Raptures of Love

Chapter 24

Felia

Umalis ako doon nang wala ng imik. I gritted my teeth and swallowed the lump on my throat.

Fuck. I muttered a curse under my breath.

No. I mustn't cry. Hindi dapat ako magpakita ng kahit ano mang kahinaan. Felia Margot Dornan should not cry for a guy.

Amidst of walking away from them, nakasalubong ko si Gabriel. Alam kong galit pa rin siya sa akin. Simula nang nangyari iyon sa canteen nung nakaraan ay hindi na niya ako kinakausap. Lumapit ako sa kaniya. Isinukbit ko ang dalawang braso ko sa leeg niya. He was surprised at what I did. Halata iyon sa paglaki ng kaniyang mga mata.

Alam kong pinapanood kami ng mga taong naroon, but I don't care at all.

"What are you doing, Felia?"

nahimigan ko ang pagpupumilit ng kaniyang boses na magseryoso.

"Are you still mad at me, Gabriel?" I mumbled. Titig na titig siya sa akin. Hinaplos ko ang pisngi niya. Umamo ang kaniyang mukha sa ginawa kong iyon. I even saw how he struggled to swallow.

Napailing ako at mahinang tumawa. I am so damn right when I said that I could seduce him with this face. What an ace, Felia Margot.

"f**k, Felia! Are you seducing me?" pabulong niyang sigaw.

"Uh-huh?" my smirk grew wider. "Kung ayaw mo naman pala, dapat tinulak mo na lang ako kanina pa." nakangising wika ko. My thumb carressed his lower lip. Umawang iyon at doon pa lang, alam ko ng hindi niya ako kakayanin.

"f**k, Felia. Please stop seducing me... mukhang mapapatay ako ng boyfriend mo kapag hindi ka pa lumayo sa akin," mas mariin niya naman ngayong bigkas.

"What?" kunyari ay hindi ko siya naintindihan. Alam kong nasa likod ko lang si Levy. Amoy pa lang ng pabango niya alam ko na. Kahit gaano kalayo pa ang dipa namin ay alam kong si Levy na iyon.

"What are you talking about, Gab? I don't have boyfriend!" kunot noong wika ko. Medyo nilakasan ko ang pagbigkas ng mga salitang iyon para marinig ng kung sino mang kailangang nakarinig niyon. Bahagya pa akong natawa.

Nakita ko ang pagdating nina Africa at ang ilang mga tao pa. Mukhang nalaman na nila kung ano ang mangyayari rito. Si Niro at ang ibang mga leader ay nanunood lang kagaya ng lahat pero alam kong nagmamatyag lang ang mga ito.

Patuloy na nagmamatyag hangang sa malaman nila kung ano ang kahinaan ko. Tsss. Sinasayang lang nila ang mga oras nila.

"Felia!" kahit hindi ako nakatingin ay ramdam ko ang galit ni Levy sa boses niyang iyon.

Inilapit ko ang mukha ko sa kaliwang tainga ni Gabrielle para bumulong. Bahagya siyang lumayo kaya hinila ko siya. Ano ba ang nangyari sa lalaking ito? Nung nakaraan lang ay tinatakot pa niya lang si Levy, ah? Pinanlakihan ko siya ng mata. Napa buntong hininga siya pagkatapos ay siya na rin ang mismong lumapit sa akin.

"Alam mo namang hindi ako magseseryoso sa lalaki diba? Bakit umaakto ka na parang seseryosohin ko na siya, ha? Gabriel?" bulong ko.

Kailangan ko silang paniwalain na isa lamang si Levy sa mga lalaking kung sino lang. Kailangan kong mag-ingat lalo na kapag nalaman nila ang tunay na estado ng relasyon namin ni Levy. Alam kong gagamitin nila siya para pabagsakin ako. Kaya hagga't sa makakaya ko hinding hindi ko ipapakita ang tunay kong nararamdan.

"Pinaglalaruan ko lang siya Gab—"

I was cut off by a deep and harsh voice. "That's enough!" diin na diin ang pagkakasabi noon ni Levy kasing diin ng pagkakahawak niya sa braso ko.

Gigil niya akong hinila paalis doon. For a moment, I can't seem to utter a word.

I bit numerous times, while trying to process what the heck just happened. Para akong dahon na hinihipan ng hangin sa pagpapaubaya ko sa kaniyang paghawak sa akin.

Lahat ng nasa daanan ay agad na gumigilid bago pa kami makadaan. Sa sobrang bilis ng pangyayari ay hindi ko namalayang nasa tapat na pala kami ng kaniyang sasakyan. Binuksan niya ang pintuan ng katabi ng driver's seat at walang salitang pinapasok ako roon.

Nakaawang ang aking bibig kong pinanood siya habang umiikot patungo sa driver's seat.

He opened and closed the door ruthlessly. Walang anumang salita ang lumabas mula sa kaniyang bibig. He fastened his seatbelt, and without any further ado, he started the engine.

Ni hindi ko nga namalayan na hindi pala ako naka-seat belt. Kung hindi pa mabilis ang pagpapatakbo niyang hindi naman dating gan'on ay hindi pa ako magsusuot niyon.

I know he's mad, the reason why I remained quiet and stay seated beside him.

No one dared to talk among us. The only sound we could hear was the air blowing out from the car's aircon, and probably when I swallow hard everytime he overtakes and speed up.

"W-Where's Grace?" tanong ko nang nagkaroon ng lakas ng loob.

I waited for his answer, but nothing came. I don't know why I get irritated quickly when he's like this.

Instead of getting an answer, halos mapatili pa ako nang mas bilisan niya na naman ang pagpapatakbo niya.

