-SPG-
1466 Words
CHAPTER 4
NAYLL POINT OF VIEW
Pagkarating ko sa mansion ni Seraphina, agad akong sinalubong ng mga katulong.
“Sir Nayll, nasa kwarto po si Ma'am. Sabi niya, diretsuhin niyo raw po siya,” sabi ng isa sa kanila.
Tumango lang ako at mabilis na tinungo ang hagdan. Habang paakyat, ramdam ko ang kabog ng dibdib ko hindi dahil sa kaba, kundi dahil sa anticipation.
Pagbukas ko ng pinto, bumungad sa akin si Seraphina, nakahiga sa kama, suot ang manipis na pantulog.
“Nayll,” bulong niya, “I was waiting for you.”
Lumapit ako sa kanya, at hinaplos niya ang pisngi ko. Ang kamay niya, dahan-dahang bumaba sa dibdib ko, ramdam ko ang init ng palad niya.
“You missed me, didn't you?” tanong niya, nakangiti.
“You have no idea,” sagot ko, bago ko siya siniil ng halik.
Ang halik na 'yon ay puno ng pananabik, ng mga emosyong matagal kong pinigilan. Niyakap niya ako ng mahigpit, at naramdaman ko ang init ng katawan niya laban sa akin.
“I hate that you're married to her,” bulong niya sa pagitan ng mga halik.
“I don't love her,” sagot ko. “It's you.”
“Then prove it,” hamon niya, habang hinahaplos ang likod ko.
Tumigil ako sandali, tinitigan siya sa mata. “Seraphina, this is wrong.”
“But it feels right,” sagot niya, at muli niya akong hinalikan.
Pagkaalis ko sa kama, dala pa rin ng init ng mga halik namin ni Seraphina, balak ko sanang lumayo at kontrolin ang sarili. Pero isang ungol lang mula sa labi niya ang nagpabalik sa akin.
“Nayll…” tawag niya, paanas pero puno ng pakiusap.
Lumingon ako. Nakaupo na siya sa gilid ng kama, nakabuka ng kaunti ang hita, at ang manipis na pantulog ay halos wala nang natatakpan. Kita ko ang basang marka sa pagitan ng mga hita niya, isang imbitasyon na hindi ko kayang tanggihan.
Lumapit ako, at sa isang iglap, pinadapa ko siya sa kama. Huminga siya ng malalim, parang alam na niya ang susunod kong gagawin.
Hinila ko ang kanyang pantulog pababa, at tumambad sa akin ang bilugang puwet niya. Mainit, makinis, at nanginginig sa anticipation. Hinalikan ko iyon una’y banayad, hanggang sa maging mariin, mapusok, at puno ng gutom.
“Oh f**k… Nayll…” daing niya habang nakapikit, nakakapit sa bedsheet.
Lumuhod ako sa likuran niya at pinaghiwalay ang kanyang mga hita. Basang-basa na siya. Ramdam ko agad ang init ng p**e niyang sabik sa pagpasok.
Dinilaan ko siya mula sa likod mabagal, paikot sa kanyang sensitibong tinggil, tapos diretso papasok ang dila ko, sinisipsip ko ang kanyang katas na tila droga sa akin.
“s**t, tangina… ang sarap niyan,” ungol niya, nanginginig na ang mga tuhod.
Itinaas ko ang katawan ko, dinikit ang b***t kong matigas na matigas sa bukana niya. Dahan-dahan kong ikiniskis iyon sa kanya, pinatitikim ko lang muna.
“Please… ipasok mo na,” sabi niya, paungol, paiyak sa libog.
Hindi ko na siya pinaghintay pa. Sa isang igkas ng balakang, bumaon ako sa kanya nang sagad. Napasigaw siya.
“AHHHH! NAYLL!”
“Putangina, Sera… ang sikip mo…”
Niyakap ko siya mula sa likuran habang nakapasok pa rin, at nagsimulang gumalaw mabagal, sinadya kong iparamdam sa kanya ang bawat pulgada ng b***t ko. Sa bawat pag-ulos, sinasalubong niya ang galaw ko, parang sayaw ng dalawang katawan na sabik sa isa’t isa.
“Harder…” bulong niya.
At ginawa ko. Binayo ko siya hindi marahas, pero malalim, masidhing-masidhi. Sa bawat baon, tumatama ako sa pinakailalim ng p**e niya. Ang bawat ungol niya ay musika sa tenga ko.
Hinila ko siya pataas, pinaupo ko siya sa kandungan ko habang nakatalikod. Sa posisyon na iyon, ramdam na ramdam ko ang bawat pisil ng laman niya sa b***t ko. Kinagat niya ang labi niya, sabay hawak sa batok ko.
“Sabay tayo…” bulong niya habang umiindayog.
“Putangina, Sera… I’m so close…”
“Sige lang… iputok mo sa loob… gusto ko maramdaman…”
At sa isang huling ulos, sabay kaming nilabasan. Napasigaw siya habang kumapit sa akin, at ako naman, bumaon ang mga kuko sa balat niya habang pinakawalan ang lahat sa loob niya.
Hindi kami gumalaw ng ilang minuto. Parehong hinihingal. Pawisan. Pero ni isa sa amin, walang gustong bumitaw.
