Chapter 7
1560 Words
Martina Louie POV
Pagkagising ko bumungad sakin ang tahimik at madilim na lugar na animo'y nasa gitna ako ng kagubatan
Kaya agad akung kinabahan dahil sa tindi ng takot ang aking naramdaman, wala na sila Mike at Cathy dito iniwan nila ako
Pero bakit?
Plano ba nila to?
Kaya ba nila ako sinama dito.
Litong-lito na ako ngayon lalo na't nasa madilim ako. Hindi ko alam ang gagawin basta ang nasa isip ko lang ay bumaba at umalis dito.
Bumaba ako dala ang panginginig ng katawan dahil sa lakas ng simoy ng hangin na humahampas sa aking katawan.
Bago ako maka-alis ay kinuha ko ang gamit at wine na binili ko nung isang araw.
Nagbabakasali akong makita sila sa unahan
Tumakbo-takbo ako hanggang sa makakaya ko mariin kung pinikit ang aking mga mata dahil ramdam ko ang pagtulo ng masagana kung luha. Bakit ba lagi nalang akong nasasaktan, Lord hindi naman ito ang pinangarap ko sa buhay, ito ba talaga ang tadhana ko hindi naba talaga magbabago
"HAHAHAHA even if I hurt you a few more times, I will never be able to love you," kahit kailan hindi mo talaga ako mamahalin kahit lumuhod pa ako sa harapan at magpakaawa sayo hindi na magbabago ang nasa isip mo.
Kapag naalala ko bawat katagang ibinigkas mo mas lalo ko lang pinapahirapan ang sarili ko..
MAHAL KITA PERO TAMA NA!
Wala siyang puso para iwan lang akong mag-isa dito hindi ba ako importante sa kanya ah, I forget wala pala siyang pake-alam sakin
Napahinto ako sa aking pagtakbo ng may dalawang lalaking humarang sa'kin
Sa aking pag-iyak kanina ay napalitan ng kaba
"A-ano k-kaila-ngan n-nyo s-akin?!"utal kong sambit tumawa ito na mala-demonyo
Habang pilit na hinahawakan ang aking mga braso.
Napadaig ako sa sakit ng mahigpit nilang nahuli ang aking braso.
"Yes, ma'am maganda siya at alam kong masarap itong tikman."rinig kong saad ng isang lalaki sa katawagan.
Ma'am, So ibig sabihin babae ang nag-utos sa kanila.
Pero sino!
"Ano ang kailangan namin, ide ikaw miss, Ano paba!"wika ng lalaking nasa harapan ko habang ako pilit na pumipiglas
"Huwag po plzz! tulong tulongan niyo ako!!"Sigaw ko sa paligid pero sa kabila ng aking pagsigaw ay walang ibang nakarinig kundi ako lang at ang dalawang taong nasa harapan ko.
"Kahit anong sigaw mo walang makakarinig sayo dahil nasa unahan pa ang resort dito!" sabi nung lalaking may katawagan kanina
Napaiyak naman ako sa aking na isip na,baka Ito na ang huling buhay ko.
"Huwag po plzz nagmamakaawa ako sa inyo!"Pagmamakaawang sabi ko.
"Alam mo miss, hindi kami na-aawa kapag blessings na ang lumalapit sa amin,at ngayon lang rin kami makakatikim ng isang tulad mo,isang makutis na balat isang magandang babae halos na sayo na ang lahat at hanap namin."bulong na sabi sa harapan ko
"Miss,huwag ka nang pakipot giyan"Pilit kong tinatanggal ang kamay nila na pilit hinuhubad ang aking suot
Hahalikan na sana niya ako ng agrisebo kong kinuha ang wine na nasa gilid ng paa ko at walang alinlangang hinampas Ito sa mukha kaya ito ay na basag at dahil pumikit Ito ay agaran kung sinipa ang p*********i niya. Impit naman itong napa-ungol dahil sa aking ginawa
Hindi kaagad nakalapit ang isang lalaki kanina dahil pinulot ko ang basag na wine at itinutok Ito sa kanya
"H-huwag kang lalapit sa'kin!" Sigaw kung sambit.
Tumakbo ako ng mapansin kung tumingin Ito sa kalangit-anan at mapaklang nakangisi.
Binilisan ko ang pagtakbo pero sa kabila ng aking pagtakbo ay natalisod ako dahilan upang mahuli ako.
Tumigil ang oras ko ng mapansin na dinaganan niya na ako pinilit niyang alisin ang aking suot at dahil desperada na akong makatakas sa hayop na to ay sumigaw ako at nagpupumiglas
pero agad niyang nakuha ang kamay ko at inilagay niya sa ulohan ko. Sa kabila ng aking pagpiglas ay nakatanggap ako ng sampal sa pisnge at suntok sa aking tiyan
Sisirain na sana niya ang suot ko ng may nahagip akong hindi kalakihang bato at sabay hampas sa kanya ng pagkasunod-sunod ngunit nakatanggap ulit ako ng suntok sa tiyan
Nanghihina na ako
Pagod na ako
Pero kakayanin ko to
Tumayo ako at nanghihinang tumakbo buti nalang nakuha ko ka agad ang hair clip sa buhok ko at tinusok “yon sa mata niya.
"Sana hindi nalang ako sumama dito."umiiyak kong sambit sa kawalan sabay buhos ng malakas na ulan
Buti kapa ulan dinamayan mo ako sa tindi ng lungkot ko ngayon pero siya nagpapaka-saya sa iba
Sa hindi kalayuan ay tanaw ko ang maraming ilaw na nakasabit bawat parte nito "Siguro ito na 'yong beach." mapait akong ngumiti at pinagpatoluy ang aking paglalakad.
