ONE NIGHT STAND WITH BILLIONAIRIO

CHAPTER 20

LIHIM NI SHAINE POV

"Do you want something?" Tanong sa akin ni Nick habang inaayos ang mga dala niyang prutas sa maliit na mesang nasa gilid ng kama ko. Dalawang araw na simula nang malaman kong nasa tritikal kalagaya ng baby ko kami lang ni Nick nakaka alam ng buhay ang anak ko. Dalawang araw na rin na sinasamahan ako ni Nick sa Hospital. Siya ang kasama ko kapag wala sina mom at dad. Nick ikaw na bahala sa anak please. Sabi ko habang nakikiusap Ako. Ipag patuloy ko pag papagap ng kunuwari namatay anak ko! Para maramdaman ni Lane mga pag hihirap ko.

"You want some apple?" Alok niya sa akin pero hindi ako sumagot. Tumingin lamang ako sa bintana ng kwartong kinaroroonan ko. Parang gusto ko na namang umiyak. Sabi ng Doctor, dahil raw sa stress at malakas na pag kakabagsak ko kaya nakapanganak ako sa hindi kabuwanan ni baby. Grabe talaga ang sakit, pang hihinayang at galit ang nararamdaman ko ngayon. Huwag ka mag alala alagaan ko ang baby mo katuwan ko si mommy sa pag aalaga sa kanila, "Ayaw mo yata kumain? pero kapag nagutom ka nandiyan lang

Naputolang sinasabi ni Nick nang bumukas ang pinto. Pumasok si Lane na magulo ang medyo basa pang buhok. Kahit nakasuot ito ng simple ay mapapansin mo pa rin na gating ito sa marangyang pamilya. Mabilis na ibinaling ko ang tingin sa ibang direksiyon.

"Anong ginagawa mo rito?" Tanong ni Nick kay

Lane habang nakatingin dito nang matalim. "Binibisita ko si Shaine.

"Ang kapal naman ng mukha mong bisitahin si Shaine, gayong ang girlfriend mo ang may kasalanan kung bakit narito nga- " "Nick!" Pigil ko kay Nick sa muntik nitong pag siwalat kay Lane nang nangyari sa amin ni Lyka. Hindi alam ni Lane ang totoong nangyari. Ang tanging alam lamang nito ay nawala ng baby dahil sa stress na naranasan ko.

"Why did you stop him? Meron ba kayong itinatago?" Seryosong tanong ni Lane sa akin. Hindi ako sumagot at ibinaling na lang ulit ang tingin sa bintana. "You, get out." Utos ni Lane kay Nick. "Sino ka naman para utusan ako?" Narinig kong inis na tanong ni Nick kay Lane. "Simula nang makasama ka ni Shaine"

"Enough, umalis kana Lane hindi kita kaylangan pa!" Galit na sabi ko sabay higa. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata. llang sandali lang ay naulinigan ko ang sabay na pag papakawala ng malalim na pag hinga ni Lane at Ni Nick. "Alright, pero kapag may kailangan ka tawagan mo lang ako." Sabi ni Nick Dahal alam ng niya din kung ano ibig ko sabhin. Hindi ako sumagot. Nanatili lamang akong nakapikit, hanggang sa marinig ko ang pag bukas at pag sara ng pinto.

Mahigit limang minuto siguro akong nakapikit, bago ako nagpasyang imulat ang mga mata. Pero ganoon na lang ang inis na naramdaman ko nang makitang naroon pa rin si Lane. "Bakit nandito ka pa? " lnis na tanong ko sa kaniya. Ewan ko ba kung bakit, pero nakaramdam ako ng takot sa klase ng tingin na ibinibigay niya sa akin. Parang isa akong batang may nagawang mali tapos nahuli ng sariling ama. "Tell me, what really happened?!" Kahit na galit ako kay Lane ay hindi pa rin maiwasang tumayo ang balahibo ko sa tonong ginamit niya. Hindi ko nga napigilan ang mapalunok. "Wala." maikling sagot ko bago tumayo para pumunta sa banyo. lyon lang ang alam kong paraan para makaiwas kay Lane. Lalo nasa mariin niyang pagtitig sa akin. Para niya akong tinutunaw. Bigla akong napasinghap nang makapasok ako sa banyo. Malakas na isinara ni Lane ang pinto. Hindi ko napansing nakasunod na pala siya sa akin. "Ano ba, lumabas ka nga!" Galit na sigaw ko kay Lane. Hindi siya sumagot, tinitigan niya lang ako nang mataman. Bigla akong napalunok nang makita ang marahang pag lapit niya sa akin. "W-What are y-you doing? "

Wala akong narinig mula kay Lane. Mataman pa rin siyang nakatingin sa akin habang umiigting ang mga panga. Pakiramdam ko'y kakawala ang puso ko dahil sa kabang nararamdaman.