"Ano ba, Levy? Huwag mo ngang bilisan!" matalim ang mga matang tumingin sa kaniya. Tinampal ko pa ang kaniyang braso para sawayin siya pero wala iyong kuwenta dahil mas lalo pang bumilis ang takbo ng kaniyang sasakyan.

The geck's wrong with this guy?!

"Kung magpapakamaatay ka huwag kang mandamay!" Galit kong sikmat sa kaniya.

I was taken aback when he glared at me. His eyes were like daggers that's about to stab me. He did that while the car's speeds up.

"Levy, tumingin ka sa dinadaan nati—f**k!" Halos isumpa ko aiya sa ginawa niyang biglaang pag-preno. Nagpapasalamat na lang din ako na walang sasakyan sa likod namin na maaaring bumangga sa amin dahil sa ginawa niya.

Mabuti na rin at nag-seatbelt ako kanina dahil kung hindi ay baka tumilapon na ako't nabungian na ng ngipin.

Nanggigigil kong kinalas ang seatbelt sa aking bewang bago ko siya hinarap at dinuro. I was catching my breath as I muttered curses on his face.

"Have you gone mad, Levy?! Puwede tayong maaksidente dahil sa ginawa mong 'yon!" I spat angrily at him.

"Really, huh?" He started his sentence full of sarcasm.

"Mas mabilis ka pang magpagtakbo kanina sa race mo kumpara sa pagpapatakbo ko ngayon, Felia!" His voice thundered inside the car.

"Oh my gosh, Levy! Malamang race yon! Ano'ng gusto mong gawin ko?"

I saw how his jaw moved harshly. Mas lalong nadepina ang mga ugat sa kaniyang kamay dahil sa paghigpit ng hawak niya sa steering wheel ng kaniyang sasakyan.

"Ikaw pa ang may ganang magalit samantalang ikaw ang may kasalanan?" he laughed, but there was no humor in it.

I rolled my eyes in disbelief. Grabe na talaga 'to, ha?!

"Hindi ako galit," mahinahon pero may gigil sa tono ng boses ko.

Hindi siya sumagot tumitig lang siya sa akin. Para bang sa matalim nalang na titig niya mailalabas ang galit niya sa akin.

"Kung galit ka sa akin, galit rin ako sa'yo!" bulyaw ko. "Sino bang magsabing lumabas ka sa kotse mo at pumunta doon, ha? E 'di nakita mo akong may kahalikang iba—"

"Kaya hindi mo ako pinalabas dahil ayaw mong makita ko ang paglalandi mo ro—"

Sinampal ko siya bago pa niya matapos ang sasabihin niya. My jaw clenched as I try to calm myself from exploding more.

"Malandi?" I asked. "Malandi na ang tingin mo sa akin dahil nakita mo lang akong may kahalikang iba? Alam mo naman siguro ang pagkakaiba ng humalik sa hinalikan, Levy 'no? Pero sa inasta mong 'yan malamang hindi mo alam!" I exclaimed at him. A lone tear escaped from the side of my eye. Kaagad ko iyong pinunasan sa panggagalaiti ko sa kaniya.

"Ikaw man ang humalik o siya naghalikan pa rin kayo! Hindi ka man lang umiwas at talagang pinayagan mo pa! The heck was that?!" halos malasahan ko na ang pait sa bawat salitang binitiwan niya.

"I was shocked, alright?! Nagulat din ako roon, Levy! Do you happen to experience that? Yung sa sobrang gulat mo, hindi ka makagalaw, ha? Because that's what f*****g happened to me earlier!" padabog kong bulyaw sa kaniya. I was so frustrated that I just want to punch him in the face for making me cry like this. Fxck this sh*t!

Malakas niya ring hinampas ang manibela. Kung normal na araw lang ito ay magugulat o matatakot na ako, pero dahil hindi... wala akong pakialam kahit baliktarin niya pa itong sasakyan niya.

"Alam ko namang ginusto mo 'yon ang mahalikan ng ex na mahal na mahal mo di—"

"How would you effing know? How can you say that, ha? Ikaw ba ako? Naramdaman mo ba yung naramdaman ko?" I argued as my tears kept on flowing down my cheeks. "You deserve a shining 'f**k you' for that, Levy! Magsama kayo ng mga babae mo!"

"Don't try to change the topic here, Felia." mariin ang boses niyang wika.

"Maghanap ka na ng bagong fianceé o kaya si Grace ang gawin mong fianceé sabagay gusto niyo naman ang isat isa 'di ba? Para sa'yo hindi naman siya malandi, edi doon ka na!"

I said for the last time. Kinabig ko ang door handle para sana lumabas pero naka lock iyon.

"Buksan mo." utos ko nang hindi siya nililingon. Ilang ulit kong sinubukan na hatakin iyong handle pero naka-lock talaga.

"Buksan mo sabi, e!" sigaw ko na naman. Gusto ko nang nakalabas dito bago pa tumulo ulit ang luha ko. Ayaw kong makita niya akong mahina.

Humarap ako para ako na sana ang pipindot para bumukas na ang walanghiyang pintuan nang bigla niyang sapuhin ang aking mukha.

His hand was forceful that I can't move for that moment. Mas lalo akong naiyak nang nakita ang kahinaan sa kaniyang mga mata. I closed my eyes to stop myself, but my system just won't cooperate.

Nanatili akong nakapikit dahil ayaw kong makita siyang gan'on ang estado. I fought with my demons just to make sure I won't see him like this.

Sa pagkakapikit ko ay halos maubusan ako ng hangin ng maramdaman ko ang labi niya sa akin.

I opened my eyes, only to see his eyes closed as his lips moved softly on mine. It was as soft as cotton. It felt like heaven's touch.

After a couple of seconds, it was as if I my lips had its own mind to kiss him back.

Itutuloy—