ONE NIGHT STAND WITH BILLIONAIRIO

CHAPTER 6

"I'm not pregnant..." Porke't bibili aka ng mangga buntis na agad? powde po ba sir lubayan niyo na po ako. wala po kayo mapala sakin sir,

"Yes, you are, pregnant. pag malaman kuna hindi ka buntis saka kita lubayan shaine,

"No, I am not pregnant" lnis kong kontra, pero sa loob-loob ko ay kinakabahan na ako. Paano nga kung buntis ako? Anong gagawin ko? Anong sasabihin ko sa parents ko? Kaya hindi pwede! Masisira ang image ko sa kumpanya ayaw ko sabihan nila ako ng inakit ko boss namin.

"C'mon Shaine, matalino ka." "I just want some mango! Walang kinalaman iyon sa kung anong pinagsasasabi mo." Mariin kong sabi.

"I heard you at the cafeteria asked for it. Kung hindi ka buntis, bakit kailangan mo pang lumabas para bumili na mangga.

Napakalayo ng cafeteria sa gate ng building. Wala sa ugali mo ang kayang magtiis ng mahabang lakarin. Unless you're craving for some."

Mahaba niyang sabi sabay lapit sa malaking bilao na punong-puno ng hilaw na mangga.

"Bakit mo ba ipinipilit na buntis ako?

Ako ang may-ari ng katawan ko, at wala akong nararamdamang sintomas na buntis nga ako!" Mariin at mahina kong sabi. Baka kasi may makarinig, tsismis pa iyon.

"Because, you are." Sabi niya sa siguradong tono. "Hindi ka ba natatakot na mawalan ng mana pag malaman magulan mo naka buntis ka?

pagiging taga pagmana parin ako?

"Sarkastikong sabi ko. Naiinis ako dahil sa kaniya, sa mga ginagawa niya.

"Yes I'm not, I have another work at my Dad's company. So it doesn't matter to me if I lose my

working"

Sabi niyang ikinainit ng ulo ko.

Kaya pala ang gaspang niyang magsalita sa akin dahil may nakareserba pala siyang trabaho kung sakaling matanggal siya sa pa gigin CEO. Walang hiya talaga. So ano, pababayaan niya lang mag mukha akong kawawa kapag kumalat ang tungkol sa nangyari saming?

Mas lalo akong nainis nang tawagin niya ang tindero at bilhin lahat ng manggang naroon. Hindi ko napigilan ang tingnan nang matalim si Sir Lance. Sinasadya niya na yatang galitin ako.

"Here's your mango." Sabi niya sabay abot sa akin ng plastik na kinalalagyan ng mangga.

Ang sarap mong sakalin sir naiinis na ako sa'yo alam mo ba iyon?

Hinintay ko munang makaalis ang tindero data ang de-pedal nitong cart. Pagkaalis nito'y saka lang ako galit na muting tumingin kay Sir Lance. Seryoso lang siyang nakatitig sa akin habang hawak pa rin ang isang plastik ng mangga.

"Why are you doing this to me? We had s*x, that's a fact, pero kailangan pa bang ipamukha mo sa akin iyon at ipilit ang gusto mo?! Sir Lance, that was a one night stand. Bakit hindi na lang natin kalimutan iyon? mag kunuwari hindi tayo magkakilala. dba powde Naman nating gawin Yung?

Let's forget everything and go back to what we were before! You as my CEO kumpanya and me as your boss!" galit na sabi ko sa malakas na boses. Mabuti na lamang at walang mga tao sa paligid, kaya walang makakarinig ng mga sinabi ko.

"Easy for you to say that. Why am I doing this? That's because I feel responsible for what I did to you. You're only twenty, Shaine.

Maaaring masira ang future mo dahil sa nangyari sa atin! Don't you ever think that I'm doing this because I have feelings for you; no! I'm doing this because you are now my responsibility!" Galit sabi niya. at paano mo nasasbi sakin shaine na kalimotan ko nangyari sa sating?

Parang gusto ko na lang na eh umpog ang ulo niya sa posteng nasa gilid para magka amisiya siya at makalimtan niya nangyari samin.

