Chapter 2
1007 Words
Chapter 2
John’s Pov
John, bakit ganyan ang itsura mo? Anong nangyari sa'yo?" Napatingin ako kay Emz at nakakunot ang noo ko habang nakaharap sa kaniya. Isa pa itong nakadagdag sa inis ko.
"Gago, muntik na kasi akong makasagasa kanina. Ako na nga nagmamalasakit, sabi pa nga sa akin ng OA ko. Naiinis ako; kasalanan niya, at ako pa ang sinisisi?" Seryosong sabi ko kay Emz habang nakatingin lang sa’kin ‘yong loko.
"What?" Gagong lalaki ‘to. Kung sumigaw akala mo sa kabilang kanto kausap. Kaya ayokong magkuwento sa kanila mga dakilang OA. Tinignan ko siya ng masama.
"Bakit anong ginawa mo?
"Sinabi niya sa akin, hindi siya nasaktan. Ang mga tao ay palaging matigas ang ulo. Tatawid pa sila sa pinakadelikadong lugar? Kakaiba talaga! Alam mo bang may costume pa siya? Akala mo prinsesa siya sa palasyo. Para kang nasa fairytale. Ganyan lang ang suot niya," sabi ko sa kaniya.
Nakangiti lang siyang nakatingin sa akin. Pakiramdam ko iba ang iniisip nitong lalaking 'to.
"Baka naka-pout pa ang mukha mo; chicks lang ‘yan. Dapat magmeryenda ka muna, pero ang ganda diba?" sabay tawa ni Emz.
I say that he thinks different from me. Hindi talaga nagbago. Pag-Babae talk lively updated agad.
"Anong kaguluhan ‘yan?" Napalingon kaming dalawa ni Emz.
Tawa pa siya ng tawa. Saan kaya nagpunta tong lokong to ng bigla siyang nawala?
"Wala!" Sabi ko kay Mark.
"Babae ‘yon diba?" Magkaibigan talaga sila.
Tumawa si Emz at nilapitan si Mark habang aktong kasama niya sa paglalakad.
"Ang lakas ng pang-amoy!" sabay tawa ni Emz.
"Hindi ko nga kilala ‘yon." Pinagtatawanan pa nila ako.
Bakit ba ako nagpapaliwanag sa kanila? Ano kung nakikipag-usap ako sa isang babae?
"Bakit may nasabi ba tayo?" Tumawa ng malakas si Emz.
Kanina pa kasi. Wala namang nakakatawa. Tinalikuran ko na lang sila.
"Anong masama sa pagtawa diba Mark?" Sabay lapit ni Emz sa kaniya.
"Isa lang Ibig sabihin nito siguro ang type mo, John." Ang loko, ano bang pinagsasabi niya? Ako ‘yong tipong ayaw sa maingay na babae, tapos ang weird niya.
Napaisip ako sa sinabi ni Emz. Parang ewan ako at bigla akong natawa. In fairness nagandahan ako sa kaniya. Ang ganda niya parang prinsesa kahit nakakunot lang ang noo niya kanina.
Natigilan ako ng maalala ko iyong babae kanina.
"Did you ever inlove?" sabay nilang sabi.
Nagulat ako ng makita ko sila. Tinatawanan pa ako. Sabay hampas sa’kin ni Emz.
"Gago!" sabi ko sa kanila.
Tumayo ako pagkaalis ko sa dalawa. Busy ako sa ginagawa ko. Umupo ako sa table ko na malayo sa kanila. Syempre hindi nila ako titigilan hangga't hindi ako napipikon. Kilala nila ako, ayoko, ayoko lahat ng nang-aasar sa akin, pero ang lakas pa rin nilang asarin ako.
Napatingin ako sa phone ko. Tumayo ako. May lakad akong tatapusin ngayon.
“Saan ka pupunta?" sigaw sa akin ni Mark.
"May gagawin akong report na dapat tapusin," sigaw ko sa kanila.
