SECRET LOVE (R-18 Tagalog)

Chapter 4

((Warning!! Spg alert))

Umiinom ng alak sa may counter si Jerick sa kanyang coffeeshop kung saan gaganapin ang surprise party. Hindi pa rin dumadating si Lala at naiinip na sila sa kahihintay.

Nanonood lamang sina Wendy at ang mga tauhan ni Jerick sa kanya habang naglalasing.

"Isa pang shot!" sigaw ni Jerick habang nakangiti itong itinaas ang shotglass.

"Di na yata darating si Ms. Lala,"sabi ng isang tauhan na mataba.

"Mukha nga.."dagdag ng isa pa.

"Haist! Kung hindi siya darating, edi hindi. Bakit ba siya naglalasing?" naiinis na sabi ni Wendy. Nilapitan niya agad si Jerick na nagkasalubong ang mga kilay.

"Sir, tama na po iyan!" sermon ni Wendy na pinigilan ang boss sa pag-inom ng alak.

Napatingin si Jerick sa kanya. "Ano? Titigil na ako?"

"Lasing na po kayo!"

"Hindi pa ako lasing!" pamimilit ni Jerick na uminom pa ng isa sabay tayo sa kinauupuan.

"Tingnan mo, makakalakad pa ako ng matuwid!"

Humakbang ito. "Look at me!"

Pinanood nila ang kanilang boss na mayabang na nagsasalita na hindi raw siya lasing.

But dalawang hakbang lang ay natumba na ito.

"Sir!" Sigaw nila at agad nilang nilapitan.

------

Nasa kotse ni Kristoff si Abby. Nakaupo ito katabi ni Kristoff na nagmamaneho. Sa ngayon ay wala siyang driver na kasama kaya siya ang nagmamaneho.

Habang nasa biyahe sila, biglang umiyak ng napakalakas ni Abby.

Ang mga malalaking butil ng luhang dumaloy sa kanyang pisngi at napaka-ingay niyang iyak at hagulgol ay siyang nagpabahala kay Kristoff.

"Ano ba ang nangyayari sa iyo?" tanong ng binata.

Patuloy pa rin sa pag-iyak ni Abby.

"Masakit ba talaga ang paa mo?" pag-alalang tanong ni Kristoff.

Pinatabi muna niya ang kotse para matanong ang dalaga kung ano ang nangyayari sa kanya.

"Bakit ka umiiyak? Dahil ba kanina? You are fine now!" Medyo kinakabahan si Kristoff at baka isipin ng iba na may ginawa siya sa kanya.

"Tumigil ka na! Ano ba ang problema mo!?"

Nagsalita na sa wakas si Abby. "Malapit na matapos ang birthday ko...hindi man lang ako nakapagcelebrate. Napakalungkot naman ang araw na ito!"

"Haist! Iyon lang?"

Napatingin si Abby sa kanya ng marinig niya iyon, " Mahalaga ang bawat birthday ng isang tao. Kaya dapat pahalagahan ang mga sandali..."

Habang nakatingin siya kay Abby at nakikinig sa sinasabi nito, may biglang narinig siya mula sa kanyang utak na nagsabing, " Mahalaga ang bawat birthday ng isang tao.." Isang boses ng bata.

Umiwas siya agad ng tingin at napahawak sa manebela. Seryoso na siyang nakatingin sa malayo habang si Abby ay patuloy na umiiyak.

Pinaandar niya agad ang kotse at nagpatuloy sa pagmamaneho.

Ilang minuto lang ay huminto sila at pumarada ulit ang kotse sa isang bakeshop na bukas pa. Bumaba si Kristoff at pumasok roon.

Hindi na namalayan ni Abby na bumaba ang binata hanggang nakabalik na ito sa kotse na may dalang kahon. Pinahawak niya muna kay Abby ang kahon. Medyo nabigla si Abby nang iabot nito ng binata.

"Ano ito?"

"Kahon!" Pilosopong sagot ng binata.

"Huh?" Napatingin siya sa kaliwa at nakita ang bakeshop.

"Hawakan mo nang maigi at baka masira pa!"

Napalingon si Abby kay Kristoff at napatingin siya sa binata. Pinaandar na niya ulit ang kotse.

Sa wakas, nakarating na sila sa pupuntahan.

