Innocent Slut

Kabanata 2

Nabigla ako sa narinig ko.Teka tama ba ang dinig ko tinawag niyang 'ATE' si Mama?Pati ang mga kapitbahay namin na nakikinig ay nagbubulungan na.

"ANO!ATE MAGSALITA KA."

"MAGSALITA KA!" MALAKAS na sigaw niya.

Ako ay naguguluhan parin,ibig sabihin ba ay magkapatid si Mama at ang tunay na asawa ni Papa?Pero paano nangyari yun?Sa pagkakaalam ko ay wala nang kapatid si mama yun ang sabi niya sa'kin.

Hindi umimik si mama.Bigla nalang itong humagulhol ng iyak.

"Sorry."Sabi niya.

" SORRY?YUN LANG?SORRY,ATE PINAGMUKHA MO KAMING TANGA!AKALA NAMIN PATAY KANA!!AT NUNG NALAMAN KUNG BUHAY KA.. "

Napatingala ito sa langit para mapigilan ang luhang malapit ng tumulo.Habang ako ay hindi na nakapagsalita pa.

"Nalaman kung KABIT KA NG ASAWA KO!!"

"Jannice,sorry.Mahal ko lang talaga siya."Usal ni mama.

" YUN NA NGA ANG MASAKIT EH!MINAHAL MO RIN ANG TAONG MAHAL NA MAHAL KO,SH*T"Mura niya.

Nakatulala na akong nakatingin sa kanila,naawa rin ako sa asawa ni Papa.

"ATE,ALAM MO KUNG GAANO KO SIYA KAMAHAL,ALAM MO YUN!!"

"Jannice,sorry,,sana mapatawad mo ako."

"AANHIN KO PA ANG SORRY MO?KUNG HINDI KO BA NALAMAN ANG TOTOO,,MAG SOSORRY KA KAYA?." Hindi nakasagot kaagad si Mama.

"Syempre hindi diba?ALAM MO KUNG BAKIT KASI MAKASARILI KA!ANG MAHALAGA LANG SAYO AY YUNG NARARAMDAMAN MO!!!"..

At dun na tuluyang umagos ang luha ng kapatid ni mama.

" Hindi pa tayo tapos!"Tumalikod na ito at sumakay sa kanyang sasakyan at pinaharurot na ito.

(Jannice's POV)

Ilang bote na ng beer ang naubos ko,pero parang walang epekto sakin.Nasasaktan parin ako!

"SH**"napamura na naman ako, tinapon ko yung bote ng beer.

Dali-dali namang bumaba sa hagdanan yung anak ko.

" Ma,tama na please."nakikiusap na sambit ng anak ko.

"Anak,pabayaan mo muna ako."

"Ma,lasing kana please tama na,madami kanang nauubos na alak."

"I don't care!!Tsaka hindi pa ako lasing."

"Ma,please magpahinga kana muna."

"I can't,di ko parin matanggap na wala na ang daddy mo.Pabayaan mo muna akong makalimot kahit sa pamamagitan lang nitong alak."

"Pero Mom,hindi matutuwa si Daddy sa ginagawa mo,alam kung ayaw niyang makita kang..." pinutol ko yung sasabihin niya.Natawa nalang ako ng mapait.

"Huh," napailing nalang ako.

"Kung ayaw niya akong nakikitang nagkakaganito hindi niya gagawin yun,hindi niya ako pagtataksilan." At umagos na naman yung traydor kung luha..Hindi sana magkakaganito ang buhay ko kung hindi dumating si Analyn.Siya ang dahilan ng mga hinanakit ko,kaya dapat humanda siya sa paghihiganti ko.

(Angel's POV)

Alas nuebe na ng umaga ng magising ako,parang panaginip lang ang lahat.

Yung nangyari kagabi pagkatapos umalis ng kapatid ni Mama,hindi siya nagsalita,magtatanong sana ako kaso parang walang lumalabas na kahit isang salita sa bibig ko.

Nalilito parin ako sa mga nangyayari pero hihintayin ko nalang na si mama ang magpaliwanag ng lahat kapag handa na siya.

Bigla akong nakaamoy ng mabaho.Parang yung amoy nanggagaling sa kusina.Teka,parang nasusuka ako.Pumunta akong banyo at doon ako nagsusuka.

