Mister Billionaire's Rejected Wife

1: The Wife NEW YORK PHONE ring..... Naalimpungatan ako sa vibrate at ring ng phone ko. Halos hindi ko pa maidilat ang mata ko. On eyes half close, nagawa kong sulyapan ang aking digital wall clock sa kuwarto. It was quarter to five am pa lang. Late akong natulog dahil tinapos ko ang project proposal ng new design ng bagong wedding na request sa akin nang isang client ko. Hindi ko na gawang i-check kung sino ang caller basta ko na lang sinagot 'yon. "Hello," anang malamig na tinig na lalong nagpalamig sa aking pakiramdam. Mas malamig pa ang tinig na 'yon sa winter dahil sa papalapit na pasko. Napabalikwas ako ng bangon dahil sa tawag na 'yon. Biglang lumakas ang kabog ng puso ko. "Ye--yes." I involuntarily bit my lower lips. "Yana, it's me.. Marcus...." malamig na saad ng kabilang linya na nagpapalamig lalo sa aking pakiramdam. Si Marcus Spencer ang CEO ng Spencer Global Inc---ang asawa ko, ang lalaking pinili kong mahalin. Naroon ang naghahalong kaba at excitement at takot na alam ko naman kung bakit. Excited akong marinig ang boses ni Marcus, pero alam kong ang pagtawag niya ay isang kakaibang bagay. Ibig sabihin baka kasama na naman niya sina Lolo. Kaya tumikhim ako ng mahina. Mukhang kailangan ko na namang magpangap na masaya. "Ba--bakit?" "Gusto kong bumalik ka nang bansa sa lalong madaling panahon.." mando nitong nagpasikdo sa puso ko. Then I heard his deep sigh. "We're getting an annulment soon." And boommmm.. tila sumabog sa mukha ko ang isang malakas na pampasabog. Saglit akong hindi nakahuma. Umurong ata ang dila ko. What is there to expect, anyway. But my tears started to run down my cheeks. Alam ko naman kung bakit siya makikipaghiwalay e. Pero hindi ko na inaasahang masasaktan pa rin ako. "And please, don't send me gift for the anniversary. Huwag mo nang sirain ang pasko ko Yana." may diing utos ni Marcus. Ikinasal sila dalawang araw bago ang pasko six years ago. For her it was the best Christmas gift she did receive. Pero hindi para kay Marcus. Hindi para sa kanyang asawa. " Hindi ka ba napapagod Yana?" patuya nitong tanong. She could feel the lumps forming in her throat. "I--I'm just doing what the grandparents told me to do." Sagot ko hiding my misery inside. Ewan ko ba kung bakit umaasa pa rin akong isang araw, mapapansin rin ako ni Marcus. Kahit malinaw niyang sinabi noon ang mga salitang 'yon. "Don't get too excited, Yana. This marriage is just for the sake of our grandparents' stupid agreement. And I won't even...dare imagine having s*x with you. Not even in my nightmare." tila agos ng tubig ang alaalang 'yon sa isipan ko. It was Marcus words bago niya ako ipinadala sa New York pagkatapos ng kunwaring honeymoon namin sa Hong Kong. Hindi ko na namalayang naibaba ko na ang phone. "What's wrong?" tanong ng tinig sa aking likuran. Kaagad akong kumurap-kurap upang itago ang namumoong luha sa sulok ng aking mga mata saka ko inilapag ang phone sa kama. "Ah...nothing Chan," nagpaskil ako ng peking ngiti saka ko hinarap ang kaibigan kong si Chantel. Pero umingos ito at naglakad palapit sa akin. She sat beside me at nagsalubong ang kilay ng mapatitig sa regalong binabalot ko sana kagabi. "Ayana! Ano na naman 'yan. I keep telling you to stop it already?" may diing saad nito saka mataman akong tinitigan na namaywang pa sa harapan ko. Kaagad nagsikip ang lalamunan ko kaya't napalunok ako. "Anim na taon na, six damn years pero nandito ka pa rin. Nag-aantay!" pinasadahan niya ako ng tingin. "Ang laki na nang pinagbago mo mula noon. Give yourself a chance of life Ayannah. Maganda ka---no napakaganda mo para mag-antay ka sa lalaking walang ibang ginawa kundi ang mamuhay na parang binata sa nakalipas na taon. Panahon na siguro para palayain mo ang sarili mo, Mrs. V!rgin." anitong sarkastikong ngumisi. Yes, I've been married for six years, pero heto v*rgin pa rin ako. Nagulat ako ng damputin ni Chantel ang box na binabalot ko sabay punit ng wrapper, then he took out a navy blue necktie na ipapadala ko sana para sa six years anniversary namin ni Marcus. "Stop it... It's for Marcus---!" sigaw ng utak ko. Pero sinundan ko na lang nang tingin si Chantel na itinapon ang necktie. Marcus clearly told me not to send gifts