Save Me

5: Warmth

Warmth

Nagorder sya ng 1 bucket na chickenjoy, 2 cheese burgers, 2 chocolate sundae saka 2 large fries. I noticed na 2 bottled water ang inorder nya instead of soda. Kumunot ang noo ko sa dami ng order nya.

"Bakit ang dami nito?" Tanong ko sa kanya.

"Gutom na ako eh. Hindi pa ako kumakain."

Tinaasan ko sya ng kilay sa sinabi nya.

"Sabihin mo nga yung totoo. Out of way ka dito?"

"No. Papunta ako sa rest house ng grandparents ko. Every weekend kasi bumibisita ako sa kanila."

He opened the bucket meal.

"Anong gusto mong part ng chicken?"

"Leg part."

Agad nyang tinusok ng tinidor ang isang leg part saka nilagay sa plate ko.

"Thank you."

"Leg and thigh part to, may isang wing part din."

Kinuha nya yung thigh part at nilagay sa plate nya. Nilagyan din nya ako ng rice saka inayos nya ang fries at burger. Maasikaso pala sya.

"Let's eat."

We ate in silence. Gutom nga talaga sya dahil naka apat na rice sya tapos may burger at fries pa. Kumain din sya ng sundae. Nagulat ako sa appetite nya pero lalake naman sya kaya ok lang.

"Bakit ka nga pala nandito? Going somewhere?"

"Magjojoyride sana kami ni Max."

"Max?" Kitang-kita ko ang pagkunot ng noo nya.

"Pupunta kaming Tagaytay pero hindi na tuloy kasi nasiraan ako ng sasakyan."

"Uh. Ok."

"Don't you ever think that we're ok just because we are eating together. We are not friends."

"I didn't say anything." He stared at me.

"Wag kang magfeeling."

He just smirked. I rolled my eyes at him.

We finished our food and his contact came in. May dala itong raker truck. Sya mismo ang nagasikaso kay Max na parang sya ang may-ari.

"Ayusin mo trabaho mo Kirst!!"

"Oo naman. Ako pa ba Ace?"

Nagfist bump pa ang dalawa. He gave the calling card of his shop. Ibinigay ko din ang number ko just in case na ok na si Max, pwede ko ng ipick up.

"Thank you."

Nagpaalam na si Kirst dala si Max. I let out a deep sigh. Mukhang uuwi akong commute. Ayoko naman abalahin ang isang to kasi mukhang may lakad talaga sya.

"Let's go."

Napatingin ako sa kanya at tinaasan ng kilay.

"No, I can manage. Kaya kong umuwi mag-isa. Go with your errands." I stated.

"No. Get in the car."

"No. Kaya kong umuwing mag-isa."

"Get in the damn car or I'll carry you inside. Your choice."

"What did you say?"

"You heard me."

"You're unbelievable!" I exclaimed.

"You have no idea."

Sumakay na ako sa sasakyan nya. Natakot ako sa bubuhatin nya ako papasok ng kotse nya. Hell no!

"San kita ihahatid?"

"I told you I can manage."

"I'll ask Queen of your address."

"Huh?"

With that being said, he called Queen and asked for my address. And to my surprise she gave my condo and house address. Napapikit nalang ako sa narinig ko. And he even declared my address.

"Lagot ka saken Queen ka."

"Now I know where you lived."

"Happy ka?" Sarkastikong tanong ko sa kanya.

"You don't have any idea." He answered.

Were on our way back to Manila and to my surprise, traffic na pabalik. Mas matagal ko pang makakasama ang lalaking to. Nakatingin nalang ako sa labas ng bintana para hindi kami mag-usap.

"Maze."

"What?" I answered without looking at him.

"Hindi ko kayang hindi ka nakikita at nakakausap."

Napapikit ako sa sinabi nya. Hindi ko padin sya tiningnan. Kinuyom ko ang kamao ko.

"What the hell is your problem? Alin ba sa mga sinabi ko ang hindi mo naintindihan. You agreed right? It means you understand everything."

"I tried. And I nearly go insane. Kahit pinagtatabuyan mo ako. I still want to see you. I want to talk to you. Mas gusto ko kapag nasisigawan mo ako. Mas gusto ko kapag iniirapan mo ako. Mas gusto ko yun cold treatment mo kesa sa wala."

"We can't be friends. I don't want to be your friend. Gets mo ba?"

"Kahit ako ayokong maging kaibigan ka."

Nagulat ako sa sinabi nya. Nakatitig sya sakin ng sabihin nya yun. Hindi nagsisink in sa utak ko ang ibig nyang sabihin.

"What did you say?"

Ibinalik nya ang kanyang tingin sa daan. Nagmove naman ang mga sasakyan pero kaunti lang. f**k traffic!

