ALESSANDRA
NAPATINGALA sa akin ang bunso kong anak na si Alessan Philippe. Sa lahat ng anak namin siya ang kamukha ni Philippe, mula sa kilay, mata, ilong at labi ay nakuha niya ang lahat kay Philippe. Pati ang pagkunot at pagngiti ay kuhang-kuha niya.
Hinaplos ko ang noo ng anak na merong butil ng pawis. “Bakit kasi sumama ka pa anak. Mainit ang sikat ng araw,” sabi ko sa anak. Narito kami sa palengke upang bumili ng prutas at gulay. Ngumuso ang anak ko sa sinabi ko. Sa lahat ng anak ko ito ang laging nakabuntot at hindi puwedeng hindi ko kasama sa mga lakad ko.
“I want to see a fish,” sabi ng anak. Napangiti ako. He likes fish lalong-lalo na ang buhay. Nagpunta kami sa bilihan ng mga gulay. Nagtingin-tingin ako ng ilang gulay na iluluto ko para sa tanghalian namin.
Plano kong maghan