"Sir, akala ko ihahatid mo ako sa amin.." tanong ni Abby na namamangha sa nakikitang bahay na napakaganda. Two -storey na bahay at may hardin pa at swimming pool.

"May sinabi ba ako?" seryosong sabi ni Kristoff.

"Hm..Kanino itong bahay sir?"

"My house." sagot niya.

Nabigla si Abby at napahawak siya sa kanyang dibdib, "Anong binabalak mo?"

Nagulat ang binata sa reaction ng dalaga, " Huh? Ano?"

"Bakit mo ako dinala rito?"

"Para magamot ang paa mo. Isa pa, kailangan mo rin malaman kung saan ako tumutuloy since you are my secretary. Dapat alam mo iyon!"

Natahimik si Abby at nahihiya.

Lumabas ng kotse si Kristoff at pinagbuksan niya ng pinto ng kotse si Abby.

Nag-aalangan si Abby na bumaba.

"Anong hinihintay mo? Bumaba ka na!"

Wala ng magawa si Abby kundi bumaba sa kotse. Dahan dahan itong tumayo.

"Tara!"

Biglang binuhat ni Kristoff si Abby. Hindi ito inaasahan ng dalaga. Namilog ang kanyang mga mata at napahawak bigla sa mya balikat ng binata.

"Teka lang, anong ginagawa ninyo sir? kaya ko naman maglakad."

But he insisted.

"Sir, huwag na po. Kaya ko naman pong maglakad. Sure po ako! " nahihiyang sabi ni Abby sa boss.

Nagpatuloy pa rin siya at dinala niya ang dalaga sa loob ng bahay. Nagmukha silang bagong kasal na siyang nasa isip ni Abby habang karga siya nito.

Habang buhat siya ng boss ay may mga bagay na pumapasok sa isipan niya.

"Naku naman, huwag mag-isip ng ganyan Abby!" sermon niya sa sarili.

Dala dala niya ang kahon na alam niyang cake ang laman. Namangha ulit si Abby sa loob ng bahay na napakaganda. Gamit at muwebles palang ay para na itong mamahalin at kumikinang

Pinaupo ni Kristoff si Abby sa isang upuan sa balcony. Inilagay naman ni Abby ang kahon sa mesang kaharap niya.

"Kukuha muna ako ng first aid." Iniwan niya si Abby sa balcony at pumasok ulit siya ng bahay. Pagkarating niya sa loob, may tinawagan si Kristoff habang kinukuha ang kit.

"May ipapagawa ako sa inyo.."

It was awkward. Medyo nahihiya pa si Abby. First day niya pa sa trabaho at hindi pa niya gaanong kilala ang boss nitong mukhang suplado at super workaholic.

Bumalik si Kristoff na may dalang first aid box.

---------

Nalasing na si Paul kaya inaalalayan na siya ng kanyang mga kaibigan na medyo lasing na rin.

"Saan ba bahay mo Paul at ihahatid ka na namin?" tanong ng isa.

Palabas na sila ng bar ng tinanong nila si Paul. Medyo di na sila makatayo ng matuwid.

"Bahay ko? Saan ba bahay ko?" sagot ni Paul.

"Palabiro ka talaga Paul!"

"Saan ka ba nakatira?"

"Tama!" Nakangiting sagot ni Paul. " Sa puso ng minamahal ko!"

Natawa ang mga binata sa sinabi ni Paul. Muntik ng halikan ni Paul ang labi noong isa niyang kasamahang lalaki. Hinawakan niya ang pisngi ng isa at sinabing, "I will give you a surprise gift my loves! My kiss!!" Pumikit si Paul at lumapit ang kanyang labi na nakanguso sa mukha ng kasamahaan. Umiiwas naman ito.

"Ano ka ba!" Sabay tulak kay Paul.

"Practice lang.."patawang sabi ni Paul. Sinundan ng tawa ng binata.

Sinamahan nila si Paul sa kanyang bahay na unit pala ni Abby.

"Narito na tayo!"

"Unit mo ito?"

"Yes yes yes!!" lasing na pagkakasagot. Kinuha niya ang duplicate na susi at ipinakita sa kanila.

"See, I have the key!"

--------

Napaupo na si Kristoff sa kabilang couch.

"Buksan mo na ang kahon!" utos nito.