"Kung naaawa ka sakin, I don't need your pity. And just because you saved my life it doesn't mean that we can be friends. So please lang, leave me alone. Just forget that we met. As simple as that."

"I can't do that Maze."

"My God Ace! I need peace of mind. That's what I need not a God damn friend!" I yelled.

Napatitig sya saken. I saw a glint of pain from his eyes. Or imagination ko lang yun. I bit my lower lip to stop myself from talking. Did I just say those words? It hit him, right?

Natahimik sya at ibinalik ang paningin sa daan. We remained silent until we reached the address of my condo unit.

"Thank you. I'm sorry sa istorbo. Thank you."

He just nodded in response. And then he drove away. Nakatingin nalang ako sa papalayong sasakyan nya.

Dumiretso na ako sa elevator hanggang sa unit ko. I felt tired. Humiga muna ako sa sofa at tumitig sa kisame. Naalala ko ang mukha nya ng sinabi ko yun. Mukha syang nasaktan. I heaved a deep sigh.

Ipinikit ko ang mga mata ko dahil nakakaramdam na ako ng antok. Bago ako tuluyang lamunin ng kawalan. Mukha nya ang huli kong nakita.

I'm breathing heavily, my chest is tightening, my knees are trembling and my body is shaking. Just when I thought that I will have my good sleep finally, I woke up having the same nightmare. I tremble in fear as flashbacks constantly played in my mind. Hanggang ngayon hindi pa din makalimutan ng utak ko at ng katawan ko ang pang-aabuso. My body remembers all the pain and torture.

I never had a good sleep, I never had a sweet dream. I never sleep with the lights out. I never sleep without pillows surrounding my body. It's my comfort zone.

Hindi na naman ako makapagisip ng tama. My mind is occupied with my past. The pain, torture and suffering. My mind went blank. Bakit ba sa tuwing nanaginip ako nawawala ako sa sarili ako?

I heard my phone ringing. Pinilit kong kapain kung san ko ito naipatong. Naputol ang tunog saka ko lamang nakapa kung nasan ito. I'm lost again in my own world. Where nightmares became my dreams. Where dreams became my reality.

I heard my phone ringing again. Agad ko itong kinuha at sinagot. Hindi ko na nakita kung sino ang tumatawag.

"H-hello?" My voice cracked.

Walang sumagot sa kabilang linya.

"H-hello?" My voice is fading. Wala padin sumasagot sa kabilang line but I know hindi pa ito napuputol.

"Ace." My voice cracked.

Ako na mismo ang nagputol sa tawag. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ko at inisip na sya yun. Pinilit kong tumayo mula sa pagkakahiga saka naglakad papunta sa banyo. Gusto kong magbabad sa tubig. Gusto kong mawala ang nararamdaman ko. Gusto kong tanggalin ang mga bakas ng paghihirap ko.

Without removing my clothes, nilubog ko ang katawan ko sa bath tub. Tumitig ako sa kisame at unti-unting lumubog ang buo kong katawan hanggang maramdaman ko ang tubig sa aking mukha. I am totally submerged in the water. I closed my eyes and stopped myself from breathing. It felt good. It felt good when I'm starting to have difficulty in breathing. Hindi ko ito nilabanan dahil wala na akong lakas. Hinayaan ko lang na kapusin ako ng hininga. I'm not fighting for my life. I'm letting go of this life. This is what I wanted.

Malapit na akong maubusan ng hangin, malapit na akong magtagumpay nang may maramdaman akong mga brasong humawak sa aking katawan at unti-unti akong iniahon mula sa pagkakalubog sa tubig.

I immediately breathe, umubo ako ng umubo. I tried so hard to breathe normally. And I looked at the person who saved me from drowning.

"What the f**k are you doing Maze?!!"

Habol ko pa din ang hininga nang titigan ko sya. Pano sya nakapasok sa loob ng condo ko? Did I forgot to locked my doors? Hindi ko sya magawang tanungin dahil nanghihina ako.

"I'm gonna hold you Maze. I'm going to touch you. Ok, kelangan kitang alisin dyan sa tubig. Baka lamigin ka. Ok?"

He is asking for my permission for him to touch and hold me. I nodded in response. Wala akong lakas tumanggi at magprotesta. I just want to rest.

Agad nya akong binuhat at inupo sa sahig ng banyo. Lumabas sya ng banyo at pagbalik nya may dala na syang towel. Pinunasan nya ang mukha ko at ang ulo ko. I was staring at him the entire time that he is wiping the water from my face. He look so serious and pissed. I can't find the words to say. I lost words. Gusto kong malaman kung bakit sya nandito at kung pano sya nakapunta dito.

"f**k!" I heard him curse.

Napatingin sya sa basa kong damit. Kitang-kita ko ang mabilis nyang paghinga. Lumabas ulit sya ng banyo, pagbalik nya may dala syang mga damit ko. At isa pang towel.

