ONE NIGHT STAND WITH BILLIONAIRIO

CHAPTER 7

"LANCE POV-

I said. Kaagad ko siyang sinalo nang matumba siya dahil sa pagkahilo. Kanina ko pang napapansin na parang nanghihina na siya ng ulirat. Hindi nga ako nagkamali, tuloy-tuloy siyang natumba bago pa man makalabas ng banyo.

"Ah, s**t!" Sabi ko pa habang buhat-buhat siya papasok sa kotse ko. Mabilis kong binuhay ang makina ng kotse at pinasibad iyon. Mabuti na nga lang at kaunti lang ang mga employer nakakita sa amin. Kahit papaano nama'y ayaw ko ring mag-iba ang tingin nila kay Shaine.

lsa siya sa mga magagaling na working sa Kumpanya. Saksi ako kung paano niya nakuha niya ang respeto ng mga employer. She really worked hard to earn everyone's trusts. Kaya bilang CEO kumpanya niya, I'm proud of her. She deserves her position and the respect of everyone in this Office.

Habang nasa biyahe'y panaka-naka kong sinisilip si Shaine sa likod. Wala pa rin siyang malay. Bakas sa mukha niya ang pagod. ilang araw ko na ring

napapansin ang pabago-bago niyang mood. Pati ang pagiging mapili niya sa pagkain. Nabanggit rin minsan

sa akin ni hera ang tungkol sa pagkain nito ng marami. Of course, dalawa na silang nagugutom kaya normal na kumain siya ng doble sa dati niyang kinakain.

She's pregnant. I know she is. Pinipilit ko lang siyang magpatingin sa doctor para malaman namin kung ano ang mga dapat gawin.

Dang. Maybe I should prepare my resignation letter,

after this. And I also need to talk to Lyka.

Isa pa iyon sa problema ko.

Pag karating sa hospital ay kaagad naman kaming in-assist ng isang nurse at doctor. May ilan pa silang

itinanong sa akin na nasagot ko naman nang maayos.

Pinahintay nila ako sa labas ng kuwarto. Habang naghihintay ay hindi ako mapakali. Am I really going to be a father? How about my girlfriend,Lyka? Papanagutan ko ba talaga si Shaine. Bakit kasi nagpadalus-dalos ako sa mga sinabi ko sa kaniya!

Hindi ko pa nga nakakausap si Lyka ng tungkol dito. Paano kong sasabihin na dapat na kaming maghiwalay? Damn it! Mahal ko si Lyka!

After thirty minutes of waiting, lumabas na rin ang doctor. She's smiling from ear to ear. I already know what she's going to say. "Mr. Velasquez." Nakangiti nitong panimula. "Congratulations, your wife is five weeks pregnant."

Para akong nawala sa sarili. Hindi ko alam kung mangingiti ba ako o ano.

"I also want you to know na may kaselanan ang kaniyang pagbubuntis. Bawal siyang mapagod, magalit, malungkot at dapat palagi siyang pinapasaya." Sabi pa

nito. ilang sandali pa kaming nag-usap ng tungkol kay

Shaine Maya-maya'y nagpaalam na rin ito dahil marami pang aasikasuhing pasyente.

Wife? Sa papel kung pananagutan ko ito. Pero

napakabata ni Shaine para sa akin. Wala akong espesyal na nararamdaman sa kaniya at tanging ang magiging anak ko lang ang dahilan kung bakit ko ito ginagawa.

SHAINE POV-

"Gising ka na pala." Narinig kong sabi ni Sir

Lance na nakaupo sa couch na nasa gilid.

Saglit kong inilibot ang tingin bago marahang bumangon. Nasa hospital ako, halata iyon dahil sa mga bagay na nasa loob ng kuwarto KO

"What happened?" tanong ko.

Lumapit si Sir Lance sa akin bago sumagot. "You collapsed, and that's because you're pregnant." Malamig na sabi ni Sir.

Alam ko! Gusto ko sanang isigaw. Tahimik na napaluha na lang ako bago yumuko. Gusto ko pang magtapos ng ang contract.

"You're five weeks pregnant with my child." Sabi pa niya sa siguradong boses.

llang hikbi ang kumawala sa akin. Talong-talo na ako. Hindi ko na talaga matatakasan si Sir Lance.

"Paano sina mommy at daddy?" Umiiyak na tanong ko. Nag-aalala ako sa kung anong magiging reaksiyon nila. Natatakot akong baka magalit sila sa akin dahilsa kapabayaan ko. "I'll go with you, kapag pupunta ka nasa kanila." Sabi ni Sir Lance.

