The Enemy Within

Chapter 4: Get rid

Chapter 4

Nagmumuni muni ako habang naghihintay na mag alarm ang alarm clock ko. Tagal. Tsk. Tinignan ko muli ang orasan ko habang tumatagal mas lalo itong bumabagal.

"Okay pa kaya ako?" Tanong ko sa sarili habang naghihintay sa pag alingawngaw ng orasan. Napapagod na ko pero ayos lang naman.

Tumayo na ko sa pagkakahiga at nag ayos na ng sarili para pumasok sa part time job ko sa resto ni Tito.

After kong magpabango at mag almusal, sandali akong nag online sa loptop ko at tinignan ang update sa school.

Grabe kawawa naman si Yeshua ko at may sugat siya sa mukha at may black eye.

Anong nangyari sakanya, may balita na ba kayo?

"Tsk." Buti hindi inannounce ng lalaking yon ang nangyari sakanya. "Siya pala yung Yeshua, siya din pala yung nakabungguan ko." Natatawa kong sinara ang loptop ko at nag ayos na muli para pumasok nasa trabaho.

After ko siyang layasan sa building niyang bulok, hindi ko na siya nakitang muli, magdadalawang araw na. Buhay pa kaya yon? Natural, ang masamang d**o matagal mamatay.

Kahit na he helped us in that situation kung saan kailangan namin ng tulong ng hindi ko kakilala, hindi ibig sabihin non sasakay nako sa trip niya. Napairap ako sa hangin ng maalala ko ang sinabi niya.

I hate you.

"Ano bang nangyayari sakin? Nakakainis!" Naghilamos ako ng mukha at tinitigan ko ng mariin ang mukha ko sa salamin. "Bakit ang sakit sakit?" Nahihirapan kong tanong sa sarili.

Lumipas ang mga oras hindi parin maganda ang pakiramdam ko. Hindi ko mawari kung bakit ganito parin ang pakiramdam ko simula nung araw na yon.

"Here's your order Ma'am." Ngiti kong serve sa costumer na sinuklian nito ng ngiti.

Bumalik na ko sa kitchen ng matapos ang aking oras sa pagtratrabaho. "Okay ka lang?" Tanong ng katrabaho na hindi ko alam kung anong pangalan.

Tumango nalang ako bilang pagsagot at inayos ko na ang sarili ko para umuwi na. "Tsk." Napatigil ako sa paglalakad ko ng makita ko ang notification sa cellphone ko.

Natasha:

Grandpa already found you.

Napasinghap ako sa hangin at pinagpatuloy ko muli ang paglalakad ng may humatak sakin na kung sino.

Nagkatitigan kami ng lalaki sa harap ko na mukhang siga ang dating. "Balak mo bang magpakamatay?" Nakakatakot na tanong niya habang hawak hawak niya ko.

Muntikan na pala akong masagasaan ng kotye dahil nasa gitna ako ng kalsada. "Sorry." Lumayo ako sakanya at nahihiyang nagpasalamat.

"Next time if you're planning to get rid on this earth, wag naman in public." Suhestyon niya na hindi ako natawa. Tsk. Funny.

"Okay." Umalis na ko sa presensya niya at seryosong sumakay na nang jeep ng dumating. "Kala mo kung sino."

A minute of time has passed. Dumating ako sa RB Side at agad na dumeretsyo sa mga kabanda ko. Hinahanda na nila ang mga sarili nila habang kung ano ano ang mga pinaggagagawa. Si Maki ang bassist ng banda, at si Lhia naman ang guitarist namin, at si Sam siya ang drummer. Lahat kami ay mahilig sa musika, hindi naman halata siguro, kasi nagpeperform kami.

Isang taon na kaming magkakasama dahil kailangan ko ng racket para mabuhay, hindi naman ako pwedeng umasa ng umasa sa ibang tao.

"Water oh." Abot ni Sam sakin na tinanggap ko naman. "Balita ko balak kang pauwiin ni Lolo." Simula niya na hindi ko sinagot. "Halos magtwotwo years ka ng nagtatago kay lolo ayaw mo bang umuwi? Nag aalala yun sayo pati sin-"

"I don't care Sam, hayaan mo lang sila." Tumayo ako sa upuan ko at inayos ko na lamang ang sarili ko bago humarap sa maraming tao.

My love,

Its been a long time since I cried

And left you out of the blue

Its hard leaving you that way

When I never wanted to

Self-denial is a game

Its strange I never would've

Wanted if until there was you

Because I have learned that love is beyond

What human can imagine,

The more it clears

The more I have to let you go

But now I don't understand why I'm feeling

So bad now when I know it was my idea

I could've just denied the truth and lied

But why am I the only one standing stranded

On the same ground?

Again, time has been passed at ito parin ako, di ko mawari kung bakit may kung anong bigat ang nasa puso ko. Ipinikit ko ng mariin ang mga mata ko upang magpahinga.

"What's the name of the singer earlier?" Narinig kong tanong ng kung sino na hindi ko pinansin. I don't want to live anymore.

Madilim ang paligid at pati ang sarili ko ay hindi ko makita. Bakit ganito?

Tumayo ako sa pagkakaupo ng mapansin kong ang gulo gulo ng kwarto ko. Kalat ang mga kung ano ano, pati mga balat ng mga chips at bote ng beer ay nakakalat din.

Para akong walang buhay habang tinititigan ko ang picture ko na may kasamang lalaki na walang mukha. "Nasasaktan ako, bakit ba nangyari sakin ang lahat ng 'to!" Binato ko ang iniinom kong alak sa kung saan dahil sa sakit ng nararamdaman ko.

Kasalanan ko lahat..

"Class dismissed!"

Bahagya akong nagulat at nagising ng marinig kong nagsisi ingayan na naman ang mga kaklase kong kala mo nga minor. Tsk.

Inunat ko ang mga kamay ko at inayos ko na ang mga gamit ko para mag lunch. Lumabas na ko sa room at pumunta na agad sa cafeteria ng makaramdam nako ng gutom.

"Yieeeeee malapit na ang intrams."

Napukaw ang atensyon ko sa narinig habang nasa pila. Oo nga pala malapit na ang intrams. Lahat sila ay sabik don, samantalang ako ay balak ko lamang pumunta para sa attendance dahil sa mga points.

"Isa nga pong burger with cheese at isa po nito." Turo ko sa bagong lutong turon sa tindera.

Nang makuha ko na ang order ko at mabayaran. Naglakad na muli ako pabalik sana sa room ng mapahinto ako. Nasa harapan ko ngayon ang lalaking ilang araw ng bumabagabag saaking isipan.

Malamig itong nakatingin sakin at ang mga kasama niya ay napahinto din. Anong meron?

Nilagpasan ko nalang sila ng mapansin kong napunta ang atensyon ng ibang mga studyante sakin.

"She's still not recovered yet?"

Narinig kong sabi ng isa sakanila pagkalagpas ko, na hindi ko na pinansin.