They Call Her Ms. Cool

Nine

HINDI mapakali si Krin habang naka-upo siya sa passenger seat ng sinasakyan nilang SUV papuntang mansyon daw nila. Sumama nalang siya sa mga ito dahil marami siyang mga katanungan sa kanyang isipan. Hindi pa nga siya nakapagpaalam kay Ae. Pero babalik din naman siya kaagad. Kailangan lang talaga niya ng kasagutan sa mga tanong na naglalaro sa isipan niya. Bakit siya tinatawag ng mga ito na young master? At hinahanap na raw siya ng mommy niya.

Matapos ang isa't kalahating oras ay huminto ang kotse na sinasakyan nila sa tapat ng isang mataas na bakod na kulay puti. Ang laki ng mansyon at halatang mayaman ang may-ari.

"Nandito na po tayo young master." Sabi ng katabi niyang lalaki.

"Teka... Nasaan tayo?" Nalilitong tanong niya sa mga ito.

"Nandito po tayo sa mansyon niyo young master. Hinihintay na po kayo ni Madam." Sabi nito at pinagbuksan siya nito ng pinto.

Lumabas si Krin sa sasakyan at sumunod na sa mga ito papasok ng mansyon. Sa gilid nito at may swimming pool at may garden din itong maraming nakatanim na iba't ibang klasing bulaklak.

Bumungad sa kanila ang isang babaeng nasa late thirties. Maganda ito at halatang mayaman. Maputi rin ang balat nito at nang tingnan niya ang mukha nito ay napatulala nalang siya. Mula sa itim na buhok nito at kulay tsokolateng mga mata at matangos nitong ilong ay masasabi niyang kamukhang-kamukha niya ito. Ang kaibahan lang nila ay ang mga labi nito.

"My son!" Maluha luhang sambit nito at niyakap siya nito ng mahigpit.

"Where have you been? Oh my God! Are you okay Ijo?" Garalgal na lintanya nito habang nakayakap ito sa kanya ng mahigpit.

Hindi siya makagalaw mula sa kinatatayuan niya. Na-estatwa siya at para naiiyak na ewan. Matagal na niyang pinagdadasal na sana ay makapiling niya ulit ang kanyang pamilya. At hito na siya. Kayakap niya ang babaeng nagluwal sa kanya.

"M-mom?" Wala sa sariling sambit niya. Everything is so surreal. Nagsimula na ring tumulo ang mga luha niyang kanina pa niyang pinipigilang tumulo.

"Oh God! I missed you so much son!" Umiiyak na sabi nito at pinupug siya nito ng halik.

"I missed you too, mom." Nakangiting sabi niya sabay punas ng mga luha sa mga luha niya. Tangna! Nakakabading to. "B-but I can't still remember you mom." Nanlulumong amin niya rito.

"Its okay son. We're not forcing you to remember everything. Anyway, where have you been Ijo? We've been looking for you for a year!" Tanong nito sa kanya. At doon niya naalala si Ae. Wala sa sariling napangiti siya.

"Hmmm... that's smells something fishy, son." Nanunuksong sabi nito.

"Nah. I just remember something Mom." Sabi niya nalang.

"Something or someone, son?" Ngiting ngiting tanong nito na may nakakalokong ngiti.

"Tell me about her. According to my sources is isang babae daw ang kumupkop sayo." Nakangiting sabi nito.

"Yeah. She's Aeden Spader mom. And to tell you She's really cool and something." Pag-bibida niya kay Ae si kanyang ina.

"Well, I want to meet her." Sabi ni mom.

Pero bago pa man ako makasagot ay nagulat ako nang may isang babaeng mahigpit na yumakap sa akin at madiin siya nitong hinalikan sa pinshi. Tae! Hindi niya alam kung swerte ba siya dahil ang daming babaeng bigla nalang siyang hinahalikan.

"God! I missed you babe!" The girl said and flashed a sweet smile.