Marahan akong napatango bago iniwas ang tingin. Maya-maya lang ay nagpaalam si Sir Lance na may kakausapin raw. Hindi ko alam kung sino dahil wala naman siyang sinabing pangalan. Pero wala akong pakialam. Lunod ang isipan ko sa nangyayari ngayon.

Buntis aka at dahil iyon sa isang gabing pagkakamali.

Hindi naman ako nagtagal sa hospital. Kaagad naman akong pinalabas. Marami nga lang hinabilin sa akin. Lalo na ang palaging mag-ingat sa mga gawaing bahay. Huwag daw gagawa ng mabibigat na gawain.

Once a week daw dapat magpacheck-up dahil maselan raw ang pagbubuntis ko.

Nang makarating sa condo ay tahimik na naupo ako sa sofa. Hinayaan kong gunalaw si Sir Lance sa

kusina. Bahala na siya sa kung anong gusto niyang gawin. Wala na rin naman akong magagawa.

"May girlfriend ka, ano?" Tanong ko sa kaniya matapos niyang ilapag sa lamesa ang orange juice.

Napansin ko ang saglit na pagtigil ni Sir Lance. Hindi rin nakaligtas sa akin ang pagtiim ng kaniyang mga bagang. Tama nga siguro ako.

"Just drink this..." sabina lang niya bago inilapit ang baso sa akin.

Marahas akong napabuntong-hininga bago muting sinalubong ang mga mata ni Sir Lance. "Pupunta ako bukas sa bahay. Ayos lang sa akin kung magback-out ka. Ayaw kong makasira ng relasyon" Layuan mo nalang ako sir Lance. habang maaga pa ayaw ko sa banda huli isisi mo sakin pag hiwalay niyo na girlfriend mo.

You already did, stupid! Sigaw ng isipan ko.

"I'll go with you..." Walang ekspresiyong sabi ni Sir

Lance bago naglakad pabalik sa kusina.

Kita ko naman siya mula sa sala kaya hindi ako natigil sa pagsasalita. "Alam kong labag sa loob mo ang gagawin. I can cover you to my parents. Huwag kang mag-alala, hindi kita hahabulin" kaya kuna harapin sila mommy at daddy.

Wala na akong narinig kay Sir Lance. Nakatitig lang siya sa akin nang mataman kaya napaiwas na lang ako ng tingin. Ayaw kong mabasa niya sa mga mata ko ang takot.

Natatakot ako sa isiping haharapin kong mag-isa ang galit ng mga magulang ko. Pero wala naman akong magagawa. Kasalanan ko itong lahat.

Kinabukasan ay maaga akong nag-ayos ng sarili.

Simpleng floral dress na lang ang isinuot ko. Kaagad

akong lumabas ng condo nang masigurong handa na ako.

Kinakabahan pa rin ako sa isiping ilang oras na lang

Ay maghaharap na kami ni mommy. Tumawag na ako sa kanila kagabi. Sinabi kong gusto ko silang kausapin. Mabuti nang sabihin ko sa kanila habang maaga pa. Ayaw kong malaman pa nila sa iba kapag pinatagal ko pa.

Habang nag-aabang ng taxi, isang kamay ang humila sa akin. Nagulat man ay hindi ko ipinahalata. Mabilis na hinila ko pabalik ang braso ko,

"Anona naman bang kailangan mo?!" Galit na sigaw ko kay Jerald

"Shaine naman? ilang beses na kitang tinatawagan hindi mo sinasagot mga tawag mga text ko saiyo? Jerald wala na tayo. break na tayo simula pinag palit mo ako kay karra, kaya powde ba umalis kana sa Harapan ko?

Hindi ko maiwasang kabahan nang makita ang hitsura ni Jerald. Mapupula ang mga mata na parang kulang sa tulog. Ilang beses akong napalunok.

"Go away!" sigaw ko pa nang pilit niya akong hinihila palayo. ano ba Jerald bitawan mo ako?

lsang IaIaking katatapos lang yatang mag jogging ang nalingunan ko. Malakas akong sumigaw na ikinatingin naman nito sa gawi ko. "Help me!" Help me!

"Dude, huwag kang maki alam, away naming dalawa ito." Mayabang na sabi ni Jerald sa lalaking hiningian kong tulong.

"You're forcing her, dude!" Malamig na sabi nito bago ako hinila palayo kay Jerald. Noon ko lang napansin ang kaniyang mukha. Pasimple kong itinago ang pagkagulat nang mapagsino ang lalaki.