"Huh?"

Napasandal si Kristoff sa couch habang pinagmamasdan si Abby na bubuksan ang kahon.

She knows what's inside at ito ay isang cake.

"Just to welcome you in the company!" paliwanag niya.

Nang buksan na niya ito, isa talagang cake at ang nakasulat ay "Happy birthday."

Napatingin si Abby na maluha-luha ang mga mata. She's speechless.

Nagpaliwanag ulit si Kristoff. " Ang totoo dapat welcome cake e kaso wala sila. Then iyak ka ng iyak dahil di ka nakapagcelebrate."

Napapaiyak tuloy si Abby. She was touch. Pinapahiran na niya ang kanyang luha ng kanyang mga palad.

"Sige na, may sampung minuto ka pa bago magpapalit ng petsa." Sabi ni Kristoff.

Napatango si Abby at agad inilagay ang free na isang candle sa ibabaw ng cake.

Napatingin na lang si Kristoff ng pumikit ang mga mata ni Abby para humiling.

Napangiti lang bigla ang binata.

Pagkatapos humiling ay napatingin rin si Abby sa boss nito na nakaupo sa couch sa may kanan.

"Thank you sir!"

He texted someone secretly, "Gawin na ninyo!"

And suddenly, lumiwanag ang kalangitan ng nagsiliparan ang mga fireworks na kitang kita sa balcony nila. Naggagandahang fireworks ang umilaw sa madilim na kalangitan.

Nagulat si Abby at napa-amaze ito.

"Wow, ang ganda!" Hindi na maalis ni Abby ang kanyang paningin sa mga fireworks.

Hindi lang simpleng fireworks ang ipinakita, saglit lang ay humugis ng mga letra ang fireworks at ang nakasulat ay Happy birthday!

"Gosh! Ang ganda!"

Napatayo si Abby at hangang-hanga ito sa nakikita niya.

Bakas sa kanyang mukha ang kasiyahan.

-----

Tinulungan nina Tofu at Dino si Jerick sa pag-akyat sa bahay niya na nasa 2nd floor ng coffeshop. Sila ang mga tauhan niya sa coffeshop kasama si Wendy. Si Tofu ay mataba na nasa 4'11 ang height at si Dino na matangkad pero payat.

Lasing na lasing na ang boss nila at sa kasamaang palad ay natumba na ito sa sahig.

"Buhatin na ninyo siya!" utos ni Wendy sa dalawa. Pinagtulungan nila si Jerick na buhatin.

Habang naglalakad at umaakyat sa hagdan ay nagsalita ito kahit nakapikit at akay-akay nila.

"Happy birthday... Happy birthday.."

"si sir talaga!" Sabi ni Tofu. "Kahit sa panaginip, si Miss Lala pa rin ang naroon."

Nakataas ng kilay na tumingin si Wendy kay Tofu. Mukhang naiinis na ito.

Dinala na nila sa bahay si Jerick.

"Sa kwarto niya.." sabi pa ni Wendy.

"Okay!"

Pinahiga nila ang boss nila sa kama nito. Nakangiting nakahiga si Jerick na para bang may kausap.

Napatingin ang tatlo sa kaniya.

"Tignan niyo, mukhang kasama niya talaga si Miss Lala sa panaginip niya.."

wika ni Tofu.

"Mukha nga. Ang saya niya!" dagdag ni Dino.

Ang sagot naman ni Wendy, "Umuwi na kayo.!"

Napalingon ang dalawa at nabigla sa utos ni Wendy, "Huh?"

Napatingin naman si Wendy, "Ang sabi ko, pwede na kayong umalis at umuwi."

"Paano si sir?"

Napangiti si Wendy, "Ako na ang bahala sa kanya!"

"Ahh, okay."

"Pakilock nalang ang ang pinto sa ibaba." dagdag ni Wendy.

Umalis ang dalawa sa coffeshop at umuwi na ito. Iniwan na lang nila ang mga palamuti at mga balloons sa ibaba na nakadisplay.

"Sayang naman ang mga preparations natin.." paghihinayang ni Tofu.

"Tama.." malungkot na sagot ni Dino.

Inilock na ni Wendy ang pinto ng bahay ni Jerick. Seryoso itong nakahawak sa doorknob na mukhang may iniisip. Napalingon ito sa sala at sa kabinet kung saan may mga Dvd tapes roon.