Nanlalaki ang mga matang itinulak niya ito nang marahan. Tiningnan siya ng kanyang ina na tila huminhingi ng paumanhin.

"Who are you? Who is she mom?!" Tanong niya sa kanyang ina na nakatingin lang sa amin.

"What? What do you mean na sino ako Krin baby?" Nanliliit ang mga matang tanong ng babae sa kanya at tinuro pa nito ang sarili.

"Uhm. Son. This is your sister Krishna Sy." Pagpapakilala ng kanyang ina sa babaeng may problema ata sa pag-iisip.

Halos lumuwa ang mga mata niya sa narinig. Tae. Kapatid niya? Itong baliw na babaeng nasa harap niya?

"Krin oppa! I miss ya!" Sabi nito sabay yakap nito sa kanya ng mahigpit.

"What does it mean mom? At kung kapatid ko nga siya ay bakit niya ako tinatawag na babe kanina?" Nalilitong tanong niya sa ina nila.

"I'm just teasing you awhile ago oppa. And besides I still wanted to live. Your fiancee might kill me. " Nakangusong sabi nito sa humiwalay na ito ng yakap sa kanya.

"Fiancee?!" Nanlalaki ang mga matang nanong ni Krin sa kapatid niyang baliw.

"Ye, son. It is the reason kung bakit ka nag-rebelde at naaksidente. So we won't force you again to marry her son. I'm really happy that you're safe and here!" Madamdaming saad ng ng ina niya.

"Okay mom." Tanging naisagot niya lang dito. At para pumayag din ang dad mo I think it's better if you will bring your soon to be bride here." Nakangiting sabi nito na ikinalaki ng mata niya.

"Totoo? At teka–? Paano mo nalaman ang mga tyon mom?" Hindi makapaniwalang tanong niya sa kanyang ina.

"Ah... Eh... According to my sources is, she is Aeden Spader. The Heir of Spader's group of companies na naglayas dahil sa tutol ang mga magulang nitong kupkopin ang isang lalaking naaksidente at may amnesia. So I'm really sure that she loves you that much." Nakangiting sabi nito.

"H-how... how did you know all of that mom? Is... that true?" Hindi niya agad nakuha ang mga sinabi nito. Natatakot siyang malaman ang katotohanan dahil posibling sisihin niya ang sarili niya sa paghihirap ni Ae. Hindi pweding gawin nito pwedeng gawin nito ang mga yon dahil lang sa kanya.

"Mom... is that true?" Tanong niya ulit sa kanyang ina.

"Oppa? Why do you keep on asking if its true? 'E sa yon ang naging result ng investagation eh." Maladitang sabad ng kapatid niya sa usapan nila.

"Tch. Maldita." Bulong niya na narinig naman nito. Sumimangot lang ito at inismiran siya.

"Yeah, son. That's why it would be my pleasure to meet her. Para naman mapasalamatan ko siya." Nakangiting sabi nito.

"Oh s**t! Excuse me mom. Pupuntahan ko lang si Ae." Paalam niya sa kanyang ina at nagmamadaling tumalikod dito.

"Wait son! Aren't you going to bring your own car?" Pahabol na tanong nito sa kanya na ikina-excite niya. Gustong-gusto niya talagang magkaroon ng kotse kahit noon pa. Kahit si Ae ay alam ang bagay na yon.

"Sure mom. But where's the key?" Excited na tanong ni Krin sa kanyang ina.

"Just ask it to your butler. Yong nag-drive ng koste na sinasakyan niyo kanina." Sabi ni mom.

Nagmamadaling hinanap niya ang butler niya raww na sinasabi ng kanyang ina. Mabilis naman niya itong natagpuan sa sa garahe . Binigay naman agad nito sa kanya ang susi ng kotse. Akala niya ay yong sinakyan nila kanina ang koste niya pero hindi pala. Isa itong sports car na color blue then may mga styles na color black.