Bakit lagi na lang akong nililigtas ng lalaking ito? "Shaine my girlfriend!" Hoy hindi na kita boyfriend matagal ng tayo break pinagpalit mo ng ako sa ka office ko.diba?

"Ex-girlfriend! mo lang ako. Umalis kana nga Jerald!" lnis kong

sabi na ikinatiim-bagang nito. Walang nagawa si Jerald kundi ang umalis.

Mabilis akong nagpasalamat sa lalaking kaharap. llang beses niya na akong naipagtatanggol.

"Lapitin ka talaga ng gulo" Napapangising sabi nito bago nagpaalam. May trabaho pa raw kasi ito.

Napabuga ako ng hangin nang mawala na ito sa aking paningin. Hindi ko tuloy maiwasang hilingin na sana'y ito na lang ang nakasama ko noong gabing iyon kaysa kay Sir Lance. "What a prince charming..."

Bigla akong napalingon sa lalaking nagsalita sa aking likuran. Malamig na nakatitig lang siya sa akin. Kulang na lang ay tunawin niya ako sa kinatatayuan ko.

"So?" pagtataray ko.

"Didn't I tell you na sasamahan kita sa pag-uwi mo sa inyo? huwag ng sir Lance lumayo kana lang sakin powde ba?

"Kaya ko ang sarili ko." Mariin kong sabi. "Sasamahan kita at hindi ako mapipigilan ng

katigasan niyang ulo mo." Mariin ring sabi ni Sir Lance bago ako hinila palapit sa kotse niyang nakapark sa gilid.

Tahimik na sumunod na lang ako. Bahala siya, magsasawa rin naman siya sa pangungulit sa akin. Pasasaan ba't titigil rin siya sa mga ginagawa niya't babalik sa nobya niya.

"Baby! nakangiting tawag sa akin ni mommy ng pagbuksan niya kami ng pinto. Gusto ko na kaagad umiyak nang makita ang malaking ngiti ni mommy.

Pagkatapos niya akong mayakap ay nagtatakang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa amin ni Sir Lance. Mas tumagal ang tingin niya sa akin na para bang nahuhulaan na ang ipinunta ko rito.

"C-Can I talk you M-Mom?" Garalgal ang boses na tanong ko. Tumulo ang luha ko nang makita ang pagtigas ng ekspresyon sa mukha ni mommy. Walang imik na pinatuloy niya kami ni Sir Lance sa sala.

Ilang beses akong lumunok habang nakatingin sa walang ekspresiyong mukha ni mommy. Kahit wala pa siyang sinasabi'y ramdam ko na ang sakit. Alam kong disappointed na kaagad siya kahit hindi ko pa nasasabi ang tungkol sa ipinunta ko rito.

"Maupo kayo." malamig na sabi ni mommy. Napansin ko ang pagbaba ni daddy ng hagdan. Mas lalo

akong napaiyak nang nakakunot ang noong tumingin ito sa amin• .

Ngayon pa lang ramdam ko nang magagalit talaga

sila sa kapabayaan ko. Nag-iisa nila akong anak, natural na hindi nila magugustuhan ang nangyari.

"Why are you crying? May ginawa ka bang ikagagalit namin?" tanong ni Dad habang nauupo sa kabilang upuan.

Mahinang tango lamang ang binigay ko sa kanila.

Marahan akong napalingon kay Sir Lance na tahimik na nakaupo sa tabi ko.

"Tell us." kinabahan ako sa boses ni mommy. Mahal naman ako ni Mommy, pero kasi kapag ganitong usapan na, alam nating Iahat na magagalit at magagalit sila.

"I'm.." hindi ko maituloy ang sasabihin ko dahil sa bikig sa aking lalamunan. I felt Sir Lance's hand on my back. As if telling me that he's on my side.

"I'm p-pregnant." mahinang sabi ko.

lsang malakas na singhap ang pinakawalan ko nang bigla akong sampalin ni mommy. Hindi ko na napigilan ang mapaluhod sa harap nila. Niyakap ko si mommy.

"Mom, dad I'm sorry." humahagulgol kong sabi. Naramdaman ko ang pilit na paghiwalay sa akin ni

mommy. Pero hindi ako bumitiw. Maya-maya lang ay si Sir Lance na mismo ang lumapit sa akin. lnalalayan niya ako patayo.