"S-Sir!" Sabi ko nang maramdaman ko ang malamig na pader sa aking likuran. lnilagay niya rin ang kaniyang kanang kamay sa gilid ko. Pag katapos niyo'y walang pasabi niyang inilapit ang mukha sa akin.

"Answer me, Shaine." Mariing bulong niya sa akin, pero nanatiling tikom ang bibig ko. Mariing pumikit si Lane sabay lapit ulit ng mukha niya sa akin. "Answer me or I'll take you here." Awtomatikong nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Mariin kong kinagat ang aking labi bago ko siya itinulak nang malakas. Pero bago pa man ako makahakbang palapit sa pinto'y nahawakan na ni Lane ang aking palapulsuhan. Hinila niya ako pabalik sa aking puwesto. Hindi ko tuloy napigilan ang muling mapakagat sa labi nang mauntog ako sa pader.

Nang lingunin ko si Lane ay matiim pa rin siyang nakatitig sa akin. Particular sa labi ko. Marahan niyang pinalandas ang kaniyang hinlalaki sa aking mga labi. "f**k! Let me do that for you." Bago pa ako makatutol ay naramdaman ko na ang mga labi niyang nakalapat sa mga labi ko. Napasinghap ako nang marahan niyang kagatin ang pang-ibaba kong labi gaya nang pag kakakagat ko roon kanina.

Bigla akong nakaramdam ng init. s**t! I know this feeling. Ganitong-ganito ang pakiramdam ko noong gabing may nangyari sa amin. Ang isang gabing pag kakamali na nag dala sa akin sa pinakamalalim na balon ng kalungkutan.

Bumalik ako sa katinuan at malakas na itinulak si Lane.

Pero dahil lalaki siya, hindi man lang siya natinag sa ginawa ko. Bagkus, hinawakan niya pa ang likod ng ulo ko at pinalalim pa ang halik na ibinibigay niya sa akin. I felt his other hand on my waist. Parang pinipigilan niyang lumayo ako sa kaniya. Tumigillang siya sa pag halik sa akin nang malasahan niya ang luha na galing sa mga mata ko. Niyakap ako ni Lane. Pag katapos niyo'y ibinaon niya ang mukha sa aking

leeg. "May ginawa ba si Lyka?" Tanong niya sa akin. Hindi ako sumagot at tahimik lamang na umiyak. "Shaine, babe." Bulong niya sa akin. Ramdam ko ang mainit niyang hininga sa aking leeg. Pati ang labi niyang dumadampi sa balat ko.

"Sir Lane, please, tigilan mona ako. Ayaw ko nang mag karoon pa ng ug nayan sa inyong dalawa." Mahinang sabi ko kay Lane. Humigpit ang pagkakayakap niya sa akin. Kaya wala na akong nagawa kundi ang tumigil sa pagtulak sa kaniya.

"No, Shaine please, sabihin mo sa akin kung may ginawa ba si Lyka sa'yo?!" Pakiusap sa akin ni Lane. Marahan akong napaupo sa sahig ng banyo nang maalala ko ang mga nangyari. Parang may tumarak na patalim sa aking dibdib nang maalala kung paano akong tingnan ni Lyka.

"Why don't you ask her? Diba lagi naman kayong mag kasama?! Sir, please, bitawan mona ako!" Galit na sabi ko bago pilit muling kumawala sa yakap ni Lane.

", Shaine, Lany! Stop calling me Sir!" Mahina, pero mariing sabi niya sa akin. Hindi na ako sumagot at tahimik na lamang na umiiyak. Baka sakaling tumigil na siya kapag nanahimik na ako.

"Kapag nalaman kong may ginawa si Lyka sayo, hindi ko siya mapapatawad." Sabi ni Lane. Pag katapos niyo'y hinalikan niya ako sa noo. Pinunasan niya rin ang mga luha kong wala paring tigilsa pag daloy.

Ngayon lang ito. Sa susunod hindi ko na hahayaang mahawakan ulit ako ni Lane. Kahit ang lapitan niya ako'y hindi ko na pahihintulutan. Tama na ang mga naranasan ko. Tamana ang sakit at sama ng loob na natamo ko sa kaniya. Hindi na ako magpapakatanga pa ulit sa kanya. isipin ko simula ngayon ay anak ko. kung paano ko maitago. Hindi niya powde malaman buhay ang kambal ko. kaylangan kuna din ilihim kila mommy at daddy. buti nalang pumayak si Nick ng siya ng muna bahala sa lahat babawi ako pag ok na ang lahat.

