Chapter 3
1777 Words
Chapter 3
Cherry's Pov
Nagugutom ako, at tinanong ko kung kilala nila ang aking kaibigan. Loko iyon; sabi niya kilala siya dito. Saan ko mahahanap iyon, aking kaibigan? Ang weird naman, pinagtitinginan tuloy ako ng mga tao dito. Kapag nakita ko talaga si Ryan, ipatikim ko sa kaniya ‘yong hirap na naranasan ko dito. Nakakainis na nakatingin sila sa akin. Ano bang mali sa itsura ko? Maggagabi na; anong gagawin ko? Pagod na pagod ako sa paglalakad. May nakita akong maliit na kubo, at tumakbo ako palapit. Tumingin ako sa paligid. Walang tao. Umupo ako, nakaramdam ako ng pagod. Nagpahinga din ako hanggang sa nakatulog ako.
"Miss, Miss, sino ka?" Nakarinig ako ng sigaw. Nanaginip ba ako ng "Miss!" Narinig kong sigaw niya ulit. "Anong natutulog ko?" mataray na sabi ko sa kaniya.
"Miss?" Napasigaw ang bata, at napatayo ako. "Sino ka?" sabi ko sa bata.
"Tatanungin kita kung bakit ka nandito sa kubo namin. Magnanakaw ka!" sabi niya sa akin.
Napatayo ako bigla. "Hindi!" sabi ko sa bata.
Sumigaw ng 10 taong gulang na batang lalaki. "Daddy, may magnanakaw?" Sigaw nung lalaki.
Nataranta ako at tumakbo; hinabol nila ako. "Hoy bumalik ka dito," sabi nila sa akin.
Hindi ko sila pinansin; Tumatakbo ako hanggang sa napansin kong walang sumusunod sa akin. Napatigil ako. napagod ako! Mukha ba akong magnanakaw, prinsesa? Naglakad na lang ulit ako.
"Tingnan mo umaga nakapag custom siya. Saan nanggaling iyan?" Tiningnan ko sila; Narinig ko na sila dati. Ano bang problema ng suot ko? Mabango pa nga ako sa kanila. Ewan ko sa kanila; Hindi ko na lang pinansin at naglakad na lang ulit.
Maya-maya, bigla akong may nabunggo, napahinto ako sa mukha nung lalaki sa pagmamadali; hindi niya ako napansin.
"Aray ko naman dahan-dahan naman man?" Nakatingin lang siya sa akin.
Ano ang nangyari doon? Paglingon ko, may isa pang tumatakbo papunta sa amin, hinahabol siya. Napatingin ako sa kanila.
"Tumigil ka!" Sigaw ng mga lalaki.
Ako'y lumingon; may baril sila. Pinaputukan nila kami. Pumikit ako. Nakaramdam ako ng takot. Itong palihim na lalaking ito ay naaawa sa akin.
Napatingin ako sa dalawang lalaki; takot ang mukha ng isang lalaki. Nakatingin din ba siya sa akin? Hindi ako makagalaw; may dumating na lalaki at agad akong kinaladkad. Nagulat ako sa ginawa niya.
"Ano ang ginagawa mo sa akin?" sabi ko sa kaniya.
"'Wag kang maingay," mahinang sabi niya sa akin.
"Sige, lapit ka at sasaktan ko siya." Ano ito? Nagulat ako; Makikisimpatiya pa ako sa kalokohan niya.
Nakakabaliw! Maturuan ng lesson isang ito. Hinampas ko siya ng flying kick ko. Natigilan ang mga taong nanonood.
Tumingin ako sa gilid; Nakatitig ako sa kaniya. Nagkita na ba kami? Napatitig din siya sa akin. Kakaiba ang lalaking iyon; Kumunot ang noo ko sa kaniya. Bigla kong naalala na siya pala ‘yong lalaking muntik na akong masagasaan. Napatingin ulit ako sa kaniya. Anong ginagawa niya dito?
"Ang galing ng babae! Ang kagaling?" narinig kong sabi nila.
Lumapit ako sa lalaking humila sa’kin kanina. "Sa susunod tignan mo ‘yong kinakalaban mo. Nanahimik ako, wala naman akong ginagawa sa’yo. “Mas lalo na?" Muli kong tinapakan ang inis na lalaki.
Lumapit ang lalaki at nakatingin sa akin. Hiniwalay niya ako sa lalaki.
"Teka, hindi pa ako tapos; sino sila?" Hinarap ko siya. Masyado kasi siyang nagmamalasakit.
"Magnanakaw 'yan." Naghiyawan ang mga tao. "Ikukong mga iyan!"
"Sir, salamat po; nahuli na ang mga iyon," seryosong sabi ng matanda.
"Wala—na naman sila ginawa!” Bumalik ako doon. Tinignan niya ako ng masama.
