CHAPTER 22
CASTRO POV
Pagkatapos ng nakakapagod at madugong laban, dumiretso kami pauwi sa mansion ko dito sa Europe. Ang lamig ng gabi ay tila dumampi sa mga sugat ko, para bang bawat ihip ng hangin ay karayom na humihiwa sa balat ko. Ramdam ko ang pagod, pero higit doon, ramdam ko ang bigat ng pananagutan bilang lider ng grupo.
Pagkabukas ng malaking gate ng mansion, sumalubong ang ilang tauhan na naiwan doon. Kita ko ang gulat at pagkabahala sa mga mukha nila nang makita kaming sugatan at duguan.
“Boss, what happened?” sigaw ng isa sa kanila habang mabilis na lumapit.
“Walang oras para magtanong,” malamig kong sagot. “Dalhin ang sugatan sa loob, tawagin ang doctor na naka-standby.”
Nagkilos ang lahat, mabilis at disiplinado. Ilang oras pa lang mula nang magsimula ang impyerno ng p