"Alam ko ang ginagawa mo Jerick at pinapanood.." wika ni Wendy na mag-isa.

Napatingin siya sa pinto ng kwarto ni Jerick.

"Anong meron si Lala?"

Dahan -dahang naglalakad si Wendy patungo sa kwarto ni Jerick. Ilang minuto lang ay naroon na siya sa may pinto. Pinagmasdan niya si Jerick na nakahiga sa kama.

Nagpatuloy sa paglalakad si Wendy at napaupo na sa kama.

"Bakit mo siya hinihintay?" tanong ni Wendy. Napatitig ang dalaga sa binata. "Tingnan mo, naghihintay ka sa wala.."

Habang nagsasalita ay hinahaplos nito ang dibdib ni Jerick..

"Bakit di ka lumingon at tumingin sa taong malapit lang?"

Dahan-dahan na niyang tinatanggal ang butones ng checkered polo ni Jerick hanggang tuluyan na niya itong hinubad.

"Maibibigay ko ang gusto mo.."Hinubad niya ito sa katawan ni Jerick at tinapon niya ang polo nito sa sahig. Wala ng saplot sa pag-itaas ang binata.

"Magagawa ko ang gusto mo.."

Umupo na si Wendy sa ibabaw ni Jerick. Pinagmasdan niya ang katawan ng binata at hinahaplos ang dibdib nito.

"Alam ko ang gusto mo.."

Hinubad ni Wendy ang kanyang saplot pati ang kanyang suot na bra. Bumungad ang malulusog nitong hinaharap.

"You are watching p*rn movies right?"

Tuluyan rin niyang hinubad pati ang skirt nito at underwear. Hubad na nakaupo sa ibabaw ni Jerick ang tauhan niyang si Wendy.

"Bakit hindi natin gawin?"

Nag-iinit tuloy ang katawan ni Wendy at sinimulan niyang haplusin ang dibdib ni Jerick. Hinalikan niya ang binata sa labi, sa tenga at pababa sa leeg. Sa kasabikan ay hinubad niya ang pantalon ni Jerick.

"Hmmm.." reaction ni Jerick.

Napahinto si Wendy at napatingin sa binata. "Gising ka ba?"

Nakapikit pa rin ang mga mata ni Jerick pero nakangiti ito. Talagang lasing na lasing na siya na hindi niya namamalayan ang nanyayari sa kapaligiran.

Kinuha ni Wendy ang kanyang cellphone at binuksan ang camera. Kinunan niya ng litrato ang binata na walang damit pang-itaas at nakabrief lamang. Kumuha rin siya na magkatabi sila sa kama. Pagkatapos ay inilagay niya ang cellphone na bukas ang video sa mesang malapit sa kama. Kitang kita ang dalawa na magkasama.

"Let start!" bulong ni Wendy.

Hinalikan niya ulit ang labi ng binata at sa pagkakataong ito ay tumungon ng halik si Jerick. Nagulat si Wendy. Niyakap siya bigla ng binata at mas lalo siyang hinalikan nito kaya nagpaubaya si Wendy kay Jerick. Nagkasalubong ang kanilang mga dila at nilalaro sa loob ng bibig. Hindi mapaliwanag na saya ang naramdaman ni Wendy na naghahalikan sila ni Jerick. Ayaw na niyang isipin kong sino man ang nasa isip ni Jerick sa mga oras na iyon basta ang mahalaga ay siya ang kasama nito.

Kiliti ang nagpaungol sa dalaga ng hawakan ni Jerick ang dibdib niya at pinipisil. Nakapikit man ang binata pero nakangiti itong habang ginagawa ito sa kanya.

"Ugh-- p*rvert!"

Mas lalong uminit ang pumaligid sa buong kwarto. Pakagat-labing nakatitig ang dalaga kay Jerick na animo'y sabik na.

Biglang dumilat ang mga mata ni Jerick at nagulat si Wendy.

"Sir?"

Akala nito ay titigil na sa ginagawang pagpisil ngunit hindi pa pala. Bumangon ito at lumapit pa sa dalaga at hinawakan ang batok nito. Sinunggaban niya ng mapupusok na mga halik si Wendy. Hindi inaasahan ni Wendy ang ganitong eksena na ang boss niya ang gagawa. Habang patuloy ang halikan nito ay naglipat sila ng position hanggang nasa ibabaw na ang binata.