Hindi ko maintibdihan ang nararamdaman ko.

Pumunta akung kusina at nakita ko si....Mama?

Oo,si mama nagluluto siya,matutuwa sana ako kasi ilang linggo din siyang hindi lumalabas ng kwarto,kaya lang hindi ko gusto yung amoy ng niluluto niya.

"Ma,ano po ba yang niluluto niyo?Bat ang ba..." Hindi ko naituloy ang sasabihin ko,dalidali akong pumunta sa lababo at doon nagsusuka na naman ako.

"Anak,OK ka lang." Sabay lapit niya sa akin.

"Anak anong nangyayari sayo?" Tanong ni mama.

"Wala po ma,hindi ko lang bagustuhan ang amoy ng niluluto niyo." At nasusuka na naman ako..

Pagkatapos kung magsuka ay bigla akong nahilo...

"Ma." Napakapit ako bigla kay mama,para akong matutumba...

And then everything went BLACK....

(Analyn's POV)

Nagising ako sa sikat ng araw na tumatama sa'kin.Pagtingin ko sa oras 8:33 na pala ng umaga.Yung nangyari kagabi ayaw ko munang pag-usapan.Kung iniisip niyong ang sama² kung kapatid kasi kinabit ko yung asawa niya,oo na,ako na yung pinaka masama,bakit masisisi niyo ba ako?Nagmahal lang din ako.

Oo alam kung mali,alam kung bawal.Oo naging selfish ako,sarili ko lang yung iniisip ko.

Para kasi sakin kapag nagmahal ka,kahit alam mong mali,ipaglalaban mo parin yung nararamdaman mo.Wala kanang paki sa sasabihin ng iba.Puso lang yung susundin mo kasi pag mahal mo,mahal mo.Walang pero²,walang bakit².

Yun yung natutunan ko nung hindi pinaglaban ni Mama yung nararamdaman niya para kay Papa.Pinili ni Mama yung tama pero siya naman yung nagdurusa at nasasaktan.Tiniis niya lahat lumayo siya kay Papa para sa tama.

Ayaw ko nang maalala yung pinagdaanan ko.Maiiyak na naman ako,pagod na ako sa kakaiiyak.

Bigla kung naalala na umuwi pala si Karen sa kanila kasi may emergency daw,magluluto nalang ako para mawala kahit sandali yung mga iniisip ko.Mababaliw na ako kung lagi nalang akong magmumukmok sa kwarto.

Nagluluto ako nang pumasok si Angel sa kusina.

"Ma,ano po ba yang niluluto niyo?Bat ang ba..." Hindi niya natapos yung sasabihin niya,dali dali siyang pumunta sa lababo at nagsusuka.Kinabahan ako bigla.

"Anak,OK ka lang." Nag-aalala kung tanong.

"Wala po ma,hindi ko lang nagustuhan ang amoy ng niluluto niyo." Nasuka na naman siya.

"Ma." Bigla siyang napakapit sakin at nahimatay nalang siyang bigla.

*HOSPITAL*

Dinala ko si Angel sa hospital,ganun na ba ako ka pabaya sa anak ko?kasalanan ko to,pinabayaan ko siya.

Biglang pumasok ang doktor.

"Doc,kumusta po yung lagay ng anak ko?Ok lang po ba siya?"

"Ma'am,don't worry your daughter is fine."

" Salamat naman kung ganun."

"Ma'am how old is she?"

"She's 16,doc."

"16?she's to young to be pregnant." Nabigla ako sa sinabi ng doctor.WHAT THE..Paano nangyaring buntis ang anak ko?

Hindi agad naprocess sa utak ko yung sinabi ng doctor.

"Doc,are you kidding?Baka naman mali yang lumabas sa result niyo." Halo² young nararamdaman ko,,Hindi ko maipaliwanag,naguguluhan ako.

"Misis,yun po talaga ang resulta.She's three weeks pregnant." Pagkasabi sakin nun ng doctor,parang may somabog na bomba sa katawan ko,nanghina yung tuhod ko.

"Excuse me."

(Angel's POV)

Ang tahimik ni mama,pauwi na kami ng bahay.Mula pagising ko kanina sa hospital,hindi niya ako kinikibo tapos yung mata niya namumugto halatang umiyak.

