Day 06.5
Ilang beses ko mang kurotin ang sarili ko ay ganoon pa rin ang kalalabasan. Nandito pa rin ako sa van at kasama ko pa rin ang mga taong tutupad ng bawat pangarap kung iyon. At ang lalaking laging masama ang tingin sa akin na parang lagi akong may ginagawang masama.
Napangiti nalang ako ng wala silang tigil sa pagkukwentohan mga lalaki pero kung makipagdaldalan ay akala mo babae. Pati ang pagdala ko ng maleta ay naging issue din nila. Mas maingay sila ngayon kumpara noong huling beses na umalis kami. Siguro dahil wala kaming ibang kasama kaya komportable silang lahat.
“Ara, ayos ka lang?” baling sa akin ni Cris ng muntik akong matumba dahil sa biglaan kung pagbaba ng van.
Nandito na kasi kami sa starting point ng trekking at dito na rin iiwan ang van dahil hindi
