Fixing A Broken Heart (COMPLETED)

Chapter 4: NOT NOW!

Vince Delas Nueres

"Mr. Delas Nueres, the applicants for the position are here", bungad ni Nancy sa akin nang makapasok ito sa opisina. I want to personally throw questions at them. I don't want any mistake this time. Ipinasabi ko na lang sa HR Department ang nais ko, gaya nang naunang solusyon sa problemang pampuson ko, I made sure na hindi na muli pang magkukrus ang landas namin ni Ms. Alonzo. And I am happy that it's working out.

"A'right. Sa conference room ko sila isasalang. I'll interview each of them."

"Yes Sir," at tuluyang nang lumabas ang aking executive secretary.

After I fixed myself I gone straight to the conference room upang masimulan na ang pagiistima sa mga aplikante. I want to have a secretary as soon as possible, sa mga susunod na araw ay maraming meetings ang magaganap. I need to finish all the paper works and conferences before the Annual Team Building of the company. It's a routine. Sinisigurado ko na magkakaroon ng enjoyable breaks ang lahat ng empleyado. After all sila ang dahilan sa lahat ng kung anong meron ako. I will not be as high as I am right now if it weren't for them. I owe them half of my wealth, kaya nararapat lamang na kahit sa ilang araw ay sumaya at makapag-relax naman sila. They deserve it.

As I entered the conference room, andun na ang isang aplikante, waiting to be interviewed. The first applicant looked pleasing, wearing a button down cream polo and a pencil cut black skirt. Physically, pasado naman ito. Of course I want my secretary to be damn beautiful and charming, since sya ang palaging kong makakasama sa loob at labas ng opisina. And she'll be with me in an important business meetings with big clients.

"Good morning." kaswal na bati ko sa babae.

Tumayo ito at bahagyang yumuko, As a respect, I guess.

"Good morning Sir,"

"Take a seat." untag ko and took the seat in front of the conference table like a king. And there the applicant's CVs were mantled.

"Ms. Rachel Cascante. I won't take much of your time. May I know if you have experienced being called in the middle of your day off for an urgent meeting with your boss?", mahabang panimula ko sa aplikante.

"No Sir. As I worked with some bosses, I have never experienced being called out of the blue, especially when I am on my rest day." diretsong sagot ng babae. Honest and straight forward, no sugar coatings. I liked it. But I want someone na open ang time sa kahit na anong oras na trabaho. At ang gusto kong makasama sa trabaho ay sanay sa mga ganoong eksena, para iwas complaints. Walang pinipiling oras ang pakikipag-meet ko sa mga possible investors. In fact, kahit ako, na may ari mismo ng kumpanya ay walang oras ang pagtatrabaho. I even wake up in the middle of the night pag ginustong makipag-kita ng isang big time client.

"That would be all Ms. Cascante. I want someone who can spend anytime of the day as my secretary. Thank you. " as I said that diretso akong tumayo at tinungo ang pinto't binuksan ito para sa babae.

"Thank you for your time. Have a good day."

Umabot ng lima ang aplikanteng na-interview ko. Luckily, may isang nakapasa sa lahat ng standards ko. Pretty, yes. Pwede ibalandra sa mga investors. Idagdag pa ang maganda nitong katawan ngunit hindi naman kabastos bastos. And for the work experience, magaganda naman ang records nito at may mga recognitions and other awards din na nakuha.

"Congratulations, Ms. Concepcion. Ms. Perez will tell you other details on when will you start. The sooner, the better." I uttered and lend my hand to the woman as I congratulate her. Kinuha naman ng babae ang aking kamay, ngunit bahagya nito iyong pinisil na syang nagpa-dismaya sa akin. Uh-oh. Mukhang may mali! untag ng isip ko. But I can give chances. Yun din naman ang ginawa ko nuon sa dati kong sekretarya, binigyan ko ito ng pagkakataong patunayan ang kanyang sarili bago naubos ang pasensya ko.

Matapos ang nakakapagod na pakikipag-usap sa mga aplikante. Hunger strikes me. Tiningnan ko ang orasang pambisig, it's eleven thirty in the morning that is why. Usually, I take a snack at ten a.m. Kaya pala nakakaramdam na ako ng gutom. I hate being starved. Hindi ako sanay na malipasan ng gutom. Madaling mag-init ang ulo ko pag ganun. I decided to go out for lunch. Maybe in some fine dining restaurant, or I've been thinking on tryin'a eat on a fast food chain. Bahala na kung saan ako dalhin ng aking mga paa. I walked out of the office and went to Ms. Perez's cubicle at the left corner of the floor.

"Nancy, I'll just take an early lunch. You take yours too.", saad ko dito.

"Yes Sir. Thank you."

I nodded and walk away. Hindi pa man ako nakakalayo ay muli na akong tinawag ni Ms. Perez.