"Sorry?! Do you think your sorry would be enough para maibsan ang galit namin?! Shaine pinalaki kita nang matino! Bakit nagpabuntis ka?!" Galit na sigaw sa akin ni Mommy. Napatingin ako kay dad na tahimik lamang habang umiiling. Alam kong galit rin ito sa akin. Pero wala na akong magagawa. Nandito na ito, hindi ko na matatakasan. mommy daddy I'm sorry. patawarin niyo po ako!

"Papanagutan ko naman po ang anak niyo." narinig kong sabi ni Sir Lance. Kaagad ko siyang nilingon. Napansin ko ang pakikipagtitigan nito kay mommy. Para bang pinaaabot nitong seryoso ito sa binitiwang salita.

Talaga bang desidido na siya sa mga sinabi niya sa akin? Paano ang girlfriend niya?!

"Who are you?" galit na tanong ni Mommy. "I'm her" "He's my friend, mom! Wala siyang kinaIamang dito,

"I'm her CEO kumpanya Ma'am" ako boss ni miss Shaine, Pagputol ni Sir

Lance sa pagsasalita ko. Napapikit na lang ako nang mga sinabi niya.

"CEO kumpanya?!" Malakas na sabi ni mommy bago napahawak sa ulo. "How could you do that to my daughter?!

May relasyon ba kayong dalawa?! Ha?! Shaine?!"

"At sa isang CEO ng kumpanya pa?! Alam niyong mali iyon diba?!!"

Mabilis akong umiling. Kung maaari'y ayaw kong idamay si Sir Lance. Kaya ko naman harapin ang lahat ng ito.

"Shaine napakatanga mo alam mo ba iyon?! Sinira mo yung kinabukasan mo dahil sa tawag ng Iaman! Napaka bata mo pa para magbuntis! Ni hindi ka pa nga nakakapagtapos! mag training sa kumpanya ng boss mo. paano kung hindi buto ang magulan na lalaki kasama mo,

Umiiyak na sabi sa akin ni Mommy.

Naiintindihan ko naman ang sinasabi niya. Alam kong napakatanga ko dahil sinayang ko ang mga sakripisyo nila. Pero anong magagawa ko? Hindi ko naman maaatim na ipalaglag ang bata.

Nanatili akong tahimik habang umiiyak. Hindi ako makapagsalita dahil alam kong nasa mali ako. at pagod na din ako.

"At ikaw! Bakit mo pinagsamantalahan ang kahinaan ng anak ko? sabi niya kay Sir Lance.

"I'm sorry, po Ma'am" sagot na lamang ni Sir Lance at yumuko.

"Papanagutan mo talaga anak ko? pero nakakasiguro ba kaming gagawin mo talaga iyon?" Napatigil ako sa pag-iyak dahil sa tanong ni Mommy.

Narinig ko ang paghinga ni Sir Lance nang malalim. "Yes po Ma'am..." mahinang sabi ni Sir Lance bago hinawakan ang kamay ko nang mahigpit. sige po ma'am mag papa alam din po kami babalik na din po kami sa Manila. Dahil may meeting pa po ako. maraming Salamat po sir and ma'am. aalagaan ko po anak niyo.

nag paalam din kami para bumalik na kami. Already broke up with my girlfriend." hirap na sabi ni Sir Lance

Nakita ko ang sakit na bumalatay sa kaniyang mukha.

May girlfriend siya, at ako ang dahilan kung bakit nagkahiwalay sila. Ako ang dahilan kung bakit nasasaktan si Sir Lance ngayon.

"Talaga bang sigurado ka nasa mga sinabi mo kay mommy?" mahinang tanong ko kay Sir Lance. Magkasama kami ngayon sa kotse niya pauwi.

Hindi siya sumagot at nanatili lamang tahimik habang nakatutok ang mga mata sa unahan.

"I'm sorry." sabi ko sa tonong parang naiiyak. Kasalanan ko talaga ito eh! Habambuhay niya na akong kasusuklaman. powde ka Naman umorong ngayo sir Lance matulongan mo ako. siguro magpapa kalayo na muna Ako,

"May isa akong sa!ita Shaine, pananagutan kita dahil iyon ang nararapat." Sabi niya sa malamig na boses. I really want to cry, pero pinipilit kong huwag tumulo ang mga luha ko. Baka mas !along mainis sa akin si Sir Lance.

"Pwede namang 'wag kana makipagbreak sa kanya. We can fake our marriage. Hindi bat ginagawa mo lang naman ito para sa anak mo?" Sabi ko kanya.