Binuhay ni Krin ang sasakyan at agad na nagpaalam sa kanyang ina at sa maldita niyang kapatid na babalik din siya agad kasama si Ae. Wala sa sariling napangiti siya ng maalala niy ang mga nalaman kanina. Natutuwa siyang gusto siyang tulungan ni Ae ngunit nalulungkot at nagui-guilty din siya dahil sa isiping siya ang dahilan kung bakit naglayas si Ae sa kanila.

Sa tuwing naiisip niya ang dinanas na paghihirap ni Ae ay gusto sapakin ang sarili. Kung hindi lang siya nadisgrasya ay hindi sana siya nito matatagpuan at nang sa ganon ay hindi naglayas si Ae. Pero somehow ay may parte ng pagkatao niya ay natutuwa na na-aksidente siya dahil doon ay nakilala ko niya ang dalaga. Ang cool na babaeng handa siyang ipagtanggol kahit siya ang lalaki sa kanilang dalawa.

Pagkatapos ng mahaba habang biyahe ay sa wakas ay narating nya ang baryo Mahupa. Naging madali lang sa kanya ang pagbyahe dahil tinandaan nam niya ang dinaanan nila kanina.

Ngunit labis siyang nagulat sa kanyang nadatnan. Nagkakagulo ang mga tao at medyo iba ang aura ng baryo. Medyo tahimik na ito. Wala na ang ingay ng mga batang nag-lalaro. Wala ring naglalaro ng baraha sa tabi tabi. Teka ano bang nangyayare? Mabilis siyang lumabas ng sasakyan at hindi na pinansin ang mga tingin ng mga taong naroon sa kanya.

Nilapitan niya si Aling Marsya na mugto ang mga mata habang nakatitig lang ito sa mga paninda nito.

"Aling Marsya ano pong nangyayari? At bakit po mugto ang mata niyo? Umiiyak po ba kayo?" Nag-aalalang tanong niya dito.

"Jusko! Iho. Si... si... paano ko ba ito sayo sasabihin?" Sabi nito at nagsimula na itong humagulhol kaya hindi niya maiwasang hindi kabahan.

"Aling Marsya ano po yon?" Kinakabahang tanong niya sa ginang.

"Iho!" Mahigpit na yumakap muna ito sa kanya bago bitiwan ang salitang nagpaguho ng mundo niya.

"Iho... Na-nabaril... si... si... Aeden." Humihikbing sabi nito.

Para siyang binuhusan ng malamig na tubig dahil sa narinig niya.

Nang mahimasmasan siya ay dali dali sityang kumalas sa pagkakayakap dito at tumawa pa siya ng pilit at walang balak na maniwala sa sinasabi nito.

"Naku. Grabi ho ang joke niyo Manang Marsya naman eh! Bentang benta yan sana kung sa iba niyo yan sinabi pero wag sa akin. Dahil hindi yan nakakatawa." Matawa tawang sabi niya pero nagsisimula nang tumulo ang mga luha ko. Pakshit! Sino bang niloloko niya? Bakita naman ito magjo-joke ng ganon?

Kumaripas siya ng takbo papunta sa bahay nila ni Ae. At tinawag ito ng tinawag.

"AE! NANDYAN KA BA? HA? UY! AE! WAG KA NAMANG MAG-BIRO NG GANYAN! KASI HINDI NAKAKATAWA EH!" Napaluhod nalang siya nang kahit saang sulok niyang hanapin si Ae ay hindi niya ito nakita.

"AE! TANGNA NAMAN AE! LUMABAS KA NGA DIYAN. HINDI NA TALAGA NAKAKATAWA! OH. TINGNAN MO OH! UMIIYAK NA AKO! KAYA MAAWA KA AE!" Umiiyak niyang sinasambit ang pangalan nito. Wala na siyang pakialam kung nagmumukha man siya baliw sa ayos niya. Wala na siyang pakialam kuung tawagin man siyang bakla dahil sa pag-iyak niya.

Tumayo na siya mula sa pagkakaluhod at kumaripas nang takbo palabas ng bahay. Lumapit ulit siya kay Aling Marsya na inaalo ng anak nitong si Lorie.