"LANCE POV"

"Sir, Ms. Bernardo wants to talk to you, papapasukin ko po ba?'' I looked at my secretary after she said that. I nodded to her at muli kong itinutok ang pansin sa mga papeles na nasa harapan ko. "Hi Babe! It's been a week noong huli tayong nag kita." Narinig kong sabi ni Lyka. Hindi ako nag-abalang tingnan siya. Dahil baka kapag nakita ko ang pag mumukha niya ay bigla na lang sumabog ang galit ko sa kaniya. "Babe, pansinin mo naman ako." Sabi niya pa bago akmang yayakap sa akin. Pero mabilis akong nakaiwas. "What do you want to talk about?" Inis na tanong ko sabay layo kay Lyka. "Oh that? I'm here to invite you for our family dinner. Mom would love to see you." Nakangiting sagot niya sa akin.

"I can't,may lakad ako. Pupuntahan ko si Shaine." Malamig kong sabi. Wlang ekspresiyon na nilingon ko si Lyka. Nakita ko ang inis sa kaniyang mukha. May galit din na dumaan sa kaniyang mga mata. Damn you Lyka! How dare you?

"Si Shaine na naman? Lane everytime we're together lagi na lang si Shaine ang bukambibig mo!" Maarteng sabi ni Lyka. Biglang nag-init ang ulo ko dahil doon. Noon ko naalala ang mga sinabi ni Shaine kahapon" na kung gusto kong malaman ang totoo ay dapat itanong ko kay Lyka. "Because I love her." Seryosong sagot ko na mas lalong nag painis sa kaniya. Mabilis akong bumalik sa mesa ko nang maglakad siya palapit sa akin. Hindi ko alam kung mapipigil ko pa ba ang sarili hanggang mamaya. I really wanted to hurt Lyka. Sa ganoong paraan baka gumaan ang loob ko. Pero alam ko namang hindi iyon ang nararapat na gawin. Hindi pa rin ako mapapatawad ni Shaine.

"Ako ang mahal mo hindi si Shaine Akala mo lang mahal mo siya, pero dahil lang yun sa responsibility na sinasabi mol Lane, wala na yung anak niyo kaya wala ka nang dapat alalahanin pa kay Shaine"

Bigla akong napatingin kay Lyka. Paano niya nalaman na wala na ang anak ko? Tumayo ako't blangko ang ekspresiyong lumapit sa kaniya. Kita ko ang takot sa mukha ni Lyka. Marahilay noon lamang niya napansin na may nasabi siyang hindi dapat niya sabihin sa akin.

"How did you know na wala na ang anak ko?" Malamig ang boses na tanong ko kay Lyka habang papalapit ako sa kinatatayuan niya.

"Huh? W-Welll...uh, you know, grandma's in the hospital. I saw Shaine yesterday and I asked her what was happened." Sagot niya habang umaatras. Pansin ko ang pag-iwas niyang makatag po ang tingin ko.

"Liar..." mariin kong sabi na ikinalunok ni Lyka. "What did you do to her?" Tiim ang bagang na tanong ko. Hindi niya na makuhang umatras pa dahil pader na ang nasa likuran niya. "W-Wala..." sagot niya sabay iwas ng tingin. She's lying.

"Lyka, did you forgot that we grew up together? I know when you're lying and when you're not. Now answer mel" Galit na sigaw ko sabay haklit sa kaliwang braso niya.

"Nasasaktan ako Lane!" Naiiyak na sigaw ni

Lyka sa akin. "Lalo kang masasaktan kung hindi mo sasabihin sa akin ang totoo!" Sabi ko sa kaniya. Kita ko ang pag landas ng kaniyang mga luha. Wala akong pakialam kahit lumuha pa siya ng dugo sa harap ko. Malaki ang kasalanan niya kay Shaine. "Fine! I went to your condo; I was about to ask her kung nasaan ka. But instead of answering me, she slapped me real hard! Kaya sinampal ko rin siya. Yun ang nangyari!" Umiiyak na sigaw niya sa akin. No, hindi iyon ang totoo. Hindi mananakit si Shaine kung hindi ito ang unang sinaktan."Lyka" Sabi ko sa nag babantang tono. Napaigik siya nang higpitan ko pa ang pag kakahawak sa braso niya. "Sasabihin mo sa akin ang totoo o babalian kita ng braso. 'Wag mong sagarin ang pasensiya ko Lyka, baka makalimutan kong babae ka."

"Nag-iinit na talaga ang ulo ko dahil sa pag sisinungaling niya. Kung hindi lamang ito babae'y kanina pa itong nakatikim sa akin. "Lane, yun ang totoo" Napasigaw siya nang suntukin ko nang dalawang beses ang pader sa gilid ng ulo niya. "Lane!" Narinig kong tawag sa akin ni Daddy. Hindi ko siya pinansin at muling tiningnan ng matalim ang nanginginig sa takot na si Lyka. "Tell me the true"

"I'm the one who slapped her." Mabilis na sagot niya habang umiiyak. "And? Galit na tanong ko. Hindi ko pa rin nilulubayan ng tingin si Lyka. "Lane hijo, what's happening?" Tanong ni daddy. Hindi ko siya sinagot. "Lyka..." mariin kong sabi nang makitang halos ayaw niya nang sumagot. "Anak, dumudugo ang kamay mo." Nag-aalalang sabi sa akin ni Daddy. Noon ko napansing umaagos na pala ang dugo mula sa kamao ko. Mariin akong pumikit bago nag paka wala nang marahas na buntong hininga. Kaunting-kaunti na lang ay mauubos na talaga ang pasensiya ko.

