Chapter 45
Jennifer
Wala akong nagawa buong hapon kundi tumitig sa screen.
Ang cursor sa word document, kumikindat-kindat, parang pinagtatawanan ako. Sabi ng cursor: Aba, wala ka na namang silbi ngayon? Hindi ka ba tapos magpakatanga?
Hinubad ko ang salamin ko at ipinikit ang mga mata. Pero kahit sa dilim, mukha pa rin niya ang nakikita ko. 'Yong larawan niya—nakasuot ng puting polo sa tabing-dagat, hawak ang braso ng babaeng ngayon ay kasama na niya sa bagong buhay. Ang babaeng pinili niya. Ang babaeng kasama niya habang ako, ilang taon na yatang nakatali sa isang damdaming hindi kailanman binitawan pero hindi rin tinupad.
Ang sakit.
Masakit na hindi rin siya nawala, pero para sa akin parang tuluyan na siyang hindi kailanman naging akin.
Tumulo ang luha ko pero hindi ko pinunasan.