"Bakit ganyan itsura mo?" Halos hindi ko na maituloy; Sasabihin ko na bigla niya akong hinila.
"Teka, saan mo ako dadalhin?"
"Wag kang maingay."
"Sir, nahuli po namin?" sabi ng kasama niya.
Bakit pareho sila ng suot? Bakit may mga baril sila? Napatingin ako sa kanila. Huminto siya at lumapit sa kan'ya kausap; Nakatitig lang ako sa kanila.
"Dalhin sa presinto?" utos niya sa mga kasama.
Wow, marunong mag-utos ang lalaking ito. Napatingin ulit ako sa kan’ya.
"Sige po sir." Umalis ang kausap niya.
Tumingin ulit siya sa akin, at walang sabi-sabing hinila niya ako. "Bitawan mo ako; bakit ganyan ka, tinulungan kita?" Tinitigan niya ako ng seryoso.
"Anong tinitingin-tingin mo? Ang ganda-ganda ko talaga. Ang hirap niyo sa tuwing maglalakad ako. Hinahangaan ako ng lahat; hindi mo ba nakita kung gaano ako kaganda? Ano bang problema sa itsura ko?" Tinitigan niya lang ako ng seryoso.
"Miss? Saan po kayo nagpaparty?" Lumingon ako, at may mga lalaki at mga kabataan, pito silang magkasama.
Ang lakas ng tawa nila kaya napakunot ang noo ko na nakatingin lang sa kanila.
Dahil sa inis ay lumapit ako sa kanila.
"Anong party ang sinasabi mo?" Sinabi ko sa kanila.
"Mukhang mahal ‘yan, custom mo? Puwede bang sa akin na lang?" sabi ng lalaking itim.
Lumapit ako sa kanila. "You like this dress of mine. It's perfect for you." Nag flying kick ako.
Natumba silang lahat, nakatingin sa lalaking kasama ko. Lumapit siya sa akin at hinila ulit ako.
"Sumakay ka!" sigaw niya sa akin.
Tinignan ko siya ng masama. sumakay lang ako. Mabilis siyang nagmaneho; kanina pa siya nagda-drive nang tumingin ako sa kan’ya. "Saan mo ako dadalhin?"
Nakatingin lang siya sa akin. "Sa bahay mo? Para hindi ka magmukhang katawa-tawa sa suot mo. Teka, suot mo 'yan kahapon?" Napatingin ako sa kan’ya.
"Anong mali sa suot ko? Iba ang suot mo sa kanila?" sabi ko sa kan’ya.
Tinawanan niya lang ako. "Hindi mo alam ito. Saang planeta ka ba galing?"
Naiinis ako sa sinabi niya. "Ibaba mo ako."
"Hindi, ihahatid na kita. Tingnan mo ginawa mo. Kung ano pa ang gawin mo. Saan ka ba galing?" Tinignan ko siya ng seryoso.
Kahit ako hindi ko alam. Ang alam ko lang sundan si Ryan sa puwesto nila. "Wala akong pamilya dito; I'm looking for a friend of mine; his name is Ryan. Kilala mo ba siya?" sabi ko sa kan'ya.
"Ano?" Napasigaw talaga siya. Nabingi ako sa kan’ya.
"Pumunta ka dito ng walang matutuluyan?"
"Meron! Kaibigan ko lang masasabi ko, nakikinig ka pa ba?" sabi ko sa kan’ya.
"Saan ang kaibigan mo?" inisip ko muna.
Nang maalala ko, napatingin ako sa kan'ya. "He told me Cebu. Malapit ba dito?"
Ang kaniyang mukha ay hindi maipinta; nakatingin lang siya sakin. "Malayo ang Cebu dito."
Kumunot ang noo ko sa kan’ya nang tumingin ako sa kan’ya. "Gaano kalayo?"
"Wala ka ba talagang alam?"
"Magtatanong ba ako kung alam ko. First time ko dito!" mataray na sabi ko sa kan'ya.
"Kaya pala wala ka man lang dala. Tumakas ka ba?" Tinitigan ko siya ng seryoso.
Paano niya nahulaan? Manghuhula ba siya?
"Tumakas lang ako," mahinang sabi ko.
"Ibang klase kang babae."
"Oh bakit? Bakit ganyan ang itsura mo."
"Nothing," mahina niyang sabi.
"Nagagandahan ka sa akin?" Natawa ako sa kan’ya.
"Bumaba ka?" Huminto siya sa gilid.
Ang pangit, nasabi ko na lang sa isip ko.
"Teka, sabi mo samahan mo ako."
"Nagbago na ang isip ko. Malayo ang Cebu, at may trabaho pa ako."
"Sasama ako sa iyo." Nagpacute ako sa kan’ya.