"And?!" Sigaw ko nang hindi pa rin sumagot si Lyka. "I p-pushed her." Halos wala nang boses na sagot niya sa akin.

"You pushed her?" Natatawang tanong ko. "L-Lane." Tawag ni Lyka sa akin. "You pushed her?!" Galit na sigaw ko bago ko sinipa nang malakas ang aking desk. Tumumba iyon at tumilapon Iahat ng gamit ko. Laptop, computer, telephone and even those important documents na pinipirmahan ko kanina ay kumalat sa sahig. But I don't f*****g care!

Mabilis ang hakbang na muli kong binalikan si Lyka. Siguro nga'y wala na ako sa sarili. Dahil unang beses na masakal ko si Lyka. And that's because of Shaine. "Lane no!" Sigaw ni Daddy bago mabilis na pinigilan ang kamay kong dadapo sana sa pisngi ni Lyka. Pumikit ako nang mariin upang bumalik ako sa katinuan. Para kasing nandidilim na ang paningin ko.

"You killed my son. And now, you have the guts to invite me to your f*****g family dinner?!" Mariing sabi ko kay Lyka. Hindi siya sumagot at nanatili lamang na umiiyak. The f****d with that! Hindi niya ako madadaan sa paiyak-iyak niya! She ruined my plans! She hurt the woman I love! She killed my son! I should the same, pero hindi ko ibababa ang sarili sa Iebel ni Lyka. She a psycho. "Lane..." "Lyka, pinag bigyan nanga kita diba?! When you asked me na balikan kita, I already told you that I still need to be sure about my feelings for Shaine." Sabi ko na ang tinutukoy ay ang nasaksihan ni Shaine noon sa Iabas ng condo. And that was the stupid thing that I've done. I should've stayed in her unit. Wait her 'tillshe's done preparing. Dang it! "Lane, nagawa- "

"But you keep insisting dahil gusto mong humarap sa lola mo na kasama ako. Dahil may sakit siya. Dahil pinipilit niyang makita akong kasama ka sa pag-aakala niyang ay tayo pa!"

Yes, that was the reason kung bakit lagi akong umaalis kahit wala naman akong pasok sa opisina. Wala akong pinag sabihan nang tungkol doon. Kahit si Shaine ay walang alam. Dahil ayaw kong masaktan siya.

"But that doesn't mean na pumayag ako para mag kabalikan tayo. Nilinaw ko na iyon sayo, di ba? I told you I won't say anything about it to Shaine! Dahil alam kong masasaktan siya. You promised me na hindi mo rin sasabihin. Pero anong ginawa mo?! Pinutahan mo yung taong mahal ko sa harapan ko mismo!" Sabi kong pinatutungkulan ang nangyari noon dito mismo sa opisina ko. Hindi ko alam kung anong meron noong araw na iyon at napigil ko ang sariling kalad karin palabas si Lyka. "Lane, nagawa ko yun kasi mahal kita." "Bullshit!" Sagot ko na !along nag paiyak sa kaniya. Napansin ko ang pagyuko ni Daddy. Siguro ay naaawa ito kay Lyka.

"Get out!" Sigaw ko kay Lyka. Mabilis naman siyang lumabas ng opisina ko pag katapos niyang damputin ang bag niya.

Tahimik akong naupo sa couch at pumikit ng mariin. Hindi ako maka paniwalang magagawa iyon ni Lyka. Maybe I don't really know her. "Haya, get the medicine kit!" Narinig kong utos ni Daddy sa secretary ko. Ilang saglit lamang ay bumalik na si Haya da ta ang iniutos ni Daddy. "Akin na iyang kamay mo. Kailangang malinisan kaagad para hindi mainpeksiyon." Sabi ni Daddy sabay dampi nang kung ano sa kamay ko. Ang sakit isiping wala na ang anak ko. Tho months na lang mahahawakan ko na sana siya. Pero nawala

itong hindi man lang nasisilayan ang mundo.

I heaved a sigh. Kung grabe ang sakit na nararamdaman ko, paano pa kaya si Shaine? Daddy my baby 4 twis tree boy and one girl. "What? nagulat si daddy sa sinabi ko sa kanya. Ahhhhh Shhhhet ang sakit Daddy!!