NAGSIMULA na ang klase sa university. Naging abala si Edna. Hndi pa din muling dumalaw ang binata sa bahay ng amo niya. Dalawang linggo na silang hindi nagkikita ni Peter. Nahihiya siyang tawagan o tanungin ang binata. Siyempre, siya ang babae at hindi niya tipo ang nagbibigay ng motibo sa mga lalaki.
Pero nagdadalawang isip siya. Gustong gusto niyang marinig man lamang ang boses ng binata. Wala siyang maisip na ginawa niya kung bakit hindi tumatawag si Peter gaya ng naipangako nito sa kanya bago ito umalis.
Lumipas pa ang ilang buwan. Malapit na siyang mag isang taon sa kolehiyo. Nakaya niyang pagsabayin ang trabaho niya at ang pag aaral. Biggest achievement na niya na magawa iyon ng sabay. Ngayon nga, isang taon na siya sa kolehiyo.
Nakalimutan saglit ni Edna si Peter. Sobrang abala
