The Adopted Daughter

Chapter 1

Chapter 1

Hindi mawala ang ngiti ni Lorraine sa kanyang mga labi ng pirmahan ni Mr Chan ang kontrata na ibinigay nito sa kanya. It took her almost two months para lang mapapayag ito na maginvest sa company nila. His investment will surely help their company to expand its branches from southern Asia kaya ganun na lang nya kung pagtrabahuan ito, tiyak matutuwa ang Daddy nya kapag nalaman nito ang magandang balita na sasabihin nya. Pagkatapos pirmahan nito ang kontrata, may ngiti ang mga labi nito na iniabot ito sa kanya na masuyo nya namang tinanggap.

"You're really an assett of this company Ms. Atienza. You're really smart and beautiful as well. I'm really hoping that my investment with your company will be really worth it." wika ni Mr Chan sa kanya.

"Thank you for your compliment sir and I'll make sure that your money will be worth it."

"I am looking forward with that" sagot nito at sunod na  tumayo para makipagkamay sa kanya na agad nya naman inaabot na may ngiti sa mga labi.

"Thank you Mr Chan."

Ngumiti lang ito sa kanya at nagpaalam na itong aalis dahil marami pa raw ito gagawin. Nang makita nyang nakalabas na ito sa pinto ng restaurant na pinagtapuan nila, agad syang umupo sa upuan na inuukupa nya at agad na hinanap ang cellphone nya para tawagan ang Daddy nya. Ilang ring lang ay sumagot agad ito.

"Hey Dad!" Masayang bati nya dito.

"Why did you call Lorraine?" Tanong naman nito sa kanya. Halata ang curiousity nito sa boses.

"I have surprise with you Dad. Where at you now? Are you in the office?"

"Yeah, Come here quick"

"Okay Dad, I'm on my way" masaya nitong sagot sa Dad nya bago tapusin ang tawag.

Naghahanap sya ng waiter sa paligid para sana bayaran ang bill nila ni Mr Chan when her eyes settled on the man wearing very elegant business suit na lalong nagpagwapo dito na kakapasok lang sa restaurant. Nakangiti ito habang papalapit sa table ng isang magandang babae. At medyo nakaramdam sya ng kunting kirot sa puso ng makita nyang hinalikan nito sa pisngi ang magandang babaeng iyon bago umupo sa upuan nito. Pinilit na nyang alisin ang paningin nya sa dalawa or rather say sa kanya lang.

"7 years na ang nakalipas Lorraine, sa tingin mo di pa rin sya makakamoveon sayo?" Mahinang sambit nya sa sarili nya. 

Itinuon na lang ulit nya ang atensyon nya sa paghahanap ng waiter, at ng may nakita syang waiter na kakalabas lang galing kitchen, itinaas nya ang kanyang kamay para sana kunin ang atensyon nito pero bigla itong tumingin sa kabilang isang table at ng sundan ang tingin ng waiter, bigla syang nakaramdam ng kaba ng magsalubong ang tingin nila ng lalaking patuloy na nagpapatibok ng kanyang puso kahit na ang tagal na nito wala sa kanya. Nakataas rin ang kamay nito na halatang kinukuha rin ang atensyon ng waiter. His smiling face turn into serious face ng makilala nya ako, I saw angry at his eyes.  What do she expect? Matutuwa ito na makita ang babaeng pinaasa lang sya at pinamukha pa sa kanya na napakawala nyang kwentang lalaki. Sya ang unang bumaba ng kamay at nagiwas ng tingin. Masarap sanang tingnan ang napagwapo nitong mukha pero hindi nya kayang harapin ang galit nitong mga titig sa kanya. Kumuha na lang sya ng 10K sa wallet nya at iniwan ito sa table na inuukupa nya at nagmamadali na tumayo at umalis. 

Nang makapasok sa kanyang sasakyan hindi pa rin maalis ang kaba sa dibdib nya ng magtagpo ang tingin nila ni Patrick, pilit na pumapasok sa kanyang alaala ang mas naging gwapo nitong mukha. Sobrang gwapo na nito noong college pa sila pero mas lalo syang naging gwapo ngayon. Hindi maalis sa isipan nya ang kulay berde nitong mata na paborito nitong titigan noong college pa sila na mas lalo gumanda sa paningin nya ngayon. Pero ng maalala nya ang galit sa mga mata nito bigla napalitan ng kirot ang kaba na nararamdaman nya.  Alam nya sa sarili na may karapatan itong magalit sa kanya, sino ba ang hindi magagalit sa ginawa nya dito noon.

