The girl in the forest

"So here the story begins." panimula kong saad. I'm 11 years old that time. When I wake up that time, I'm in the middle of the forest. "Where am I?" tumingin ako sa paligid at nakita ko ang sarili kong nakaupo sa d**o habang nagtataas ang mga puno ang nasa paligid. I cried a lot when I found out that I was lost in the forest. "Cry baby." nabuhayan ako ng may narinig akong nagsalita kaya agad kong pinunasan ang luha ko. Tumingin ako sa harap ko at nakita ko ang isang babae na nakaupo sa putol na puno habang nakalumbabang tumitingin sa akin. "Fairy." bulong ko. My attention was drawn to her beautiful eyes, it's color of the sky and its beautiful. Her face, she's so beautiful, the face that I will never forget. "Ano? tutulala kalang ba diyan?" taray nitong saad, tumayo ako at pinagpagan ang sarili ko, ayokong makita niya akong umiiyak. "Ihahatid mo'ko?" tanong ko sa kaniya at agad naman siyang nagtaas ng kilay, "Bahala ka diyan." sambit nito at naglakad papalayo kaya agad naman akong natakot sa paligid kaya sinundan ko siya. Tumingin ito sa akin na nagtataka, "Ba't mo'ko sinusundan?" tanong nito, hindi ko namalayang umiyak na naman ako dahil sa takot na maiwan. "N-nawawala ako, 'wag mo'ko iwan." saad ko habang umiiyak at natawa naman siya, tumunog ang tiyan ko dahil sa gutom, "I'm hungry." malungkot kong sambit, "Sundan mo'ko." napangiti ako dahil sa sinabi niya. Matangkad siya kaysa sa akin at may mahabang buhok, ang ganda ng buhok niya at nag mistulang kulay kape. "Chada." nakangiti nitong sambit habang tinitignan ang tinuro niya, may sapin ng dahon ng saging at may mga prutas sa gilid. Agad akong umupo sa dahon ng saging at umupo rin siya, "Masarap 'yan kumain kana." sambit pa nito at kumuha siya ng nakakatakot na bilog at may tusok tusok ito kaya agad akong napatayo. "Bakit?" tanong nito, "Anak mayaman ka? ang arte mo naman. Rambutan lang 'to 'no, lika turuan kita magbalat." sambit nito at hinati niya sa dalawa ang bilog na 'yon. Sinubukan ko rin at may lumabas na bilog na puti, "Eat it." saad niya kaya sinunod ko at ang tamis, ngumiti ako dahil ang sarap, "Masarap 'no?" tanong niya kaya agad akong tumango. "Ang bagal mo namang maglakad, hina mo naman." rinig kong sambit nito habang dinadala ako kung saang lugar sa forest, there's a lot of flowers everywhere, ang ganda. "Bilis." madali niyang saad kaya mas binilisan ko pa, "I-hahatid mo na ba ako?" nahihiya kong tanong at agad naman siyang nagtaas ng kilay, "Ayaw mo bang manood ng shooting star?" tanong nito na agad kong ikinagulat. "Gusto." Nakahiga kami sa isang madamong lugar, madilim na ang paligid at sa malawak na parte ng gubat kami pumunta, tumingin ako sa kaniya habang nakatingin siya sa langit kaya nagtanong ako. "Are you a fairy?" tanong ko, "Why?". "Your beauty is like a fairy." sambit ko at agad naman siyang napangiti, Her smile was unforgetable. "'Yun na oh, yung shooting star." madali nitong saad habang tinuturo ang kalawakan, agad naman akong natuwa sa nakita kong shooting star, it was my first time. Naglakad na kami at madilim na ang paligid, nakatingin ako sa kaniya habang naglalakad at may nakita akong dumi sa braso niya kaya agad ko itong hinawi nang- Tumagos lang ang kamay ko sa braso niya. "Why I can't touch you?" gulat kong tanong, "You're fairy right?" tanong ko pa at tumingin siya sa akin, "I believe in fairy." sunod ko pa, ngumiti ito na ikinatulala ko. Ang ganda niyang diwata. Fairy with blue eyes. "You want to go home right?" tanong niya at agad naman tumango habang nakayuko, "Okey, thanks for today, bye." tumingin ako sa bughaw niyang mata at nababasa kong malungkot ito. "Wai-" 'di ko natapo ang sasabihin ko nang may gumising sa akin na agad kong ikinagulat, I woke up in a white room, when I open my eyes I was already in a Hospital and there's a bandage in my head. "Fairy." sambit ko nang idilat ko an ang mata ko, my head hurts. "Omg, thanks God you're awake." narinig kong sambit ni mommy, "Mom, where's the girl with blue eyes?" hinanap ng mata ko ang babaeng iyon ngunit wala akong ibang nakita kun'di si mom. That day I found out that I had an accident in that forest so I was hit in the head, mom said that the girl I saw was not real, she's just exist in my dream but i didn't believe. I went back to that forest a few times but I never saw her again. We went home to manila after that vacation. After a year, I was 18 years old that time so I decide to go to that place again, I know she's real and I feel that. I asked people in that area about that girl, they didn't know her. I did not give up until one day- I found an answer. A lumberjack told me this, There was a girl who had an accident in that forest and a lumberjack was one of the witnesses, that girl had blue eyes like the fairy I'm talking about. I didn't believe