TANIELLA
Tuwang-tuwa ako sa mga nakikita ko. Sa totoo lang ay hindi ako gala na tao. Bahay at school lang ang ginagawa ko. Sabagay, kahit gumala ako ay wala rin naman akong pera. Isa pa, bawat sentimo ay mahalaga sa amin kaya sa halip na gumastos sa pansariling kaligayahan, pinipili ko na lang itabi ang pera o kaya ay binibigay ko sa magulang ko.
Sa pagkakataong ito ay para akong nakawala sa hawla habang nakatingin sa labas mula sa loob ng sasakyan. Pero dapat ba akong matuwa dahil pansamantala akong nakawala sa kanya kung alam ko naman na kapag nalaman niya ito, tiyak na magagalit siya?
Unti-unti nawala ang ngiti ko sa labi at tumuwid ng upo. Mahirap maging masaya kung may iniisip ka namang posibleng magiging kapalit nito. Nakikita ko na ang itsura niya kapag nalaman niya kung sino a
