Tough Hunks Series 7 : Lander The Defender

Chapter 7

Mahigpit ang kapit ni Samina sa armrests ng upuan. She gritted her teeth against a yelp as Lander banked along the tree canopy of a mountain ridge. Ngunit may bigla nalang lumitaw na army helicopter na nakabuntot sa kanila.

She caught her breath enough to speak. "Bakit kaya pinaghinalaan tayo ng mga sundalo na makikita naman sa pangalan nitong helicopter na pagmamay-ari ito ng Brazil Photography tours?"

"Maganda yang tanong mo pero mamaya pa natin pag-uusapan yan. Sa ngayon, gagawin ko muna ang aking makakaya na hindi tayo parehong ma stuck sa kustodiya ng mga militar."

Nasa himpapawid na sila sa mga oras na yon, sa ibabaw ng malawak na kagubatan. The skycrapers of the Rio de Janeiro City skyline looked small against the western horizon. Lumingon naman siya sa bumubuntot sa kanilang army helicopter at tila yata tumigil ang paghinga niya.

"Sa tingin mo ba kaya mong mawala tayo sa paningin nila?"

"Susubukan ko. Matagal na rin kasing hindi ako nakapalipad ng eroplano. Pwede bang pagtiwalaan mo nalang ang kakayahan ko?"

He swerved left, crossing the Christ the Redeemer statue, then wrenched the control stick forward. Wow! Ang ganda talaga ng view sa baba. Hanep! Sa unahan naman nakikita na niya ang mala-asul na tubig ng dagat.

"Nakabuka na ba yang mga mata mo?" tanong ni Lander.

"Mmm-hmm." she hummed sabay ng kanyang pagtango.

"Ipikit mo ulit at kumapit ka ng maigi."

Tumalima naman agad siya sa sinabi ng lalaki. She closed her eyes as they lost altitude so suddenly, at naramdaman nalang niyang parang bumaliktad yata ang sikmura niya. Hanggang sa marinig nalang niya ang ingay na nagmumula sa labas na parang putok ng...putok ng baril?

"Ano yon?" tanong niya kay Lander.

"Pinapaputokan nila tayo." kalmadong tugon ng lalaki.

"Oh, crap."

"Relax. Maging desperado lang sila."

"Pano ako makapagrelax? Eh pinapaputokan nga nila tayo."

"Wag kang mag-alala, medyo napalayo na tayo sa kanila." sabi nito. "Sa tingin ko ang mga bumubuntot satin ay mga baguhang sundalo. Sige na, buksan mo na ulit ang mga mata mo. Mas magandang tanawin ang makikita mo mula rito."

Pagkadilat niya si Lander ang unang tinitigan niya. Ngunit napansin nalang niya sa gawi ng bintana nito ang pinakamagandang tanawin ng isang talon sa tanang buhay niya.

"Wow! Ang ganda." she said and meant it.

He offered her a lopsided grin. "Para na rin sa kaalaman mo, mukhang tumigil na sa paghahabol sa atin ang army chopper. Tuluyan na kasing nawala ang mga ito eh. Ang importante na makarating tayo sa Leroy ko." Napalingon naman ito sa kanya. "Did I miss anything?"

Napapailing siya.

"Okay, then. We're leaving the waterfall part of the tour. Next view will be the Atlantic Ocean."

Sa unang pagkakataon ngayon lang niya na appreciate ang matataas na lugar. Ito kasi ang kinakatakutan niya noon eh. Umayos na siya sa pagkakaupo at hinintay nalang niya na makatawid sila sa himpapawid ng Atlantiko.

Ngunit maikli lamang ang oras nila sa pagtawid ng Antlantiko. Heading north, they flew over numerous islands and luxury resorts dotting the coast before turning west at the mouth of a river and heading over a land.

Binaybay lang nila ang agos ng ilog sa baba papunta sa itaas ng bundok. At mula sa baba nakita niya ang napakagandang tanawin ng lawa.

Ngunit narinig nalang niyang tumunog ang instrument panel. Napatingin siya kay Lander, na parang binalewala lang nito ang pagtunog niyon.

"Low fuel warning," simpleng saad nito. "Pero ayos lang yan, marami akong ekstra fuel sa lumang bahay ko na siyang patutungohan natin ngayon."