"You need to change your clothes. Lalamigin ka at baka magkasakit ka pa." He commanded but I just stared at him. I don't have the strength to move. Pati ang utak ko ay hindi nagfufunction ng maayos. I couldn't utter any words at him.

"f**k it!" He cursed. Maybe he realized that I'm weak enough to move my body to change my clothes. "This is torture Maze."

Kinuha nya ang tuyong towel at ibinalot sa katawan ko, then he lift me up and carried me back to my bed. Kinuha nya ang kumot ko saka ibinalot sa katawan ko.

He let out a deep sigh. "I will remove your clothes but please hold on tight with this blanket. Ok? You copy that Maze?"

I nodded in response.

"f**k this!"

He cursed again before removing my top. Humigpit ang hawak ko sa kumot. Hinawakan din nya ang kumot habang inaalis ang mga damit ko. I can feel my heart beating insanely fast and I felt my body is burning for some reason. And his touch, the heat of his touch, I felt warmth and comfort. It didn't scare me. There is something in his touch that left my body in daze.

Nakita ko ang pagpikit nya at paghugot ng hininga ng mahubad nya ang mga natitirang saplot ko sa katawan. I'm now naked under the sheet and I'm with a man. How did I ended up with this knd of situation? I can't protest or even move my body. But what I'm feeling right now is the opposite of my expectation. Hindi ako natatakot sa kanya.

"I saw this longsleeve on your closet. Eto nalang muna para madaling isuot. Just turn your back at me Maze."

Tumalikod ako sa kanya para maisuot nya ang damit, pero hindi sinasadyang nabitawan ko ang kumot at bumagsak ito sa kama.

"Fuck." I heard him curse again.

Alam kong nakikita nya ang buo kong likuran. Nakikita nya ang tattoo ko sa likod ko. I can't see his reaction but I can feel his heavy stares at my back. Saka ko lang naramdaman ang tuluyang pagsuot ng damit sa katawan ko.

Kinuha nya ulit ang towel at pinunas sa buhok ko. Tinutuyo nya ang buhok ko.

"Nagugutom ka ba?"

Tumango ako.

"Ok. I'll cook for you, dito ka lang."

Napatingin nalang ako sa likuran nya palabas ng kwarto ko. Madami akong gustong sabihin at itanong sa kanya pero wala padin akong lakas na magsalita. Ganon lang ang ginawa ko pero parang naubos lahat ang lakas ko sa katawan. Baka iniisip nya I'm planning to take my own life again. But that was half meant true when I felt that I'm having difficulty of breathing, I felt fine.

Naputol ang pag-iisip ko ng pumasok na ulit sya ng kwarto na may dalang tray. Naaamoy ko ang ang masarap na aroma galing sa mga pagkain na dala nya. Ipinatong nya sa bedside table ko ang tray.

"I cooked chicken and corn soup. I made an orange juice too."

Tiningnan ko lang sya at ang niluto nya. Napatingin sya sa nanginginig ko na kamay. Umupo sya sa tabi ko at hinawakan ang bowl ng soup.

"I'll feed you."

Hinipan nya ang soup saka dahan-dahan isinubo sakin. Nakatingin lang ako sa kanya habang papalapit ang kutsara tumango sya saka ko tinanggap yun. Napapikit ako sa nalasahan. Tastes good. He's a good cook. Kitang kita ko ang saya sa mukha nya ng magustuhan ko ang pagkain. And he continue feeding me.

After kong kumain mas lalo kong naramdaman ang panghihina at pagod ko. Humiga ako and curled up in bed. That's when he came and tucked me in bed.

"Magpahinga ka na. I'll leave once your asleep."

Nang marinig ko ang sinabi nya nakaramdam ako ng takot. Tatalikod na sya ng bumangon ako at hawakan ang dulo ng kanyang damit. Napatigil sya at napatingin sa pagkakahawak ko sa kanya at sa aking mukha. Kitang-kita nya ang panginginig ng aking kamay.

I tried to speak but no words came out from my mouth.

Hinawakan nya ang kamay ko. And I didn't jolted because of his touch. I felt his warmth. Umupo sya sa kama at tinabihan ako.

"I won't leave."

My heart went on rampage when he caress my face. Nakikita ko ang lamlam ng kanyang mga mata. His lips are pursed but his brows are deeply furrowed.

He tucked me in bed and stayed with me. I can feel his presence and his warmth. It made my body relax. Hinihila na ako ng antok and I let myself fall to sleep and drown into oblivion. Nararamdaman ko ang isang mainit na pakiramdam.

And for the first time in my life, I had my good sleep. I fell into deep slumber without nightmares. Just because of the warmth that embracing my whole body. I felt safe. I felt the comfort that I was looking for. I felt peace.