COME BACK HOME

CHAPTER 7

CHAPTER 7

** THIRD PERSON POINT OF VIEW **

Sa ilang araw na magkasama si Cassy at Dylan ay hindi namamalayan ng dalaga na unti-unti na siyang nagkakainterest sa binata. Inaamin niya nong una na nakokornihan siya rito. Halos hindi siya makapaniwala na may lalaking kayang mag mahal ng wagas sa isang babae. Napaisip rin si Cassy kung ano kayang pakiramdam na maging boyfriend ang isang Dylan Hontiveros-Montemayor? Unti-unti na siyang nahuhulog rito kahit pa sabihing ibang babae ang iniisip ng binata sa tuwing may nangyayari sa kanila.

“Hello, ma?” sagot niya sa kabilang linya. “Nagpadala na po ako nang sahod ko para sa gamot ni papa. Ibili niyo na rin siya ng wheel chair ma para hindi na siya mahirapan sa paglalakad.”

“Ano ka ba, Sy. ‘Wag muna kaming isipin rito. Okay lang kami. Ako na ang bahala sa tatay mo. Basta ingatan mo ang sarili mo dyan ha?” napabuntong hininga na lang siya. Ayaw niya sa lahat ang madramang buhay, madali lang kasi siyang naiiyak kaya iniiwasan niya ang bagay na ‘yun.

“Sige na, ma. May trabaho pa ako. Kunin niyo na ‘yung pinadala ko. Bye.” Hindi niya na hinintay na sumagot ang kanyang ina dahil paniguradong magdadrama na naman ‘yun sa binigay niya. Hindi naman siya santo para tingalain kahit kanino. Nilagay niya sa bulsa ang cellphone niya saka bumalik sa kwarto ng amo niya.

“Ay kalabaw!” tiningnan niya si Dylan na nasa harap lang pala ng pintuan at hinihintay siya, “Kanina ka pa dyan?” hindi sumagot si Dylan at nilampasan siya. Nasanay na rin naman si Cassy sa pagiging moody ni Dylan, minsan madaldal siya, minsan naman walang kibo, minsan manyak at madalas senti. Napailing na lang siya at sinundan ang amo niya.

Umupo na naman ito sa harap ng dagat at dito na naman ito magpapalipas ng oras. Naiinip na si Cassy sa takbo ng buhay ng alaga niya. Para bang huminto na ang buhay nito at wala man lang ka kulay kulay ang mundo ni Dylan. Para bang naging black and white na lang ang nasa paligid niya. Hindi siya sanay ng ganito. Agad niyang tinabihan si Dylan.

“Gusto mo mag s*x na lang tayo?” napahinto si Dylan sa iniisip niya. ‘Wala na ba talagang ibang bukambibig ang babaeng to kundi s*x?’ naisip ng binata. “Kasi naman ma bobored lang tayo pareho rito. Nakaharap sa dagat buong mag araw tapos papasok lang para kumain tapos matutulog tapos magigising tapos kakain ulit saka babalik ulit rito sa harap ng dagat. Ano ba kasing meron dito?” naiinis na tanong ng dalaga. Hindi sumagot si Dylan dahil ramdam niya ang pagkabagot ng nurse niya. Sa lahat ng mga naging nurse niya ay si Cassy lang ang tumagal sa kanya. Hindi dahil naikakama niya ito kundi dahil hindi siya kinukulit ni Cassy sa tuwing gusto niyang katahimikan. Hindi rin siya tinuturing na bulag ni Cassy at ramdam niyang hindi naaawa sa kanya si Cassy. Nagiging kwela pa ito at palagi siyang napapangiti sa pagiging manyakis ng babae.

“Mahilig ka ba talaga sa s*x?” napaisip naman si Cassy sa tanong ni Dylan.

“Hmmm. . Hindi naman ako mahilig sa s*x pero mas nag-eenjoy akong gawin ang bagay na ‘yun kesa tumunganga sa harap ng dagat at amoyin ang maalat na hampas ng hangin, Sir.” Talaga namang naiinis si Cassy dahil imbis na umupo sila sa mala aircon na bahay ay heto sila kaharap ang dagat.

“Pwede ka namang pumasok sa loob.” Napaisip naman si Cassy. Oo, pwede nga siyang pumasok pero hindi niya rin pwedeng pabayaan ang alaga niya.