"Hindi ka maaaring doon; maaari kang magdulot ng gulo."
"Promise hindi ako magsisimula basta kasama kita." Wala siyang ginawa; muli siyang nagmaneho; isinama niya ako kung saan siya nagtatrabaho; huminto siya maya-maya.
Bumaba siya, at tinignan ko lang siya. "Oh! Anong tinititigan mo? Bumaba ka na diyan." Sinundan ko siya.
Maya maya kinalabit ko siya. Nakatingin lang siya sa akin. "Bakit? Pareho kayong suot?" pabulong na tanong ko sa kan’ya.
Na-curious ako sa suot nila.
"Dito kasi ako nagtatrabaho."
"Ganoon ba?"
"Huwag kang maingay. Manatili ka lang diyan; pupunta akong somewhere." Iniwan niya ako.
Napatingin ako sa mga kasama niya.
"Bantayan niyo ito?" Napatingin sila sa akin habang nakangiti.
"Yes boss John," natatawa na sabi ng lalaking naka jacket.
Napatingin ako sa kanila. "John ang pangalan niya," sabi ko sa dalawa.
"Oo, John ang pangalan niya. ‘Wag mong sabihing hindi mo siya kilala." Sabay suot niya ng jacket.
"No, it's not did not introduce itself." Tinawanan nila ako.
"Bakit may nasabi ba akong mali?" Sabi ko sa kanila.
"No, I'm Emz." Inabot niya sa’kin ang kamay niya.
So! Siya si Emz, sabi ko sa isip ko.
Nagulat ako ng may sumama sa kan’ya. Akala ko pipi siya kasi hindi siya nagsasalita.
"Ako si Mark, at magkaibigan kami ni John. What's your name?" Napatingin ako sa kanila.
Anong sasabihin ko sa kanila? Nag-isip muna ako. Ngumiti ako, humarap sa kanila. "Ako nga," napaisip ako bago humarap sa kanila.
"I'm Cherry," sabi ko sa kanila.
Biglang tinawag ang dalawa. Napalingon kami sa kan’ya. Napatingin sila sa akin.
"Susunod na kami," sigaw ni Emz kay John.
Tumingin sa akin si Emz at sinabing, "Cherry, dito ka lang; wag kang lalabas."
"Oo dito lang ako" sabi ko sa kanila.
Pagkaalis nung dalawa bigla akong nakaramdam ng gutom. Nakita ko sa table ni Mark na may cupcake sa ibabaw ng table. Lumapit ako at bigla kong kinain.
"Wow! Ang sarap nito." Kumuha ako ng isa at inenjoy ko hanggang sa makaubos ako ng limang cupcake.
Naabutan nila akong kumakain. Natigilan kaming tatlo nang lumapit si Emz.
"Anong nangyari sa cupcake mo?" Tiningnan ko lang si Emz.
Lumapit si Mark sa kan’ya table at napakamot na lang at tumingin sa akin.
“Binigay ng girlfriend mo tapos pinakain mo sa iba? Pinaghandaan pa nga eh." Tinawanan siya ni Emz.
"Ubusin niya. Inubos niya ang lahat; hindi ka man lang niya hinayang tirhan."
"Shut up!" sigaw ni John, napatingin naman ako sa kan'ya.
"Bakit ano bang nangyayari?" Sabi ko sa kanila.
"Tara na?" Sabay hila niya sa akin.
"Dude, ayos lang! Wag kang magalit." Napatingin ako kay John.
Kumunot ang noo ko sa kan’ya.
"Anong nagawa ko? Sabi mo, nandito lang ako.”
"Wala ka ba talagang alam; that's what you call it?" Sabay turo ni John sa table ni Mark.
"Nakita ko lang dun; Nagugutom na ako kasi hindi pa ako kumakain," sabi ko sa kan’ya.
"Pinakialam mo?" sabay turo niya kay Mark.
Tumingin lang ako kay Mark; seryoso lang siyang nakatitig sa akin. "Sorry!"
Hindi ko na lang pinansin si John. Ipinaliwanag ko sa kan’ya. Sirang pala rin isang ito?
Lumapit ako kay Mark. “Sa'yo ba 'to? Pasensiya na, natuwa kasi ako. Ang sarap niya," sabi ko kay Mark.
"Ok lang, tanghali na, gutom na rin ako. Tara kain na tayo Cherry. Sabay ka na sa’min?"
"Sige, busog pa ako," sabi ko na lang sa kanila.
"Buti naman busog ka na rin. Kainin mo lahat." Hinarap ko si John, at naiinis ako sa kan’ya.
"Bakit ka nagagalit? Hindi naman saiyo. Pasensiya na kung ayaw mo; huwag; makakaalis na dito. Sige, aalis na ako.” Palam ko sa kanila.
- Writer
