ONE NIGHT STAND WITH BILLIONAIRIO

CHAPTER 4

Ahh very disappointed to myself. Bakit ba naglasing ako? Bakit sa dinami-rami ng lalaking pwede kong makasama ng gabing iyon, bakit si Sir Lance pa?

Bakit hindi na lang isa sa mga ka trabaho kong nandoon din sa bar?

Mas matatanggap ko pang isa sa kanila ang nakasama ko noong gabing iyon. Hindi sana ako nagsisisi ngayon. Hindi ko sana tatamuhin ang kahihiyang ito. Hindi sana ako masasaktan sa mga sinabi ni Sir Lance. Hindi sana ako umiiyak ngayon.

Ang tanga ko.

Kaagad akong pumasok sa condo pagkauwi ko galing trabaho. Nagpalit lamang ako ng damit at dumiretso nasa terrace para magpahangin.

Pinuno kong hangin ang aking dibdib. Pinilit kong libangin ang sarili ko. lnilibot ko ang tingin sa buong condo na para bang ngayon lang ako nakapasok dito. Na para bang ngayon lang ako titira rito gayong matagal ko nang nakabisa ang kabuuan rito.

Maganda sana ang condo unit na napili ko, kaya lang nasa second floor ito. Hassle ang pagbaba kapag nasira ang elevator. Apat lang rin ang kuwarto sa second floor. Ang tatlong kwarto ay vacant pa rin. Ibig sabihin dalawa lamang kami ni Sir Lance ang nakatira sa 3rd floor na ito ngayon. And that's sucks!

That means si Sir Lance. pala ang may ari nito. Hindi naman sinasabing mayaman rin ang. Parents ko ang mayaman, sila ang bumili nitong unit. Mas malapit kasi sa trabaho ko kumapara sa bahay namin.

Marahan akong nagpakawala ng buntong-hininga

bago naupo sa upuang nasa gilid. Mariin akong napapikit. Dahil doon, naalala ko bigla ang pag-uusap namin ni Sir Lance kanina.

How dare him talk to me ng ganyan? Parang hindi siya ang CEO ng kumpanya kung magsalita kanina. The way na sinabi niya lahat

ng mga salitang iyon. Mukhang galit na galit siya dahil sa nangyari sa ahhhhhhh..

Nakakainis na siya pa itong may ganang magalit gayong ako itong babae sa aming dalawa. Virginity ko ang nawala! At baka maging dahilan pa iyon ng pagtakwil sa akin ng mga magulang ko.

I want to blame him for what happened, pero parang ang unfair naman noon. Ayaw ko mang aminin pero tama siya. He tried to stop me, pero hindi ako nagpapigil. Pinaira! ko ang tawag ng Iaman. Kung iisipin mo nga, parang wala akong pinagkaiba kay Jerald. Pareho kami ng ginawa ang pinagkaiba lang, ginawa ko iyon dahil sa kalasingan. Samantalang siya'y sinadya niya akong saktan at ginawa tanga.

Huminga ako ng malalim nang maalala ko ang dati kong nobyo.

Jerald Floreters.

Ang Ialaking pinangakuan akong, ako lang at wala nang iba. Ang lalaking ipagmamalaki raw ako dahil sa mga achievements ko. Ang lalaking hindi raw magsasawa sa akin dahil mahal na mahal niya ako. Bullshit! yung pala puro salita lang pala ang lahat.

"Hindi ko alam kung bakit? walang kumakalat na balita sa ka trabaho ko na break na kami, gayong sikat kaming dalawa as a couple. Pero mabuti nga iyon, iwas tsismis. Bahala na kapag nalaman nilang break na kami ng prince charming nilang hambog!

"Jerald Floreters, sinayang mo lang yung pagmamahal ko sayo na buo. Pinagpalit mo yung 5 years na pinagsamahan natin sa kalibugan mo." Marahang sabi ko habang umiiyak.

Kung kaya ko lang magpanggap na hindi na sasaktan. Kung madali ko lang sanang makalimot.

Pero hindi eh.dahil mahal na mahal ko siya. Alam kong mahal na mahal niya ako nararamdaman ko pa rin kahit kaunti. Lamang nga lang ang sakit ng panloloko niya sa akin pinag palit niya ako sa katrabaho ko.

When I saw the sky turned red, I decided to go inside to cook for my dinner. Napabuntong-hininga ako nang makitang wala ng laman ang refrigerator ko. Bakit nga ba nakalimutan kong mamili kahapon?

Napapailing nalang ako at pumasok ako sa kuwarto para magpalit ng damit. Nagsuot na lang ako ng black shirt at gray sweatpants. Dali-dali kong kinuha ang aking bag at saka lumabas para maggrocery.

Napasinghap pa ako nang makitang ko sabay ni Sir Lance sa pagbukas ng elevator. Nakauwi na pala siya galaling trabaho.

Hindi ko siya nakitaan ng pagtataka nang makita niya ako. Marahil alam na niya siguro na dito ako nakatira second floor.