anymore. Not even a Christmas gifts perhaps. "'Yan, subukan mong pulutin 'yan, ikaw ang ilalagay ko sa basurahan. Ikaw na lang lagi ang nag-e-efforts para sa Aniversary, Valentines, Christmas, birthday, New Year, ikaw lang ang nagpapadala ng gifts at card sa asawa mong hudas barabas eh. Tapos siya ayon feeling binata." gigil na lintaya ni Chantel na kumukumpas pa ang mga kamay. "Okay lang naman, I..." "It's not okay girl, babae ka. Maganda at hindi tamang hayaan mo si Marcus nang ganyan. Arrange marriage kayo pero naman. Mag-asawa pa rin kayo. Saka nag-efforts ka nang husto to improve yourself." anitong bumaba na ang tinig. "What if makipaghiwalay ka na sa kanya?" doon tuluyang pumatak ang luha ko na ikinagulat nito. Saka ko nagawang sabihin ang tungkol sa tawag ni Marcus. Na na ilinalaki ng mata nito. "Oh my God, hinayaan mo talagang siya ang maunang magsabi, sinabi ko naman sa'yo diba. Unahan mo na sa annulment issue, para kahit paano makabangon man lang ang pride mo. Nakuuu talaga Ayana!!!" gigil nitong lintaya na namumula ang mukha habang namaywang pa sa harapan ko. OA siguro ako. Kahit naman naging mag-asawa kami ni Marcus for six years wala naman nangyari sa amin kahit minsan. I was 18 when we got married. Kasi gusto ko si Marcus noon pa man. I first saw him again when I was sixteen. Pero nine pa lang ako nakilala ko na siya. At dahil sa malaking pagbabago ng katawan ko since noong 15 ako dahil sa hormonal imbalance ko. Marcus has forgotten me. But still, nagawa ko pa ring lalo siyang mahalin kahit alam ko namang hindi na ako bagay sa kanya. His a million charm drop-dead gorgeous man, while I was--- nothing. "Ano ka ba bakit ka ba umiiyak. Dapat magcelebrate ka ngayon?" sermon ni Chantel na pinahid pa ang luha ko. "He's asking me to return to Manila---" I paused. "Then, fine. Mabuti na 'yan Yana. Umuwi ka at ipakita mo sa walang hiyang hudas barabas mong asawa na nagkamali siyang hiwalayan ka. At please!! Kalimutan mo na si Marcus, his just a face! Nothing more. Mas interesado siya sa gandang panlabas hindi sa panloob. Iyong babaing i-dinidate niyang model last year! Diba may sugar daddy na Amerkano 'yon. Kaya walang dahilan para iyakan mo ang hudas mong asawa. And I think mas mabuting makipagkita ka sa kanya diba. Para naman makita niya at maisampal mo sa pagmumukha niya kung anong pinakawalan niya." "Gawin mong Christmas gift sa sarili mo ang lumaya. Maniwala ka girl. you deserve the best love Yana." MARCUS POV "OH FVCH! MARCUS ahhh..." hiyaw ng babaing binabayo ko mula sa likuran nito. Nakilala ko siya kagabi sa bar, at mukhang magaling kaya dinala ko siya sa residence ng Spencer Global Inc. Ang top floor ng building kong saan ako madalas umuuwi. Ang kompanyang minana ko kay Lolo Fredirico. "Ohhh, sh't faster, fvck! Ahhh." tila nababaliw pang ungol nito. Pawis na pawis na ako dahil kanina ko pa binabayo si....ano nga bang pangalan niya. I was about to c*m kaya mabilis kong hinugot ang kahabaan ko sa butas ng babae na umungol pa na tila ayaw pa akong patigilin. Nakadalawang rounds na bitin pa rin ata. Lihim akong napangisi. Kung sabagay, sinong babae hindi mabibitin sa kargada ko. Itinaas baba ko 'yon upang masaid ang katas na gustong lumabas sa aking alaga. "Ohhh God, Marcus 'you're so evil." nakangising saad nito na plano pa atang mahiga sa kama ko ng tuluyan. "You should go." ani ko dito. Kita kong disappointed ito pero bumangon pa rin ito saka baliwalang nagbihis sa harap ko. "Puwede ulit ako bukas." malambing nitong saad habang isinusout ang panty o bikini ata ang tawag doon. "Tatawagan na lang kita. I'll be busy tomorrow, Alice." "Duh, its Jenny." nakangiwing pagtatama nito. Kaya natampal ko ang aking noo. "Kainis ka. Buti na lang magaling ka." "Oh, mahina ang memory ko kapag lasing eh." Naglabas ako ng pera sa wallet ko. Hindi ko na binilang. Mahusay naman siyang magpaligaya kaya ayos lang. "Ano to?" kunot noong tanong nito. "Pang taxi mo." ani ko sabay kindat. "Pang taxi? Galante mo ha. Pero hindi ako bayarang babae no. Magpapasundo na lang ako sa driver ko." anitong ibinalik ang pera sa akin. Ewan ko ba pero sa dami ng babaing naikama ko. Parang lahat ata sila gusto lang talagang magpatusok sa akin. Bahala siya. Nag-iwan pa ito ng calling card