TULALA ako habang sakay ng taxi. Hanggang ngayon ay patuloy pa din sa malakas na paglagabog ang aking puso, to the point na sobrang sakit na ng aking dibdib.
Ang aking katawan na pagod sa magdamag ay mas lalo pang nanghina dahil sa nangyari.
Gusto kong umiyak, iyong iyak na as in hagulgol ngunit hindi ko magawa.
Nagpababa ako sa taxi at naglakad na parang wala sa sarili. Tulala ako at pakiramdam ko ako lang ang tao sa mundo.
Hawak ko pa din ang t-in-ake out kong pagkain kanina na plano ko na sanang itapon kaso may mga batang lumapit sa akin.
"Ate, pahingi po ng pagkain o bente."
Binigay ko sa kanila ang dala kong pagkain. Tuwang-tuwa naman nila itong tinanggap.
"Maraming salamat, Ate. Huwag ka na pong malungkot." Pagkatapos ay tumakbo na sila palayo.
Pinilit kong ngumiti ngu