"Kuya Krin." Bati ni Lorie sa kanya. Pilit niya itong nginitian.

"A-aling... Marsya. Sa-saang H-hospital... po ba... si... Ae dinala?" Alanganing tanong niya sa ginang.

"Sa St. Peter, ijo." Humihikbing sagot nito sa tanong niya.

"Salamat ho."

Pumasok na siya ng kotse niya at mabilis na nag-drive patungong hospital na sinasabi ni Aling Marsya.

Humahangos na tinanong niya ang nurse kung nasan ang kwarto ni Ae pero sabi nito ay nasa operating room daw. Halos hindi na siya makalakad dahil sa panlalambot ng tuhod niya. Wala siyang ideya kung paano siya nakarating sa hospital na wala sa matinong pag-iisip.

Tinakbo niya nalang ang hagdan at hindi na siya nag-abalang mag-elavator.

Nadatnan niya sa labas ng operating room ang isang mag-asawang parehas na umiiyak. Yong ginang ay inaalo ng asawa nito.

Nakayukong lumapit ako sa mga ito.

"Kayo po ba ang parents ni Ae?" Alanganing tanong niya sa mga ito.

Sabay naman ang mga itong nag-angat ng tingin.

Gulat na tiningnan siya ng nanay ni Ae at nang mamukhaan siya nito ay napalitan ito ng galit.

"HOW DARE YOU NA PUMUNTA DITO! KUNG HINDI KA LANG SANA KINUPKUP NG ANAK KO AY HINDI SIYA MAPAPAHAMAK! AT HIGIT SA LAHAT AY HINDI SIYA MAG-LALAYAS! WALANG HIYA KA!! BAKIT MO SIYA PINABAYAANG MABARIL HA?!" Umiiyak na sigaw nito sa kanya. Pinagpapalo pa siya nito sa dibdib at hindi man lang siya nanlaban. Wala na siyang lakas pa. Ni humakbang ata ay hindi niya magawa.

Ang sakit. Parang pinipilipit ang puso niya sa mga naririnig niyan salita mula sa mommy ni Ae. Tama ito. Kasalanan niya ang lahat ng ito. Hinihiling niya na sana ay siya nalang ang namatay.

"Hush... Calm down sweetheart. Its not his fault. Don't blame him." pang-aalo ng asawa nito.

"UMALIS KA NA DITO KUNG AYAW MONG KALADKARIN KITA PALABAS!" Sabi nito na tila hindi narinig ang sinabi ng asawa.

"Excuse me. Are you the families of the patient?" Naagaw ang attensyon namin nang lumabas ang Doctor mula sa operating room.

"Doc! How was my daughter? Is she okay?" Hinablot pa ng ginang ang uniform na suot nito kaya medyo nagusot.

"We're sorry. We already did our best but she didn't survive." Sagot nito. He looks so sorry.

Nang marinig niya ang mga katagang yon at parang ayaw na niyang huminga. Na sana panaginip lang lahat ng ito. O kaya ay joke lang lahat ang lahat ng ito.

Kailanman ay hindi niya matatanggap ang katotohanang

Wala na si Ae.

"AE halika nga dito." Pagtawag niya kay Ae at pinaupo ito sa kandungan niya.

"Who is she po Tito?" The little girl asked him at tinuro pa nito ang puntod na nasa harapan nila.

She's Ae o Aeseila her niece reminds him of her. It's been 3 years when she died. And guess what? He's still into her. He is madly deeply in love with her to the point na wala siyanh naging girlfriend for the past 3 years. At mukhang wala na rin siyang balak magka-girlfriend. Masyadong malalimang sugot ja iniiwan nito sa puso niya. Oo nga at maraming babae ang naghahabol sa kanya. There's a lot of girls out there but they are not Aeden. The only girl he loved.

Sino ba naman ang makaka-move on pag nagmahal ka ng isang babaeng gaya nito?