bago umalis. Pagkaalis ni Alice...Jenny pala ay tinapon ko na ang card. Mahirap na baka mamihasa. Pagkatapos kong maligo at magbihis ay nagtungo ako sa sunod na floor ng gusali, kung nasaan ang aking opisina. Naiwan ko kasi doon ang phone ko. Pero hindi ko pa man nadadampot ang phone ko ay nagring na ang intercom sa mamahalin kong mesa. "Yes, Sally?" bungad ko sa aking assistant. "Sir nandito po si---" hindi na natapos ni Sally ang sasabihin ng bumukas ang pinto sa opisina ko. "Don Federico." narinig kong saad ni Sally bago ko ibinaba ang phone. "Lintek kang bata ka! What are you thinking!" gigil na singhal nito. Alam ko kung bakit nagwawala ito ngayon. I just told him via chat that I want to divorce my wife. "Lo, ilang taon na rin naman, can't you atleast give me my freedom. Ginawa ko na ang gusto mo." nakiki-usap kong saad. I hate it when he force me to marry that woman, pero dahil nakasalalay ang kompanya na mamanahin ko sa babaing 'yon kaya wala akong nagawa. Pero ngayong may napatunayan na ako. I was able to make Spencer Global Inc, international. Higit sa triple pa ang kinikita ng kompanya mula nang maging official na akong CEO. Kaya ngayon nakuha ko na ang ipinangako kong status ng kompanya alam kong wala nang magagawa pa si Lolo para pigilan ako. "Gusto mong makipaghiwalay kay Yana para sa mga babae mo ano?" usig nitong pinalo pa nang tungkod nito ang mamahalin kong lamesa. Nagkaroon kasi ng problema ang buto nito sa tuhod kaya kailangan na nito lagi ng tungkod. Aside from that malakas pa sa kalabaw ang lolo ko kahit mahigit sixty na ito. "It's not what you think, okay. Anim na taon na rin naman, our marriage aren't working. Sinubukan ko naman eh." I lied. Ang alam nila pinupuntahan ko si Yana sa New York. Sinabihan ko rin naman si Yana na huwag magsasalita sa matatanda. Na alam ko namang hindi nito gagawin. She was a submissive sheep. Kaya nga hindi man lang ito tumutol nang ipadala ko ito sa New York. I'm providing her financially kaya ano pang i-rereklamo niya. She can spend her share on lavished meal she like. Sa katawan ni Yana alam kong hobby niya ang kumain. Which I hate about her. Dahil ako I keep myself healthy as possible. Regular akong nag-gi-gym. Sa tingin ko kasi tamad lang si Yana na mag-efforts magdiet at mag-exercise. Pero ano bang paki-alam ko. I don't love her, hindi nga ako interesado sa kanya. Ayaw ko sa matabang babaing tulad ng asawa ko. Maganda sana siya kasi malaporcelana ang balat. Maganda ang mga mata niya pero maga naman ang boung katawan sa katabaan. And I hate her for making me her prisoner in our marriage. Hindi ko alam kung bakit siya pumayag na magpakasal sa akin. Pero buo na ang pasya ko kaya ipinapaayos ko na ang lahat. Uuwi siya para mabilis ang proceso ng lahat. "Kulang pa ba ang freedom na mayroon ka ngayon, ha Marcus! While your wife is miles away from you?" akusa nito kaya medyo na-asar na rin ako. Oo nagpapakasaya ako sa freedom na mayroon ako. Dahil alangan namang magpakaburo ako sa isang tabi dahil nakapag-asawa ako ng isang balyena. Sa isiping 'yon ay napangiwi ako. I don't want to think rudely of her. Pero hindi ko lang maiwasan. "Wala na rin naman kayong magagawa eh, tinawagan ko si Yana kanina, I told her about the annulment, at pinapa-uwi ko siya ng bansa para maayos namin ang lahat. And she agreed with it." kompiyansang saad ko. "But I won't agree with it, si Yana ang babaing para sa'yo Marcus. She's a perfect wife material for god sake!" Gusto kong matawa sa sinabi ng aking abuelo pero pinigil ko na lang dahil baka mapalo pa ako ng tungkod niyang titanium na binalot ng gold dust. Kung mahilig lang sa tuxedo ang abuelo ko papasa na itong matandang mafia lord. Seryosong tinitigan ko si Lolo Frederico. "I don't love Yana, Lolo. At kahit siya na lang ang natitirang babae sa mundo. I won't love or even want her. Kaya gusto kong payagan n'yo ang annulment." may diing saad ko. Trienta anyos na ako kaya wala nang dahilan para maging sunod-sunuran pa ako ngayon. Magiging malaya ko mula sa asawa ko, and that's final. "At makinig ka rin, Marcus Spencer. Natitiyak kong kakainin mo lahat ng sinabi mong 'yan." Banta nito na ikinailing ko na lang. Hinding hindi ko babawiin ang sinabi ko. Ayana is my worst nightmare.