Umiwas ako ng tingin at nagsimula nang maglakad patungong elevator. Tahimik lang ako. Of course, ayaw ko siyang kausapin. Hanggang ngayon nag-iinit pa rin

ang ulo ko sa kaniya! at bwuset na bwuset talaga ako twin nakikita ko siya.

"Where are you going?" Tanong ni Sir Lance sa akin. I stopped walking and look at him with blank expression. Nakatitig lang siya sa akin na para bang normal lang sa kaniya na kausapin ako.

"None of your business Sir." I said in my low voice at nagpatuloy nasa paglalakad. Sino ba siya para ipaalam ko sa kaniya ang mga dapat ko gagawin? Duh, we're not close sir!

"You're my manager working on me, I have the rights to know." Sabi niya sa akin. Sa tonong ikinakabog ng dibdib ko. Napakalamig niyon at para bang isa akong batang pinapagalitan ng kuya ko dahilsa may ginawa akong masama. Damn him!

"We're not in to working now Sir Lance kaya. 'wag mo akong tanungin, dahil wala kang makukuhang sagot sa akin." Sarkastikong sagot ko. Wala na akong pakialam kung wala akong galang sa kaniya.

Simula nang pagsalitaan niya ako ng masasakit na salita nawala na Galang ko sa tulad niya, nawala na din ang respeto ko sa kaniya bilang nakatatanda sa akin.

Kahit papaano'y gusto kong respetuhin siya bilang CEO kumpanya. Pero kung paulit-ulit na sasabihin niya ang mga bagay patungkol sa nangyari saming noon, 'wag na lang. Kaya

ko siyang harapin nang maayos kapag nasa trabaho Kami pariho. Pero dito? No way!

Pumasok ako sa elevator. Hindi ko siya pinansin nang sumunod siya sa loob. Bahala siyang mapanisan ng !laway dahil hinding-hindi ko siya kakausapin kahit kaylang!

"Hindi ko alam na may pag-uugali ka palang ganyan Miss Shaine. Wala kang galang, wala kang respeto." Sarkastikong sabi niya sa akin. Bakit po sir karadapat dapat kaba iris pito?

Napaikot ang mga mata ko. kaya sinagod ko siya pabaran. Sabi nang ayaw kitang kausapin eh!

"Aren't you going to answer me?"

"May tinanong ka ba sir? " Hindi ko na napigilan ang tingan siya ng magtaray.

"You're really rude to me."

"That's because you deserve it." sabi ko sa kaniya na ikinatahimik niya. Tahimik lang siya hanggang sa magkaroon na kami ng kasama sa elevator. Hindi na ako nakarinig ng kung ano mula sa kaniya. Mabuti nga iyon,

baka kung ano pang isipin ng mga kasama namin sa

elevator. pero sa totoo lang kinakabahan ako sa twin nakikita ko si sir Lance.

I wonder what he's thinking right now? Tahimik lang kasi si Sir Lance. Nakatingin lang siya sa repleksiyon namin sa salamin ng elevator. Kahit na nang bumukas ang pinto niyo'y wala siyang imik.

Pasimple akong umiling bago huminga nang malalim. Pinagmasdan ko ang paglabas ng mga kasabay namin sa elevator.

Nang akmang lalabas na ako'y isang pamilyar na boses ang narinig ko. Kasunod niyo'y may biglang yumakap sa akin nang mahigpit.

"Shaine babe I miss you so much!" Para akong napako sa kinatatayuan ko nang makita ko at niyakap ako ni si Jerald.

"Let me go." mariing sabi ko na mabilis naman nitong sinunod. Kaagad akong lumabas pero

nakabuntot pa rin si Jerald sa akin. Nagmumukha siyang tanga sa ginagawa niya.

Parang bata na sunod nang sunod.

"Oh, hi Sir."

Napalingon ako sa likod at nakitang katabi ni Jerald si Sir Lance habang nag-uusap sila kinakabahan ako. Napaiwas ako ng tingin nang magtama ang mga mata namin ni Sir.

"Yeah sure." Narinig kong sabi ni Sir kay Jerald. Hindi ko alam kung anong pinag-uusapan nila. pero kinakabahan parin ako. Ahhhhhhh basta wala akong pakialam sa kanila!

"You heard that babe? Sasama raw si Sir sa atin manood ng sine.

" Malaki ang ngiting sabi ni Jerald bago ako kinindatan.

Napatigil ako sa paglalakad at tumingin nang masama sa kanilang dalawa. Mukhang kailangang ipamukha ko kay Jerald na tapos na kami!

"Jerald, wala na tayo, break na tayo. kaya tigilan mona ang katatawag sa akin ng babe Hindi mo na ako girlfriend! At isa pa wala akong natatandaang pumayag ako na manood ng sine kasama ka!"

Mariing sabi ko sabay martsa paalis at lumayo ng sa kanila.

Ahhh Nakakainis at nakaka bwuset siya! Ano bang hindi niya maintindihan doon?

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko nang mga oras na iyon. Bakit sa dinami-rami ng araw na pwede kaming magkitang tatlo, bakit ngayon pa?

Muling bumalik sa isipan ko ang mga nangyari sa pagitan naming tatlo. Napapikit na lang ako nang mga mata. Ahhhhh ayaw kuna malala pa ang lahat.

