ANTON'S POV
Buti na lang at biglang dumating si Romir, kung nagkataon baka nakalimot na ako at madala sa nararamdaman. Halos hindi ako makatingin ng diretso kay Clark dahil pakiramdam ko sobrang namumula na ang pisngi ko sa sobrang hiya at init na naramdaman.
Hindi nagtagal ay nagkayayaan na ding umuwi. Ayoko sanang magpahatid sa bahay pero talagang mapilit kahit papaano si Clark kesyo babae raw ako kaya kailangang ihatid.
"Nag-alala ka sa akin, nuh?" tanong ko habang naglalakad kaming dalawa sa pag-uwi.
"Ako? Nag-alala sa'yo? No way."
Napaismid ako sa tinuran niya. At napangiti naman siya nang makita niya ang pag-ismid ko saka muli na namang namagitan ang katahimikan sa aming dalawa.
"Anton?" tawag niya sa akin.
"Hmmmf?" tugon ko na hindi man lang siya tinitingnan.
"Bakit pumayag
