SINABI NG AKIN KA! (COMPLETED)

CHAPTER 7

SINABING NG AKIN KA! C7

Sumirit ang dugo mula sa p*********i ni Mike. Malakas ang mga paghiyaw nito subalit wala siyang magagawa sadyang eto yata ang kanyang karma sa buhay.

Nangilakbot sa takot ang mga kasamahan ni Mike. Lalo't pakiramdam nila ay baka ganon din ang kanilang sapitin.

"Hubby, may isa pa. SYA, sya ang sumuntok sa kaibigan ko." Ang turo ni Hope, sa lalaking sumuntok sa sikmura ni Margoux na ngayon ay wala na duon dahil dinala na sa hospital ni Winston.

"Masusunod baby!" Ang wala sa tamang pag-iisip ni Ryo, sa mga sandaling iyon. Duguan ang kanyang mga kamay pero parang balewala lamang iyon sa kanya.

Mabilis na dinala ang kaibigan ni Mike kay Ryo. At inilatag ang dalawang mga kamay nito sa bilyard table.

"Tingnan mo ang gagawin ko sa kanya Hope. Pagmasdan mong maigi." Ang biglang utos ni Ryo, kay Hope.Na sinunod naman ni Hope.

Nagpaikot-ikot ang mga mata ni Ryo na parang may hinahanap sa paligid. At nang makita ang hinahanap ay kinuha ang isang bola ng bilyard at eto ang ginamit niyang pamokpok sa kamay ng kaibigan ni Mike. Malakas ang sigaw at iyak nito sa sobrang sakit sa bawat pokpok sa kanyang kamay. Halos madurog ang kanyang mga kamay bago tinigilan ni Ryo.

Habang ginagawa eto ni Ryo, ay napapapikit si Hope lalo na kapag humihiyaw sa subrang sakit ang kaibigan ni Mike.

"Pagmasdan mo Hope. Isa akong Mafia. Ang mga nasaksihan mo ngayon ay hindi lamang 'yan ang kaya kong gawin. Pumapatay din ako at marami na rin akong napatay." Ang sabi ni Ryo, kay Hope na nakatingin sa kanya pero, halatang namumutla.

"At kayo, sa oras na magsalita kayong lahat tungkol sa amin, alam nyo na ang aabutin nyo pati ng pamilya nyo naiintindihan nyo ba?"

"O-opo B-boss! Y-yes boss!" Ang halos sabay-sabay na wika ng mga kasamahan ni Mike na naka-luhod pa rin at nanga-ngatog sa takot. May mga naihi pa sa kanilang pantalon na suot. Sino ba naman kasi ang hindi matatakot at magtatangkang kumilos, kong may mga nakatutok na mga baril sa inyong mga ulo. At nasasaksihan ang mala Horror film na pangyayaring iyon sa kanilang dalawang ka-tropa. Baka nga kahit sa kanilang pagtulog ay madadala nila.

Bukod duon ay isa-isa pa silang kinuhanan ng litrato. Pagkatapos gawin nun ay lumabas na sila ng bilyarang iyon. Pero sinabihan mona ni Rambo ang mga eto na dalhin na ang mga sugatan sa Hospital kong gusto pa nilang mabuhay ang mga eto. At binilinan na itikom ang mga bibig. Ipinakita pa niya sa kanila ang kanyang balisong na isinuli sa kanya ni Ryo. At itinapat sa kanyang dila. Na nagpapahiwatig na mapuputulan din sila ng dila sa oras na may magsalita isa man sa kanila.

Sa labas ng bilyaran papunta sa sasakyan nila Ryo, ay nakahawak si Hope sa braso nito. Kapit na kapit si Hope. Kaya naman ng kamuntikan na siyang madapa ay hindi siya nadapa dahil may kinakapitan na siya. Para kasing nanlambot ang mga tuhod nya. Parang nawalan ng pakiramdam bigla.

Tinitigan siya ni Ryo, sa mukha na salubong ang mga kilay. Mahirap malaman kong ano ang nasa-isip nito. Ibang klase kasi kong makatingin parang hindi ka sasantuhin.

"Oh, bakit ganyan ka makatitig? Alam kong maganda ako. Huwag kang mag-alala dahil sayong-sayo naman ako."

"Crazy!" Ang tanging salitang namutawi sa bibig ni Ryo. Pero mababakas dito ang pinipigilang galit.

"Sa mansion, Peter." Ang utos ni Ryo sa kanyang driver. Pagkapasok sa loob ng sasakyan.

"Galit ka ba?" Ang tanong ni Hope kay Ryo. Ngunit deretso lamang ang tingin nito sa harapan.Madilim ang mukha at talagang nagpipigil sa sarili.