Wala naman akong pakialam kung hindi niya ako panagutan sakaling may mabuo! Ayaw ko rin namang magkapamilya na pinagsama lang ng isang gabing pagkakamali!

"Wala akong iniisip na may nararamdaman ka sa akin! Sir, pwede niyo namang 'wag isipin ang responsibilidad niyo sa 'kin! Hindi na" diba po? Naputol ang pagsasalita ko nang bigla akong hawakan nang mahigpit ni Sir Lance sa kanang braso.

"Shaine ,I'm thinking of what might happen to you if your parents find out about this. Paano kung buntis ka nga, anong sasabihin mo sa kanila? Sinong ihaharap mong ama ng bata? Hindi naman pwedeng kung sino na lang ang hilahin mong lalaki, gayong nandito naman ako na totoo niyang ama, kung sakali buntis ka handa ko panagutan ka Shaine!"

Ramdam ko ang galit ni Sir Lance sa bawat salitang lumabas sa kaniyang bibig. Tama siya, anong gagawin ko? Anong sasabihin

ko sa magulan ko kung buntis ako?

"Papanagutan mo ako? Papakasalan?" Tanong ko

sa mahinang boses.

Napansin ko ang biglang pagbago ng ekspresiyon ni Sir Lance. Mukhang ngayon niya lang napagtanto kung gaano kalalim ang ibig sabihin ng responsibilidad.

Nakita ko rin ang tila pag-aalinlangan niya.

"If you're carrying my child, yes. But I want you to know na gagawin ko iyon para sa magiging anak ko at hindi para sayo." Malamig niyang sabi sa akin. Naramdaman ko ang pagbitaw niya sa aking braso nang may dumaang mga employer malapit saamin.

"Fine, magpapacheck up ako next week. Sasabihin ko na lang sayo kung anong results pagkatapos." Sabi ko sa mababang boses.

"No, sasamahan kitang magpacheck up. Mahirap na, baka magsinungaling ka sa akin at ipalaglag mo ang magiging anak ko sayo"

Napatingin ako nang masama sa kanya. Anong pag-uugali ba meron siya? Kanina lamang ay kita kong concerned siya sa akin, tapos ngayon pag-iisipan niya ako ng masama? Hindi ako sinungalin lance, para sinabi mo ring sa Harapan ko na masama tao ako.

Kung ganoon lang rin naman pala mas mabuti pa nga sigurong huwag na lang. Wala na akong pakialam kung lumaki man ang anak kong walang ama kaya ko gawin mag isa!

Shit! Hindi naman ako buntis diba?

Muting inabot ni Sir Lance sa akin ang plastik ng manggang binili niya bago ako iniwan.

Napakasama talaga ng ugali! Kung magkaka anak man kami ay sana hindi mag mana sa kaniya ang pag-uugali nito.

"Bwisit ka! Wala kang kwenta!" lnis kong bulong bago tiningnan nang matalim ang hawak na supot. Pahamak kang mangga ka! Dahil sa iyo kung anu-ano na namang nasabi ng gagong yun!

"Shaine, are you okay?"

Napadako ang tingin ko kay Jerald. Kalalabas lang nito ng Sa trabaho. May nakasukbit na laptop sa kanya ligod nito. May dala rin ilang folders. Doon siguro nakalagay iyong mga bago niyang inaaral na mga investors sa office.

"Get lost, Jerald"

"Shaine please, I want to talk to you."

"I'm Sorry please!

"But I don't want to" pagtataray ko. lsang malalim na paghinga ang pinakawalan ni Jerald. bago humarang sa daraanan ko. "Please, Shaine, pakingan mo Naman ako! hindi ko na kaya.

I've missing you! Two months na simula nang iwan mo ako. Hindi ko na kaya babe. Mahal na Mahal kita please Patawarin mona ako.

Pinilit kong huwag magpalamon sa galit dahil sa narinig mula kay Jerald. Pinigilan ko rin ang masampal siya dahil may ilang kalalabas lang na mga employees ang nakatingin sa aming dalawa.

Kung pagpapatawad ang pag-uusapan, you're forgiven. Pero ang makipagbalikan sa iyo, sorry Jerald, hindi na ako susugalsa pa walang kasiguraduhang relasyon sa iyo!