“Ano ba kasing meron sa dagat na ‘yan? Bakit parang in love na in love ka sa lugar na ‘to?!” umupo siya ulit sa tabi ni Dylan. Ngumiti ang binata ng maalala niya ang kanyang dating kasingtahan habang si Cassy ay bagot na bagot na tiningnan siya. ‘Naalala na naman siguro niya ang ex girlfriend niya.’ Sabi ni Cassy sa kanyang isipan.

“Alam mo bang pinangarap kong magkaroon ng beach wedding?” napahinto si Cassy dahil kahit siya ay gusto ng beach wedding. Kahit naman papaano ay pinangarap niya ring ikasal sa taong mamahalin niya habang buhay. ‘Yung tipong hindi niya lang sa kama nakikita kundi sa pang habang buhay na. “Marami akong plano sa ‘min ni Kyra na hindi ko man lang nagawa.” Napabuntong hininga na naman si Cassy dahil narinig niya na naman ang pangalan ng ex girlfriend ni Dylan.

“Sir, ikaw na ang ulirang boyfriend pero wala ba sa vocabulary niyo ang salitang move on? Matagal na siyang wala pero nakagapos pa rin kayo sa nakaraan.” Walang ganang sagot nito. Pagod na pagod na kasi siyang lagi na lang napag-uusapan ang ex girlfriend nito. Oo na, siya na ang in love. Bakit pa ulit-ulit? Ramdam ni Cassy na naaapektohan na siya dahil gusto niya ring maranasang magkaroon ng Dylan sa buhay niya.

Tiningnan niya ang binata at hindi niya maiwasang titigan ang mukha nito. Sinong mag-aakala na ang ganito ka gwapong nilalang ay nag-eexist pala sa mundo? Nasasayang siya dahil sa ganito ka perpekto na mukha ay may nag mamay-ari na.

“Si Kyra,” Cassy rolled her eyes. Akala niya ay kung anong sasabihin ng amo niya, ‘yun pala ay naalala na naman nito ang kanyang dating girlfriend. “Bago siya nawala ay sinabi niya pa sa ‘kin na magfocus ako sa pagda-drive.” Natawa si Dylan ng maalala ang sinabi ni Kyra noon.

*FLASHBACK *

“Dylan, tumingin ka kasi sa dinadaanan mo!” sigaw sa kanya ni Kyra pero nanatiling nakatitig ang binata sa kanya saka ngumiti. “DYLAN!” agad namang humarap si Dylan sa harapan saka iniwasan ang kotse na papunta sa dereksyon nila. “Dylan, ‘wag ka ngang magbiro ng ganyan!” natawa ang binata dahil namutla ang kanyang girlfriend dahil sa takot.

“That was epic!” sigaw niya saka tumawa. Agad niyang tiningnan ang kanyang girlfriend na hindi na naman siya pinapansin, “Hey? Relax, okay? Hindi tayo mababangga. Trust me!” hinawakan ni Dylan ang kamay ni Kyra pero agad ring binawi ng dalaga ang kamay niya.

“’Wag kang magbiro ng ganun, Dylan. Hindi magandang biro ‘yun. Paano kung naaksidente tayo?!” nagtatampong sabi nito kaya naman hininto ni Dylan ang kotse sa gilid kung saan pwedeng pumarking. Hinarap niya ang dalaga saka hinawakan ang kamay niya.

“Okay, I’m sorry.” Hindi sumagot si Kyra. “Love, hindi ko hahayaang may mangyari sa ‘yo. Trust me.” Tiningnan siya ni Kyra. “Mas mauuna pa ako sa ‘yo.” Agad naman siyang tinulak ni Kyra saka napaluha ang dalaga.

“Ginagawa mo lang talagang biro ang buhay na ‘tin. Paano kung may nangyari sa ‘tin? Paano kung maaksidente tayo? Ang sama mo! Hindi mo man lang ba naisip kung anong mararamdaman ko pag nawala ka ha?!” napangiti ang binata at pinunasan ang luha ni Kyra.

“I won’t let that to happen. I swear, hindi ako mawawala sa ‘yo. But you have to promise me something,”

“What is it?” tiningnan siya ni Kyra kaya hinalikan niya ang mga labi nito. Ang matamis at malambot na labi nito ang agad na sumalubong kay Dylan. He really loves this girl. Hindi niya alam kung anong magiging buhay niya kung walang Kyra sa tabi niya.

“Don’t ever leave me.” Napangiti si Kyra saka tumango.

“I promise.”

*END OF FLASHBACK **

“Fake promises,” biglang bulong ni Dylan kaya napalingon si Cassy. “Akala ko ba nangako ka . .”