"Lasing pa ba siya?" tanong ni Wendy sa utak niya.

Bumababa sa may hita ang himas ng kamay ni Jerick. Malikot ito at kung saan -saan napupunta hanggang sa gitna niya.

"Ughh--" ungol niya. "Ughhh--"

Ipinasok nito ang dalawang daliri sa loob ng hiyas ni Wendy. Nagulat ang dalaga sa di inaasahang mga ginagawa ng binata. Palabas -pasok pa nito ang dalawang daliri ng mabilis.

"Oh! Ughh--"

Mas ibinuka na niya ang kanyang mga hita.

"Ugh.. oh sir! Ugh--"

At tumigil ito sa kakapasok ng daliri niya. Hindi nagtagal ay iba na ang ipinasok nito sa bunganga ng kabibe ni Wendy at ito ang alaga niya na sabik na maranasan ang sariwang laman.

"Ughhh----"

-------

"Nakalimutan mong hipan ang kandila.." wika ni Kristoff kay Abby.

"Ah, oo nga!"

Hinipan niya ang kandila na nasa cake.

Nagpatuloy pa rin ang magagandang fireworks.

"Ang ganda!"

Napatayo si Abby at dahan dahang pumunta sa may dulo ng balcony. Sinundan naman ni Kristoff ang dalaga. Habang naglalakad si Kristoff ay naalala niya ang petsa at na realize na kaarawan ng girlfriend niya ngayon kaya agad niyang kinuha ang kanyang cellphone at dinial ang naalalang numero nito.

"Sh*t!"

((The number you have dialed is either unattended or out of coverage area!))

Di na niya ma-contact ang girlfriend. Napabuntong-hininga nalang ito at napatitig sa numerong nasa cellphone.

"Kung bakit kasi..." paghihinayang ni Kristoff na bumakas sa mukha nito. "Bakit ko kasi nakalimutan?"

"Wow! Ang ganda talaga!"

Napalingon si Kristoff sa dalaga na nakatayo malapit sa kanya. Nakatingala sa langit at nanonood si Abby sa pinagawa ni Kristoff na mga fireworks.

Nakatitig ito sa masayang mukha ng dalaga.

"Ganito kaya ang reaction ni Maggie kapag nakita niya ang mga fireworks?"

"Ang ganda nilang pagmasdan. Sabi pa nila kapag humiling ka raw na may gamit na fireworks, madaling matutupad dahil dadalhin iyon sa kalangitan at magigising ang mga anghel.."

Nang marinig ni Kristoff ang sinabi ni Abby ay biglang may naalala siyang batang babae noon na nagsabi rin ng ganito.

"Alam mo, humiling ka na may gamit na fireworks at matutupad ang kahilingan mo dahil pupunta ito sa kalangitan at gigisingin ang mga anghel.." masayang sinabi ng batang babae.

He was still 8 years old that time.

Natahimik si Kristoff at biglang bumilis ang pagtibok ng kanyang puso. Magkatulad sila ng reaction ng bata sa mga fireworks.

Tumunog ang orasan. 12 midnight na. Sa pagtungtong ng 12 ay tumigil na rin.

"Salamat! Ang ganda!" pasasalamat ni Abby na tuwang tuwa sa napanood. "You made my birthday na unforgettable sir sa kabila ng mga nangyari."

Umiwas agad ng tingin si Kristoff at sinabing, "Ang totoo, nagkataon lang lahat. Birthday rin ng girlfriend ko at para sa kanya ang greetings na iyon dahil hindi ako nakapunta."

"Huh?" medyo nagulat si Abby at napahiya na akala ay sa kanya iyon.

"Ah, eh ganoon po ba sir..akala ko kasi.." Medyo nalungkot ito at napayuko ng kaunti ang ulo.

Tumalikod si Kristoff at babalik na sana sa loob ng bahay ng nagsalita ito ulit, "Dahil naging unforgettable ang birthday mo dahil sa akin na siyang sinabi mo kanina, may utang ka sa akin!" Demand ni Kristoff.

"Huh?Ano?"

