Separate Ways

Chapter 20

Kevin

"I'm leaving"

"Kailan ka babalik?"

"I don't know" malamig na sagot ko dito. Natahimik naman ito saka bumalik sa pag tulog.

Sinilip ko si Joy sa kabilang kwarto kung saan ito natutulog upang magpaalam. Kahapon ko lang sinabi sa kanya ang plano kong pag uwi ng Pilipinas. Graduation ni Cheska yun, hindi pwedeng wala ako sa araw na yun.

Alam kong matagal na kaming hindi nag uusap. We where ok until one day he refuse to talk to me. I message her but she's not replying. I even tried to call her but he refuse to answer it. Hindi ko rin maintindihan kung ano ang nangyayari kaya naman sinubukan kong tawagan ang ate niya. I ask Ate Charise about her but she said that i should ask Chesca first. Sinubukan ko ring tawagan ang mga kaibigan niya pero hindi nila ako masagot. Kausapin ko na lang daw si Chesca. Hindi ko maintindihan ang nangyayari, gustong gusto ko nang umuwi sa mga oras na yun para makausap si Chesca. I ask my Mom's permission, luckily hinayaan lang niya akong umuwi kahit isang linggo lang but with condition, i have to finished my exams first before i leave US. Pero isang buwan pa bago yun, hindi na ako mapakali.

Finally after 2months, semestral break na. I booked a ticket going back to Philippines. I need to fix our relationship. I need to ask her what's going on.

Until a day before my flight came.

'Kevin, you should stay.' Mom told me

'What? My flight was tomorrow morning, why are you saying this to me Mom?' Litong lito ako sa sinasabi ng Mommy ko.

'Hintayin natin si Joy.'

'Joy? What about her?'

Nang biglang pumasok si Joy sa pintuan namin. Nang nakayuko.

'Mabuti naman at dumating kana, have a sit iha.' sabi ng mommy kay Joy.

'Mom, what's going on?' litong lito ko nang tanong. Pinagtitinginan ko silang dalawa. Si Joy ay nanatili lang nakayuko kaya naman ang Mommy na ang nag salita.

'Joy is pregnant.' Bungad ni Mommy

'Wow, that's good news Joy. Hindi ko alam na may boyfriend ka pala, Congratulations Joy.' Masaya ko itong binati.

'And you are the father..' Agad akong napalingon sa Mommy, napakunot ang noo ko sa sinabi nito.

'What?? wait, How?'

'How? How stupid Kevin, you ask me how?' sagot ng mommy. Muli ko binalingan si Joy

'Joy ano to? anong ako ang ama? ano yun? wala ako maalalang may nangyari satin.' baling ko dito na ngayon ay umiiyak na.

'I'm sorry Kevin.' tanging sagot lang nito.

'This is crazy.' saka ako tumayo at mabilis umakyat sa kwarto. Aalis pa rin ako at walang makakapigil sa akin.

'Where is it?' kung saan saan ko na hinanap ang passport ko pero hindi ko makita. Alam kong nasa drawer lang iyon kasama ng mga ibang papers ko paalis. This is impossible. This should not gonna happen.

'Looking fo this? I said your staying. Tapusin muna natin ang problema saka ka umalis.' hawak ni Mommy ang passport ko. Pilit ko itong kinukuha sa kanya but she refuse to gave it back to me. Hanggang ako na ang sumuko, siguro nga kailangan ko munang ayusin ang problema dito. I will prove them i am not the father of Joy's child.

End of Flashback

Hinayaan ko lang din ang pagkakataong makapag isip isip kaming dalawa. Binugbog ko ang sarili ko sa pag aaral because i know someday its for me and Chesca's future. But my life messed up. Mom insisted that i have to marry Joy but i refuse to do it. I even blackmail my Mom if she would force me to marry Joy, i will quit on med school and i will be away far from her.

Tumira sa amin si Joy sa kagustuhan na rin ng Mommy. On that day, my life became miserable. Joy acted as my wife, she makes me breakfast, fixing my uniform and making me dinner but everytime she's doing it, masama ko siyang tinitignan at tinatanggihan lahat ng alukin niya.

One day i heard that she's crying. Pinabayaan ko lang siya. I said to myself, ipapa DNA ko ang bata kapag lumabas na ito. I promise that. That child is not mine. Magkakaanak ako hindi kay Joy kundi sa babaeng mahal ko, Si Chesca.

I continually ignore her. I apply as a crew member in a restaurant. Pinayagan ako ni Mommy dahil ang buong akala niya ginagawa ko ito para sa aking 'mag-ina' pero ang hindi niya alam ginagawa ko ito para maiwasan kong makita si Joy sa bahay namin. Gusto ko pag uwi ko matutulog na lang ako.

'Bukas pala schedule ko ng ultrasound, para malaman din kung ano ang gender ni baby, baka free ka, baka pwede mo akong samahan' Joy ask me while i was busy doing my home works.

'Busy ako, si Mommy na lang ang isama mo' ni lingunin ay hindi ko ginawa dito. Patuloy lang ako sa pagsusulat.

'Ayaw mo bang masilip ang magiging anak natin? Ayaw mo bang malaman ang gender ni Baby?'

'No' I said in a harsh tone.

'Okay, kami na lang ni Mommy' and then she turned away.

She called it Mommy, oh crap. Before she could get out, i called her. Nilingon nya naman ako.

'By the way, it's not mine. I will prove to you that' saka muli akong nagsulat. Narinig ko pa ang mahina nitong pag hikbi bago lumabas ng kwarto ko.

I will prove you wrong Joy, i swear at kapag napatunayan kong hindi akin yang batang yan, you'll gonna pay for this.

End of Flashback

Until the birth of Joy come. They where panic when her amniotic sac broke. Mom was hurrying me to help them. Sinunod ko na lang din ito bilang nasa medicine din ako, i have to protect a patient and brought her to the nearest hospital.

'Who's the husband of the patient?' a nurse ask us ng lumabas ito galing sa emergency room.

'Not here' I said

'Him' Mom said

'Mom...'

'What?'

'We need his concent, the amniotic fluid are getting low and we need to perform a Cesarian Section as soon as possible. There is a slight risk of intrauterine growth restriction and umbilical cord constriction during birth, it will be risky for your baby and to your wife. We need to make a decision as soon as possible.'

'I said, I am not his husband. She's not my wife. Whatever, do what's best to save the baby.' Hindi ko alam pero inis na inis ako sa isiping inaakala ng lahat na ako ang ama ng batang isisilang ni Joy. Siniko ako ng Mommy ko at tinignan ng masama.

'Pwede ba, mamaya kana mag tantrums? Unahin mo muna yung mag-ina.' Mom said. Tinignan ko lang siya at sqka tumingin sa doctor na pabalik na sa loob ng emergency room.

Lumipat kami sa laba ng operating room dahil doon na idiniretso si Joy. Hour later and we hear a baby cry, tuwang tuwa ang Mommy sa paglabas ng baby pero ako, parang gusto nang gumuho ng mundo ko. Haharapin ko ang isang responsibilidad na hindi naman ako ang reaponsable. Ngunit sa isang banda, natuwa na rin ako, sa wakas nakalabas na ang bata. Maisasagawa na ang DNA testing. Napangisi ako sa isiping iyon.

'See, i know your happy too Kevin. Hindi mo matitiis ang anak mo.' Di ko napansing nakalapit na pala si Mommy sa akin at napasin pala nya ang pag ngiti ko.

'No Mom, it's not an enjoyment as a father. It's a Joy of justice.' Saka ko ito tinalikuran at umalis sa lugar na iyon.