Kailan ko ba iyon makakalimutan kung lagi ko sila makita dalawa?

lsang malakas na sikaw ang pinakawalan ko nang maramdaman ang paghila sa akin ng kung sino. Malakas ang ginawa niyang paghila sa akin kaya hindi ko naiwasang mabangga sa kaniyang dibdib.

"Hey! Are you blind?! Mababangga kana sa katangahan mo, dire-diretso ka pa rin!" Malakas na sabi sa akin ni Sir Lance. Tiim ang mga bagang nakatitig siya sa akin. at Galit ng galit,

Biglang nanlaki ang mga mata ko. Noon ko lang napansin na nakalagpas na pala ako sa lane na para sa daanan ng mga tao. Kung hindi ako nahila ni Sir Lance, baka nasagasaan na ako ngayon na mga kotseng dumaan.

Mabilis akong lumayo sa kaniya bago naupo sa gilid. Ramdam ko ang panlalambot ng aking mga tuhod at mydyo nahihilo pa ako sa pag hila niya sakin kanina. Kinalma ko muna sandali ang sarili ko bago huminga nang malalim.

Hinanap ko sa likod ko si Sir Lance at si Jerald pero wala na ito. Baka umuwi na. Mukhang natauhan na sa mga sinabi ko.

"Ano bang iniisip mo at wala ka sa sarili mo?" Tanong pa ni Sir Lance na nakatiim-bagang. Muli niya akong hinawakan sa braso nang tumayo ako't akmang maglalakad na ako palayo sa kanya bigla niya hawakan ang braso ko.

"Bitiwan niyo po ako sir Lance." Mariing sabi ko sa kaniya. Parang napapasong tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa akin.

Dahilan para titigan niya ako nang matiim. Nilabanan ko ang tingin niya hanggang sa siya na mismo ang kusang bumitaw.

See? May CEO ba na ganoon kung magsalita. Parang napaka ordinaryo lamang dito ang pagmumura.

0 baka talagang ganoon siya kapag wala siya sa trabaho or sa office niya.

Ano bang pakialam mo ha?

Ilang sandali lang ay bigla kong naramdaman ang pagkalam ng aking sikmura. Maglalakad na sana ako nang humarang si Sir Lance sa daraanan ko.

lsang matalim na tingin ang ibinato ko sa kaniya pero hindi man lang siya natinag.

"I'll give you a ride. Where are you going?" Tiningnan ko lamang siya sa mata bago ko siya nilampasan pupunta ako sa grocery store ok naba? Bakit ako papayag na ihatid niya? Ayokong magkautang na loob sa kaniya.

Baka mamaya kasama na iyon sa isusumbat niya sa akin.

Malalaki ang hakbang na naglakad ako. Malapit lang naman ang grocery store. Hindi ko kailangang magpauto pa kay Sir Lance.

Kailan pa siya nagkaroon ng konser sakin kung

ganoong ugali niya? o baka naman ganoon siya sa iba.

"Shaine!" Malakas niyang tawag bago umagapay sa paglalakad ko. "Bakit ba napakatigas ng ulo mo ha?

"Eh bakit ba ang kulit mo rin ha? Hindi ba halatang ayaw kitang kasama or ayaw ng kita makita pa kahit kylan?" Inis kong sagot habang patuloy sa paglalakad.

"Ako na nga itong nagmamagandang-loob para sayo "

"Well then thanks, but no thanks, kaya ko ang sarili ko." Sryoso kong sabi bago pumasok sa loob ng supermart.

Hindi ko na pinansin ang pagbuntot ni Sir Lance.sa akin.

Mukhang wala yatang magawa sa buhay. Kaya

ako ang pinagtitripan niya at sinusundan.

Mabilis lang ang ginawa kong pamimili. Ayaw kong magtagal na kasama ang si Sir Lance. Naaalibadbaran ako sa presensiya niya. Nakakabwisit kasi siya.

"Have you eat?"

"Kung aalukin mo akong mag dinner, thank you. Pero wala akong ganang kumain lalo na kung ikaw ang makakasama ko." Malamig kong sabi bago inabot ang card sa babaeng cashier.

Biglang kumunot ang noong ko nang marinig ang mahinang paghagikhik ng babae. Napapairap na nilingon ko si Sir Lance. Wala man lang siyang ekspresiyon habang nakatitig sa akin. Mukhang wala rin siyang pakialam kung magpa-cute pa ang babaeng nasa harap.

Muli akong napairap nang makuha ang mga pinamili ko. Hindi ko na inimik si Sir Lance hanggang sa makarating na ako sa second floor tinutuloyan ko.

So, ano lang ginawa niya? Bwisitin ako, ganoon ba? Malakas na isinara ko ang pinto ng unit bago

pabagsak na naupo sa sofa kasama ng mga pinamili ko.

Damn it! Mukhang hindi na matatapos ang bawat araw ko na hindi man lang nabibwisit kay Sir Lance at Jerald ahhhhh shhhhet naiinis ako pag nkikita ko pag mumukha nila dalawa.