Kabanata 9
1495 Words
Chance
Tumalikod ako nang makita ko siya at handa ng umalis sa kwartong yun.
"Takot ka bang may malaman ako, Agatha?" Nakuha niya agad ang atensyon ko at muling humarap sa kanya. Nakangiti siya sa akin ng tila nang-aasar.
"At ano naman ang ikakatakot kong malaman mo? I just want to stop seeing you again, Mr. Zeus Uy." Naglakad siya palapit sa akin.
"You know how much you will pay for breach of contract, right?" Ngumiti ako na tila wala akong pakialam sa sinasabi niya at hinayaan siyang magsalita. Kaya umalis na ako sa harapan niya at bubuksan na sana ang pintuan ngunit muli siyang nagsalita.
"I know everything Agatha." Napahinto ako sa pagbukas ng pinto.
"Can you please stop making lies, Zeus." I confront him.
"Lies? Do you think I'm lying or you are the one?" He was trying me.
"I will never work for you, Mr. Uy."
"It's alright, just pay for the penalty and you may go. I think its worth, more than hundred of thousands." He seated on his executive chair with his high confidence.
"Jerk!" He give me his sly smile that makes me more annoy.
"Don't worry I separate works from personal life."
"What should I do now?" I just need to end the contract and that's it.
"Just do everything I will ask for." His expression on his face makes me more nervous.
※※※♣♣♣※※※
"Anong nangyari? Bakit kay Zeus ka napunta?" Naguguluhan tanong ni Michelle.
"Malay ko bang siya ang magiging boss ko. Kung alam ko lang, di sana tinanggap ko na ang trabaho na inooffer ni Railey kaysa mapunta sa gaya niya."
"Ewan ko sayo bes. Hindi mo na maiiwasan ang gulong pinasok mo." Halos gusto ko na ngang iuuntog ang sarili ko sa pader.
"Mommy, I'm too sleepy." Sync grumbled.
"Okay, baby. Let's get home." Tiningnan ko muli si Michelle.
"Oh sige bes, salamat sa pagbabantay kay Sync."
"Ano ka ba, okay lang. Basta punta ka lang dito kapag walang kasama si Sync sa bahay niyo. 24 hours naman bukas ang shop." I nodded.
"Salamat talaga bes." Tumayo na ako at binuhat ko na si Sync na ngayon ay nakaidlip na sa sobrang antok.
Palabas na sana ako ng coffee shop ni Michelle nang biglang may pumasok doon.
"Agatha."
"Railey? Anong ginagawa mo rito?" Nagulat naman ako na andito pa siya ngayon dahil dis-oras na ng gabi.
"I just knew that you will be here." Muli kong sinulyapan si bes na alam kong alam niya kung anong nangyayari.
Tangging sinagot lamang sa akin nito na "wala akong nagawa posture."
"Ah ganun ba?" Hindi ko alam kung maiilang ba ako o hindi dahil sa pagtanggi ko sa offer niya.
"Akin na muna siya." Pagtukoy niya kay Sync. Binigay ko sa kanya si Sync na ngayon ay mahimbing nang natutulog.
Nagpaalam muli kami kay bes at naglakad na pauwi ng bahay. Halos isang kilometro lang ang layo ng bahay mula sa shop ni bes.
"Did you get a job?" Nahihiya akong tumango sa kanya.
"That's good." Maikling nitong sagot.
"Sorry for not accepting your offer." I look at him with my sincere sorry.
"Don't worry, I really know that you would reject my offer in the first place." Muli ko siyang pinagmasdan habang buhat buhat si Sync. Biglang pumasok sa aking isipan ang di kaaya ayang katanungan.
'Kung siya ang naging ama ni Sync? Ganito ba ang senaryo naming dalawa o mas masaya pa.?'
"But why you....?" I didn't finish my question.
"Because I want to try." Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko mula sa kanya ngayon.
"Sorry for the troubles I gave you." I'm very guilty.
"That's is not your fault." Hindi ko alam kung anong meron ngayon sa kanya na hindi gaya noon sa Railey na nakilala ko.
His answer was too short.
Tatanungin ko na sana siya ng makarating kami sa bahay. Nasa sala si Mama. Inilagay na ni Railey si Sync sa higaan.
"Railey? Ikaw pala. Magkape ka muna sa bahay." Aya ni Mama.
"Okay lang po, I just want to see Agatha, if she is okay." Ngumiti naman si Mama.
"Ganun ba, halata ngang busy ka. Pero okay lang kahit anong oras pumunta ka rito. Bukas ang bahay namin para sayo."
"Salamat po." Magalang nitong sagot.
"Mama, hatid ko lang po siya." Tumango naman ito.
"Ingat ka."
"Salamat po."
Pagkalabas namin ni Railey sa bahay at nagtanong ako kung saan nakaparada ang kotse niya.
"Malapit sa shop ni Michelle."
