Deucalion

Chapter 11

And if you are to love,

Love as the moon loves;

It does not steal the night---

It only unveils the beauty

Of the dark.

- isra al-thibeh

Chapter Eleven

Dazed and Confused

Hindi na ata ako humihinga at gumagalaw habang pinapakiramdaman sya. Nagising na lang ako na nakayakap sya sa bewang ko habang ang mukha ay nasa tyan ko, at sa isiping nakahubad ako ay parang tumigil ata ang paghinga ko. Naalala ang mga nangyari kagabi, I know it's not a dream anymore because I'm sore down there and I can still feel his kisses and touches.

Napailing na lang ako at napangiti. Truth is, I don't know if I can face him without blushing. Without thinking about last night. Ngayon pa nga lang, muling naglalaro sa utak ko ang mga nangyari kagabi.

Tiningnan ko sya, panatag pa rin ang kanyang paghinga. Dahan-dahan kong inabot ang kumot para kahit pa paano ay matakpan ang katawan ko.

He groaned to my sudden move and I immediately stopped then glanced at him nervously. Nag-init ang pisngi ko ng mag-angat sya ng tingin at sabay pa kaming napatingin sa dibdib ko na tayong-tayo. Napalunok ako ng iangat nya ang sarili, lumamlam ang kanyang mata at bumigat ang paghinga habang nakatitig sa dibdib ko. Mabilis ko namang itinakip ang kumot sa sarili at nag-iwas ng tingin.

He tsked and he lie down beside me then breathe in my ears. Nakisalo sya sa kumot ko saka ako niyakap habang nakatitig sa'kin, ang kanyang braso ay nasa ibaba lang ng dibdib ko at ang isang binti ay nakapatong sa hita ko.

"W-Why are you looking at me like that?" I asked uneasily.

"Like what? Like I want to ravished you right now, hmm?"

Napalunok ako ng mas ilapit pa nya ang mukha sa'kin, ang ilong at labi ay nakadikit na sa pisngi ko.

"Yo-you're awfully close, Lyon." I gulped. "A-Are we going to... Kiss n-now?"

Humalakhak sya at unti-unti kong naramdaman ang kanyang palad sa isa kong dibdib. Ang ungol ay natigil ng sakupin nya ang aking bibig.

"Hindi lang iyon ang gagawin natin, Jane." Namamaos nyang sabi, mabilis na inalis ang kumot at kinubabawan ako.

I'm humming while preparing our breakfast. Nagpaalam sya na pupunta sa kanilang dorm para maligo at magpalit ng damit pero babalik din kaya habang hinihintay sya ay nagluto muna ako.

I decided to call Daniel while waiting for Lyon, wala na akong balita sa kanila since we all parted at the graduation day. I still want to know what's happening to them and I still want to be connected to them kahit iba't-ibang buhay na ang tatahakin namin. I received also a text from Daniel when I was in Darkstone castle.

"Hey, Daniel." Agad kong bati sa kanya.

"Hey to you too, saan ka ba nagsusuot? Pinuntahan kita nong isang araw dyan sa bahay nyo pero wala ka."

I didn't tell him about the descendants and that I've been with Lyon since the graduation. I don't want to lie to him but I don't want him to get hurt too and think na ganon ko lang sya kadali naipagpalit.

Bumuntong hininga ako matapos ang mahaba naming usapan. Sa pagpihit ay muntikan pa akong mapatili ng makita si Lyon na nakahilig na sa sink habang nakakrus ang mga braso at nahuli ko pa syang nakatitig sa pang-upo ko na tila ba kinakabisa ito. Namula ang pisngi ko kasabay ng pagbilis ng t***k ng puso.

"Eyes up, Lyon Stonesifer." Pagalit kong sabi para itago ang panghihina.

I'm just wearing a cotton shorts and tank top while him, he's fresh with his gray graphic tee, jeans and sneakers. He bit his lower lip and finally gazed at me, he smirked.

"Just appreciating the view."

Inirapan ko sya at tinalikuran. I comb my hair with my hands and make sure that I don't have unnecessary things on my face.

"Akala ko mawawala ka ng dalawang araw?"

I continued preparing our breakfast but I stilled and my breathe hitched when he hug me from behind.

"I don't think I can endure that two days without you... Away from you."

I bit my lower lip.

"Hmm, wala kang gagawin ngayon?" Sa wakas ay nagawa ko ng itanong.

"How about you?"

Tumikhim ako ng ilang beses. "Uhm, No... Maggo-grocery lang."

He look so innocent as he nod his head. "I'll come with you."

Tumango ako saka pumunta na ng kwarto para makaligo at parang doon lang ako nakahinga ng maayos. I chose a black maxi dress and white superstar then a clutch. Malapit lang naman ang grocery sa village kaya mabilis din kaming nakarating. Kukonti pa lang ang tao pero napatingin na silang lahat ng pumasok kami, lalo na sa katabi ko. Umikot ang mata ko at kumuha na lang ng cart pero mabilis nya iyong kinuha sa'kin at sya ang nagtulak. Napailing na lang ako at sinundan sya.

