The Cursed One (Tagalog/Filipino)

Chapter Six

"Bitawan mo nga ako!" Pilit kong pumiglas sa mahigpit na hawak sa 'kin ni Eigen, pero ayaw niya talaga akong bitawan. I scowled.

Fuck. Sana hindi nalang ako sumama sa kanya at nagmatigas na lang doon. Pero kung hindi ako sumama, baka mas lalaki pa ang gulo…

Kinaladkad niya ako sa tahimik niyang kastilyo kaya ginawa kong bara ang paa ko para hindi niya ako mahatak. His deep blue eyes immediately turned red pero hindi ako nagpatinag.

I don't know if ano ang nangyari doon sa Iremia. Naiwan doon si Hendrick, walang nagawa. Si Anthem, gano’n din walang nagawa. Is he that powerful, then? Or was he so violent that no one thinks about getting themselves entangled with this beast?

Walang alinlangan niya akong sinampa sa kan’yang balikat at ginawang potato sack. Impit akong napatili.

"Let me down!"

Panay suntok lang sa kan’yang likod ang ginawa ko, ngunit para itong bato na walang maramdaman. Manhid talaga!

"Gago ka, ibaba mo'ko sabi!" pati paa ko'y pinagsisipa para matinag siya. Pero hindi talaga. ‘Di talaga natitinag. How amazing.

Sa ilang minuto kong pagprotesta sa kanyang ginawa, wala akong magawa kun’di ang magpaubaya at magmukhang sako sa kanyang balikat. Bahala siya. Papabigatan ko nalang ang sarili ko. Nakakapagod din makipagaway sa bingi at manhid.

Nakakapagtaka kasi ang tagal naman ata niya naglalakad, na samantalang isang minutong lakad lang ata ang kwarto niya galing sa b****a ng kastilyo. Kung sa 'kin, hindi rin naman gano’n kalayo. What's with the long walk?

Minulat ko ng maayos ang mata ko. I can sense something. Or more like smell. I can hear a water, maybe a river? A smell of roses lingered my nose, making me close my eyes a bit.

The smell of rose reminds me of my childhood memories.

But it's not the right time to reminisce the past. After all, we can't even change it. So why waste time?

Napatili ulit ako nang marahas niya akong inilapag sa isang natumbang katawan ng kahoy at pinaharap sa kanya. His intense red eyes found its way to my green ones. I saw how his jaw clenched. I gritted my teeth.

"Ihatid mo nalang ako sa kwarto ko kung wala kang balak kausapin ako," Asik ko nang ilang minuto siyang hindi nagsalita at piangkakatitigan lang ako. Pinantayan ang kan’yang tingin.

Akala niya siguro, natatakot ako. Well, yes, in other circumstances, pero kung ganito na galit ako, hindi.

He didn't answer me. Tulad nang kanina, tinitigan lang niya ako. Sa isang minuto, dalawang buntong hininga ang narinig ko sa kan’ya kaya nagtaka na ako.

"Ano ba ang problema mo? Kanina ka pa titig ng titig ah," mataman kong sabi at pinaningkitan siya ng mata. Still, he didn't answer me, but his eyes… it turned back to normal. It has different emotion that even me can’t believed it had.

He's scaring the s**t out of me. Nakain ko rin ang sinabi ko, kalaunan. Napipi ba siya? Nasuntok ko ba ang bibig niya? As far as I know, hindi ko naman maabot ang mukha niya para masuntok o masipa man lang.

"I’m sorry for the scandalous move I pulled…"

Dali-dali akong napahawak sa lupa doon sa likuran ko. I blinked.

"Nagsalita ka?" natataranta kong sabi. Hindi. Probably, no. Hindi ko naman nakitang bumuka ang bibig niya. Hindi. Guni-guni mo lang 'yon, Freya.

He sighed and leaned more, making sure there's no space between us. My breathing hitched when I felt his hot breath in my ears. His nose brushing on my cheeks, so okay, curse me for the foreign feeling I'm feeling right now.

Hindi ko mapigilang matakot. Guni-guni ko ba talaga yun? At, ano nga sinabi niya?

"Yes."

"Impossible. You didn't open your mouth. Don't fool me--"

"I used a communication you won't understand unless if you will just listen to me in a minute. No talking, no butting on my litany," he warned, marking a finality at his tone. Tumango naman ako at umupo ng maayos. He sighed again, making me feel uncomfortable for the nth time. I don’t know if it’s because of what I felt, his presence, or what he’s about to say to me.

"Sa ilang araw kitang nakasama, tingin mo, anong nagbago?" aniya. Tinignan ko siya.

Gago pala ‘to, sasabihan akong’ di magsasalita, ipapasalita rin pala.

"Wala. Ang pakikitungo mo? Wala. Kung tatanungin mo if nafall na ba ako, don't waste time. I told you, di ako maf-fall sayo--"

"Listen to me para maintindihan mo…" Napayuko siya, tila sobrang problemado na. "s**t, what now?" He whispered to himself.

Hindi ako nagsalita. Ramdam na ramdam ko ang hanging umihip, pero hindi ako gininaw dahil sa init galing sa matipunong katawan ni Eigen.

I can say, he really has this body every lycan wants or adore or fantasize or whatsoever. And a face. Money. And an attitude that will probably suit his everyday expression. Bagay na bagay sa kan’yang ugali. Pang barumbado.

"My--" hindi pa siya nakakatapos ay napaangat na siya ng tingin. Pati ako, naging alerto sa narinig kong kaluskos sa likod. Tinignan niya ang likod at ‘di gunalaw. Tila nananantya sa nangyayari roon.

"Freya, find Louen and tell him to do the drill. Go with Yeugih on the basement. Also, tell Louen that he have to alarm Hendrick for now," Mariin niyang utos na ikinakunot ng noo ko.

"Huh? Ano--"

"Just do what I say, okay?!" He screamed. Napapitlag ako sa sigaw niya at dali-dali akong napatayo. He motioned go. I immediately went inside the castle without looking at my back.

Hinanap ko agad si Louen at sinabi iyon. Tumango siya't sunod kong hinanap si Yeugih. I saw him reading a novel kaya natagalan ako sa pagsabi. Kumunot ng husto ang noo ko nung bigla siyang tumahimik, na para bang nakikinig siya. He immediately guided me to the basement. Kaya nagtanong narin ako.

"Anong nangyayari?"

"You're a lycan, right?" Tanong niya, ignoring my question.

"Oo--"

"s**t, I knew it." Anas niya at pinagbuksan ako ng isang itim na pinto. Pumasok kaming dalawa at pinailawan niya ang ilaw doon. Hinarap niya ako.

"Okay ka lang ba dito?" Nagtataka ko siyang tinanguan. He smiled.

"No matter what happen, ‘wag kang lalabas. Kahit na may kumatok sa pintuan. Stay there until 12 midnight. ‘Wag kang lumabas hangga’t ‘di pa naga-alas dose. Understood?" tumango ako. He muttered something na hindi ko talaga naintindihan tsaka lumabas ng kwarto at nilock pa talaga yun.

Ano kaya talaga ang nangyayari? At tsaka, ano kaya ‘yung sadya ni Eigen sakin kanina? Ang epal, hindi ko agad nalaman. Sana naman mamaya, sasabihin niya na.