Galit kong sabi bago siya nilagpasan. Hindi ko na pinansin ang mga employer nasa paligid ko. nagulat sila sa mga sinabi ko.

Mukhang ngayon lang nila nalaman na wala na talaga kami ni Jerald.

Mabuti nga iyon, ipagkalat nila para malaman ng iba kung gaanong nakakadiri ang isang Jerald Floreters.

Hindi na ako bumalik sa office. Kaagad na akong umuwi bit-bit ang isang plastik ng mangga.

Habang nasa elevator ay hindi ko mapigilan ang mapaisip nang malalim. Punong-puno ang isipan ko. Parang sasabog na nga ang ulo ko dahil sa dami ng alalahanin. Lalo na ang tungkol sa mga sinabi ni Sir Lance. Parang hanggang ngayo'y naririnig ko pa rin ang galit niyang boses.

Papanagutan niya raw ako?

Pero sana hindi nga ako buntis. Mas gugustuhin ko pang makatapos ng Contract ko sa trabaho. kaysa matali sa isang relasyong pinagbugkos ng isang pagkakamali.

Nang bumukas ang pinto ng elevator ay kaagad na akong naglakad palabas. Pero bago ako tuluyang makalabas ay isang babae ang mabilis na sumakay. Napapakibit-balikat na tumuloy na lang ako sa paglalakad.

Baka isa sa mga may planong bilhin ang dalawang bakanteng unit.

Biglang sumama ang pakiramdam ko nang makita ko si Sir Lance na nasa Iabas ng condo unit ko. Salubong ang kilay na parang may kinagagalit na naman. Hindi ko na lamang siya pinansin sa subra inis ko sa kanya.

Patay-malisyang lumapit ako sa pinto ng unit ko.

Habang inilalagay ko ang password ay biglang naramdaman ko ang paglapit ni Sir Lance. Marahan ko siyang nilingon nang sumandal siya sa gilid. Ganoon pa rin ang suot niya. Mukhang kakauwi lang rin niya galing trabaho.

Napahinga ako nang malalim. "What?" Tila pagod na sabi ko. Masama talaga ang pakilasa ko. Ayaw ko munang makipagtalo sa kaniya.

"Let's eat dinner together."

Awtomatikong nagsalubong ang kilay ko. "Are you okay? Mukhang nakalimutan mo yatang galit tayo sa isa't isa" diba? Akmang ipagpapatuloy ko ang pagbukas ng pinto nang makaramdam ako ng pagkahilo. Parang mabubuwal ako sa pagkakatayo. bigla ako nahilo at sumama pakiramdam ko.

"Are you okay?"

"I'm fine!" lnis kong sabi habang pinipigilan ang sariling mawalan ng ulirat.

"You're not okay? Na hihilo talaga ako. may sasabihing pa sana ako. pero Hindi ko na naituloy ang sasabihin nang tuloy-tuloy akong nahilo at napaupo sa sahig. Mabilis akong inalalayan ni Sir Lance.

"Shaine"

"Ayos lang ako, napagod lang!" sikmat ko sabay hawak sa ulo.

"Hindi ka nga okay!" lnis na sabi ni Sir Lance bago pa ako binuhat.

Aangal pa sana ako pero wala na akong nagawa kundi ang manatiling tahimik. Mas lalo akong nahihilo dahil sa pagsasalita.

Maya-maya' naramdaman kong lumapat ang likod ko sa malambot na kama. Marahan akong nagmulat ng mata para tingnan kung nasaan ako. Nakahinga naman ako nang maluwag nang makitang kuwarto ko ang pinagdalhan sa akin ni Sir Lance.

"We'll eat dinner together. Mukhang masama ang pakiramdam mo. Kailangan mo ng kasama"

Okay lang ako sir Lance nahilo lang ako kanina. "I'll call my mom, kaya pwede ka nang umalis." Malamig kong sabi.

Mariin akong napapikit bago humiga patalikod kay Sir Lance. Wala na akong pakialam kung ano man ang isipin niya. Basta ngayon, gusto kong magpahinga. kaso para may gusto lumabas sa sigmura ko. kaya bumangon ako at nag punta sa cr. Duong ko sinuka lahat na kinain ko. ahhh Nakakainis nahihilo nanaman ako. bumalik na ako sa kama.