“Sinong kausap mo, Sir?” agad namang nilibot ni Cassy ang paningin niya sa paligid niya pero sila lang dalawa ang nandito. ‘May nakikita ba siya na hindi ko nakikita?’ Tanong niya saka napayakap sa kanyang sarili. Talagang natuluyan na ang amo ko! Hindi maiwasang mapaisip ni Cassy saka umiling na parang tanga. Hindi naman siya pinansin ni Dylan.

“You promised me that you won’t leave. Akala ko ba totoo ang lahat ng ‘yun!? It was just a lie! Iniwan mo pa rin ako. Now how can I leave without you?!” nagulat si Cassy nang biglang umiyak si Dylan. She’s not good in comforting someone kasi hindi naman siya lumaking madrama sa buhay pero habang nakatitig siya sa kanyang amo ay hindi maiwasang maawa siya rito.

Hinayaan niyang umiyak nang umiyak si Dylan sa tabi niya habang si Cassy naman ay nakatitig lang sa dagat. Siguro ito lang ang kailangan ni Dylan. Gusto niya lang ng taong makikinig sa kanya at hahayaan siyang maramdaman ang sakit. Hindi madaling mawalan ng tao sa buhay lalo pa at malapit ang taong ‘to. Minsan sinabi nila na darating rin ang panahon na ma-eexpire ang isang tao o maaring tapos na mission nila pero mananatili pa rin ang mga alaala nila kahit lumipas na ang taon.

“Where are you going, sir?” tumayo si Dylan saka naglakad. Agad namang tumayo si Cassy at sinundan ang binata. Walang nagawa si Cassy kundi sundan si Dylan kung saan man ito papunta. Naisip niya na baka mapano pa ang amo niya at siya ang mapagalitan ni Ma’am Lorraine, paniguradong babalik na naman siya sa dating buhay niya. Ayaw niya ng maulit ‘yun, ayaw niya ng mamuhay sa putikan, ayaw niya ng maranasang muli ang naranasan niya noon. Tiningnan niya ang likod ni Dylan at hindi niya maiwasang mapaisip na paano kaya kung iba ang naging takbo ng buhay niya. Paano kung siya ang minahal ni Dylan? Paano ba mahalin ng isang Dylan Honteveros Montemayor? Nakaramdam siya ng kakaiba kay Dylan pero hanggang ngayon ay tinatanggi niya pa rin ito sa loob niya.

“Sir, baka gabihin po tayo sa daan.” Tumingin si Cassy sa paligid nila saka mas lumapit sa pwesto ni Dylan. Napansin kasi ni Cassy na masyadong malayo na ang napuntahan nila at may isang bar pa sa unahan. Paniguradong maraming lasing sa lugar na ‘to. She bit her lips. Ayaw na ayaw pa naman ni Cassy na makipaglandian sa iba lalo pa at may kasama siyang iba. Hindi niya rin ugaling pahintayin ang amo niya habang siya ay may ibang ginagawa. Napailing siya. ‘Ano ba tong iniisip ko?’

Agad namang napahinto si Dylan at pinakiramdaman ang paligid.

“Nasaan na ba tayo?” tumingin sa paligid si Cassy.

“Hindi ko rin alam, Sir. Basta may Pyramid Bar sa unahan. Mailaw kasi. Gusto mo bang pumunta ron? Hindi makabubuti kung uminom –“

“Let’s go. Ihatid mo lang ako dun at saka umuwi ka na.” halos lumuwa ng bato si Cassy sa sinabi ni Dylan. Talaga bang wala siyang plano isama ito? Hindi naman sa gusto niyang pumunta sa bar pero naisip niya pwede ring maging rason ang bar para magkalapit silang dalawa. Agad niyang hinawakan ang kamay ni Dylan pero agad ring hinala ng binata ang kamay niya, “What are you doing?”

“Arte naman nito. Parang hinawakan ka lang akala mo naman hindi tayo nag s*x dati,” hindi siya pinansin ni Dylan at naunang maglakad, “Sir, hindi po dyan ang daan!” agad na habol niya kay Dylan inalalayan ito papunta sa Pyramid. Napatulala siya habang nakatitig sa bar. Hindi lang ito ordinaryong bar dahil makukulay ang mga inumin sa lugar na ‘to.

“Ito ba ang lugar ng mga mayayaman?” tanong niya habang nakasunod kay Dylan. Maraming bar na siyang napasukan pero hindi tulad ng Pyramid na masyadong galante ang lugar at parang bawal pa sa lugar na ‘to ang mga mababang uring nilalang.