"For seven years, ang lakas pa rin ng epekto mo sa akin Pats." napatawa na lang sya ng pilit bago pinilit na pinaandar ang sasakyan patungo sa opisina nila. She almost forgot about it, na may surprise pa nga pala sya sa Daddy nya. 

"Annie, Si Dad nasaan?" tanong nya sa secretary ng Daddy nya ng masalubong nito sa kanyang daan.

"Sa Opisina po Ms Lorraine, Kasama nya po..... " Pinutol na nito ang sasabihin sana nito at nagpasalamat na sya dito at nagmamadali syang naglakad papunta sa opisina ng Daddy nya. Hindi naman sa excited syang iabot sa Daddy nya ang kontrata na pinirmahan ni Mr Chan, sobrang excited lang. Alam nya kasi kung gaano kagusto ng Dad nya na makakuha ng investment kay Mr Chan kaya ganun na lang tuwang nararamdam nito ngayon na napapayag na nya rin ito sa wakas.

Nang makarating ito sa harap ng opisina ng Daddy nya. Walang ni isang katok ang ginawa nya at mabilis na binuksan ang pinto. Pero sa halip na masurpresa ang Daddy nya sa kanya, ay sya ang nasurpresa sa nakita nyang kausap ng Dad nya.

"Ate Lorraine? You're here!" Dali dali itong tumakbo sa kanya at mahigpit sya nitong niyakap.

"I really miss you Ate Lorraine" may lambing sa boses nito na hindi nya maiwasan na mapangiti.

"I miss you too, Claire. Kailan ka pa dumating? Ngayon lang ba? Bat di ka tumawag sa akin para nasundo sana kita sa airport?"

Kumalas na ito sa yakap nya at nakabusangot na humarap sa kanya.

"Isn't obvious Ate? I wanted to surprise you all. Duh" sagot nito na sinabayan ng pabirong irap sa kanya.

Bigla naman syang napangiti, namiss nya talaga ito. After kasi nitong grumaduate ng fashion designing dito sa Pilipinas, sa state na nito pinursue ang career nya. 

Pabiro nyang pinisil ang matangos nitong ilong. Palagi nya itong ginagawa sa kanyang kapatid sa tuwing may hindi maganda itong ginawa.

"Kailan ka pa natutong umirap sa akin?"

Nagpacute lang ito sa kanya at niyakap lang sya nito ulit. This is what she's always missing from Claire, ang lambing kasi nito at napakasweet sa kanya kaya hindi nya talaga ito kayang makitang nasasaktan. 

Tumigil lang sila sa paguusap ng tumikhim ang Daddy nya. They both laughed ng marealize nila kung bakit bigla itong tumikhim, they both almost forgot the presence of their Dad. And that's kind'a rude. 

Lumapit dito si Claire at masuyong niyakap ang kanyang Daddy. 

"Si Daddy, nagtatampo na naman sa akin, sorry na Daddy, babawi ako  sa inyo"

Ngumiti naman ang Daddy nya, Claire has the only power to make their Dad to smile like that, at hindi maiwasan ni Lorraine na mainggit. For almost a years, na sila lang ang magkasama hindi ngumiti ng ganyan kasaya ang Dad nya sa kanya. Sino nga ba sya para ngitian ng ganyan, the only person can make him smile like that is his only daughter, his real daughter and that is definitely not her.

Hindi nya namalayan na napatulala na pala sya sa lalim ng kanyang iniisip, kung hindi pa sya tapikin ni Claire.

"Ang lalim naman ng iniisip mo Ate Lorraine? Sino ba yang iniisip mo? Ha?" May panunudyo sa boses nito.

"Wala, I'm just happy seeing Dad happy to see you. Kasi since you left, ang lungkot na ni Dad, she's always missing you, his baby girl" pag-amin nyang sagot.