Matapos ang kalahating oras, punong-puno ang cart at lahat ay sya ang pumili, may isang basket pa nga. Puro pagkain lang at talagang babasahin nya ang label at sinisiguraduhing masustansya, even the expiration date ay titingnan nya. Pati ang pinamili ko, ido-double check nya. Hinayaan ko na rin syang magbayad ng mga pinamili namin dahil mukhang hindi sya magpapatalo sa aspetong iyon.

Dumaan pa kami sa mall after that. We spent our afternoon strolling, eating and window shopping. Truth is I still don't want to go home, I still want to be with him. I've already tasted the happiness and contentment with him and I don't know if I can endure the upcoming days without him. Alam ko, oras na makauwi na kami ay aalis na sya at hindi ko alam kung kailan ko ulit sya makakasama.

I'm starting to be selfish when it comes to him.

I know they also need him to find Calla and Emery. They need them to bring back their real abilities, but here I am, para lang sumaya, para lang makasama sya. Ipinagdadamot ko sya sa kanila kahit naman alam kong hindi ko sya pag-aari.

Pero alam ko, kahit anong pigil ko, matatapos din ang araw na iyon. Babalik ulit ako sa nakasanayang buhay na malungkot at nag-iisa.

"I really want to be with you too and I know you can't get enough of me, Jane but you need to go home and take a rest."

Nag-iinit ang pisnging binalingan ko sya. He pressed his lips together, suppressing his smile. Nahalata nya ba na ayaw ko pang umuwi? Na gusto ko pa syang kasama?

"L-Let's go home."

Umirap ako saka sya tinalikuran pero napabalik ng hilain nya ang kamay ko, sumalubong sa'kin ang dibdib nya at mabangong amoy ng yakapin nya ako. Bumilis ang t***k ng puso ko na ang nagawa lang ay matulala, kung hindi ko lang narinig ang pagtawa nya ay yayakapin ko din sana sya.

I tried to pushed him but he hug me tighter, burying my face in his chest and resting his chin on my head while he's trying to hold his laugh but he can't control it anymore. Gumalaw ang kanyang balikat kasabay ng malakas na tawa.

Nag-init ang tenga ko at sinuntok sya sa tyan, umungol sya na para bang nasaktan samantalang parang ako nga ang nasaktan dahil sa matigas at patag nyang tyan. Umirap ulit ako.

"Son of a gun!" I sneered. Ang nararamdaman ay nagtatalo sa galit at pagkaaliw.

"I want to be with you also, Jane." Bumuntong hininga sya, seryoso na. "Hell, I f*****g want to be with you too."

My heart convulsed painfully when he hug me tightly like he's afraid to let me go, isinandal ko ang noo sa kanyang dibdib at yumuko. Mukhang alam nya rin ang kahihinatnan namin sa huli, like Siege and Frances. Mukhang alam nya rin na hinding-hindi kami pwede. Na kahit anong gawin nya, hindi kami magtatagal.

"Magiging abala ka ba bukas o sa mga susunod na araw?" Tanong nya ng makaluob kami sa bahay.

Umiling ako. "Bakit?"

He shrugged his shoulder then get something from his back and placed it on the table. It's a black envelope.

"It's a masquerade ball, you don't have to worry about your dress and mask."

I bit my lower lip then heaved a sigh, itinanong na ang gumugulo sa utak.

"Hmm, A-Are you asking me to be your d-date?" Mahina kong tanong at agad na nag-init ang pisngi.

Tumitig sya sa'kin, nang sumubok na lumapit ay napaatras ako kaya natigilan din sya ng maglakad ako papunta sa likod ng upuan. Kailangan ko munang lumayo sa kanya para makapag-isip ng mabuti. Pag malapit sya, we end up in bed o minsan nawawala ako sa sarili.

He shoved his hand in his pocket then tilted his head and looked at me amusingly. Napalunok ako at tinaasan sya ng kilay.

"Are you scared, Jane?"

Pinanuyuan ako ng lalamunan. "Hi-Hindi ah."

Bumuntong hininga sya. "Wala ako bukas."

Kumunot ang noo ko. Inaasahan ko na ito pero bakit nararamdam ko pa rin ito?

I swallowed hard. "O-Okay."

Tinalikuran ko na sya bago pa nya makita ang pagguhit ng sakit sa mukha ko. Lumapit sya sa'kin at sinubukang hulihin ang mga mata ko pero iniiwas ko lang ito.

"Jane!" He groaned.

"Umalis ka na." Mahina at malamig kong sabi, natatakot na tumingin sa kanya.

"Hey! Look at me," Hinawakan nya ang baba ko para tumingin sa kanya pero inalis ko ang kamay nya at tumingin sa malayo.

"I'll stay then."

Parang may spring na humila sa mukha ko sa sobrang bilis ng pagbaling ko sa kanya.

"Wha-What?" Agad na kumalat ang kaba sa katawan ko.