“Tangina mo, Seraphina…” bulong ko.
Ngumiti siya. “Sabik ka rin pala sa ‘kin.”
Tahimik ang kwarto. Tanging maririnig mo lang ay ang malalalim naming paghinga. Hawak pa rin ni Seraphina ang kamay ko habang nakahiga siya sa kama. Bahagyang nakaangat ang katawan ko habang nakatukod ang siko ko sa kama, pinagmamasdan ko ang mukha niyang ngayon ay parang inosente pero alam kong hindi.
“Do you regret coming here?” mahina niyang tanong, habang nakapikit pa rin.
“Of course not,” sagot ko agad, walang pag-aalinlangan. “Bakit mo naman naisip ‘yan?”
Bumuntong-hininga siya, saka dumilat. “Kasi... you're married now, Nayll. I can’t help but feel like... I’m just your secret.”
Nanlamig ang pakiramdam ko. Totoo ang sinabi niya. Isang malupit na katotohanan. Isang pagkakamaling sinasadya.
Lumayo ako ng bahagya, umupo sa gilid ng kama. “Hindi ikaw ang sikreto, Seraphina. Ikaw ang dahilan kung bakit ako nabubuhay. I married Cataleya dahil kailangan. But you... ikaw ang gusto ko.”
Tumahimik siya saglit. Pinagmasdan niya akong parang hinuhulaan kung nagsisinungaling ba ako.
“So, when will you tell her?” diretsong tanong niya. “Kailan mo sasabihin sa asawa mo na hindi mo siya mahal? Na ako ang mahal mo?”
Napangiti ako ng mapait. “I already told her. Sa mismong wedding night namin. I even made sure she understood na I’ll make her life miserable.”
Umangat ang kilay ni Seraphina. “Seriously? You actually told her that?”
“Yeah,” sagot ko habang tumitig sa kawalan. “I needed her to know her place.”
Umupo siya at nilapitan ako mula sa likod, yumakap sa akin habang nakapatong ang baba niya sa balikat ko. “That’s cruel... pero I like it.”
Hindi ko alam kung ikatutuwa ko ba ‘yon o hindi. Pero naramdaman ko ang mga labi niya sa leeg ko. Mainit. Malambing. Mapanukso.
“Stay with me tonight,” bulong niya.
Napapikit ako. Gusto ko. Gusto kong manatili. Gusto kong limutin ang kasal. Ang papel. Ang pangalan ni Cataleya.
Pero...
“Seraphina...” mahina kong sabi.
“I know what you’re thinking,” bulong niya. “Don’t think. Just feel.”
“She's still my wife.”
“And I'm still the woman you want.”
Tumahimik kami pareho. Nangingibabaw ang tensyon. Kasabay ng init ng katawan ko, ay guilt na unti-unting humahabol sa akin. Pero hindi ko ito pinansin. Hindi ako dapat magpakumbaba para sa babaeng hindi ko mahal. Hindi ko kailanman ginusto ang kasal na ‘yon.
Seraphina placed her hands on my chest, tracing circles with her fingertips. “You’re always so tense... pero kapag kasama mo ako, you’re real.”
Tumango ako. “Because with you, I can breathe.”
Tumayo siya, humarap sa akin, at hinawakan ang mukha ko gamit ang parehong palad. “Then breathe me in, Nayll.”
At sa isang iglap, muli ko siyang siniil ng halik. Mas mapusok. Mas malalim. Parang gusto ko siyang angkinin, ngunit alam kong may limitasyon. Ayaw kong umabot sa punto na mawalan ako ng kontrol.
Kaya matapos ang ilang minuto ng mga halik, yakap, at mainit na titig, humiwalay ako. Huminga ako ng malalim at nagsalita.
“I have to go.”
“Bakit?” kita ko ang lungkot sa mukha niya.
“May duty pa ako bukas. Emergency surgery. May pasyenteng kailangang operahan... hindi ko siya puwedeng pabayaan.”
Tumango siya, kahit halatang hindi niya gusto. “Okay... I’ll wait for you.”
Nginitian ko siya. “I’ll come back. You know I will.”
“Promise me, Nayll... kapag dumating ang panahon, kapag kaya mo na... iwan mo na siya.”
Tahimik akong tumango. Hindi ako nagbitaw ng salita. Kasi kahit ako, hindi ko alam kung kailan mangyayari ‘yon. Pero sa ngayon, malinaw ang isa hindi ko mahal si Cataleya. At kahit anong bait ang ipakita niya, wala siyang puwang sa puso kong sa simula pa lang ay pag-aari na ni Seraphina.
Habang paalis na ako ng mansion ni Seraphina, tumawag ang isang nurse mula sa ospital.
“Dr. Villafuerte, sorry for disturbing you, pero kailangan niyo pong bumalik. The patient you operated earlier nagkaroon po ng complication. He’s bleeding.”
Napamura ako. “I’m on my way.”
Saka ako muling sumakay sa kotse. Ngunit bago pa ako makalayo, natanaw ko sa rearview mirror si Seraphina, nakatayo sa veranda ng mansion niya. Nakasuot ng robe, nakatitig sa akin... puno ng pag-asa.
- Writer