Narinig ko ang mahinang pagbuntong-hininga ni Sir Lance. Shaine buntis kaba? ilang sandali lang ay narinig ko naman ang paglakad niya paalis. Kasunod niyon ay ang pagsara ng pinto.

Noon lang ako nakahinga nang maluwag. Ayaw kong makulong sa isang kuwartong kasama siya. Baka magtalo na naman kami't masaktan pa ang isa't isa.

Saturday morning, ngayon day off ko, but still, I need to go to working. Marami pa kasi akong aasikasuhin. Gusto kong libangin ang sarili sa pag-aayos ng kung anu-ano sa office. Nakakabagot naman kasi sa condo. Ako lang

mag-isa, napakatahimik pa. nalala ko kahapon tanong ni Sir Lance. buntis ba ako?

Ahh bahalanaI. looked at my watch, alas-singko y media pa lang ng umaga. Masyadong maaga pa naman para sa pagpunta sa office. Pero okay lang, mas maaga, mas madaling matapos ang gawain ko.

I was walking at the hall way when I saw Sir Lance. Kagagaling lang siguro niya sa gym na nasa baba.

He looked at me.

Hindi ko na lang siya pinansin at nagdire-diretso na lang ako sa elevator. Nakapagpasalamat na rin naman ako sa ginawa niya last week. lyon nga lang, medyo masama pa rin ang pakiramdam ko. Nakakaramdam na naman nga ako ng gutom kahit na kakakain ko lang ng cookies kani-kanina.

"Are you going to working?" Mabilis na tanong sa akin ni Sir Lance.

Saglit akong tumigil bago humarap sa kaniya. Tumango lamang ako bilang sagot at kaagad nang tumalikod.

"Wait for me, maliligo lang ako saglit." Narinig kong sabi niya bago sumara ang pinto ng elevator. Hintayin ko daw? Sino ba siya? Hangga't hindi ko pa nalalaman ang results sa gagawin kong pagpapacheck up, hindi dapat ako sumunod sa utos niya. Wala siyang karapatang utusan ako. Hindi porkit sa kumpanya niya nga ako nag trabaho powde na niya ako utosan, pero iba ang usapan kapag nandito na kami sa condo.

Pagkalabas kong elevator ay mabilis akong naglakad para hindi niya ako maabutan. Nakasakay naman kaagad ako ng taxi bago pa siya makalabas.

Bahala si Sir Lance sa buhay niya. Pagkarating kuna sa Office ay napansin kong

maraming nagkalat na mga employer nasipasok din. Kahit naman kasi sabado ay may mga trabaho parin sila dito.

Karamihan ay para sa investor sinalihan nilang kumpanya. Ang iba 'y mga employer ng hotel. Baka nga nandito rin si Hera. May training din siya yata.

"Hi Miss manager! You look good today." Sabi sa akin ng isa sa mga employer nakasalubong ko. Tango at ngiti lamang ang isinagot ko sa kanya bago nagpatuloy sa paglalakad.

Anong maayos sa hit sura ko? Pakiramdam ko nga'y napaka-haggard ko. !nit na init rin aka!

Malalaki ang hakbang na tinungo ko ang opisina namin. May air-con kasi roon. Masarap pa namang magbabad sa loob ng kuwarto habang may nagbubuga ng malamig na hangin. Paano ba naman kasi'y para akong sinisilaban. Wala naman akong lagnat. Pakiramdam ko lang talaga ay mainit buong katawan ko.

Kaagad kong binuksan ang pinto ng opisina. And as I expected, ako lang mag-isa ang naroon. Palagi naman, dahil ako lang ang nagtitiyagang mag-ayos ng mga records ng mga pasaway kong ka Office. Pasalamat sila masipag ako. Kung hindi'y baka naburo nang lahat ng mga record dito.

I'm about to open my desktop when someone came

in. It was Sir Lance. He has this look, na para bang kakainin niya ako nang buhay. Galit na galit ang lolo ko hahahaha?

"I told to wait for me!" Kunot ang noong sabi niya sa akin. I ignored him, I continue opening my computer. Bahala siya riyan. Wala naman akong sinabing na maghihintay ako diba? Feeling niya yata kaya niya akong pasunorin.