what the lumberjack said so I went to that forest to look for her. "Hey, fairy nandito na yung iyaking bata, hindi mo ba ako kukumustahin?" saad ko habang tumitingin sa lugar ng kagubatan. This place is her home. I didn't believe that she just exist in my dream, she's real and I'm not dreaming that time, I saw her smile clearly, my heart flutter. "Please, I want to watch a shooting star again." habol ko pa na tila kinakausap ang mga puno sa kagubatan. "Can you join me? like we did before." ngiti kong sambit, "Even if it's only a short time, I know you're real so you don't need to hide." habol ko. "Kahit sandaling panahon lang pala tayo nagkakilala, parang kilala mo na agad ako ng lubos ah." may narinig akong boses ng anghel at agad na tumibok ng mabilis ang puso ko, I can't wait to see her fairy face. Agad akong tumingin sa puno at nakita ko siyang nakaupo do'n sa sanga, She's as beautiful as ever, her blue eyes looking at me like an angel.ngumiti ito sa akin at nakikita ko ito ng malinaw. "Hey, fairy what's your name?" nakangiti kong saad at agad naman siyang tumalon sa sanga ng puno pababa, tumingin siya sa akin, she's wearing a white cute dress and it suits to her perfectly. "Kala ko 'di kana dadalaw eh," sambit niya habang nakangiti, I missed her so much. "I'm Rain pero 'di umuulan sa panaginip mo eh." sambit niya na parang natatawa, so I'm dreaming right now? "Nagagawa mo pa talagang magbiro ah," nakangiti kong saad. "Oh tara na oh, nood shootings star ano?" panghahamon nito kaya naglakad na kami papunta sa dati naming pinuntahan, walang nagbago parang bumalik lang ako sa pagkabata. "Rain, I'm Eus nice to meet you.' pagpapakilala ko at agad naman siyang nagtaas ng kilay, "Duh, alam ko na kaya name mo." sambit niya at nanguna nang maglakad. Walang nagbago mataray parin siya, napangiti nalang ako habang iniisip 'yon, "Hoy Eus, anong balak mo? tumayo nalang diyan?" pagmamaktol niya na ikinatuwa ko. "Oh." bigay ko sa kaniya ng red roses at agad naman siyang kumunot ng noo, "Sa'kin naman galing 'yan eh." pagmamaktol niya, "Atleast binibigay ko 'to sa'yo galing sa puso ko." nakangiti kong saad at agad naman siyang natawa. "Hindi kalang pala iyakin, korni karin." napangiti nalang ako nang tanggapin niya ang bulaklak. "Tara na, magdidilim na oh." habol niya kaya naglakad na kami. We lay on the grass as usual while watching the stars in the sky and waiting for the meteor to pass, we talk a lot. We chatted happily as if no one else was thinking of anything, as far as I knew we were happy. If it is a dream, I don't want to wake up. "Wah, 'yon na oh." sambit niya at nagpaulan ng maraming stars ang kalangitan kaya nakita ko siyang pumikit, "Mag wish karin, 'wag mokong titigan." sambit niya habang nakapikit kaya agad naman akong natawa. "Sana hindi na matapos ang oras na 'to." bulong ko at tumingin siya sa akin, "This is our second time and it will be the last." malungkot na saad ng isang may bughaw na mata. "Farewell." bulong pa niya, "Totoo bang- naaksidente ka dito sa gubat?" mahina kong tanong and she nodded. "Now I know." malungkot kong sambit, we both look at the sky and I I put my hand on the grass where her hand was... Still- I can't touch it. "Diwata, sa'n ang tungo mo?" malungkot kong sambit habang nakatingin parin sa kalangitan, "In the place where I belong?" sambit nito, "My new home? I don't know either but I can feel that this is my last goodbye." malungkot nitong sambit. Dinama namin ang simoy ng hangin, I was happy the moment I was with her. "I'm not fairy." sambit niya, "I know." sagot ko. "Let's enjoy the moments for a while." ngumiti naman ito. Little by little I could see the flying lights from her- her hands disappearing. Tumingin ako sa kaniya at nagulat ako, natingin siya sa akin at nangingilid ang luha niya. "Ikaw, iyakin hinintay kita ng matagal, ang tagal mo kase eh pero tignan mo hinintay kita diba, syempre g--gusto kitang makita bago ako mawala-," mautal utal pa nitong saad habang tumutulo ang luha. Unti unti na siyang naglalaho. "An-ng tagal mo pero diba ang astig, mal-laki kana saka hindi kana rin iyaki-in, masaya ako dahil nagex-xist ako kahit sa panaginip lang kaya-" iyak niyang sambit habang wala na akong makita at tanging liwanag nalang, 'Di ko na makita ang mukha niya. "Go-oodb-bye Eus, I love yo-" 'di na natapos ang sasabihin niya ng nakita ko na ang huling ilaw na umaakyat na sa kalangitan. She is already among the stars, among the beautiful stars, "Goodbye my fairy." bulong ko. It was so hard to say goodbye , when you didn't want to end it. I sat there holding back my tears, at the same time as she was gone the surroundings disappeared and it just turned black. I knew it, those dreams is yours. I close my eyes and woke up in the middle of the forrest, dejavu. but there's no you anymore.