(Bahay)

*PAK*

Napahawak ako bigla sa pisngi ko.Bigla nalang akong sinampal ni mama,para along nabingi sa sampal niya.Naguguluhan ako sa kinikilos niya.

"Ma,bakit?" Naluluha na ako.

"BAKIT?UMAMIN KA SINONG AMA NG DINADALA MO?"sigaw ni mama.

Nabigla ako sa narinig ko.

" Ma,what do you mean?"nawala yung sakit na nararamdaman ko at napalitan nalang bigla ng kaba at takot.

"Angel your pregnant,yun ang sabi ng doctor.Now tell me!Sinong boyfriend mo?" Galit na galit si mama,I can see it in her eyes.

Hindi ako umimik.

"ANO SUMAGOT KA!" malakas niyang sigaw.

Hindi parin ako umimik,naiiyak na ako.

*PAK*PAK*

Dalawang beses akong sinampal ni mama,pero hindi ko nararamdaman ang sakit,takot yung nangingibabaw.

"Please Angel,magsalita ka."umiiyak na si mama.

" Ma,yun la--ng kas--i yung na--i--isip kung pa--r--raan para mapa--ope--ra kayo ni Annika."

"What!?" Kitang kita ko yung pagkalito ni mama sa sinabi ko.

"Angel,WHAT DO YOU MEAN?"

"Ma,nagtrabaho po ako nuon sa bar nung naaksidente k..." Pinutol ni mama yung sasabihin ko.

"WHAT!?,Angel...." Bigla nalang humagulhol ng iyak si mama.

"Ma,sorry."

"Sorry?SANA PINABAYAAN MO NALANG AKONG MAMATAY.Ang bata bata mo pa,para mabuntis." Nabigla ako sa sinabi ni mama.

"Sinira mo yung magandang kinabukasan mo.Hindi ba sumagi sa isip mo yun!?"

"SANA PINABAYAAN MO NALANG KAMI,TOTAL SI ANNIKA AT ANG PAPA MO WALA NA,SANA HINDI MO NALANG KAMI PINAOPERAHAN,HINAYAAN MO NALANG SANA AKONG MAMATAY!"

Bumuhos ang luha ko pagkasabi nun ni mama.Nasaktan ako sa sinabi niya.

"Ma,nandito pa ako!" Tinuro ko yung sarili ko.

"Ma,nasaktan din ako sa pagkawala nila,isinakripisyo ko yung p********e ko para mabuhay kayo.KAYA WAG NIYONG SABIHIN NA SANA PINABAYAAN KO NALANG KAYO KASI BUHAY PA AKO,NANDITO PA AKO." Hindi nakakibo si mama sa sinabi ko.

"Ma,buhay pa ako,,wag niyo namang iparamdam na nagsisisi kayo na nabuhay ka." Grabi na yung sakit na nararamdaman ko.

"MA,PLEASE LUMABAN KA NAMAN."

Nawala na yung takot ko,sobrang sakit na kasi ng nararamdaman ko.

"Ma,lumalaban ako,sana naman ikaw rin!Wag ka namang ganyan,ikaw na nga lang yung lakas ko." Inilalabas ko na yung mga hinanakit ko.

"Ma,mahal kita lahat gagawin ko para sayo."Panay na sa pag-uunahan ang mga luha ko.

Bigla akong niyakap ni mama.Wala siyang sinasabi niyakap lang niya ako ng mahigpit.Nag-iiyakan lang kami.Makalipas ng ilang minuto,kumalas na siya.

"Anak,I'm so sorry.I didn't mean to slap you,nadala lang ako."

"Ma,okay lang I think I deserve those slaps." Ngumiti ako ng mapait.

"No,no,you don't deserve it.I'm sorry anak."

"Ma,you don't have to.Kasalanan ko rin."

She cut me.

"No,wag mong sabihin yan,I'm so sorry anak." And then she hug me again.Gumaan bigla yung nararamdaman ko.Pero bigla na naman akong nasuka kaya dali dali akong pumunta ng banyo.

"Anak,are you alright?"nag-aalala niyang tanong.Tumango lang ako.

Hindi ko matanggap ang batang to,bunga to ng kasalanan ko.Kawawa lang siya kaya mabuti siguro kung IPAPALAGLAG ko nalang to.

"Ma,I need to rest,nahihilo na naman ako."

"Sige,pahinga ka muna."