Lalo na't ginawa ko sa kanila tapos mag-isa lang ako; kung hindi ko lang sila kaibigan, iniwan ko na sila.
“Gago, hindi pa tayo tapos mag-usap," sigaw ni Mark.
"Gago shut up. Gawin mo ang dapat gawin, at makauwi na tayo," sigaw ko sa kanila. Para kaming mga baliw; nagsisigawan kaming magkatabi.
"Gago! Tapos na kami ni Mark diba?" Napatigil ako para tignan si Emz, ang yabang lang niya.
"Nahuli mo na ba ang magnanakaw?" Seryosong sabi ko sa kanila, pero lagi silang tumatakas.
"Oo nga Sir John, iniba mo usapan mo. Gaano siya kaganda?" Lumapit pa talaga si Emz.
Tinignan ko lang siya. Syempre nakasunod pa rin sila.
"You see me doing something?" Pinakita ko sa kanila ang papel na hawak ko.
"Naku Emz, wag mong pilitin kung ayaw mo; halata naman na type niya ‘yong babaeng maganda. Labas muna tayo." tinignan ko sila ng masama.
‘Wag lang nilang sabihin na iiwan nila ako bago pa man ako matapos.
"Saan tayo pupunta?" sabi ni Emz, habang nakangiti sa’kin ang loko.
“Sa labas baka makita namin ‘yong magandang babae. Baka sakaling pupunta iyon dito kung sakaling magsumbong kay John." Sabay tawa ni Mark.
Sa inis ko ay binato ko sila ng may hawak na ballpen. Nakahilag pa mga gago ‘to.
"Wala kayong magawa sa buhay. " Sinampal ko na lang ‘yong mukha ko.
Iniwan na talaga nila ako; Wala talaga akong aasahan sa kanila. Nagulat ako ng bumalik sila para sumilip. Tinignan ko sila ng seryoso.
""Gawin muna ang dapat gawin." Sabay pa talaga, sila. Gago ako pa talaga pinagsabihan.
"Umalis na nga kayo!" Ipagtabuyan ko sila.
Mai-stress ako sa kalokohan nila. Umalis na rin sila sabi ko sa isip ko.
Sa sobrang abala ko hindi ko napansin na gabi na pala. Nagmamadali akong nag-ayos ng gamit ko.
Loko ngayon. Hindi na bumalik, iniwan akong mag-isa. Saan kaya sila nagpunta? Nagawa pa nilang mag-bonding.
Anong kalokohan ang ginawa nila? Nagpaalam ako sa mga kaibigan ko. Umalis na rin ako.
Sumakay na ako sa kotse ko. Tahimik lang akong nagmamaneho habang lumilingon-lingon ako sa paligid.
Ang daan baka makita ko ‘yong magandang babae hanggang sa makauwi ako hindi ko alam kung bakit gusto ko siyang makita I was in love at first sight.
Naisip ko yong nangyari kanina.Tama bang iniwan ko siya? Kasi siya, kakaiba. Iba ang kinikilos niya base sa kaniyang pananamit, mukha siyang mayaman. Paano siya pagtripan. Sana hindi ko siya iniwan, binalik ko siya sa kanila.
Muntik ko na siyang masagasaan kanina kung jindi agad ako nakapreno, nagulat ako ng bigla siyang umupo.
Natulala ako ng makita ko siya. Natulala ako sa ganda niya, hindi ko akalain na nangyari sa kaniya kanina.
Kung hindi siya nagsalita, hindi ko sana siya makikilala, pero tinanong ko siya at sinabi niyang ayos lang siya.
Gutom na siguro ako kakaisip na nagluto muna ako tapos kumain.
Simula nung nakita ko yung babaeng ‘yon, hindi ko na maalis sa isip ko.
Ang hirap mag-isa sa bahay na walang tao. Maya-maya ay umakyat na ako sa kuwarto ko at nagpahinga at natulog.
- Writer