“You can go.” Biglang sabi ni Dylan ng marating nila ang VIP room. Tiningnan niya naman ng masama ang binata. “Tatawag na lang ako mamaya –“

“Paano ka tatawag sir kung hindi ka naman –“ agad siyang napahinto at baka ma offend niya pa ang amo niya. “Sasamahan na kita, Sir. Nakakalungkot kayang mag-isa.” Palusot niya pero hinayaan na lang siya ni Dylan. Agad na umorder si Dylan ng maiinum at agad na ininum ito. Lumapit naman agad si Cassy sa kanya at sinabayan siya.

“Sinong may sabi –“

“Sir, alangan namang pabayaan kitang mag-isa?” saka niya ininum ang isang baso ng Gin.  

“Do you have to care?” masungit na tanong ni Dylan na narinig naman ni Cassy.

“Of course, Sir. Pasyente kita at kailangan nakabantay ako sayo palagi –“

“You don’t have to do that. Kung iniisip mo ang sahod mo pwede kong sabihin si –“

“Ssssh!” pigil ni Cassy sa kanya. “Can we enjoy the night? Gusto ko rin namang uminum. Isipin mo na lang na hindi ako nag-eexist sa tabi mo!” hindi sumagot si Dylan at ininum ang alak sa lamesa. Minsan ay natatapon niya sa lamesa ang alak kaya sa tuwing natatapos itong uminom ay sinasalinan agad siya ni Cassy para hindi na ito masayang pa.

Tahimik lang si Dylan habang umiinum ng alak habang si Cassy naman ay hindi maiwasang hangaan ang kagwapohan ng lalaking kasama niya. Tinititigan niya pa lang ito ay parang lalabasan na siya sa sobrang gwapo, malakas rin ang s*x appeal at may ibubuga rin ang katawan nito.

“What the hell are you doing, Cassy?!” nagulat si Dylan ng hinawakan ni Cassy ang kanyang pantalon. “Hey, stop!”

“Sir, tayong dalawa lang ang nasa kwartong ‘to. Baka naman –“

“No, Cassy!” seryosong putol ni Dylan sa sasabihin nito. “Nasa publikong lugar tayo –“

“Private, Sir. Nasa VIP tayo and I assure you na walang ibang makakakita sa ‘tin.” Hindi sumagot si Dylan. Napangiti na lang si Cassy saka siya dahang dahang lumuhod. Nakaupo ngayon si Dylan sa upuan habang siya ay nakaluhod at hinuhubad ang pantalon nito.

“Cassyyy,” napaungol si Dylan ng sinimulang dilaan ni Cassy ang kahabaan nito. “Ahhh.”

Napangiti na lang ang dalaga sa naging reaskyon ni Dylan. It turn her on. Tumingala siya para makita ang reaksyon nito at mas lalong ginalingan pa ang ginagawa niya. Hinawakan niya ang kahabaan nito at mas binilasan pa. Ilang sandali pa ay agad na nilabasan si Dylan.

“F*ck!” napangiti si Cassy sa naging reaksyon ni Dylan. Agad niya namang inangat ang palda niya saka siya pumagitna sa binata.

“Cassy!” hindi na hinayaan ni Cassy na umayaw pa si Dylan at agad na pinasok ang kahabaan nito sa kanyang kweba. Napatingala siya saka nilabas masok ang kanyang lagusan sa kahabaan nito.

“It feel so good!” ungol ni Cassy. She taste every man she wants pero iba talaga si Dylan sa kanila. Iba ang pakiramdam niya sa tuwing nasa loob niya ang alaga nito lalo pa at ‘daks’ ang binata. Napangiti na lamang si Cassy dahil nakakasabay na si Dylan sa kanya at napapaungol na rin. Hinubad niya ang suot niyang damit hanggang sa wala ng matira. Hinarap niya ang kanyang dalawang bundok sa labi ni Dylan at agad ring sinunggaban ng binata na para bang gigil na gigil.

“I’m almost there,” napangiti pa lalo si Cassy sa sinabi ni Dylan at mas binilisan ang pag taas baba niya. Ilang sandali pa ay pareho silang nilabasan. “I love you . .” napahinto si Cassy sa sinabi nito kaya tiningnan niya ang mukha ni Dylan na nakapikit, “I love you, Kyra.” Gusto niyang sampalin nang maraming beses si Dylan pero pinigilan niya ang sarili niya.

Darn you, Kyra!