"Aww Dad, kailan ka pa natutong magdrama? Balak mo ba Dad magartista?" Pangaasar nito sa Dad nya na ikinatawa nya rin. Natawa rin naman ang Dad nya. God knows how she wish that her Dad will be missing her so much like that kapag sya naman ang lumayo, but she scared that opposite of that might happen, na baka lang lalo lumayo ang loob nito sa kanya at tuluyan ng mawalan ng paki sa kanya kapag sya naman ang lumayo. And that will be the scariest thing that   she don't want to experience. To be left alone.

"Wait Dad, may ipapakita pala ako sa iyo" sabi ni claire at may kinuhang folder sa bag nya at inaabot ito sa Daddy nila.

"That is my second set of summer collection Dad, I choose to launch it here in the Philippines." ngiting paliwanag nya sa Daddy nya na hawak na ang folder na binigay.

"Then I won't open this... " nakangiting sagot ng Dad nila kay Claire na agad naman nakapagpalukot sa mukha nito. Pero agad rin napalitan ng ngiti ng marinig ang sunod na sinabi nito.

"Until we will not have lunch date today with your Mom. I want to see it with your Mom, syempre gusto ko sabay kami ng Mom mo na maging proud sa gawa mo, It's our daughter achievement afterall, dapat yan ecelebrate"

"Thanks Dad" 

"Anything for you, my baby girl."

Ngumiti naman si Claire sa kanya. Bigla naman napatingin ang Dad nya sa kanya at parang bigla itong may naalala.

"Anyway, I almost forgot it, di ba may sasabihin ka sa akin Lorraine, you called me last time. What is it."

And she's also almost forgot about it. Inabot nya ang folder sa Dad nya. 

"Mr Chan already signed the investment contract, Finally dad, for almost two months of taking care of him, sumagot din sya ng oo." Ngiting balita nya dito

"That's great. Good job Lorraine. I'll check this tomorrow, nagtext na ang Mom nyo eh, nagpapasundo na sa akin" tapos inilapag nya ito sa mesa nya na parang isang simple dokumento lang ito na papipirmahan sa kanya. She tried so hard to remove the dissapointment in her face. She was taking care of it for almost two months with so much effort pero yun lang ang matatanggap na reaksyon nya galing sa Dad nya? He even not smile, when he said 'good job lorraine' and that made her feel really hurt and worthless at the same time. Ano pa ba ang bago? Kailan ba nito naappreciate ang achievement nya? But who she is to feel this kind of feeling? I'm just his adopted afterall.

"Lorraine, do you want to join with us?" Tanong ng Dad nya after nitong kunin ang susi nito sa drawer nya.

"Sorry Dad I can make it today, bawi na lang po ako next time. I have so many appointments today na hindi ko mahindian"

"Ganun ba? Okay we still have dinner pa naman, we can still eat together right?"

"Yes Dad"

"Ate Lorraine, promise me, wag ka magoovertime ngayon, marami akong ekwekwento sa iyo mamayang gabi."

"Okay, ikaw pa ba? Namiss ko makipag-girl talk sa iyo eh" ngiting sagot nya naman sa kapatid

"Sorry na Ate, bawi ako sa iyo mamaya" sabay yakap nito sa kanya.

"Siguraduhin mo lang? O sya, bilisan mo na at halatang nagmamadali si Dad, halatang gusto ka na makita ni Mom, ikaw naman kasi may pasurprise ka pang nalalaman eh"

Tumawa lang si Claire at mabilis na sumunod sa kanilang Daddy na nauna ng lumabas. And when Claire close the door. Napabuntong hininga na lang sya sa dissapointment na nararamdaman nya.

"I should not feel this way. This is definitely not right to feel. I don't have any right to be dissapointed" pagkumbinsi nya sa kanya sarili. This is what she's always doing everytime she felt like rejected. She always convincing herself by making always thankful for all the things she have right now because of the family that taking care her despite of everything. 

Pinilit nyang ngumiti like what she always doing everytime like this, she's already expert with hiding her real emotion. Isa lang yata ang nakakabasa ng tunay nyang nararamdaman, and that was Patrick. At bigla na lang nya inalog ang kanyang ulo ng bigla pumasok sa utak nya si Patrick. His handsome face that always made her heart to beat erratically kahit pa sa simpleng titig lang nito sa kanya. And this is the feeling she's definitely learn to stop. Kasi alam nya wala itong patutunguhan kundi sakit lamang.

A/N: Done with the chapter 1. Thank you for reading