Started with a Chat

Chapter 2: Caleb

Caleb

"Kuya, can I use your laptop? Hiniram kasi ni Mommy 'yung sa akin, eh. May iche-check lang akong e-mail," pakiusap ni Catherine, my younger sister.

"Okay. Basta sandali lang, ha. And don't dare na makialam sa mga laman n'yan," bilin ko sa kaniya.

"Okay. Thanks, Kuya!"

At kinuha ni Catherine sa study table ko ang laptop na hindi ko namalayang nakabukas pala.

“Kuya, may nag-confirmed ng friend request sayo, oh."

Naagaw ng sinabi ng kapatid ko ang atensyon ko. Kaya itinigil ko muna ang ginagawa ko at lumapit sa kaniya.

"Who is she?" tanong ni Catherine, reffering sa nag-confirmed sa friend request ko.

"I don't know her. At wala akong maalala na nag-sent ako ng friend request sa kaniya,” nagtatakang sagot ko while looking at the monitor of the laptop.

"Okay. Don't mind it na lang, Kuya. Pahiram muna nito, ha?" Catherine.

"Sige,” sagot ko.

Nagkibit balikat na lang s'ya at bumalik sa ginagawa.

It's my day off today. And it's kinda boring.

Wala naman ako sa mood maglagalag at lumabas ng bahay.

Kaya, I settled na lang sa pagbubukas ng laptop ko. Mabuti na lang tapos na itong gamitin ng kapatid ko. Pero wala rin naman akong maisip na gawin. So, I ended up scrolling my social media account. And that notification caught my attention.

Eucharist Bautista accepted your friend request.

Napakunot ang noo ko while reading it. Who is she? Wala yata akong matandaan na in-add ko s'ya. Or, maybe I accidentally did that.

I can see na may ilan kaming mutual friends kaya siguro aksidenteng napindot ko ang name n'ya.

Kanino naman kaya s'ya related?

Tinignan ko ang mga mutual friends namin. Hindi ko kilala personally 'yung mga mutual friends namin. Sa social media ko lang din sila naging kaibigan. At dahil wala naman akong magawa at na-curious ako sa taong ito, namalayan ko na lang ang sarili ko na nagta-type ng message sa chatbox.

I typed the word 'Hi' and sent it to her. But no reply. Maybe she is a busy person. I was just looking at my laptop. Wala talaga akong ibang maisip i-chat, eh. So, I said 'Hi' again.

After a while nag-reply s'ya saying, ‘Hello’.

Ang tipid naman. Hindi n'ya ba itatanong kung sino ako? At kung bakit ako nag-sent ng friend request sa kanya? And now chatting her? Maybe she is busy talaga. But I'm really bored. Kaya naman, I typed another message asking her, ‘May I know you?’ And sent it to her.

She replied. Saying her complete name.

"Sabi ko nga, eh. What a silly question Caleb,” kastigo ko sa sarili ko.

What now?

Dahil hindi ko s'ya kilala, hindi ko tuloy alam kung ano ang pwede naming pag-usapan. I was just looking at my screen monitor of my laptop for almost a minute now. Don’t know what to say. But, I have to start a conversation. At dahil nasa Pilipinas s'ya maybe we can talk about anything about there.

I asked her if she is still there.

I sent it to her. At nag-reply naman s'ya. Hanggang sa nagpapalitan na kami ng messages. Hindi ko na rin halos namalayan ang oras. Ang dami na pala naming napag-usapan.

And that was the start. Mula sa accidental friend request, we started chatting each other. Hanggang sa hindi namin namalayan na everyday na pala kaming nag-uusap. Naging kasama na sa daily routine ko ang pagbubukas ng social media account na hindi ko naman dating ginagawa. At aaminin ko, there's no boring day off for me simula nang maka-chat ko si Eucha. Maybe because may sense s'yang kausap. Makulit at may pagka-pilya. Plus, the fact na na-miss ko ang Pilipinas. Marami akong nalalaman about Philippines from her. At kahit na nga magkaiba ang oras namin, because of nasa California ako at siya naman ay nasa Philippines. We find time to talk to each other everyday. Minsan s'ya ang nag-a-adjust. Minsan naman ay ako.

It's been a week na rin pala since accidentally kong ma-add sa social media account n'ya si Eucha. At ilang linggo ko na rin s'yang halos araw-araw ka-chat. Usually, hindi talaga ako nakikipag-chat sa hindi ko kilala personally pero ewan ko ba. Parang nag-e-enjoy talaga akong ka-chat s'ya, eh. Kahit minsan sinasaltik s'ya. I find it cute. Kaya minsan mas iniinis ko pa s'ya. I never had a dull moment chatting with her. Kaya namalayan ko na lang na hindi na kompleto ang araw ko kapag hindi ko s'ya nakaka-chat.

Wiw! What have I gotten myself into?

It seems na na-a-attached ako sa isang babaeng hindi ko pa gano'n kakilala. And to think na nasa kabilang panig s'ya ng mundo.

She's from Phillipines. While I’m leaving here in San Diego, California.

Mula ng mag-migrate kami rito no'ng high school ako hindi pa ulit kami nakakauwi ng Pilipinas. Our relatives is living in Lucban, Quezon. Right now, I’m working in my Dad’s company. Nagsimula ako sa mababang posisyon kasi ayaw kaming i-spoiled ni Dad. Kaya dapat sa mababa raw muna ako mag-umpisa bago pumalit sa kaniya as CEO.

Enough for describing myself.

May usapan kami ni Eucha na magvi-video call kami today. From chat, nag-vi-video call na rin kami ngayon. Noong una ayaw n'ya dahil nahihiya raw s'ya pero dahil natalo s'ya sa pustahan namin isang araw, napapayag ko na s'ya. Medyo awkward nang una pero ngayon komportable na kaming mag-usap thru video call.

Nakapwesto na ako sa harap ng laptop ko. Inayos ko muna ang sarili ko bago ko s'ya tinawagan. Sinagot naman n'ya at mukhang ready na rin s'ya. We talked about those things na nami-miss ko sa Pilipinas. Until we ended up teasing each other. Pinagtatawanan n'ya kasi iyong pagka-slang ko sa word na 'Taho'. Sabi n'ya ang cute ko raw kaya naman tinukso ko s'ya na naku-kyutan pala s'ya sa akin. And I don’t know if she really blushed o makapal lang talaga ang blush on n'ya sa pisngi.

Tinutukso ko s'ya, but I find her cute, too.

Sayang! Nag-eenjoy pa ko sa panunukso sa kanya, but we have to hang up na.

"Hay... Caleb, what's happening to you?" naiiling na sabi ko sa sarili ko habang isinasara ang laptop 'ko. Then nahiga na ako sa kama ko. "I have to sleep early dahil gigising pa ako ng maaga. Pero gusto ko pa sana s'yang makausap,” bulong ko.

Anyway, napahinga na lang ako ng malalim at saka ko ipinikit ang mga mata ko para matulog.