He just smirked. I think he doesn't like my idea. "Fake marriage? Are you kidding me? Sa panahon

ngayon wala nang sasang-ayon sa ideya mong iyan" Sabi ni Sir Lance sa sarkastikong tono.

"But that's the only way para hindi kayo

maghiwalay ng girlfriend mo." inis na sabi ko habang nakatingin sa kaniya nang nakakunot ang noo. alam ko Lance galit ka. Hindi kita pinipilit panagutan ako. ayaw ko isisi mo sakin ang lhat.

"We already broken up! Sa tingin mo ba ayos lang sa kaniya na nakabuntis ng iba ang boyfriend niya?! Shaine I thought you're smart! Bakit mo pinapa iral pa.

kabobohan mo sa sitwasyon natin ngayon?!" Galit na

sabi niya sa akin. I saw sadness in his eyes. He's hurting, I know he is.

"Papayag ka na lang ba na matali sa akin? Hindi mo ba ipaglalaban ang girlfriend mo?!" I am literally crying right now. Nasasaktan ako para sa kanilang dalawa. Nasasaktan rin ako dahil sa isiping may nasira akong relasyon!

"Gustuhin ko man siyang ipaglaban, pero nandiyan ka. Dala mo ang anak ko!" sigaw niya sa akin.

Hindi ko na napigilan ang mapahagulgol. Ewan ko ba, nasasaktan ako sa paninigaw sa akin ni Sir Lance.

"Then don't take us as your responsibility. Kaya ko ang sarili ko, I have savings kung sakali mang itakwil ako ng parents ko." Umiiyak kong sigaw. kay

"Sir Lance ang daming pwedeng mawala sayo, sa akin, pag-pag trabaho at katayuan sa buhay, iyon lang. Pero ikaw, trabaho, yung mga employer ng pinapsahod mo, your name, and your girlfriend. At isa pa,ayoko rin naman matali sa iyo, we don't love each other. Ayaw kong lumaki ang anak ko sa pamilyang hindi nagmamahalan ang mga magulang!" mahaba kong sabi habang puno ng luha ang mga mata

ko.

"No, I already gave my words to your parents. At

hindi ako ang klase ng taong tatakbuban ang sinabi ko at ang responsibilidad ko. Wala akong pakialam kong hindi natin mahal ang isa't isa." Mariing sabi niya. Hindi

na ako nagbalak na magsalita pa dahil baka humaba ang away namin. Naririndi na ako, sumasakit na rin ang ulo ko. Kaya pinilit kong kalmahin ang sarili.

Pagkarating sa condo ay kaagad kong binuksan ang pinto. Hinayaan ko lamang na sumunod sa akin si Sir Lance papasok. nahiga ng ako sa kuwarto ko. kanina pa masama pakiramdam ko. mukha mabalikta nanaman sig mura ko. kaya kaya nagtungo ng ako sa cr.

"Do you want some coffe?" I asked. Tiningnan niya lang ako bago marahang tumango.

Kaagad akong pumunta sa kusina. I brewed coffee for him and milk for me. Alas-tres pa lang naman ng hapon kaya naghanda na rin ako ng meryenda. Wala naman sigurong masama kung gawin ko ito.

Malapit na ako sa terrace nang marinig kosi Sir Lance na may kausap sa cellphone niya. Napakagat na lang ako sa labi, it was his girlfriend.

"Lyka please listen to me. I just don't know what to do that night. Nadala ako, I'm sorry for what I did!" malungkot na sabi ni Sir. Ramdam ko ang sakit sa bawat salita niya.

"You know me, I always take my responsibilities. Hindi naman pwedeng pabayaan ko na lang ang magiging anak ko!" sabi pa niya. Hindi ko tuloy alam kung lalapit ako o hihintayin na lang na matapos ang tawag.

"I love you, pero hindi ko makakayang takbuhan si

Shaine"

Bahagya akong sumilip sa kinaroroonan ni Sir Lance. Nakita ako ang pagtiim niya ng bagang at pagpikit nang mariin.

"No! I don't love her! Lyka! Kung ano-anong

iniisip mo!" galit na sabi niya sabay patay ng cellphone.

Pakiramdam ko mas !along bumigat ang problemang tinatamasa ko ngayon. Nakasira ako ng relasyon nang dahil sa pagiging agresibo ko. Makakaya ko bang makasama si Sir Lance nang matagal?

Ngayon pa lang parang gusto ko na lang umalis at magpakalayu-layo. Natatakot ako sa mangyayari sa mga susunod na araw.