"By the way, may guest room rito kaya pwede ka roon. May mga damit ang girlfriend ko roon na iniwan na pwede mong hiramin."

Bumalik na sa loob ng bahay si Kristoff.

Nakangusong nakatingin si Abby sa binata. "Pati ba cake ay para sa girlfriend niya na pinahipan lang sa akin?" Kinakausap nito ang sarili. "Iba rin itong si sir!"

Napabuntong -hininga nalang si Abby ng maalala niya ang sinabi ng binata.

"Ang akala ko talaga para sa akin ang mga iyon na may nakasulat pa na happy birthday. Pati rin siguro ang cake para sa gf niya. Sinabi niya sana sa simula para di ako mag-assume."

Nasa guest room si Abby at binubuksan ang cabinet kung saan naroon ang mga damit ng girlfriend ng boss niya.

Napaisip si Abby, at sinermunan ang sarili, "Ano ba ang iniisip mo Abby? Ang sakit kaya mag-assume na bibigyan ka ng regalo ng taong di mo pa kilala. Boyfriend mo nga di nagpakita so do not assume na bibigyan ka ng iba. Haist!"

Napabuntong - hininga ulit si Abby. "Buti pa ang girlfriend ni sir, kahit papano may surprise siya at naalala siya nito. Di nga lang sila nagkita."

Nagsimula ng mamili ng masusuot si Abby sa cabinet. Lahat ng damit ay magaganda.

"Wow, fashionista yata ang gf ni boss. Ang gagara ng damit!"

Samantala, nasa kwarto si Kristoff at nakaupo sa kanyang kama. Pilit niyang tinatawagan si Maggie pero hindi niya ma-contact.

"Sorry..." wika nito habang tinitingnan ang picture nila na screensaver ng cellphone niya. Natahimik siya ulit at naalala ang sinabi ni Abby.

"Sabi pa nila kapag humiling ka raw na may gamit na fireworks, madaling matutupad dahil dadalhin iyon sa kalangitan at magigising ang mga anghel.." wika ni Abby noong nasa balcony pa sila.

Hindi niya maiwasang maalala ang batang babae na noon niya nakilala.

Napapikit si Kristoff at sinermunan ang sarili, "Ano ba Kristoff, bakit mo ba naalala ulit ang batang iyon?"

Flashback

Kristoff pov

I was 8 years old noong nagkasakit si mom at nasa hospital. Sinasama ako ni dad na bisitahin si mom sa hospital.

Isang araw, nakadungaw ako sa bintana at nakita ko ang isang batang babae na ka-edad ko yata. Nakaupo siya sa bench na mag-isa at nakasuot pa ng puting damit na panghospital. Pasyente yata siya. May dala dala siyang tulips na kulay pink. Hanggang, nilapitan siya ng nurse at mukhang pinababalik sa gusali.

"Ma, aalis muna po ako!"

Tumakbo ako paalis sa kwarto.

"Saan ka pupunta Kristoff?"

Pinuntahan ko ang bata kung saan ko siya nakitang umupo. Nakita kong naiwan ang bulaklak na siyang hawak niya. Kinuha ko ito.

Nang pabalik na sana ako sa kwarto ni mom ay napadaan ako sa isang kwarto na bukas ang pinto. Ilang minuto lang ay narinig ko ang iyak ng batang babae.

"Masakit po!" sabi niya.

Napatingin ako sa loob ng kwarto at nakita ko ang batang babae roon na tinuturukan ng karayom sa may balikat. Napaiyak ako noong naririg ko ang iyak niya. Nakatayo lang ako sa may pinto at hindi muna umalis.

"Sasusunod hija, dito ka lang sa loob ng kwarto mo. Pinag-alala mo kami."

"Ayoko po rito! Gusto ko ng umuwi!"

"Hindi pa pwede, magpagaling ka muna.."

Bakas sa mukha ng babae ang kalungkutan.

Lumabas ang nurse at iyong isa pang tao sa kwarto. Doon na ako pumasok kahit walang pahintulot.

"Sino ka?" tanong ng batang babae.

Hindi ko nasabi ang aking pangalan bagkos ibinigay ko ang bulaklak na naiwan niya.

"Naiwan mo!"

Nagulat ang babae pero kalaunan ay ngumiti siya. "Salamat!"