He crested a mountain peak and hovered over another section of river.

"Maghintay ka lang, the fun just keeps on coming today." anito at napatingin ito sa ibaba ng kanyang bintana.

"Anong ibig mong sabihin na may lumang bahay ka?"

Napahawak ito sa kanyang baba. "Mayamaya lang lalapag na tayo."

"Saan?"

Itinuro niya sa baba. "Nandito ako nong isang buwan."

The fuel gauge beeped again. "Saan ka ba pwedeng lalapag dito. Eh wala naman akong nakitang runway."

"Wala nga, dahil nasa gitna tayo ng kagubatan. At kung meron mang pwedeng malapagan dito, hindi na tayo pwedeng maghanap pa dahil mauubosan na tayo ng gasolina."

Tama nga ito, the fun is keeping on coming, pero mukhang kabaligtaran yata ang mararanasan nila ngayon. Ni hindi man lang siya maka kwesyon sa abilidad nito dahil baka matatamaan niya ulit ang ego nito. Kaya minabuti niyang manahimik nalang.

Sa pangatlong beses ng fuel warning, tinanguan siya nito. "May ideya na ako." He lifted the helicopter and skimmed the canopy of trees. He hovered the helicopter over the trees near the lake where they'd made the turn and dropped altitude. Tinanggal na rin nito ang kanyang harness at utility belt. Ignoring her questioning look, pinalipad ulit nito pataas ang helicopter at tumigil sila sa gitna ng napakalawak na lawa sa baba.

Tinanggal naman nito ang harness niya kaya tuloy napakapit siya ng mahigpit sa armrests. "Ano bang ginagawa mo?"

"May lumang bahay ako dalawang kilometro mula rito. Kung hindi agad ako makakasunod sayo, wag kang mag-alala dahil naroon lang ang mga basic na pangangailangan mo tulad ng pagkain at tubig. May ipapadala rin akong cellphone para makontak mo ang mga ka team ko. At sila na ang bahala sayo." saad ni Lander at tinanggal na rin nito ang headset niya.

"Ano ba yang mga pinagsasabi mo?"

Itinuro nito ang pintuan ng helicopter. "Kailangan mong tumalon mula rito sa helicopter, Samina."

Oh no! Hinding-hindi niya gagawin yon!

Dumungaw siya sa pintuan at para na siyang mahimatay sa taas niyon. Hindi naman siya takot lumangoy dahil minsan naging varsity swimmer siya. Ang hindi lang niya maatim ay ang tumalon siya sa ganoong kataas. My Goodness! Buhay pa kaya siya pagbagsak niya sa lawa?

At dahil sa ingay ng tunog ng helicopter kaya napasigaw siya rito. "Nahihibang ka na ba? Patatalunin mo ako ng ganito ka taas?"

"Fifteen meters lang naman yan. Masyado na yang mababa."

Juice ko! Fifteen meters was fifty feet. Katumbas na yan sa limang palapag na gusali. Nagsimula ng magrambulan ang mga organ niya sa katawan. Kailangan niyang makapag-isip ng numero upang kumalma siya. "Fifteen meters means I'll hit the water at a velocity of..."

Determining velocity required her to first calculate the speed of the fall. Nakuha na sana niya ang tamang equation nang maunahan siya sa pagkalkula ng antipatikong si Lander.

"Seventeen meters per second, alam ko yan." sabi pa nito.

Urgh! Ang lamya-lamya mo na, Samina. Mathematician ka tas nauhan ka lang sa pagkalkula ng antipatikong ito?...Impressive ha, pagbigay puri nalang niya sa isip.

"Hayaan mo nalang ang velocity na yan dahil ang mas ipinag-alala ko ay kung meron bang buwaya o mga linta ang lawa na yan."

"That's a chance you have to take. Wala ka ng ibang pagpipilian pa. Nasa gitna tayo ng kagubatan at paubos na rin ang gasolina natin. Kailangan mo talagang tumalon."

"Pano ikaw? Bakit sinabi mo na, pag hindi ka makasunod sakin?"

"Tatalon din naman ako, pero kailangan ko munang maghintay na makatalon ka mula rito sa chopper. And there's a chance my jump won't go off as planned. Wala na kasi tayong oras eh."