"Aren't you going to answer me?" Malamig niyang tanong sa akin. I looked at him with a blank expression. What does he want? What is it to him if I didn't wait? Diba nga ayaw niya naman sa akin? So anong pakialam niya kung mauna ako?

"What?" Walang gana kong tanong bago inabala

ang sarili sa pagtingin ng kung anu-anong bagay sa likod ko.

"Shaine Valenzuela! Hindi ko alam na napakatigas pala

ng ulo mo." lnis na sabi ni Sir Lance.

Bakit po sir sinabi kuba sa inyo ng hintay ko kayo? diba wala po. pagkatapos ko Sabihin iyon Marahan akong lumingon sa kaniya habang hawak ang isang notebook. Pasimple akong napalunok nang makita ang pagtitig niya nang mariin sa akin.

"Of course you doesn't know, Sir. We're not that close." I said sarcastically.

I know he's really annoyed right now, but I don't care. Mabuti nang malaman niyang wala akong pakialam sa kaniya.

"Bullshit! Close man tayo o hindi, I am still your

boss sir you must follow what I say." Galit na sabin niya sakin.

Is he not tired of saying bad words? Napakalulutong

kasi niya sinabi, parang sanay nasanay siya sa pagmumura. Napahinga ako nang malalim.

"Okay." Sabi ko sa walang ganang tono. I dont

know, but I'm feeling tired right now. Siguro inaantok pa ako? 0 dahil sa ilang araw na akong masama ang pakiramdam.

"Sumama ka sa akin, magbi-breakfast tayo." malamig ang boses na sabi ni Sir Lance,

Hindi ko alam kung anong nangyayari. Siguro dahil sa pagod ay hindi na ako nakipag-argumento kay

Sir Lance. Tahimik na lang akong sumunod sa kaniya palabas ng office.

Pumasok kami sa cafeteria.

And thank God kami lang dalawa ni Sir ang costumer. Ayaw kong makakuha kami ng pansin. Though, alam ko namang walang maghihinala na may nangyaring hindi kanais-nais sa pagitan namin ni Sir lance. ayaw ko pa ring makaagaw ng pansin.

Baka maging tampulan pa ng tsismis, masama pa'y baka maging dahilan para maungkat ang pagkakamaling nagyari sa aming dalawa.

"What do you want to eat?" Tanong ni Sir Lance sa akin. Napatingin naman ako sa mga pagkaing nasa harap namin. Wala naman akong ibang gusto. Mukhang nag-iinarte na naman ang sikmura ko.

"Fried rice, egg and spaghetti." Sabi ko na lang sabay alis para maupo. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin. Pakiramdam ko pagod na pagod ako gayong wala pa naman akong nauumpisahang gawin.

Pakiramdam ko rin ay nag-iikot na naman ang paningin ko. Kaya mariin akong napapikit bago napadayukyok sa lamesa.

"Shaine!" Bigla akong napatingala nang may tumawag sa akin. Pero ganoon na lang ang pagsama ng tingin ko nang makita si karra. Malaki ang ngiting nakatingin siya sa akin.

Bitch.

"Get lost, Karra." Mariin kong sabi.

"Shaine, birthday ko na sa Wednesday. Dapat nandoon ka, may party ako eh."

Hindi ko naiwasan ang mapangisi. "Pwede naman akong magpaparty sa condo.""Talaga?! Wow thank you"

"Pero hindi ka invited." Malamig kong sabi bago tumayo. Lumipat na lang ako sa ibang lamesa malayo sa kaniya.

Maya-maya ay dumating nasi Sir na dala ang pagkaing in-order namin. Nagtaka ako kung bakit napakarami niyon gayong sinangag, itlog at spaghetti lang naman ang pinili ko.

"You need to eat a lot. Para sa kalu--" "I'm not pregnant. Habang hindi pa ako

nakakapagpa-check up at wala pa ang result, hindi ako buntis!" Mahinang sabi ko, dahil baka marinig ng ilang tao sa cafeteria. Marami-rami na rin kasi ang pumapasok para kumain. Mabuti na nga lang at wala nasi karra. Dahil baka itsismis pa ako niyon sa iba.

