Chapter 32

736 Words

"DOLPHIN!" Hindi tumigil si Dolphin sa mabilis na paglalakad sa kabila ng naririnig niyang desperasyon at pagmamakaawa sa boses ni Connor na nagawa pa rin siyang habulin. Wala siyang ideya kung paano natakasan ng binata ang mga tagahanga. Kaya hayun ngayon si Dolphin, naliligo sa ilalim ng ulan at hinahabol ni Connor. Kaunti lang ang mga tao sa nilalakaran nilang kalsada dahil sa malakas na buhos ng ulan. "Dolphin, don't run away from me, please," pagmamakaawa ni Connor nang makaagapay ito ng lakad kay Dolphin. "Alam kong nabigla kita. I'm sorry. Pero nakikiusap ako, pag-usapan natin 'to ng maayos. And please, I don't want you to get sick kaya sumilong muna tayo habang hinihintay ang sundo ko." Hindi na nakayanan ni Dolphin ang kinkimkim na sama ng loob. Sumilong siya sa bubong ng naka

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD