Chapter 7
1034 Words
Chapter 7
Chie's Pov
Nagising akong maaga ng may tumapik sa paa ko. Napabangon ako sa gulat. Seryoso siya nakatingin sa'kin.
"Anong oras na? Tanghali na hindi ka pa gising. Baka nakakalimutan mo hindi ka naparito para mag-buhay reyna. Tangina kanina pa ako nagugutom tapos pagbalik ko tulog ka pa."
"Sorry!" sabi ko kan'ya. Bumangon na ako kahit na ang iba nararamdaman ko. Paalis na ako ng sitahin ako ni Jake. Napaatras akong napabalik sa kan'ya ang seryosa niya nakatingin sa'kin.
"Aalis ka ng hindi pa nakaayos ang sarili mo." Napatingin siya sa seryoso sa'kin bigla ako nakaramdaman ako ng hiya.
"Sorry." Iyon na, lang ang nasabi ko. Patalikod na ako ng hawakan niya ang kamay ko. Ako naman napaatras na hawakan niya ang noo ko. Nakakunot noo ang mukha niya nakaharap sa akin. Ang siyang pasok ni Manang. Sa gulat ko, naitulak ko siya pagkalakas. Napatingin si Manang kay Jake na hindi ko sinasadya, natumba kasi siya sa sahig. Napalapit ako kay Jake hinalalayan ko siya pa tayo."
Sorry!" Pabulong kong sabi sa kan'ya. Tiningnan lang niya akong masama.
"Oh! Tamang-tama Jake may gagawin ka ba?" Napalingon ako kay Manang sabay bigay kasi niya kay Jake ng lugaw na para sa'kin. Tahimik lang kinuha niya. Ako naman mabilis ko kinuha sa kamay ni Jake. Hawak niya ang lugaw. Napatingin si Manang seryoso sa'kin.
"Magaling ka na ba?" Tumango na lang ako. Pinilit ko tumayo kahit na hilong-hilo pa ako.
"Oh! Salamat naman. Tinakot mo kami ni Manong kagabi. Ang taas na pala lagnat mo ay hindi ka pa nagsasabi sa'min. Kung hindi pa kami pumunta rito ay inilihim mo pa.
"Sorry po," sabi ko sa kay Manang?
"Oh! Siya mauna ako may niluluto pa ako. Pasensya na kung ngayon lang kami nakauwi. Alam niyo naman sabik lang ako kasama pamilya ko, ngayon nagbalik na ako hindi niyo na kailangan dalawa magtipid. Kumakain ba kayong dalawa?" Hindi ko alam sasabihin ko. Si Jake araw-araw kasama niya mga kaibigan niya, ako naman iyong niluluto ko sa umaga ang isang inuulam ko hanggang dinner. Si Jake hindi naman niya nagawa kumain dito.
"Tutulong po ako." Ihahakbang ko na lang ng pigilan ako ni Jake, masama nakatingin sa'kin. Lagot na unang araw ng 2022 nakasimangot siya, Buong taon siyang ganyan. Hindi ko alam kung saan siya pinaglihi o baka naman pinaglihi siya sa konsumisyon.
'"Wag kang matigas Chie atsaka hindi ka pa magaling. Magpahinga ka muna. Pinababayaan mo kasi sarili mo. Tingnan mo nag-bagong taon ka may lagnat." Hindi na lang ako nagsalita hanggang sa umalis na si Mananf. Napayuko ako ramdam kong nakatingin si Jake."
May ipag-uutos ka ba?" mahina ko sabi sa kan'ya. Hahakbang ko na lang mga paa ko ng hawakan ni Jake ang kamay ko.
"Saan ka pupunta?" Nagulat ako ng magsalita si Jake. Kanina pa kasi siya nakatingin lang sa'kin. Hindi ko alam concern lang ba siya o dahil wala siyang mautusan.
"Umupo ka nga riyan! 'Wag kang pabebe. Kasasabi pa lang sa'yo ni Manang." Sabay kuha niya ng lugaw. Napatingin ako sa mga kamay niya. Mabilis ko kinuha sa kamay niya nakakahiya naman atsaka asa akong pagsisilbihan niya ako. Alam ko naman dahilan kung bakit ako naririto hindi para alagaan niya.
"Ano ka-si." Hindi ko alam paano ko sisimulan.
"Ano?" paulit-ulit niya sabi.
"Ano kasi magaling na ako." Tinawanan lang niya ako. Wala naman kakatawa. May nasabi ba akong katawa-tawa. Napaupo na lang ako sa isang sulok. Naghihintay na utusan niya.
"Anong ba pinaggagawa mo? Kumakain ka ba? Tangina may pagkain sa refrigerator." Nabigla ako napatingin sa kan'ya.
Sa aming dalawa siyang ang may sakit. Pinagsasabi niya. Minsan uuwi siya madalas niyang tinatanong sakin kong kilala ko si Roy ang tanging sagot ko wala.
Ito naman kasi si Roy wala magawa sa buhay. Sa tuwing nililike ko profile picture niya gusto niya ay pinusuan ko tapos imention pa niya ang pangalan ko kapag like lang. Para matigil na siya ang ginagawa ko pinupusuan ko sa tuwing papalit-palit siya ng profile picture niya. Naiinis na ako sa kan'ya ginagawang online selling ang picture na kada isang oras papalit siya. Tapos hindi ko lang malike tatawagan ako o itetext, minsan si Jake napapatingin sa'kin kung sino kachat ko katawagan o katext. Ang kulit kasi ng loko. Kahit ayaw kong sagutin ang tawag niya wala akong magawa dahil isa ito sa aming sinumpaan dalawa. Hinayaan niya akong hindi siya pansinin katulad na lang ng hiling ko sa kan'ya pero ang isang bagay na ayaw niyang mangyari ang hindi puwede wala kaming connection ay ang pagtigil sa social media kaya nga siya gumawa ng ibang account dahil para sa akin na hindi maputol ang aming pinagsamahan
"Hoy! Ang lalim, ano ba iyan iniisip mo?" Sa gulat ko, nakatayo ako. Ang lapit kasi niya sa'kin. Sabay talikod ko bigla ako nahiya. Na nalilito na kasi ako sa pinapakita niya sa'kin. Bakit ang bait-bait niya sakin. Mayroon ba siyang gustong ipahiwatig.
"Hindi pa kasi ako gutom tsaka hindi ka puwedeng magtagal rito sa loob baka mahawa kita." mahina ko sabi sa kan'ya. Nakangisi pa siya nakaharap sa'kin. Hindi ako makatingin maayos sa kan'ya. Nagulat na lang ako ng bigla na lang siyang napadapa sa kama.
"Hoy! Narinig mo ba sabi ko." Niyugyog ko pa siya. Sa gulat ko ng bigla niya akong hilahin nakayakap ako sa kan'ya. Kamuntik-muntikan na mahalikan ko siya nakadagan sa kan'ya.
"Sorry," mahina ko sabi sa kan'ya. Paalis na ako ng bigla na lang niya ako hilahin ulit palapit sa kan'ya ngayon nakadapa na ako sa kama nakayakap sa siyang mahigpit. Pilit ko kumawala pero hindi ko magawa ang lakas kasi niya at wala akong lakas dahil sa nakaramdam na ako hilo.
"Bitawan mo nga ako."
"Gusto ko pa kita kasama." Anong ba pakulo ito. Hindi ko kasi maintindihan ang bawat kilos niya.
"Please, kahit ngayon lang," seryoso niya sabi sa'kin.
"Pero hindi nga puwede, ikaw naman magkakasakit. Bumangon ka riyan."
"Ok lang nandiyan ka naman."
"Oo nga naman, isa akong katulong mo." Pabulong kong sabi. Paglingon ko nakatulog na siya. Hinayaan ko na siya sa gusto niya gawin dahil sa hindi akong makaalis na kasandal kasi ako sa mga balikat niya. Naipit ko mga mata, hindi ko, hindi ko pa kaya bumangon.
- Writer