Kailangan niyang magtiwala na magagawa nilang maayos ang pagtalon mula sa chopper. Ang hirap lang kasing isipin na magkahiwalay silang tumalon. "Pano ko malalaman na hindi mo nga ako niloloko? Pano kung hindi ka pala susunod sakin at iwan mo ako sa lugar na to?"

"Akala ko ba tapos na tayo sa bagay na yan? Nalimutan mo na ba ang sinabi ko sayo kanina?"

"Hindi." But promises are made to be broken, gusto sana niyang idagdag. Kadalasan kasi mangangako ang isang tao ngunit hindi pala nila ito kayang tuparin.

"Ready? On the count of three, you jump, okay? One...two..."

"Sandali!" hinugot niya ang flash drive mula sa kanyang bulsa. "Hindi ito pwedeng mabasa."

"Ano ba yan?"

"Ito yong kopya ng programa ko."

"Ah yan pala, kaya nagkandaleche ang buhay mo."

Napatango nalang siya.

Kinuha naman ng lalaki ang flash drive at inilagay nito iyon sa maliit na compartment na naka attached sa hita nito.

"Kailangan mo ng tumalon ngayon. Wala na tayong oras kung mananatili pa tayo rito sa chopper."

She stood and faced the opening, at nag sign of the cross siya. Tas tinitigan niya sa huling sandali si Lander. Pano kung magawa niya tapos hindi naman magawa ng lalaki? Pano kung ito na pala ang nalalabing oras na magkasama sila? "Lander..."

"Tatalon ka ba o itutulak kita? Ngayon na!"

May pagpipilian pa ba siya? Napatango na lang siya at pikit-matang tumalon.

At seventeen meters per second, she dropped through thin air in a free fall that seemed to last forever and hit the water so hard it stung. Then cool water engulfed her. She pulled to the surface, gasping for breath.

Naririnig pa rin niya ang tunog ng helicopter sa taas habang lumalangoy siya papunta sa dalampasigan. Nararamdaman naman niya ang mumunting pagkagat sa kanyang mga binti at natatakot talaga siya na baka mga piranha iyon.

Sa wakas nakarating din siya sa lupa. At mula sa kinatayuan niya, nakita niya si Lander na nakahanda ng tumalon kahit sa sobrang liit nito mula sa itaas. He was so high up and she didn't see how he'd survive the force of impact of hitting the water. Kailangang nakahanda rin siya upang matulongan niya itong makaahon sa tubig mula sa pagbagsak.

The helicopter swerved down and left, toward the tree canopy. At sa isang iglap lang, parang nag slow motion ang lahat sa pagtalon nito mula sa aircraft. She was vaguely aware of the helicopter chewing up trees as it crashed into the jungle, but her focus remained wholly captivated by Lander.

Mukha talaga itong anghel na lumilipad na walang pakpak. Hanggang sa bumagsak ito sa pinakamalalim na parte ng lawa. Nahigit tuloy niya ang paghinga nang ilang segundo pa ang hinintay niya bago ito lumitaw sa ibabaw ng tubig.

Lumangoy na ito papunta sa kinaroroonan niya, ngunit pareho nalang silang napalingon nang marinig nila ang malakas na pagsabog. Malamang ang helicopter na iyon kasi matinding usok na ngayon ang nakikita niya sa ere. Nagpatuloy naman si Lander sa paglangoy hanggang sa makaahon ito mula sa lawa.

Hot damn, Lander Veracruz looked fine soaking wet. Ang lahat talaga ng nakikita niya sa isang makalaglag panga na Adonis ay nakikita niya iyon sa basang-basa na si Lander.

Yummylicious kung maituturing talaga, makatulo-laway, makalaglag panty at bra, at makapagpahina talaga ng mga tuhod ang tanawing nakikita niya. At talaga namang napatanga siya habang nakatitig sa papalapit na si Lander.

"Anong nangyari sayo? Nasaktan ka ba?" naalarmang tanong nito nang tuluyan na itong makalapit sa kanya.

Gripping the mangrove for support as he touched her arm, she dragged her gaze from his body to his face. At wala talaga siyang ibang nasabi kundi, "Ikaw lang ang nakapagpahinto sa pag-inog ng mundo ko."

*****