Tumila na 'yong ulan subalit ang lakas parin ng hangin. Giniginaw na ako, basang basa na ako, ngunit na iwan 'yong gamit ko sa daan,pati 'yong wine ni Mike na damay pa .
"Guard pwede po bang magtanong" Impit na tanong ko dahil sa lakas ng hangin na dumampi sa katawan ko lalo na't basang basa ako
"Oo naman po, Ano i'yon?"
"May nakita ka po bang apat na lalaki at isang babae? Bago lang po sila dito. "Sambit ko
"Ah, Si sir Mike po ba ang tinukoy niyo."tumango ako at ngumiti sa kanya
"Ah, Opo!"
"kanina kumain sila diyan,"Turo niya sa malapad na mesa
"Nasaan po ba sila ngayon "
"Natutulog na siguro ma'am na lasing kasi si sir Mike at 'yong kasama niya." sabi ni guard kaya napatango nalang ako.
"Saan kaya ako matutulog ngayon" iyak kong sambit sa kawalan
"Bakit ka po umiiyak ma'am at kaano-ano po ba kayo ni sir Mike?!"dahil sa tanong na 'yon ay mapait akong bumaling sa kanya gusto kong sabihin na ako ang asawa ni Mike sabalit takot akong bigkasin 'yon.
"Ah,Maid lang po ako ni sir Mike."Pag-sinabi ko, na ako ang asawa ni Mike tiyak pagtatawan niya lang ako.
"Saan ka po matutulog ngayon ma'am gabi na." gustuhin ko man na puntahan ko nalang ang ASAWA ngunit hindi naman pwede.
"Hihintayin ko nalang po dito si Sir Mike "Saad ko at yumuko
"Pero ma'am hindi pwede baka magalit sa akin ang amo ko!" Pasigaw niyang sambit. Tumango nalang ako at lumakad papunta sa pinag-kainan nila kanina.
Gutom na ako ngunit wala akong dalang pagkain at pera."Ang hirap ng buhay ko ngayon."
Umupo na ako kahit nagugutom, Sa aking pagkagutom ay nakaramdam ako ng antok....
Jason Zandoval POV
"Bullshitt bro, May sunog!" Sigaw ko dito sa loob ng kwarto, kaya napabangon naman si Carl kita ko ang galit sa kanyang mga mata ng mapansin na wala siyang nakikitang sunog.
Habang si Martin naman ay humihilik pa
kaya napaisip naman ako kong ano ang maaaring gawin ko.
Nang naka-isip na ako ay agad kong kinuha ang walis sa gilid ng pinto
At wina-walis sa mukha niya kaya agad naman siyang napabangon
At galit ring nakatingin sakin.
Tawa lang ako ng tawa habang sila pilit hinuhuli ako
"Lol! Hindi niyo ako mahuhuli!"Pasigaw kong sambit habang palabas ng pinto
Nang tuluyan na akong makababa ay may nahagip akong pamilyar na babae habang natutulog sa kinainan namin kagabi kaya napagpasiyahan kong lumapit doon. Na kumpirma ko na si Martina pala
kita ko sa kanyang mukha na namumutla
Kaya ginising ko ka agad
"Hayst, Mike ano kabang klaseng Asawa." Mahina kong sabi habang dahan-dahang siyang ginigising
Minulat niya na ang kanyang magagandang mga mata at dahan-dahang tumayo "Pagod na talaga siya"
"Good morning Jason"Ngiti niyang sambit
"Morning din"
"Diyan kaba natutulog kagabi"Ani ko
"Ah, Oo eh! Hindi ko kasi alam kong saan ako matutulog kagabi."Aniya at hinawakan ang sentido
"Sorry Martina, akala kasi namin na hindi ka pupunta, tinanong namin si Mike pero na galit lang siya."Ani ko
"Ah, okay lang, Sa totoo nga magkasama kaming tatlo papunta dito subalit iniwan nila ako "Namamaga at namumula ang kanyang mga mata. Umiiyak siya kagabi
"Kumain kana ba" Tanong ko at nakatitig sa pagod niyang mga mata.
"Ah, Hindi pa ehh! Kagabi pa kasi ako hindi naka-kain"
"Okay, Maghintay ka muna dito O-order lang ako ng makakain mo."Ani ko habang tinitigan ko siya pababa ng paanan niya basang basa kasi siya.
Nagulat ako ng mapansin na may dugo ang damit niya. Hindi ba niya napansin
"Martina anong nangyari sayo kagabi bakit may dugo ang damit at paa mo?! "Turo ko sa paanan niya at nahagip ko rin na may dugo ang inupuan niya kanina.
Agad din naman niya itong tiningnan at laking gulat ko ng bigla siyang nawalan ng malay.
Nanginginig ko itong sinalo at dahan-dahang inihiga sa misa wala akong ibang nagawa kundi tumawag ng Ambulansiya.
Tinitingnan na kami ng mga tao ngayon
Sari-saring komento ang binitawan nila subalit hindi ko 'iyon tinu-onan ng pansin.
*Phone Ringing*
"Bro! Where are you, we have been looking for you for a while?!" Bumuntong hininga muna ako bago sumagot.
"I am here in the hospital now." mahinahong sagot ko
" What! Why?"Carl shouted
"I brought Martina here because she lost consciousness earlier."
" What! Where did you see him? Akala ko ba hindi siya nakapunta"
" Pumunta siya at nakita ko siya sa mesa habang natutulog kanina."I said
" You know awang-awa na ako sa kanya hirap na hirap na siya kay mike. Kanina nga nung ginising ko siya kita ko ang pagod at lungkot sa mga mata niya, pero pinilit niya paring ngumiti dahil ayaw niyang kaawaan siya."mahabang lintaya ko bago ino-off ang tawag.
She's perfect girl for Mike.
But Mike he did not see.
- Writer