"Okay, if you say so." Sabi na lamang ni Sir Lance sabay lapag ng sinangag sa harap ko. Siya na rin ang naglagay ng kutsara at tinidor. Nakakabwisit man ay hindi ko na lamang iyon pinansin.

Matalim kong tinitigan si Sir Lance. Pero ang gago, tinaasan lang ako ng kilay. Wala na akong nagawa kundi ang abutin ang kutsara para makapag-umpisang kumain.

lsusubo ko na sana ang isang kutsara ng sinangag nang manuot ang amoy niyon sa ilong ko. Parang hinalukay ang aking tiyan nang maamoy ang bawang doon. Kaya dali-dali akong tumakbo palabas ng

cafeteria. Mabuti na lamang at may malapit na banyo para sa mga babae.

Pagkapasok ko sa banyo'y kaagad na tinungo ko ang bakanteng cubicle. Mabuti na lang at walang tao. Nakakahiya kung may makakarinig sa akin.

Mahigpit akong humawak sa gilid para kumuha ng suporta. Duwallang ako nang duwalkahit wala namang lumalabas.

Nahihilo rin ako't parang ano mang oras papanawan na ng ulirat. Hindi ako tanga para hindi malaman kung anong nangyayari sa akin ngayon. Malinaw na hindi na normal ang kabang nararamdaman ko.

Shit! Please, no hindi pa ako handa. Ayaw ko man ay kusang tumulo ang mga luha ko nang maramdaman ang masuyong haplos sa aking likuran. Nalingunan kosi Sir Lance.

Please please "Sir, please get out" hayaan mo na ako dito kaya kuna sarili ko,

"No..." mariin niyang sabi bago ako inalalayang tumayo. Ahhh Nakakainis nahihilo nanaman ako.

"Sir naman, ayaw kong may makakita na nandito ka!" lnis kong sabi habang nilalabanan ang pagkahilo. Ayaw kong mawalan na naman ng malay sa harap ni Sir Lance. Tama na ang isang beses.

Marahan ang lakad na lumapit ako sa lababong naroon. lsinahod ko ang mga kamay para makapaghilamos. Baka sakaling mapawi niyon ang pagkahilong nararamdaman ko. Mula sa repleksiyon sa salami'y nakita ang matamang pagtitg sa akin ni Sir Lance. Parang may malalim itong iniisip. Mukhang natatauhan na, na hindi biro ang mga binitiwan niyang sa!ita.

Ngayon mo sabihin sa aking pananagutan mo ako sir. Ngayon niya ipamukha sa aking responsibilidad niya kami ng dinadala ko. Ewan ko lang kung may matupad pa siya sa mga binitiwan niyang salita.

"You need to go to the hospital." Malamig na sabi sa akin ni Sir Lance habang hawak ang aking mahabang buhok at masuyong itinataas baa ang kamay sa aking likod.

Bigla na naman kasi akong napasugod sa bakanteng cubicle. Bumaliktad na naman kasi ang sikmura ko nang manuot sa ilong ko ang kaniyang pabango. Nang matapos ay muli akong lumapit sa lababo.

God, this is so embarrassing.

"Para saan pa? Malinaw naman na ang sagot diba?" Walang gana kong sabi habang isinasahod ang kamay sa grepo.

Mariing pumikit si Sir Lance bago ako tiningnan. "Shaine, kailangan mo pa ring magpatingin sa doctor."

Sasagot na sana ako nang tumindi ang pagkahilong nararamdaman ko. Kaya hindi na lang ako umimik at naghilamos na lamang ulit.

Damn it! Gusto ko na lang umuwi at matulog!

b"Are you okay now?" Tanong pa ni Sir Lance. Tumango lamang ako at nauna nang naglakad palapit sa pinto. Pero nakakailang hakbang pa lamang ako nang para akong umikot ng ilang beses dahil sa pagkahilo. lpinilig ko ang aking ulo sa isiping baka maibsan niyon ang pagkahilo ko. Pero bago pa man ako makahawak sa seradura ay bigla na akong nabuwal sa aking kinatatayuan.

"Narinig ko pang sabi ni Sir Lance bago

ako matumba sa kaniya at panawan ng ulirat.