Napangiti rin ako.

Pagkatapos kong ibigay ang bulaklak ay bumalik na ako sa kwarto ni mom.

"Saan ka ba galing Kristoff?" tanong ni mom.

"May nakita po akong bata na naiwan ang gamit niya, ibinalik ko po."

"Ang bait naman ang anak ko."

Dumating ang assistant ni mom na may dalang mga bulaklak na sunflower. Inilagay niya ito sa vase.

Nanatili ako sa kwarto ni mom hanggang gumabi. May pumasok na dalawang nurse at nag-uusap sila habang inaayos ang makakain ng mom ko sa mesa.

"Alam mo, may fireworks mamaya..."

"Talaga? Bakit mayroon?"

"May bagong bukas na park kaya magkakaroon ng fireworks display mamayang 9 ng gabi."

Nakikinig ako habang nag-uusap sila.

Bago mag 9 ay panay tingin ko sa orasan.

"May problema ba Kristoff?"

"Wala po."

Noong malapit ng mag 9 ng gabi bigla akong may naisip. Kumuha ako ng isang sunflower na palihim at tumakbo paalis ng kwarto. Pumunta ako sa kwarto ng batang babae.

Nagulat siya ng dumating ako na hinihingal. Hindi ko alam kung bakit naisipan ko na dalhin siya sa rooftop para mapanood ang fireworks.

"Bakit mo ako dinala rito?"

"Manood ka lang.."

Pagtungtong ng 9 biglang kumulay ang kalangitan.

"Wow! Ang ganda!"

Bakas sa mukha ng batang babae ang kasiyahan. Hindi mapinta sa galak ang mukha niya.

"Alam mo, humiling ka na may gamit na fireworks at matutupad ang kahilingan mo dahil pupunta ito sa kalangitan at gigisingin ang mga anghel.." masayang sinabi ng batang babae.

Napatitig lang ako sa kanyang mukha. Tumibok bigla ng mabilis ang puso ko. Hindi mapaliwanag na kasiyahan ang naramdaman ko sa mga oras na iyon.

Ibinigay ko rin ang dalang sunflower at natuwa siya rito.

"Salamat pinasaya mo ako sa araw na to! Ano nga ba ang pangalan mo?"

Bigla akong nahiya at di na makapagsalita ng matuwid.

"Ah, eh..k..kri.."

Sabay ng pagputok ng mga paputok at fireworks, nasabi ko ang aking pangalan, "Kristoff!"

Narinig kaya niya?

"Ano? Anong pangalan mo?" tanong niya ulit.

Sa kasamang - palad, dumating ang guard at pinagsabihan kami, "Anong ginagawa ninyo rito? Bawal ang mga bata rito!"

Hinawakan ko ang kamay niya at tumakbo kami papalayo sa lalaki.

End of flashback.

Nagising si Abby bigla sa mahimbing nitong tulog.

"Wheew, nananaginip na naman ako." Napakamot ito sa kanyang ulo. "Bakit ba napapanaginipan ko na naman ang batang iyon. Pareho lang sila, kapag nangangako hindi naman tinutupad."

Flashback

Abby's pov

"Pwede na po madischarge ang anak ninyo."

"Salamat po doc."

"Abby, aalis na tayo rito.."

"Pero.."

"Abby, akala ko ba gusto mo ng umalis dito sa hospital.."

"Pero mama.. saglit lang po.."

"Sige, aayusin ko muna ang lahat pagkatapos, aalis na tayo."

Nakaupo ako sa kama ko at ready na kaming umalis. Napapatingin ako sa bintana at pinto na baka dadating siya. Bumalik si mama at aalis na talaga kami.

Napatingin ako sa huling pagkakataon sa aking silid.

Mas nakakalungkot ang pag-alis ko sa hospital dahil hindi man lang kami nagkita. Hindi ko nga alam kung ano ang kanyang pangalan. Dala -dala ko lang ang binigay niyang sunflower sa akin na unti unti ng nalalanta.

"Nangako siya na babalik siya. At sa pagbalik niya, sasabihin niya ulit ang kanyang pangalan at sasabihin ko ang aking pangalan."

End of flashback.

Humiga ulit si Abby at ipinikit ang mga mata nito. Napabuntong hininga nalang ito ulit.

--------