Naiiyak kong sabi.

Napahikbi ako ng walang pag-iingat niyang pinunit pati ang underwear ko habang nakatalikod ako sa kanya.

Pilit ko pang hinawakan ang kamay niya pero napunit na niya ang lahat nang natitirang damit sa katawan ko. Ang kanyang galit ngayon ay nag-uumapaw. He looks like a monster- a hungry predator.

No one! No one had seen me naked before. At kahit man nasasabik akong magkaroon ng karanasan sa bagay na ito kasama siya ay hindi sa ganitong paraan. Nakakatakot at nakakamatay sa nerbiyos!

“P---please, no..”

I felt so violated.

Hindi ko na rin mapigil ang panginginig ng buong katawan ko. Umawang ang labi ko para umiyak ng walang ingay. Napayuko ako ng mawalan ng saysay ang mga impit kong panalangin. Regor is unstoppable right now. Kahit pa man noong may relasiyon kami sa halip ng kapansanan ko ay napapansin ko na ang ugali niyang ito.

He’s so very possessive and dominant! But he will be always my sweet Regor. Ang pinagkaiba nga lamang ngayon ay galit na galit siya sa akin. At kahit anong piping pakiusap ko sa kanya ay hindi na siya nakikinig.

“I’ve been dying to f**k this body of yours.” I heard him whispered while his hands are making an erotic traces over my body. “Noong nakaraang araw pa ako nagtitimpi para angkinin ka. Kung hindi lang marami ang traksaksiyon ngayon sa bodega ay baka natikman na kita.”

Napaigik ako ng marahas niyang pinalo ang walang saplot kong pang-upo.

“Legs straight.” Utos niya at hinaplos ulit ang katawan ko. “Kung sa ganitong paraan ba naman kita matitikman ay sana pala sinabi ko na sa ama mo ang tunay kong estado noon. Surely, it would have been so satisfying to f**k your virgin state before.”

Tanggapin mo lahat, Lo. Tanggapin mo ang galit niya.

Namilipit sa sakit ang puso ko sa sinabi niya. Mas naiyak ako ng tuluyan. Hindi ko alam kong kaya ko bang tagalan ang ginagawa niya sa akin. Because right now, I think I’m failing to be brave.

Kaagad ay naramdaman ko ang pagkalas niya ng kanyang bakal na sinturon. Nag-iinit ang buong katawan ko sa presensiya niya mula sa likod ko. Pero ang sunod niyang ginawa ay ang nagpagimbal sa buong sistema ko.

“Ahhh!” I moaned painfully when he struck me with his belt.

Napakapit ako sa kumot ng maramdaman ang hapding dulot noon. Nagsimulang tumulo ang naglalakihang butil ng luha sa mata ko. This feels like before. Like how my father hurted me before. Like how I was treated before. Like how they made me feel worthless before.

“Legs straight, Lolita.” Mariin niyang utos sa akin ulit.

 Another struck hit my back and I screamed again because of the pain. Hindi ko akalaing sasaktan niya ako ng ganito.

“Beg for your life.”

Napahagulhol ako sa sakit nang tumama ulit ang sinturon niya sa akin. Bawat tama nito sa balat ko ay napakasakit.

For my son, I have to live.

Napahagulhol ako. Pumiyok man ang boses ko sa pag-iyak ay hindi ako tumigil. It’s my only way to ease the pain I’m feeling right now.

Lumunok ako ng laway at pinilit ang sariling maging matatag.

For my son…

“P---please, Regor. H---have mercy on me.” Nanghihina kong saad.

Doon din ay naramdaman kong tumigil siya. Kaagad ay narinig ko ang marahas niyang pagtapon sa kanyang sinturon sa sahig. I then heard him heaved heavily.

Suddenly, I felt a soft silky cloth wrapped around my body. Pagkatapos ay narinig ko siyang nagmura ng ilang beses.

“f**k! f**k!”

With all the remaining strength that has left with me, I still manage to keep the blanket all over my naked body. Ang buhok ko ay hindi ko na maitsura. Magulo at parang hindi nasuklay ng ilang taon. Nakayuko lang akong tumayo habang hindi pa rin tumitigil sa pag-agos ang luha sa mga mata ko.

Pinakiramdaman ko siya at nang mag-angat ako ng tingin ay nakita ko siyang tahimik na nakatanaw sa labas ng bintana. Ang mga mata ay madilim pa rin.

He is also topless right now. Kaya kitang kita ko ang malalapad niyang balikat at ang namumutok niyang maskuladong katawan.

This is my Regor… The true side of him.

His rugged feature makes him more intimidating into my eyes. The light rays streamed through his face from the window. He is really gorgeous. Until now, I still can’t get enough of his face. He’s got that brown skin Adonis look going on, dark eyes that make my knees weak.

Nang makakita ako ay tanging si Mocha lang ang nakilala ko dahil sa larawang ipinakita ni Mommy sa akin. She has a lot of picture of Mocha who’s also a bestfriend of Regor whenever he gave me a visit.

Nilingon niya ako. He’s emotionless eyes meets mine.

“This is your f*****g fault.” Malamig niyang sabi sa akin habang ang kanyang mga mata ay puno ng galit at pandidiring nakatingin sa akin. “I became a monster because you forced me to be like this. You’re betrayal makes me want to kill you. You were once mine but you became a slut!”

“You’ll suffer and I’ll swear I’ll get even.” Saad niya at tinalikuran ako.

Kasalanan ko ang lahat. I lied but I never betrayed him. I lied but I never cheated on him. Kasinungalingan ang naging pagkakasala ko sa kanya. At kung ang kasinungalingan iyon ay katumbas ng buhay ng isang inosenteng tao, ay uulit ulitin ko ang aking kasalanan.

Padabog niyang isinirado ang pinto kaya halos napaigtad ako.

Huwag, Regor. Ayaw kong saktan kita ulit.

Napayuko ako ulit at pinunasan ang mukha ko.

If only I could just wake up everyday with amnesia, it shouldn’t be as painful as this.