Hindi ako makapaniwalang madali kong mababago ang isip nya pero kung kailan umaayon na sa'kin ang lahat, doon naman ako nakapagisip-isip. I don't know if this is just my heart or the darkness or the monster me, I can't really control myself anymore.

"No," agad na bawi ko. "I-It's okay, Lyon, I'm fine."

Unti-unting kumunot ang kanyang noo, hinawakan ako sa balikat at bahagyang yumuko para magpantay ang mukha namin.

"Then I should really stay."

"No, I'm f-fine." Ulit ko, umiling-iling "Lyon, if it's important, go."

Umigting ang kanyang panga. Confusion crossed his face as he looked at me menacingly.

"Are you playing with me, Jane?" He asked in a strangled voice as he squinted his eyes at me.

I gupled, trying to hide my nervousness. I shook my head. "No, magkasama na tayo ng ilang araw. Ano ba naman ang isang araw, right?"

I laughed a bit but he just remained serious, staring at me unbelievably. The intensity of his eyes is making me weak and bewildered at the same time.

I bit my gum saka nag-iisip kung paano mababago ulit ang isip nya kahit alam kong imposible na iyong mangyari.

"I'm staying. I will make a way for us, Jane, I will do everything for us." He said full of finality, he stepped away and turned around then he start undressing himself.

I gulped as my eyes widened. Nawindang sa bigla nyang paghuhubad. Mabilis kong iniiwas sa katawan nya ang tingin kahit alam kong napakaimposibleng mangyari iyon.

"Pero ba-baka importante iyon, Lyon. I think they need you---"

"You are more important, baby." He raked his fingers through his hair. "C'mon, let's sleep."

Bumagsak ang balikat ko, mukhang wala na talagang magagawa para mabago ang isip nya.

"Sleep at the couch then." I dared him.

He gave me a deadpan look. "I don't care where I'm sleeping as long as it's with you."

Namilog ang mata ko ng maglakad na sya papunta sa hagdan.

"Then leave because I'm not sleeping beside you." I said with authority then put my hands on my hips even the truth is my heart is already gone wild.

"Don't wait me to carry you, Jane. Trust me, you don't like it when I get mad."

"I said, I'm not---"

"One."

Nagsalubong ang kilay ko, uminit ang ulo. "E-Excuse me?"

"Two."

"Lyon, if you think you can just---"

"Three. If I get to five, baby, your time is up."

Napalunok ako pero hindi pa rin magpapatinag at magpapatalo sa kanya kahit kabadong-kabado na.

"You have no power over me, Lyon. Yes, may nangyari sa'tin but that's just plain s*x so stop acting like you now can control me, Lyon."

"Now, Jane."

Napaatras ako pero nilabanan pa rin ang kaba. I groaned then clenched my fist and shrieked in so much irritation.

"Come on, make me---"

He suddenly appeared in front of me and quickly covered my mouth with his hand. My eyes widened and my heart almost stopped from beating when I gazed at him. His expression is dark and dangerous, he's gritting his teeth and tightening his jaw. His eyes is ferociously staring at me. Tila ba binabalaan ako, tila ba binabantaan akong hindi ko dapat sinabi ang mga iyon.

"Trust me, baby, that's a sentence you don't want to finish." He growled then tugged at my earlobe. "And you'll regret saying those words."

Napatili ako ng bigla kaming lumitaw sa silid ko at bumagsak sa kama ko, siya sa ilalim at mahigpit na nakayakap sa'kin. Medyo tumalbog pa nga kami. Pinagsusuntok ko siya sa kanyang tiyan sa sobrang inis.

"I hate you," I shrieked with my flushed face and hard breath.

Hinuli nya ang mga kamay ko saka hinila at sa isang iglap, nasa ibabaw ko na sya. Napalunok ako at napatitig sa kanya, ang buhok ay medyo natatakpan ang kanyang mata pero mas lalo pa syang naging gwapo sa paningin ko. With his broad shoulder, muscular body, the abs, lips parted, messy hair and his sexy eyes. Naliliyo at namamangha ako sa kanya.

"Lyon," I said breathily.

Bahagya akong bumangon at ginagap ko ang kanyang mukha. Bumigat ang kanyang paghinga at bumaba sa labi ko ang mata. Dinig ko ang lakas ng kabog ng dibdib ko ng unti-unti bumaba ang kanyang mukha upang angkinin ang aking labi at para akong mahihimatay at kakapusin ng hininga ng tuluyan nyang sakupin ang labi ko.

Back then, I never felt this to my past boyfriends or even Daniel. I never felt this intense feeling to anyone, except Lyon. This feeling that making me selfish, mad and crazy over him.

Napaluhod ako at napahawak sa braso nya upang kumuha ng lakas don dahil pakiramdam ko ay babagsak ako. Nakaupo na sya habang ang kamay ay mahigpit na nakahawak sa bewang ko. Hinila nya ako at bahagyang ibinuka ang mga hita ko kaya napaupo ako sa kandungan nya. I stared at his eyes and smiled as I pressed my lips in his.