"Sir!" sigaw nito at nagmamadaling lumapit sa akin.

"Nagka-problema po kasi ang private elevator nyo. But maintenance team is fixing it right now." pahayag nito.

"It will take some time Sir."

"Sa ngayon po, yung employee's elevator muna ang available para sa inyo." tila nag-aalangan na sabi ni Nancy.

"Okay." maiksing tugon ko at saka ipinagpatuloy ang paglalakad. This time I turned to where the employee's elevator is located. I stand in front of the door and wait. When the door opened, I was shocked. Paano nagkakasya ang mga ito sa iisang elevator? There were I think 20 people. I know they were also shocked. As I scanned their faces, some tried to smile. May ibang parang naiilang, natatakot. I don't know. But the more shocking is when my eyes meet Ms. Alonzo's eyes. I can't move. Really now? Someone pressed the open door button at hinihintay nalang akong pumasok sa loob ng lift. I had no choice but to step inside. Nasasayang ang oras namin parepreho at alam kong magla-lunch din ang mga ito. I immediately stepped in.

"Good morning, Mr. Delas Nueres," sabay sabay nilang bati sa akin. Maliban nalang sa aking katabi na nakayuko lang. Bahagya ko pa itong sinilip. Someone behind Ms. Alonzo is giggling. Tila pinapakalma ang sarili.

"Good morning, Ms. Alonzo." biglang bati ko sa dalaga. Tila naman ito nabigla at napatingin sa harapan kung saan kita ang replelsyon namin. Nakanganga na naman! Napasinghap ang mga taong kasama namin sa loob ng lift, lalo na ang babaeng katabi ni Ms. Alonzo. Halos pinipigil ang panginginig ng katawan o mas tamang sabihin na kinikilig. And why is that? takang tanong ng isip ko. Biglang itinikom ni Ms. Alonzo ang kanyang bibig. At tila balewala ang pagbati ko sa kanya, kaswal lang akong binati pabalik.

"Good morning Sir." walang gatol nyang sabi habang nakatingin sa aking mga mata sa repleksyon namin. Pagkasabi ay muli itong yumuko, tinitingnan ang kanyang sapatos at iginagalaw ang mga paa. Napatingin din ako sa kanyang ginagawa.

"Something wrong with you feet?, I asked. Marahil ay nabigla ito sa tanong dahil direkta itong tumingin sa mga mata ko sabay iling. Ang babaeng katabi nya ay halos maihi na sa kinatatayuan. Hindi ko na mapigilang tanungin ang dalaga.

" Is there something wrong with you too, Ms?,

Nanlaki ang mga mata nito. At ngumiti nang napakatamis.

"Ms. Angelica Lyre Cuevas, Sir. HR Staff!" masiglang saad nito na malapad parina ng pagkakangiti.

"A'right Ms. Cuevas, is there something wrong with you now?, ulit kong tanong. Magkaibigan marahil ito at si Ms. Alonzo. They have the same attitude na kailangang tanungin ng dalawang beses bago sumagot.

"Para kasing mahuhulog yung panty ko Sir,"

What the !!! Nagtawanan ang mga tao sa paligid at kitang kita ko kung pano sikuhin ni Ms. Alonzo ang katabi. Pinandilatan pa nya ito ng mata.

"Aray naman Kay!!", sigaw nito.

"Kay?" takang tanong ko sa itinawag nito kay Ms. Alonzo.

"Yes Sir. Dimple Erycka a.ka. Kay", she said and smiled. Palangiti ang babaeng ito. Hindi kagaya ni Ms. Alonzo na animo'y laging nagugulat at tulala. Parang palaging ikinabibigla ang mga bagay bagay.

"Oh, Kay it is " bulong ko. At tumayo nang tuwid. In my peripheral vision, nakita kung sumulyap sa akin si Ms. Alonzo.

Nang tumunog ang elevator sa ika-sampung palapag ay umusog ang iba at nagbigay daan sa lalabas mula pa sa likuran, kinailangan ko ding gumilid upang makadaan ito.

"Sorry Sir, excuse me po," bigay galang nito. Ibinaling ko ang katawan ko sa kaliwang bahagi upang magbigay daan, but I moved in a wrong way. Sa pagbaling ko ay hindi ko sinasadyang mapadikit nang husto kay Ms. Alonzo a.k.a Kay. Bahagya itong umurong sa kung nasaan ang kaibigan, marahil ay nailang sa pwesto namin. Ngunit nang dumaan ang lalabas ng lift ay bahagya akong naitulak kaya't muli akong napaurong sa pwesto ni Kay. Ang tagilirang bahagi ng kanyang katawan ay napadikit sa aking dibdib, muli ko na namang naamoy ang kanyang halimuyak. s**t this scent! Not now! Please! pakiusap ko sa aking sarili.