Sandaling pinagmasdan ni Hope si Ryo, at pagkatapos ay nanahimik na lamang siya hanggang sapitin nila ang mansion ni Ryo.

Derederetsong pumanaog sa itaas sa kanyang kwarto si Ryo, habang tahimik na nakasunod sa likuran si Hope. Nang makapasok ang lalaki sa loob ng kanyang silid ay agad din namang pumasok din dito si Hope.

Ikinagulat ni Ryo, ang ginawa ni Hope. Niyakap kasi sya nito sa likuran.

"Pasensya na. Alam ko naman kong bakit ka nagagalit. Muntik na naman kasi akong mapahamak. Hindi ko naman kasi alam na ganon ang mangyayari eh.

"Alam mo bang mare-rape ka na naman. Bakit ba palagi ka na lang napapahamak ha?. Paano ka na naman napunta sa lugar na iyon? " Ang sigaw at galit na sabi ni Ryo. Madilim ang nga mata nito at ang kaninang tinitimping galit sa kanya ay ngayon na kumawala.

Humarap sa kanya si Ryo, at hawak siya nito sa magkabilaang balikat. Medyo madiin ang pagkakawahawak ni Ryo. Alam ni Hope na galit na galit eto. Kaya napaiyak siya, hindi dahil sa natatakot siya kay Ryo, kong hindi ay dahil sa madiing pagkakapisil nito sa kanyang balikat.

"Sa palagay mo ba yang mga luha mong iyan ay maisasalba ka sa tiyak na kapahamakan ha? Paano na lang kong hindi ako dumating?"

"H-Hindi naman ako umiiyak dahil duon. Umiiyak ako kasi ang diin ng pagkakapisil mo sa balikat ko babae ako at hindi lalaki. Malambot lang ang katawan at buto ko." Biglang tinanggal ni Ryo ang kanyang mga kamay sa balikat ni Hope. Saka lamang din niya naisip na nasasaktan na nga niya pala ang babae.

"Oh f**k!...ibang klase ka talaga Hope. "

Bumuntong hininga mona si Ryo, bago naupo sa sofa. At nang makita ni Hope si Ryo na umupo ay umupo din siya sa tabi nito.

"Hope, makinig ka. Hindi mo ba alam ang ginawa mo ay delekado. Bakit ka napunta sa lugar na yon? Andon ba ang boyfriend mo?"

"Boyfriend ka dyan. Wala akong boyfriend duon. Tinulungan ko lang kasi ang kaibigan ko para gantihan iyong boyfriend niyang bumuntis sa kanya, at iniwanan siya.Tapos sinabihan pa siyang ipalaglag daw 'yon bukod pa sa mga masasamang salita sa kanya. Eh sa kaibigan ko iyon. awang -awa ako naisip kita. Anong silbi mo kong hindi ko magagamit hindi ba."

"Ha? Anong ibig mong sabihin?" Nagsalubong ang kilay ni Ryo. Pilot iniintindi ang sinabi ni Hope.

"Alam ko isa kang Mafia. At alam ko din hindi mo ako papabayaan. Kaya buo ang loob ko sa ginawa kong pagsugod duon. Planado ko ang lahat. Hinantay ko na makalapit kayo duon sa lugar bago kami pumasok sa loob. Hindi ba't senend ko sayo ang location kaya alam ko kong nasa malapit na kayo. Hindi ako tanga Ryo. At alam kong mahal mo ako, kaya pupuntahan mo ako at hindi mo ako papayagang mapahamak tama ba Ryo?"

Walang masabi si Ryo sa mga salitang narinig niya kay Hope. Hindi niya akalain na ang babaeng kaharap niya ay kakaiba sa lahat ng babaeng nakaharap na niya. Masyado etong bold and naughty.

"Anong mahal ? Hindi kita mahal. Kapatid ka ni Winston na itinuturing kong kapatid. Mahalaga ka sa kanya kaya, at dahil wala siya para tulungan ka ako ang tumutulong sayo. Huwag mong isipin na dahil gusto kita. Dahil hindi kita gusto. Marami akong babae sa buhay at hindi kita kailangan naiintindihan mo ba?"

Natahimik si Hope sa narinig niya kay Ryo. Pero sa halip na umiyak ay seryoso siyang tumitig sa mga mata nito. Tumayo si Hope, sa harapan ng lalaki at dumukwang na hindi inaalis ang mga mata sa mata nito.

Sinalo ng kanyang palad ang baba ni Ryo, at walang sabing siniil eto ng halik. Na-bigla man si Ryo, pero ang matamis na labi ni Hope ang nagpamanhid ng buo niyang sestema. Ngunit hindi na siya segurado ngayong ang puso niya ay hindi maintindihan ang lakas ng pag-t***k. Parang naging abnormal bigla ang takbo ng isip niya at katawan. Hindi ka-agad naka-pagpasya kong ano ang tamang gagawin. Mabilis siyang nadarang sa halik na iginagawad sa kanya ni Hope.