"Ah ganun ba, ihahatid na kita." I offer.
"Don't worry, delikado na dito sa inyo para maglakad ka pa sa ganitong oras at kaya ko na." As I know about him, he was too gentleman.
"Ihahatid na kita at kilala ko na ang mga tao dito. Ikaw ang hindi nila kilala at tingnan mo naman yang itsura mo, masyadong takaw nakaw." Natawa naman siya sa sinabi ko at wala ring nagawa kundi pumayag na ihatid siya.
"Railey, may problema ka ba?" I asked him. Halata namang naaware siya sa tanong ko.
"None." Maikli na naman nitong sagot.
"Just tell me, if you have problems okay?" Tumango naman ito.
Hindi ko alam kung anong meron sa kanya pero alam ko, isa ako sa mga dahilan. I feel more guilty.
"Halika, let's go to somewhere." Hinila ko siya malapit na park sa amin at gaya nang dati wala parin siyang nagawa.
Nang makatungo na roon ay umupo kami sa bench.
"Are you okay?" Pinatong niya ang kanyang dalawang kamay sa bench at lumiyad habang pinagmamasdan ang mga bituin sa langit.
"Agatha?" I looked at him while he still watching those stars.
"Hmm?"
"Will you marry me?" I know he was joking but part of me was telling he was sincere.
"Wag ka ngang nagpapatawa." Tumawa pa ako ng pilit na tila hindi ako makapaniwala sa narinig ko.
"Why?" He looks at me cluelessly.
"Gangster ka ba? Para magtanong lang nang ganun ganun lang?" Natatawa ko pang sabi habang siya naman ay halatang seryoso na.
"Maganda naman ang pagkakaapproach ko." He insists.
"Pero wala ngang TAYO tapos kasal? Siguro kulang ka talaga sa tulog." I said comfortably.
"So, just date me." Napatahimik ako at alam kong alam niya na ang sagot ko.
"I will pretend that I don't hear that, okay?" Tumayo na ako para umalis pero mabilis niyang hinawakan ang aking kamay.
"You promised me, right?" Now, I look at him clueless.
"What do you mean?" I'm looking back to our past.
"At the tower, you promised me, you will date me 10 times?" Bigla kong naalala ang sinabi ko noon sa kanya.
"Iba noon sa ngayon, Railey. Let's be friends, okay?" Tumayo siya sa harapan ko.
"Anong pinagkaiba noon sa ngayon, Agatha? Noon mahal kita hanggang ngayon?" Nagulat ako sa ginawa niya, nilagay niya ang palad ko sa dibdib niya.
"Gaya noon ganun pa rin ang tinitibok nito. Anong gusto mong gawin ko? Just ignore this because you said no?" Ramdam ko ang bilis ng t***k nito that's make my heart beat also weird.
"Iba ang sitwasyon noon Railey, sa ngayon. May anak na ako. Don't you see it? Isa akong disgrasyada. I don't deserve your love. So just make me put my pride on."
"Wala akong pakialam dahil mahal kita."
"I know you will regret it someday. Hindi mo ako lubos na kilala. That's make you far from me, if you know me more. So please stop dreaming that we would be together. And you will be thankful to me, someday." Pilit kong tinanggal ang aking kamay sa kanyang hawak dahil alam kong hindi pwede tong mangyari.
Hindi pwede akong mahulog sa kanya dahil kapag kumapit ako mula sa magkakahawak niya sa akin. That would make me more guilty at the end.
Kahit anong lakas ng pilit kong pagtanggal ay hawak hawak niya pa rin to. Mas nagulat ako sa sunod niyang ginawa. Niyakap niya ako.
"Please, I'm badly in love with you. Just give me a chance." What I feel today, just like when he asked me a chance from the day he confess.
I don't know what to do. God please help me!
♥♥♥⊙⊙⊙♥♥♥
EPILOGUE OF CHAPTER 9
Third Person's POV:
"Do you know her name?" Railey asked to his little brother.
"Who?" Nakuha ang atensyon ni Zeus sa tanong ng kanyang nakakatandang kapatid.
"The one, who went upstair?" Interesadong tanong muli ni Railey.
"Wala naman umakyat dito?"
"Yung maikli yung buhok, maganda, at maputi?" Mabilis na pumasok sa isipan agad nito ang kaklaseng si Agatha na tanging maikli ang buhok sa mga kaklase niyang kasama.
"Si Agatha?" Paninigurado nito.
"Yep, Agatha Cleone." Natutuwang banggit nito sa pangalan ng dalaga.
Napansin agad ng kanyang kapatid ang tuwa nito sa mukha na noon ay hindi naman ganun kasaya.
"Anong meron Kuya?" Nacucurious nitong tanong.
"Just take care of her, okay?"
"For?" He was asking with his confusion.
"For me." Railey's smile makes his brother happy too.
To be continue...
- Writer