That day, when the doctor said that she didn't survive? Parang ayaw niya na ring huminga. She's is his life. Isipin niya pa lang na wala na si Ae, na iniwan na siya nito ay parang unti-unti na rin siyang pinapatay. Walang araw na hindi niya ito iniisip at napapanaginipan. Hindi ito nawawala sa isip isipan niya.

There was even a times when he decided to stop living and committed a suicide. Yong pakiramdam na patay ka na pero buhay ka pa pala. Yong ang nararamdaman niya sa mga oras na yon. Pain is the only thing that reminds him that he's still alive. Hindi niya mabilang kung ilang bote ng alak ba ang nainom niya para lang mawala ang sakit na nararamdaman niya and the funniest thing is, kahit na ilang bote at klase ng alak ang inumin niya ay hindi nawawala yong sakit na nararamdaman niya.

At ang mas nakakapamlumo pa ay kasalanan niya pala kung bakit nabaril si Ae. Noong araw na nabaril ito ay may suspect sa pagkabaril kay Ae ang sumuko. At ito ay walang iba kung hindi ang ex ni Seira na nabugbog ni Ae nang iligtas siya nito. May plano palang gumanti ang mga gagong yon at ang masama pa ay si Ae ginantihan ng mga ito. Ang sakit isipin na kasalanan niya at iba ang pinagbayad. Ang babaeng mahal niya pa talaga.

Simula non ay lumipat na siya ng paaralan. Ni hindi man lang siya nakapunta sa burol ni Ae dahil pinagbawalan siya ng mga magulang nito. Noon niya hiniling na sana pwede pang ibalik ang lahat. Nong unang klase. Sana ay hindi nalang siya nagpatinag nang sawayin sila ni Seira ng teacher na dapat ay lilipat na siya ng upuan. Sana ay hindi siya sumama kay Seira na kumain ng lunch sa cafeteria kahit na tumirik pa ang mga mata niya kakahintay kay Ae non. Kung sana sinunod niya si Ae na huwag lumapit kay Seira. Sana hindi nalang sila nagkabungguan ni Seira at hindi siya nito hinalikan. At sana hindi siya ginamit ni Seira para layuan ito ng ex nito na siyang dahilan kung bakit nagkanda leche leche ang buhay niya noon. Sana ay nandito pa si Ae.

Sa buhay natin ay wala tayong mgagawa kung hindi ay ang humiling na sana ay ganyan at ganito ang mangyari.

"Hey Tito why are crying.?" Malungkot na tanong ni Ae sa kanya. Malungkot na pinunasan nito ang mga luhang hindi niya namalayang tumulo na pala.

"Nothing Ae. I just remembered someone. And about your question awhile ago, She is Ae. Di'ba you said you wanna meet her?" Sabi niya sa kanyang pamangkin na ikinaliwanag naman ng mukha nito.

"Really?" Manghang tanong nito kaya tumango lang siya. Nakwento niya kasi kay Aesiela si Ae. Kung gaano ito ka-cool at kagaling makipaglaban. She also loves action.

"Oh... Uhmm... Hi ate Cool." Nahihiyang kumaway pa ito at humagikhik. He can say that she's really cute.

"Tito I bet Ate Cool is really pretty, isn't she?" Kumikinang ang mga matang tanong nito.

Napangiti nalang siya. Naalala niya kasi yong pagsusungit at pagiging malamig ni Ae sa kanya. s**t! He really missed her.

"Yeah. She's pretty just like you. And she's talented too." Sabi niya kay Ae at kiniliti ito sa tagiliran.

"Stop na po Tito!" Tumatawang sabi nito kaya itinigil na niya ang pagkiliti rito.

"Tito diba you said that we have the same nickname with ate? What name po ba they call ate Cool? " Simula nang makwento niya si Ae sa kanyang pamangkin ay ate Cool na ang tawag nito sa babae.

"They call her Ms. Cool." Nakangiting sabi sagot ko sa tanong nito.