Kong kanina ay si Hope ang mapusok pero ngayon ay si Ryo na. Naka-upo na ng paharap sa mga hita niya ang dalaga. Nakapalupot na ang mga kamay ni Ryo, sa balakang ng dalaga. Habang nakapalupot naman din sa kanyang leeg si Hope.

Nararamdaman niya ang mabilis na pagkabuhay ng kaniyang alaga sa pagitan ng kaniyang mga hita. Lalo na at nasa ibabaw lamang nito ang p********e ni Hope.

Ang mga kamay ni Ryo, aye nag-uumpisang gumapang sa papaloob sa suot na damit ni Hope. Ang kainan ng mga labi at dila ay nahinto. Dahil gumagapang na sa ibang bahagi ng balat ni Hope ang labi at dila ni Ryo.

Kapwa sila nakapikit. Dinadama ang mga haplos at hininga ng bawaT isa.

Napa-igtad si Hope ng dumapo ang mainit na kamay ni Ryo sa kanyang dalawang bundok. Salitang minamasahe eto ng palad ni Ryo. Habang hinahalikan siya nito sa leeg at bahagyang kinakagat.

"Ahhhh!" Ang biglang kumawala sa bibig ni Hope.

"Hindi ka ba natatakot sa akin. Pumapatay ako at kaya kitang patayin ano mang oras naiisin ko Hope."

" A-alam ko at wa...wala akong pakialam. Pah___patayin mo ako ? I dont care. G-gusto kita R-ryo. ohhhh!..at I'm yours.....Ahhh!. " Ang nahihirapang pagsagot ni Hope kay Ryo.

"Damn you baby!...Are you really sure?"

"Y-yes!"

"Are you ready to go to hell with me?"

"Yes, I will go to hell with you. Kahit s-saan ka magpunta ay susundan kita ..Sa___samahan k-kita..ohh!"

"s**t!"

Huminto sa kanyang ginagawa si Ryo. At tinitigan si Hope sa kanyang mukha. Pagkatapos ay inayos nito ang damit ni Hope na nawala sa ayos.

"Sit here." Ang utos ni Ryo kay Hope. Pinapaupo siya nito sa kaniyang tabi sa sofa.

Nagtataka namang sinunod ni Hope si Ryo.

"Hope, Ipapahatid na kita sa bahay nyo. Malamang hinahanap ka na sa inyo. Marami pa akong dapat gawin. Umalis ka na sa kwarto ko." Ang biglang ma-awtorisadong sabi ni Ryo kay Hope.

"S-sorry! Sige aalis na ako bye!."

Nagmamadaling umalis si Hope. Pagkalabas sa kwarto ni Ryo, at kamuntikan pa siyang madapa. Nanlambot kasi ang kanyang mga tuhod at nanginginig ang kanyang katawan. Hindi niya batid kong dahil ba sa abnormal na pagtibok ng kanyang puso o dahil sa pagkapahiya.

Naupo mona siya sa sahig dahil talagang nag sha-shake ang kanyang katawan.

"Naman, ano ba etong pinaggagawa ko. Nasisiraan ka na talaga ng ulo Hope. Pero ano naman ngayon walang masama. Handa naman akong talaga na ibigay sa kanya ang sarili ko. Pero, b-bakit niya ako tinanggihan?. Hindi ba ako qualified sa taste niya? Maganda naman ako at sexy din naman bakit?....pero grabe talaga iyon, ganoon pala ang pakiramdam ng laplapan at....at...haaay!...Naku! Patawarin ka talaga ng mga kuya mo Hope, sa mga pinaggagawa mo sa buhay mo." Ang laman ng isip ni Hope. Ng makabawi na sa kanyang lakas ay tumayo na siya at bumaba , para umalis ng mansion ni Ryo. Bigla kasi siyang nahiya ng hindi niya maintindihan..

"SAAN KA NANAMAN GALING HOPE?" Ang mariing tanong ni Phillip sa kanya. Kakapasok lamang niya ng bahay at alas onse na ng gabi."

"Hi kuya Philip. relax lang..Ikaw naman, hindi ka na masanay sa akin. Andito na ako oh, buo, maayos at maganda pa rin. Sige na kuya at inaantok na ako." Ang mahinahon at nakangiting sabi ni Hope. Hinalikan din niya mona eto sa pisngi bago tumalikod at pumanhik sa kanyang kwarto.

"Pambihira talaga etong babae na 'to oh, Hindi na talaga ako nananalo sa kanya. Ngayon pa lang naseseguro ko ng sasakit ang ulo ng mapapangasawa nito.